Een redelijk boek, waar meer mee gedaan had kunnen worden. Jammer, maar begrijpelijk dat er nu ook vanuit het perspectief van Four geschreven wordt. In dit deel wordt de wereld eindelijk weer wat uitgebreid. Hoe het er buiten de grenzen van de stad aan toe gaat is zoals ik verwachtte, maar goed beschreven. Omdat dit boek vooral gericht is op tieners wordt er minder diep ingegaan op zaken dan dat ik graag had gezien. Het boek heeft een voor mij bevredigend einde, hoewel ik de serie als geheel minder vind dan verwacht. Wat mij betreft teveel tienerromantiek. Iets wat J.K. Rowling in Harry Potter heel goed wist te doseren, vandaar dat dat mijn favoriete serie is. Eigenlijk zou er van de Divergent reeks een versie voor volwassenen moeten komen. Meer diepgang in de wereld en minder bakvissengedoe. Misschien doen de films dat beter, misschien ga ik die wel eens kijken.

Samenvatting:
Tris wordt vrijgelaten na haar sabotagepoging aan het eind van deel 2. Ze wordt uitgenodigd door de Loyalen, een groep die oa de facties wil behouden. Daarnaast willen ze verkenners de stad uitsturen. Tris, Four, Christina, Uriah, Peter, Cara en Tori gaan. Ze bevrijden eerst Caleb. Bij de grens wordt Tori doodgeschoten. Ze komen bij het Bureau voor Genetisch Welzijn. Dit blijkt een soort Big Brother-achtige instantie die de steden met experimenten als in Chicago in de gaten houdt. Vroeger is er met de genen van mensen geknoeid en dat resulteerde in een oorlog tussen genetisch zuivere en beschadigde mensen. Er zijn tal van experimenten opgezet in verder verlaten steden in de VS. Daar wordt geprobeerd om de genen van de beschadigden over verschillende generaties te laten genezen. Afwijkenden worden als genezen gezien. Al deze steden hangen vol camera's en microfoons en alles en iedereen wordt in de gaten gehouden. Tobias is niet afwijkend en heeft moeite met de term beschadigd. Hij sluit zich aan bij een groepje beschadigden dat de macht wil overnemen. In deze wereld is er namelijk grote ongelijkheid tussen de zuiveren en beschadigden. Bij een aanval van de groep verwonden ze per ongeluk Uriah ernstig. Tris leest haar moeders dagboek, ze kwam uit deze wereld en is vrijwillig het experiment van Chicago ingegaan om te spioneren. Tris en Four hebben weer flink wat problemen door het hele boek heen.
Matthew, de laboratoriummedewerker opent hun ogen door te laten zien dat beschadigden niet de oorzaak van geweld en problemen zijn. Voor hen waren er al zat oorlogen. Het blijkt dat het Bureau propaganda verspreid. Wanneer in Chicago een oorlog dreigt uit te breken tussen factielozen en loyalen besluit het Bureau in te grijpen. Ze gaan het geheugen van iedereen wissen en ze opnieuw laten beginnen. Dit hebben ze al eerder gedaan. Tris en haar groep willen dit voorkomen en zien een betere oplossing. Het geheugen van iedereen in het Bureau wissen en opnieuw beginnen met gelijkheid tussen zuiver en beschadigd. Tris en Caleb gaan het virus stelen, de rest gaat de stad in om oa mensen in te enten tegen het geheugenverliesserum. Four weet zijn moeder te overtuigen geen oorlog te starten. Het geheugenserum wordt niet boven de stad verspreid, omdat de aanval van Tris werkt. Helaas wordt ze daarbij dodelijk geraakt. Four is er kapot van. Zeke, de broer van Uriah en hun moeder trekken de stekker uit de hersendode Uriah. Tweeënhalf jaar later is de rust weergekeerd. Chicago is een stad waar nu ook mensen van buiten de stad mogen wonen. Four gaat eenmalig met de rest van de zipline van het Hancock gebouw. Onderweg naar beneden verspreid hij de as van Tris.

Michael Crichton schrijft hier over een bijzonder interessant concept. Een satelliet keert terug naar de aarde en iedereen die in de buurt komt gaat dood. Wat voor besmettelijk spul is er met de satelliet op de aarde beland? Mooie sciencefiction, met een goede uitwerking van het eerste gedeelte van het verhaal. Helaas vervalt het vervolgens in een weinig verheffend verslag van het laboratoriumonderzoek naar de buitenaardse binnendringer. Op zich goed geschreven en daardoor ook als leek aardig te volgen, maar dusdanig technisch dat het de spanningsboog niet in stand weet te houden.

Samenvatting:
Een satelliet keert terug op aarde en landt in een klein plaatsje in de VS, waar vrijwel iedereen direct sterft. Onderzoekers van het Wild-fire team worden opgeroepen en vinden twee overlevenden. Een oude man en een baby. In een geheim laboratorium met zeer vergaande sterilisatie. Daar ontdekken ze dat het een zeer klein organisme (andromeda) is dat bloed zeer snel doet stollen. De man en baby hebben het overleefd, omdat de zuurgraad van hun lichaam niet geschikt was. Andromeda blijkt zich waanzinnig snel te muteren en is al snel niet meer gevaarlijk voor mensen. Het tast in de nieuwe vorm leidingen aan. De bunker waarin het laboratorium is gevestigd beschikt over een zelfvernietigingsinstallatie voorzien van een kernbom. Wanneer de leidingen worden aangetast treedt dit in werking. Hall, de odd man, die dit als enige kan stoppen, is net op tijd met de annuleringssleutel. Het organisme verplaatst zich naar hogere luchtlagen en is daar enkel een gevaar voor ruimteschepen.

Jane Rizzoli krijgt in dit boek wederom te maken met de chirurg. Het leest weer zeer makkelijk weg. Echt een boek dat je voor de afwisseling tussen de 'zware jongens' door leest. De schrijfstijl van Tess Gerritsen bevalt me wel.

Helaas is dit boek minder goed dan voorganger de Chirurg. Dat komt doordat de chirurg (en zijn handlanger) slechts een bescheiden rol spelen. Het grootste deel van het boek gaat over de gevoelens van Rizzoli. De dingen die ze in het vorige boek heeft beleefd hebben hun sporen nagelaten. Dat zij het hier moeilijk mee heeft weten we op een gegeven moment wel.
De climax van het boek komt zo laat dat je er al bladzijden lang op zit te wachten. Een verrassing kan het dan ook niet meer genoemd worden. Aardig is dan weer wel dat Gabriel Dean een eigenaardig karakter in het geheel vormt. Daardoor blijft lang onduidelijk of hij te vertrouwen is.
De crime scenes worden zo als altijd goed beschreven. Geweldig wat voor zieke geesten zij steeds weer tevoorschijn tovert.

Al met al geen hoogvlieger, maar een aardig boek, dat je zo uit hebt.

