Het thema van dit boek is uitstekend. Maar de uitwerking van het verhaal vind ik een draak.

Ik had vooral moeite met de ongeloofwaardige hardleersheid van Bruno, die door het hele boek heen maar niet wil begrijpen dat zijn woonplaats niet Oudwis heet, dat de baas van de regering niet de Furie heet, en ook maar niet wil onthouden wat bedoelt wordt met een Jood. Ik kan me niet voorstellen dat een jongen van 9, leeftijd groep 6, met veel interesse in de wereld om hem heen (de jongen houdt van lezen) zo ongevoelig is voor zijn omgeving.
Aan de ene kant plaatst hij onkinderlijk intelligente opmerkingen. En aan de andere kant is hij zo onwetend, stelt hij geen vragen en houdt krampachtig vast aan zijn onwetendheid.

Een zwakj motief en absoluut een ongeloofwaardig verhaal. Jammer.

De herinneringen van Dostojevski's vrouw geven een boeiend inzicht in het leven van de schrijver. Verwacht geen hoogstaand literaire bespiegelingen of zo. Gewoon een nuchtere blik in de handel en wandel van de heer Dostojevski en zijn vrouw: de geldzorgen, claimende familieleden, gokverslaving en een simpelweg gelukkig huwelijksleven.