IggyD schreef:
Leest als een trein. Na 100 pagina's verdwijnt het verhaal over het diner wat meer naar de achtergrond, en kom je erachter dat de verteller (en zijn vrouw) eigenlijk een beetje verknipt zijn.
Eindigt een beetje onwerkelijk
Het leest idd lekker weg, maar ik kan er de vinger niet echt op leggen...
Aan het einde viel nou niet meteen het kwartje... Nu ik dat uit andere recensies heb gehaald denk ik, 'tja'.. Ik had een grotere onthulling verwacht.. Een 'ahaaa' momentje.
Het eerste deel is altijd een introductie, dit wordt uitgebreid gedaan. Maar het 2e deel wordt niet echt spannend. De verteller dwaalt misschien te veel af en daardoor de lezer ook.
Ook vraag ik mij af in welk genre ik dit boek zou kunnen plaatsen, eerder een soort creepy roman ofzo.