Een goed vervolg op Het mes dat niet wijkt. Heel anders en daardoor verfrissend om als vervolg te lezen. Waar in deel 1 het hoofdthema 'vluchten' is, draait het in deel 2 vooral om psychologische oorlogsvoering. Doordat je de hoofdpersonen al kent kan het verhaal direct de diepte in. Daardoor voelt dit minder als een tienerboek aan dan deel 1. Het hele verhaal voelt een stuk meer volwassen en dat is positief.

Samenvatting:
Burgemeester Prentiss neemt Haven over en scheidt de mannen van de vrouwen. Viola leeft en wordt behandeld door genezeressen. De burgemeester probeert zowel Todd als Viola aan zijn kant te krijgen. Ze mogen elkaar niet zien en de burgemeester gebruikt hun trouw aan elkaar om dingen gedaan te krijgen. Todd moet samen met Davy Prentiss (junior) alle gevangen Spakkels aan het werk zetten. Viola werkt voor genezeres madame Coyle, een tegenstandster van de burgemeester. Beiden komen in steeds wredere situaties terecht. Todd moet de Spakkels zeer slecht behandelen en zet hierdoor, op advies van de burgemeester zijn gevoel uit (ik ben de cirkel en de cirkel ben ik). Viola vlucht naar de door madame Coyle geleide verzetsgroep, het Advies. Zij vechten tegen de burgemeester en zijn leger en iedereen wacht op de komst van de kolonistenschepen. Er worden aanslagen gepleegt, alle Spakkels worden gedood (door de burgemeester blijkt later). Davy raakt erg gehecht aan Todd. De burgemeester probeert Todd ervan te overtuigen dat Viola hem in de steek heeft gelaten. Viola gaat Haven in om hem te redden, maar wordt gevangen genomen. Ze weten de burgemeester te verslaan. Een kolonistenschip arriveert wanneer de legers van de burgemeester en het Advies de strijd aan willen gaan. Wie bereikt ze als eerste om ze aan hun kant te krijgen? Dan nadert opeens een gigantisch leger Spakkels. De burgemeester overtuigt Todd hem niet te doden, maar samen de strijd met de Spakkels aan te gaan. Viola is onderweg naar het kolonistenschip. Hoe gaat dit verder?

Dit boek ben ik gaan lezen met de vraag of Karin Slaughter ook geschikt is voor mannen en ze niet te 'vrouwelijk' schrijft. Dat viel me reuze mee, met een vrouwelijke auteur en een vrouwelijke hoofdpersoon is dit een prima boek voor mannen om te lezen. De spanning en de vraag wie de dader is zorgden ervoor dat dit boek snel uit was.

Sarah Linton krijgt te maken met een blinde vrouw die verkracht en vermoord is. Later wordt een studente zwaargewond en verkracht op haar auto achtergelaten. Jeffrey zoekt de dader, Sara laat hem weten vroeger verkracht te zijn. Hij gaat dit spoor achterna, ondertussen blijkt agente Lena, de zus van de blinde Sybill vermist. Zij is ontvoerd en wordt misbruikt, hier komen we er definitief achter wie de dader is. Het blijkt de apotheker Jeb te zijn, de man waarmee Sara af en toe een date heeft.

Een echt coming-of-age boek en daar houd ik wel van. Holden Caulfield is een 16-jarige jongen die niet echt lekker in zijn vel zit. Hij wordt voor de zoveelste keer van een school gestuurd. Holden verteld in het boek wat er rond kerst is gebeurd toen hij richting een mental breakdown ging. Holden verteld vanuit de eerste persoon enkelvoud en dat leest prettig. Het puberachtige taalgebruik is ook prima. Vooral richting het einde kreeg het verhaal echt vat op me en steeg mijn waardering. Een goed boek dat ik ben gaan lezen omdat het een echte klassieker is. Ik heb de Engelse uitgave gelezen.

Samenvatting:
Holden Caulfield wordt vanwege slechte resultaten van de school Pencey Prep. gestuurd. Hij deelt daar een kamer met Stradlater, een knappe, wat oudere jongen die nogal vol van zichzelf is. Ze kunnen het op zich prima vinden. Ackley is de buurjongen, een ranzige knaap, die vaak binnenkomt om vooral Holden te vervelen. De dag dat Holden weet dat hij weg moet heeft Stradlater een date met een vroeger vriendinnetje van Holden. Stradlater is een echte womanizer en Holden kan het niet uitstaan dat hij haar date. Ze krijgen ruzie en er ontstaat een flinke vechtpartij. Holden besluit te vertrekken. Normaal zou hij pas woensdag naar huis mogen om kerst te vieren, daarnaast is er een brief over zijn uitsluiting van school naar zijn ouders gestuurd. Holden besluit deze paar dagen in New York door te brengen. Daar beleeft hij nogal wat in korte tijd en hij verbrast flink wat geld. Hij wil graag naar zijn tienjarige zusje Phoebe, waar hij gek op is. Holden had ook een broertje, Allie, die als kind is overleden. Holden gaat met een paar meiden dansen in een club en naar een bar waar een bekende pianist speelt. Ook daar vindt hij iedereen weer phony. In het hotel regelt hij een hoertje, maar stuurt haar onverrichter zake weer weg. Holden kan het niet verdragen dat zij een jurk voor dit werk heeft gekocht en dat niemand doorhad dat ze het met dit doel kocht. De volgende dag ontmoet hij twee nonnen en koopt een zeldzame lp voor Phoebe. Verder heeft hij een afspraakje met Sally, ze gaan naar een show en schaatsen. Holden stelt voor om samen weg te lopen en ze krijgen ruzie als Sally niet wil. Holden ontmoet een oude vriend en zuipt zich klem. Alleen gaat hij laat Central Park in, daar laat hij de lp voor Phoebe kapot vallen. Aan alles merk je dat hij op instorten staat, hij denkt dat hij ernstig ziek is. Old Phoebe zou dat verschrikkelijk vinden en daarom besluit hij direct naar haar toe te gaan. Stiekem sluipt hij naar binnen. Phoebe is blij verrast, maar heeft direct door dat hij van school is gestuurd. Ze raakt overstuur en is heel boos. Holden probeert het uit te leggen, dat iedereen zo phony is. Phoebe zegt dat het aan hem ligt, dat hij nooit iets leuk vindt. Holden kan slechts één ding bedenken dat hij leuk vindt. Hij wil the cather in the rye worden. De vanger in de rogge, die moet voorkomen dat spelende kinderen van een clif vallen. Holden belt meneer Antolini, een oud leraar en mag direct langskomen. Phoebe geeft hem wat geld en troost hem als hij vreselijk moet huilen. Antolini geeft hem een paar wijze lessen, oa van een psycholoog Wilhelm Stekel: "The mark of the immature man is that he wants to die nobly for a cause, while the mark of the mature man is that he wants to live humbly for one." Holden mag blijven slapen, maar wordt wakker als Antolini zijn hoofd streelt. Holden wordt boos en gaat weg. Hij geeft een briefje af op de school van Phoebe waarin hij vertelt naar het Westen te vertrekken en vraagt haar in de pauze nog één keer te ontmoeten. Ze komt, maar met een enorme koffer, ze wil meegaan. Holden zegt dat dat niet gaat gebeuren en Phoebe is weer boos. Ze zegt niks en als hij wegloopt volgt ze hem aan de andere kant van de straat. Holden let goed op haar en loopt naar de dierentuin, daar is Phoebe al wat minder boos. In de buurt is een draaimolen en Phoebe mag erin. Ze ontdooit wat en zegt niet meer boos te zijn en geeft Holden een kus. Wanneer ze weer in de molen zit begint het te hozen en iedereen gaat schuilen. Holden blijft als enige in regen zitten en kijkt naar Phoebe en voelt zich gelukkiger dan ooit.

Terugkerend thema is dat Holden graag wil weten waar de eenden in Central Park in de winter blijven.

Zoals zoveel young adult boeken leest dit als een trein. Echt vernieuwend is het helaas niet. De overeenkomsten met de Hunger Games zijn zo sterk dat het zelfs wat afbreuk doet aan het leesplezier. De hele stijl van de wereld is bijna gekopieerd van Panem, de wereld in de Hunger Games. De stijl van het verhaal vind ik wel leuk. Zo volg je de belevenissen van Beatrice, een klein, tenger meisje, dat tegen de gevaren in deze wereld moet opboksen. Redelijk cliché, maar onderhoudend genoeg. De tienerromantiek is niet erg interessant, maar voor tienermeisjes vast prima te verteren. Er zitten wel wat hiaten in het verhaal waar erg makkelijk aan voorbij wordt gegaan.
Als je fan bent van apocalyptische, futuristische wereldbeelden met actie en tienerromantiek is dit een boek voor jou.

Samenvatting:
Beatrice (Tris), een zestienjarig meisje uit de Zelfverloocheningsfactie, is afwijkend en besluit over te stappen naar de Onverschrokken factie. Ze is klein en lijkt niet geschikt voor de training die ze daar krijgen. In de eerste fase moeten ze vechten, dat lukt haar uiteindelijk redelijk. Ze blijkt een stuk dapperder dan anderen verwachtten en lijkt heel wat in haar mars te hebben. Dat ze afwijkend is moet ze voor iedereen verzwijgen, omdat de paar mensen die het weten zeggen dat het gevaarlijk is. In fase twee komt het afwijkend zijn juist van pas, daarin moeten ze in een simulatie hun angsten overwinnen. Afwijkenden kunnen de simulatie manipuleren en zijn zo in het voordeel. Four, haar instructeur komt er zo achter dat ze afwijkend is. Hij blijkt een oogje op haar te hebben en beschermd haar dus. Er ontstaat een prille liefde. In de groep aspiranten bestaat sterke vijandelijkheid. Vooral tussen Tris en Peter. Peter probeert samen met Drew en Al om haar in de Kloof te gooien. Four redt haar op het nippertje. Al was verliefd op Tris en schaamt zich, hij pleegt zelfmoord.
Tris ontdekt een complot tegen de Zelfverloocheningsfactie, die de stad regeren. Eruditie en Onverschrokkenheid willen hen uitroeien. Tris gaat naar haar broer Caleb, die is overgestapt naar Eruditie, om hem te waarschuwen en te vragen hoe het zit. Ze wordt gesnapt en bijna wordt ontdekt dat ze afwijkend is.
De derde fase in de opleiding is het angstlandschap. Hierin moeten de aspiranten met al hun angsten afrekenen. Vervolgens krijgen ze net als alle Onverschrokkenen een zendertje in hun lichaam gespoten. Tris wordt eerste bij het examen, haar vrienden Will en Christina worden zesde en zevende.
Die nacht blijkt waar de zendertjes voor bedoeld zijn. De leidster van de Erudieten, Jeanine, heeft een programma gemaakt, waarin ze alle Onverschrokkenen in een simulatie aanstuurt. Zo zijn ze willoos en zet Jeanine ze in als leger tegen de Zelfverloochenaars. Tris is als afwijkend niet beïnvloed, net als Four, die eigenlijk Tobias heet. Zij gaan samen de strijd aan, maar worden gepakt. Tris wordt door Jeanine bijna verdronken, maar haar moeder redt haar en sterft daarbij. Tris voert een missie aan naar de computers van de simulatie in het hoofdkwartier van Onverschrokkenheid. Daar sterft haar vader, maar weet zij de computers de bereiken. Four blijkt ze nu te besturen nadat Jeanine hem toch heeft weten te hypnotiseren. Ze weet hem los te breken uit de simulatie en samen stoppen en stelen ze het simulatieprogramma. De moordpartijen eindigen abrupt, maar chaos heerst. Tris, Caleb, Tobias en zijn vader Marcus en Peter vluchten naar de factie Vriendschap en hier eindigt het verhaal.

Jammer vind ik dat wanneer een resultaat van een simulatie handmatig ingevoerd moet worden, dit blijkbaar kan inhouden dat diegene afwijkend is. Dat hier nauwelijks iets mee wordt gedaan vind ik te makkelijk. Maar het is dan ook een tienerboek. Verder wordt er nogal makkelijk in een paar zinnen verteld dat alle Onverschrokkenen een zendertje moeten dragen zodat ze altijd te volgen zijn. Beetje vreemd.

Dit boek heeft een werkelijk meesterlijke eerste bladzijde. Hier is ruimte om je naam in te vullen in het vakje: Dit boek is eigendom van. De dingen die hier onder zijn geschreven zijn heel geestig. Wat mij betreft het hoogtepunt van dit boekje. Verder leest het net als de andere boekjes in deze serie makkelijk weg. Dit soort extra achtergrond over de geweldige wereld die J.K. Rowling heeft gecreëerd is altijd welkom. Niet een boekje dat ik snel nog eens zal lezen, maar zeker met plezier gelezen. Veel dingen zijn ook een feest van herkenning voor de fanatieke Harry Potter lezer.

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst van nog te lezen boeken. Ongekend populair, met een enorm hoge ratings op boekenwebsites. Totaal niet mijn onderwerp, een boek over puberliefde met karakters die kankerpatient zijn/waren. De nieuwsgierigheid won en ik heb het gelezen. Al met al viel het me zeker niet tegen. Ik snap wel waarom het zo populair is. John Green zet hier een aantal levensechte personen neer. Hazel komt heel sympathiek over en lijkt zo realistisch dat het bijna als een waargebeurd verhaal leest. Ik meen dat het personage Hazel ook op een bestaand persoon is gebaseerd. Het verhaal vond ik wel aardig, de humor in het boek maakt het prettig lezen. Leuk is het Nederlandse tintje. De laatste hoofdstukken vond ik wat minder, omdat de kant die het verhaal daar opgaat van mij niet zo hoeft. Het boek had ook niet langer moeten zijn, 260 bladzijden zijn wel het maximale wat ik hierover had willen lezen. Dus personages goed, humor goed, verhaal aardig, niet helemaal mijn smaak. Aanrader, zeker voor tieners (meisjes).

Samenvatting:
Hazel heeft kanker die haar longen ernstig hebben aangetast. Ze gaat naar een praatgroep en ontmoet Augustus (Gus), ze voelen gelijk iets voor elkaar. Gus mist een deel van een been door botkanker. Isaac is hun vriend, die blind wordt door oogkanker. Hazels favoriete boek is Een vorstelijke beproeving van Peter van Houten. Gus leest dit ook en wordt er ook door gegrepen. Dit boek houdt abrupt op, waarschijnlijk doordat het hoofdpersonage kwam te overlijden. Hazel wil dolgraag weten hoe het met de andere personages verdergaat en heeft vaak de schrijver geprobeerd te contacteren, maar tevergeefs. Het lukt Gus wel en hij verrast Hazel door zijn speciale wens (voor kankerpatiënten) te gebruiken om samen met haar en haar moeder naar Amsterdam te reizen om Peter van Houten te ontmoeten. De reis gaat bijna niet door omdat Hazel een ernstige terugslag krijgt en in het ziekenhuis ligt. Als het beter gaat vliegen ze naar Amsterdam waar ze een geweldige tijd hebben. Helaas blijkt Peter van Houten een dronken hork te zijn. Hij wil het verhaal niet verder vertellen voor Hazel. Gus en Hazel zoenen in het Anne Frank huis voor het eerst en vrijen vervolgens in het hotel. Gus vertelt daar dat hij, toen Hazel in het ziekenhuis lag, hoorde dat de kanker weer terug is en dit keer door heel zijn lichaam. Hij sterft na een paar maanden. Hazel legt een pakje sigaretten in zijn kist, omdat hij altijd een sigaret in zijn mond had, zonder te roken. Peter van Houten is ook op de begrafenis, dat was een wens van Gus, als goedmaker voor zijn gedrag in Amsterdam. Hij vertelt Hazel dat hij vroeger zijn dochtertje van acht jaar aan leukemie heeft verloren. Hazel komt er via Isaac achter dat Gus nog iets zou hebben geschreven voor hij stierf. Hij heeft dit naar Peter van Houten gestuurd. Het blijkt een verzoek aan Peter om van de woorden die Gus op papier heeft gezet een mooie grafrede te maken. Peter heeft het nooit opengemaakt, maar de woorden van Gus zijn zo precies goed. Een prachtige liefdesverklaring aan Hazel, en hiermee eindigt het boek.

Toevoeging: Hazel en Gus hebben als parodie op woorden die koppeltjes steeds tegen elkaar zeggen het woord: oké, dit zeggen ze steeds tegen elkaar.

Voor dit boek geldt hetzelfde als voor het helse paradijs. De wereld waarin het zich afspeelt is schitterend verzonnen en beschreven. Helaas is de wereld zelf interessanter dan het verhaal. Gelukkig wordt Thule veelvuldig getoond, door de uitgebreid beschreven reizen die de hoofdpersonen maken. Omdat het verhaal niet al teveel om het lijf heeft en de Thuleense maatschappij na boek 1 en 2 bekend is gaan zelfs deze reizen na een tijdje enigszins vervelen. Als afsluiting van een trilogie had ik een wat uitgebreider einde verwacht. Doordat de verhaallijnen niet allemaal afgerond zijn voelt het alsof er nog een boek komt. Natuurlijk gaat het leven in Thule verder en ik ben niet tegen een open einde. Als lezer verwacht ik slechts dat een trilogie de lezer naar een punt brengt waar het gevoel heerst dat het verhaal hier ten einde komt.
Thule blijft een geweldige vinding en zo toch weer lekker gelezen en daarom vind ik een 3,0 als score te laag, dus alsnog een 3,5.

Samenvatting:
Thule wordt gekoloniseerd door het Badense rijk. Kuststeden zijn ingenomen en de Thulenen hebben zich naar de binnenlanden teruggetrokken. In de noordelijke stad Upernavik is Elvira komen wonen. Zij is de dochter van de ondergouverneur. Ze wordt door de Thuleense gewestbestuurster Beda in het geheim benaderd om Thuleens te leren. Elvira is uitverkoren om namens de Badeners met de Thulenen te onderhandelen. De Thulenen maken het leven van de Badeners onmogelijk door sabotage, vernieling en ontvoering.
Een strafexpeditie met de vader van Elvira wordt overmeesterd en hij raakt vermist. Elvira gaat hem zoeken en komt zo in contact met woudlopers en later Tjalf, de konegazoon. Hij brengt Elvira naar Holtak waar ze Thura ontmoet. De Thulenen hebben één harde eis, de Badeners moeten Thule verlaten.
In Gothab is de nieuwe gouverneur Von Birken aangekomen, met zijn drie dochters Shasita, Reni en Hajo. Zij leren Thuleens uit boeken en besluiten de binnenlanden in te gaan. Om contact te maken en mogelijke handel met Thule te realiseren. Hun wens is dat de familie Von Birken weer rijk wordt. Ze raken hun boot kwijt en moeten de hele tocht te voet maken. Het lukt en Holtak wordt bereikt. Daar ontmoeten ze Thura, Tjalf en Elvira. Ze maken plannen voor vrede en handel. Het gulden vlies van Thule, vergulde schapenvachten, worden voor het eerst aan hen getoond. Reni steelt een Holtakvaas als ze vertrekken, Tjalf heeft dat door en is teleurgesteld.
Elvira gaat naar Upernavik, daar wordt ze als verrader gevangen gezet. Tjalf komt haar bevrijden. Een nieuwe Badense onderhandelaar gaat samen met Elvira en Shasita naar Holtak. Daar weet de belofte van een gulden vlies voor de Badense president de onderhandelaar te overtuigen te tekenen voor het terugtrekken van de Badeners uit Thule.
Tjalf vraagt Elvira bij hem te blijven.

Het eerste deel van de serie Harry Potter, mijn favoriete serie. Vanaf boek twee heb ik steeds als een nieuw boek uitkwam de voorgaande delen herlezen. Na deel zeven nog wel eens de hele serie. Echt geweldige boeken.

Als tiener heb ik de boeken steeds in het Nederlands gelezen. De steen der wijzen is een perfecte introductie in de tovenaarswereld. De opbouw is goed waarbij er steeds weer wat nieuwe onderdelen/eigenaardigheden van de voor Harry onbekende wereld worden geïntroduceerd. Het knappe van dit boek en ook de rest van de boeken vind ik alle personen die er in voorkomen. Er is er niet één aan wie ik me erger. Natuurlijk is Draco Malfidus een eikel, maar wel één die perfect in het verhaal past.
Daarnaast hou ik altijd van kleine hints in verhalen of onopvallende zaken die later een grote rol spelen. Hier vind ik het mooi dat Nicolas Flamel heel nonchalant langskomt op de kaart bij de chocoladekikker in de trein. Later zijn Harry, Ron en Hermelien weken bezig om er achter te komen wie hij is. Uiteindelijk biedt een chocoladekikkerkaartje weer uitkomst.
Enig klein nadeel vind ik dat de beveiliging van de steen der wijzen op Zweinstein enigszins kinderachtig is. Dit is dan ook het eerste boek in de reeks en wat mij betreft nog het meest op kinderen gericht.

Het cijfer van het boek heb ik verhoogd van een 4 naar een 4,5 en wel hierom. Ik wilde al tijden de boeken eens in het engels lezen. Nu is daar het ideale excuus voor. Ik heb de Engelse versie gekocht met de illustraties van Jim Kay! Echt een ongelooflijke aanrader, wat is het heerlijk om dit boek te lezen met steeds weer prachtige tekeningen. Nadeel is, maar tegelijk toch ook weer die nostalgische spanning : er komt één boek per jaar uit. In 2016 The Chamber of Secrets. Dat wordt dus weer jaren in spanning wachten.

Het helse paradijs brengt weinig nieuwe inzichten in de wereld van de Thulenen en de Badeners. Gelukkig is er in Kinderen van Moeder Aarde een schitterende wereld neergezet, waarin nog tal van verhalen te beleven zijn. Dit boek toont Thule vanuit het gezichtspunt van de Badeners. Hoe kijken zij tegen deze nieuwe wereld aan? Een zeer makkelijk leesbaar boek dat een mooi, maar tegelijk niet al te vernieuwend verhaal vertelt.

Samenvatting:
De Badense taalgeleerde Kilian Werfel gaat mee op een nieuwe expeditie naar Thule. Ze vertrekken met vijf oorlogsschepen. De Thulenen hebben dit verwacht en Thura leidt ze een mistveld in. Hier vergaat één van de schepen. De rest valt Kulus aan en neemt de stad in. De Thulenen negeren de invallers eerst, maar beginnen dan een soort guerrillaoorlog. Ze verdoven groepen Badense mariniers, verplaatsen ze en stelen hun wapens en kleding. Als wraak wil de regeringscommissaris 50 Thulenen executeren. Kilian weigert hieraan mee te werken. Hierdoor krijgt hij respect van Thura, die de 50 mannen redt. Kilian gaat onderhandelen, maar de Konega wil enkel dat de Badeners vertrekken. Een orkaan en een aanval van de Thulenen brengen zware schade toe aan de schepen. De Badeners besluiten over land naar Gothab te trekken en de hoofdstad in te nemen. Ze stuiten op blokkades, meren, muggen, moerassen en een opgeblazen brug naar de mijnen. Een rattenplaag zorgt voor ziekte. De Badeners weten toch een Thuleens dorp te bereiken en branden het plat en vermoorden iedereen. Kilian is als verrader aangemerkt en moet vluchten voor zijn leven. Hij wordt regeringsfunctionaris voor de Thulenen. Een brand aangestoken om de oprukkende Badeners te stoppen eist veel slachtoffers. Dat betekent het einde van de oorlog. De overlevenden worden opgenomen in de Thuleense maatschappij. Kilian overtuigt hen zich in te zetten om een bijdrage te leveren aan Thule. Samen met Thura en Christian weet hij de in Kulus achtergebleven admiraal te bewegen om zich samen met zijn achtergebleven manschappen over te geven.

Soms lees je een boek waarbij je steeds het gevoel hebt dat even moet doorbijten om door de opbouw van het verhaal heen te komen. De naam van de roos vind ik een goed voorbeeld, waarbij je als lezer naarmate je verder leest wordt beloond voor het moeilijke begin. Opstand gaf mij wel het gevoel dat er iets beters aan zat te komen, waarom is het anders zo populair? Helaas bleef een mooie climax uit. Het verhaal komt maar niet op gang en blijft hangen in relatieproblemen tussen Tris en Four. Deze stukken zijn herhalend en zooo...ongelooflijk....saaaai. De uiteindelijke clou wordt slecht geïntroduceerd en vind ik tegenvallend. De beschrijving van de verschillende facties blijven wel interessant. Jeanine, de schurk, is een voorspelbaar, ééndimensionaal karakter. Divergent vond ik niet vernieuwend, maar wel vermakelijk. Het gaf mij het gevoel dat er heel wat in dit verhaal, in deze wereld, zat voor een goed verhaal. Juist daarom valt dit boek me zo tegen. De wereld die in deel 1 werd geïntroduceerd is hier onvoldoende uitgebreid. Veel meer van hetzelfde is niet altijd goed. Ondanks dat ik wel van dit genre houd vind ik dit dus een matig boek.

Samenvatting:
Tris, Four (=Tobias) en de rest vluchten naar Vriendschap. Die wensen neutraal te blijven, maar bieden wel een verblijfsplaats aan. Wanneer de Erudieten hen komen halen vluchten ze naar de factielozen. Daar blijkt de moeder van Four, Evelyn, nog te leven. Zij is de leider van de factielozen. Tris en Four gaan naar de Oprechten om hen aan hun kant te krijgen. Daar worden ze beiden ondervraagd met een waarheidsserum. Daar beginnen de eindeloze relatieproblemen tussen Tris en Four. Tris heeft moeite met wapens doordat ze Will heeft doodgeschoten. Four is boos dat hij haar dat niet zelf heeft verteld. Vanaf dat moment zijn ze constant boos op elkaar.
De overgelopen Onverschrokkenen en de Erudieten vallen het hoofdkwartier van Oprechtheid aan. Iedereen wordt verdoofd, behalve de Afwijkenden. Tris weet Eric te verwonden en de aanval wordt afgeslagen. Wanneer de leider van Eruditie, Janine, willekeurige mensen begint te doden geeft Tris zich over. Janine gebruikt haar om een serum te ontwikkelen dat ook bij Afwijkenden moet werken. Four is haar achterna gegaan en ook gevangen. Peter is haar gevangenbewaarder. Daarnaast is Caleb, haar broer een assistent van Janine in dit onderzoek. Na een aantal onderzoeken krijgt Tris een gif ingespoten dat haar moet doden. Dat lijkt ook te gebeuren, maar het blijkt een truc van Peter, die bij haar in het krijt stond, om te ontsnappen. Terug bij de factielozen blijken zij een aanval te plannen waarbij alle vijanden moeten worden gedood en alle informatie en kennis van Eruditie vernietigd. Marcus wil dat stoppen omdat er heel belangrijke informatie bij zit. Samen met Tris en Christina gaat hij naar Vriendschap. Daar maken ze een plan en gaan net voor de aanval naar Eruditie. Met moeite slaagt hun plan, Janine wordt gedood, maar de informatie maken ze openbaar. Het blijkt dat hun wereld gemaakt is om te ontsnappen aan de slechte buitenwereld, de gewelddadige menselijke natuur. Zij moeten met elkaar een betere mensheid creëren die wanneer ze er klaar voor zijn naar buiten kan treden en het goede voorbeeld mag geven.

Vaag had ik weleens van dit boek gehoord. Geen idee dat dit het eerste deel van een trilogie was en nog minder dat het sciencefiction voor kinderen betrof. Zeker dat laatste had wel meteen mijn interesse toen ik erachter kwam. Dit boek leest werkelijk als een trein, heel prettig geschreven. Het verhaal zit goed in elkaar en is nog net zo actueel als 30 jaar geleden. Kinderen halen misschien niet alles eruit. Dit is daarom een prima boek om uitgebreid met een hele klas mee aan de slag te gaan (hoewel het misschien een beetje te dik is). Eigenlijk is de verhaallijn geschreven rondom een grote aanklacht tegen de toenmalige en ook huidige maatschappij. Thema's als milieu, natuur, overbevolking, welvaart(sverdeling), industrialisatie, religie, gendergelijkheid, het monetair stelsel, militarisering en kolonisatie komen aan bod. Mooi om in zo'n 'simpel' verhaal met de neus op de feiten te worden gedrukt. Een wereld als Thule lijkt een utopia, maar erover lezen is erg prettig.

Samenvatting:
Na de Derde Wereldoorlog is de aarde door natuurrampen enorm veranderd. Er zijn weinig overlevenden. Eeuwen later heerst op Thule (Groenland) de Konega over haar volk. Leidinggevende posities zijn voor vrouwen, die worden niet meer aan mannen toevertrouwd. Christian is de zoon van de Konega en hij is verliefd op Thura, een gewoon meisje. Zijn vader is verdwenen toen hij jong was. In Europa is in de eeuwen na de rampen het Badens rijk ontstaan. Een machtig, oorlogszuchtig land. Geleerde Kunz is achter het bestaan van Groenland gekomen en organiseert een expeditie. Zij komen met een stoomschip aan in Gothab, de hoofdstad van Thule. Thule heeft geen leger, of ordediensten, alles is van iedereen, er heerst gelijkheid. De soldaten van het schip zorgen direct voor onrust, ze vallen meisjes lastig en jagen op wild, wat verboden is.
De Konega vertrouwt de Badeners niet, Christian is wel geïnteresseerd. Kunz probeert de jongen voor zich te winnen. Op een expeditie door de wildernis leert Christian de ware aard van de Badeners kennen. Ze willen Thule exploiteren en beschouwen alles al als van henzelf. Leven van mens of dier is voor hen niet zo van belang. Rajo, de vader van Christian, blijkt nog te leven en sluit zich weer bij hem en de Konega aan om de Badeners te verjagen. Thura blijkt een zeer dapper meisje dat de soldaten meermaals te slim af is. De Konega besluit dat de Badeners niet weg mogen omdat ze dan meer mensen naar Thule zullen brengen. Ze evacueren Gothab en blokkeren de baai. Thura raakt gewond, maar het schip zinkt en de actie lukt. De Badeners kunnen niet meer weg en worden in de gemeenschap opgenomen. Rajo en Christian claimen meer rechten voor mannen. Christian mag met Thura trouwen.

Een mooi vervolg op Nachtschade. Het vrij bizarre onderwerp zorgt voor een geweldig gevoel van spanning. Dit boek moet je uitlezen. Hoe zit het in elkaar, wie is er verantwoordelijk, hoe heeft het zover kunnen komen? Allemaal vragen die mij aan het lezen hielden. De karakters worden in dit tweede deel van de serie verder uitgediept. Vooral Lena vind ik een mooi beschreven personage.

Verder moet ik me helaas aansluiten bij een aantal commentaren hiervoor. Karin Slaughter schrijft redelijk vrouwelijk, maar het verhaal is goed genoeg om dit te op te koop toe te nemen. Opvallend vond ik nog dat een paar stukjes uit deel 1 bijna letterlijk herhaald worden. Bijvoorbeeld over de fotomuur in Sara's kantoor en de reden dat Jeffrey in een ander kantoor zit dan zijn voorganger.

Al met al een sterk vervolg.

Samenvatting hoofdlijnen:
Jeffrey schiet de 13-jarige Jenny dood wanneer zij de een paar jaar oudere Mark Pattersson onder schot houdt. Incestueuze pedofilie blijkt hieraan ten grondslag te liggen. De moeders van Jenny en Mark blijken een heel netwerk te hebben opgezet waar ze blaadjes verkopen met foto's van seksuele handelingen tussen Jenny, Mark en andere volwassenen (later blijkt oa dominee Dave Fine). De gedode baby in het toilet was van Mark en zijn moeder. Jenny moest helpen met het te doden en was daardoor zo boos dat ze wilde dat alles ophield. Daarom wilde ze Mark doodschieten en/of zelf doodgeschoten worden. Grace, de moeder van Mark en zijn zusje Lacey is ernstig ziek en gaat daaraan dood. Dottie de moeder van Jenny weet handig de dans te ontspringen, na eerst nog Lacey te hebben ontvoerd. Lacey wordt gered. Mark doet na een bekentenis aan Lena een zelfmoordpoging en raakt in een coma. Lena twijfelt of ze nog wel bij de politie wil blijven. Ze blijkt toch ernstiger getraumatiseerd door de ontvoering en verkrachtingen in Nachtschade dan ze eerst wilde toegeven. Haar zus Tessa is zwanger. Sara en Jeffrey zijn weer samen.

Een aardig jeugdboek waarin de jongen Todd Hewitt in een fictieve wereld op de vlucht moet. Todd leeft als enige jongen in Prentissdorp, hier leven verder enkel mannen. Iedereen kan altijd elkaars gedachten horen en dieren kunnen praten. Ze worden dus gek van de herrie. Todd wordt bijna 13, bijna een man dus. Zijn adoptieouders laten hem echter vluchten wanneer hij iets geks in het moeras ontdekt.

Dit verhaal is redelijk geschreven. Het leest erg makkelijk en is daarom zeer geschikt voor tieners. Er zitten wel een aantal gruwelijke en grove gebeurtenissen in. Todd schelt en vloekt er in dit boek vrolijk op los. Op mij maakte dit een verfrissende indruk, kinderen doen dit zo vaak, dus waarom niet in een boek? Het maakt het wat realistischer.

Jammer is dat het boek bijna 500 bladzijden nodig heeft om een niet al te groot verhaal te vertellen. Wat korter had van mij wel gemogen. Ook zijn de eerste hoofdstukken niet overtuigend. Alle herrie van elkaars gedachten en een pratende hond leken me in eerste instantie wat gekunsteld. Als je er aan gewend bent is het wel leuk. Manchee, de hond is zelfs het leukste karakter in het boek.

Samenvatting:
Todd 'hoort' een stilte in het moeras, dit blijkt Voila te zijn. Zij is neergestort met een verkenningsschip van nieuwe kolonisten. Haar ouders zijn omgekomen in de crash. Aaron, de priester, zit achter Voila aan. Todd moet van zijn 'ouders' vluchten en wanneer hij Voila redt van Aaron gaan ze samen verder met Manchee, de pratende hond van Todd. Burgemeester Prentiss achtervolgt hen met een groep mannen uit het dorp. Ze komen bij Hildy en Tam, die brengen hen naar het dorp Farbranch. Daar moeten ze vluchten als blijkt dat alle mannen uit Prentissdorp hen als een leger achtervolgen en Farbranch aanvallen. Een eind verder worden ze ingehaald door Prentiss junior. Hij vermoordt Todd bijna, maar Voila redt hem. Todd wil junior dan doden, wat Viola dan weer tegenhoudt. Niet veel later komen ze een oorspronkelijke bewoner van de planeet tegen, een Spakkel. Todd heeft geleerd dat ze in oorlog zijn en dat Spakkels 'baksillen' bij zich dragen die de 'herrie' hebben veroorzaakt. In paniek doodt Todd de Spakkel, maar heeft er al snel spijt van. Op dat moment duikt Aaron opeens weer op. Hij neemt Viola gevangen en laat Todd zwaargewond achter. Todd is er slecht aan toe, maar weet Viola te redden. Helaas wordt Manchee door Aaron vermoord. Viola brengt Todd naar een dorpje waar de mensen niet gevlucht zijn voor de geruchten over het leger dat in aantocht is. Dokter Snow lapt hem op en ze gaan verder op weg naar Haven. Als ze er bijna zijn is er een laatste confrontatie onder de waterval met Aaron.

Hier wordt de geschiedenis van Prentissdorp verder duidelijk. De kolonisten werden gek van de herrie en gaven de Spakkels de schuld. Ze begonnen een oorlog en vermoordden hen bijna allemaal. Enkel mannen bleken last te hebben van de herrie. Enkel hun gedachten waren hoorbaar, die van vrouwen niet. Burgemeester Prentiss vermoordde samen met de mannen in het dorp alle vrouwen. Telkens als een jongen 13 werd moest hij ook iemand vermoorden. Zo droeg iedereen de schuld. Het plan was om Aaron door Todd te laten vermoorden. Dan was het onoverwinnelijke leger klaar. Todd is woedend en klaar om Aaron te vermoorden, maar om te voorkomen dat het plan van Prentissdorp werkt, maakt Viola een einde aan het leven van Aaron. Zich veilig wanend beginnen ze aan de laatste etappe naar het veilige Haven. Prentiss junior schiet Viola echter neer. Todd redt haar en vlucht naar Haven. Daar blijkt geen veiligheid te zijn, de stad is al ingenomen door Prentiss, die zichzelf nu president noemt. Gaat Viola dood? Einde boek 1.

Eindelijk heb ik Meester van de zwarte molen mogen uitlezen. Vroeger is het op de basisschool deels voorgelezen, maar nooit afgemaakt. Altijd heb ik de titel onthouden. Ooit zou ik het nog eens gaan lezen, want het sprak me enorm aan. Vanaf het eerste hoofdstuk wordt je direct het verhaal ingesleept. Voor kinderen is dit zeker een spannend boek. Er gebeuren een aantal lugubere dingen, maar de hele sfeer in het boek is vooral duister. Goed geschreven dus. Helaas is het voor mij als volwassene minder goed dan wanneer ik het als kind helemaal had gelezen. Slechts een stukje jeugdsentiment voor mij dus. Het einde van het boek had wat uitgebreider gemogen. Nu was het wel heel plotseling afgelopen. Voor kinderen zal het vast 4,5 ster opleveren, ik geef er 4.

Samenvatting:
Krabat wordt in zijn dromen opgeroepen naar de zwarte molen te gaan. Daar wordt hij leerjongen naast elf gezellen onder een strenge meester. Het werk is zeer zwaar, ze leren zwarte kunsten waarmee het makkelijker wordt. Tijdens het leren veranderen ze in raven. Elk jaar moet er iemand sterven vanwege een deal van de meester met de Peetoom. Krabat is vrienden met Tonda, die in het tweede jaar moet sterven. Krabat wil iets tegen de molenaar doen. Juro, de domme jongen die het huishouden doet, blijkt niet zo dom en helpt Krabat. Krabat is verliefd op een voorzangeresje uit Schwarzkollm. Ze ontmoeten elkaar heimelijk. De molenaar zou haar vermoorden als hij het wist. Het blijkt dat het meisje hem en de anderen kan bevrijden. De molenaar moet zelf sterven en alle tovenarij stopt als een meisje om één van de gezellen komt vragen en hem succesvol opeist. Daarvoor moet ze Krabat tussen de andere gezellen herkennen. Juro dacht terwijl ze allemaal vermomd als raven waren, maar het wordt terwijl ze geblinddoekt is. Krabat kan zich tegen de wil van de molenaar verzetten. Het meisje merkt dat hij bang is en bevrijdt hen dus. De molenaar moet sterven.

Met de hype ben ik indertijd niet meegegaan. Nu pas heb ik het derde deel uit en daarmee de gehele Millenium-trilogie.

Laat ik eerst zeggen dat deze trilogie met recht als een meesterwerk mag worden beschouwd. Het verhaal op zich vind ik niet eens zo origineel, maar de uitwerking en de gedetailleerdheid daarvan is van grote klasse.

Dit derde deel heb ik in een week uitgelezen en met 650 blz. wil dat zeggen dat het mij wist te boeien. Het prettige aan de schrijfstijl vind ik het tempo waarin gesprongen wordt tussen de verschillende verhaallijnen/personen. In dit deel wordt vooral ingezoomd op het onderzoek van Millenium en de veiligheidsdienst naar de Sectie. Het eigenlijke verhaal heeft zich al geopenbaard in deel 2. Dit vind ik geen nadeel, want onderzoeksjournalistiek vind ik interessant. Nadeel is wel dat het aantal details soms tot een langdradig hoofdstuk leidt. De inleiding in de geschiedenis van de Zweedse binnenlandse veiligheidsdienst had van mij wat korter gemogen. Toch blijft de schrijfstijl dusdanig onderhoudend dat ik zelfs de verhaallijn van Lisbeth, die voor het grootste deel in het ziekenhuis ligt, niet saai vind.

In het boek worden steeds meer mensen geïntroduceerd, dit wordt goed gedaan, want het verhaal blijft prima te volgen. De meeste personen hebben ook een functie/meerwaarde in het verhaal. Enige die dat niet heeft is Erika. Dat zij verhuist naar een grote krant kan van toegevoegde waarde zijn met het oog op mogelijke belangenverstrengeling met Millenium. Dat ze een stalker krijgt is een misser en had weggelaten mogen worden. Deze verhaallijn voegt werkelijk niets toe.

De spanning en de opbouw naar het einde zijn goed, waardoor ik het boek moeilijk kon wegleggen. De rechtszaak brengt een spannend en groots opgezet verhaal tot een passend einde. De epiloog waarin Lisbeth afrekent met haar broer Niedermann en Michael Blomkvist weer in haar leven toelaat maakt dit helemaal mooi af.

Een geweldig boek dat mij op momenten het gevoel gaf eindelijk weer eens vijf sterren te kunnen geven aan een boek. Een paar minpunten zorgen ervoor dat het er uiteindelijk 4,5 zijn geworden.

De film had ik voor het lezen al in de bioscoop gezien en die was me zeer goed bevallen. Het verfilmen van dit boek moet heerlijk zijn geweest, want zeker het eerste deel is ongeveer letterlijk overgenomen. Uitspraken van personen zijn één op één in de film beland. Prima wat mij betreft, want het leest soms als een filmscript.

De spanning in het boek is sterk aanwezig, maar evengoed is het soms pagina's lang saai overleven. Dat is wel lekker thematisch dus niet hinderlijk. Alle technische verhalen die langskomen zijn soms wat te veel van het goede, maar laten wel zien dat de auteur niet over één nacht ijs is gegaan.

Ik vond het jammer toen Mark Watney via de Pathfinder contact maakte met de aarde. Vanaf dat moment leek het allemaal veel makkelijker, terwijl hij in z'n eentje zo lekker bezig was. Aardappels kweken, water en mest regelen. Helemaal alleen het plan maken en uitvoeren om de Pathfinder te vinden en mee te nemen. Geweldig. Gelukkig liep niet alles op rolletjes en vernielde hij per ongeluk de Pathfinder.

De humor in het boek is uitermate droog, maar erg leuk. In de tweede helft van het boek worden alle problemen iets te veel van het goede. Bij het opblazen van de Hab vond ik dat nog niet, maar het langdradige verhaal vanuit de luchtsluis en het repareren mochten korter. De zandstorm had helemaal weg mogen blijven. Ik snap dat dit een mooi inkijkje bood op de onmogelijke omstandigheden op Mars, maar kwam op mij over als overbodig. Het kantelen van de Rover(s) was dan wel weer aardig, net als de tocht vol problemen naar de Hermes. Grappig is dat ik bij de film alles vanaf de lancering van de (uitgeklede) MAV als bijna komisch ongeloofwaardig beschouwde. In het boek komt dat een stuk beter tot zijn recht.

Echt een boek dus om je helemaal in te leven in de hoofdpersoon. Sciencefiction lees ik graag en dit is wel een topper die hopelijk in de nabije toekomst (deels) enigszins realistisch mag worden.

Dit boek heb ik met plezier gelezen. Het is een goed vervolg op de twee voorgaande delen. De karakters worden hier nog verder uitgediept en nieuwe personages voegen echt iets toe. De verschillende standpunten van de karakters worden prima weergegeven en zijn zo ook voor tieners duidelijk. Het boek had een voor mij bevredigend einde. Vaak is het zo dat boekenseries sterk beginnen en steeds minder worden. Auteurs lijken regelmatig moeite te hebben om een einde aan het verhaal te maken. Ik ga natuurlijk niet verklappen hoe dit boek eindigt, maar mij wist het wel te bekoren.

Waarom ik dit boek toch maar 3,5 ster geef? Eigenlijk twijfelde ik geen moment aan de slechtheid van de burgemeester. Dat was jammer, graag was ik aan het eind verrast door de burgemeester die toch echt al die tijd de goede bedoelingen had. Hij was wel wat beter geworden door de invloed van Todd, maar hij bleef toch gewoon de bad guy.

Samenvatting:
De mensen moeten hun onderlinge strijd staken nu het gigantische Spakkelleger aanvalt. De burgemeester blijkt over artillerie te beschikken, daarmee slaan ze de eerste aanval af. Een nieuwe aanval met brandende pijlen verwondt de burgemeester. Wanneer Todd ook in de vuurzone zit vuurt Viola een raket af vanaf het gelande verkennersschip met Simone en Bradley. Deze superieure vuurkracht lijkt voor een patstelling te zorgen tegenover de getalsmatige overmacht van de Spakkels.
De burgemeester lijkt zijn leven werkelijk te beteren en overtuigt Todd van een goede samenwerking. Todd wordt steeds beter in het stilhouden van zijn herrie. Viola verblijft in het ruimteschip en wordt steeds zieker door de armband die ze vrijwillig om heeft gekregen toen ze Todd wilde redden. De armband blijkt een dodelijk gif te bevatten en alle vrouwen met zo'n armband zijn in gevaar. De burgemeester en Madame Coyle ruziën ondertussen om de leiding over de mensen. Spakkel 1017, aka de Terugkeer wordt door de leider van de Spakkels, de Lucht, onder zijn hoede genomen. Ben blijkt nog te leven en is gevangen genomen. De Terugkeer mag hem doden, maar doet dit niet. Spakkels en mensen vallen elkaar nog steeds aan. Vredesbesprekingen komen eindelijk, Bradley en Viola gaan onderhandelen. De Terugkeer probeert Viola te doden, maar stopt als hij ziet dat ze net als hij een armband heeft.
Het vredesoverleg gaat goed en er lijkt vrede te komen. De relatie tussen Todd en Viola is niet meer helemaal zonder problemen. Viola verzwijgt dat ze ernstig ziek is door de armband. Todd kan zijn herrie geheel onderdrukken en doet dit dus standaard, Viola vertrouwt de intenties van de burgemeester niet. De burgemeester neemt de leiding over de mensen en Madame Coyle pleegt een zelfmoordaanslag op hem. Todd redt de burgemeester.
Als de laatste stappen in het vredesoverleg worden genomen overmeestert de burgemeester Todd en valt aan met het verkennersschip. Veel Spakkels, waaronder de Lucht gaan dood en uit wraak vallen ze aan. De Terugkeer is de nieuwe Lucht en Ben en Wilf weten hem te overtuigen de aanval te stoppen. Viola gaat naar de zee waar de burgemeester duelleert met Todd. Todd wint en de burgemeester zonder de goedheid die Todd hem geeft niet verder te willen en loopt de zee in. Als de Terugkeer bij de zee komt ziet hij Todd voor de burgemeester aan en schiet hem in de borst. Hij lijkt dood, maar blijkt door de Spakkels genezen te kunnen worden. Het boek eindigt met Viola aan de zijde van Todd die in een hele diepe droomstaat verkeert. Langzaam maar zeker lijkt hij de weg terug naar bewustzijn te vinden. "Blijf me roepen, Viola... Want ik kom d'r aan."
Een mooi einde dus.

Mij viel dit boek enigszins tegen. Toch wat te hoge verwachtingen volgens mij.

Het boek begint prima en deed me gelijk aan It van Stephen King denken. Vic met haar Raleigh fiets is natuurlijk een verwijzing naar Bill Denbrough met zijn fiets Silver. Hiernaar wordt in NOS4A2 ook verwezen met "hi ho Silver". Verder zitten er in het boek nog een aantal populaire boeken en series waarnaar wordt verwezen, zoals Firefly en Game of Thrones. Dat kan ik wel waarderen.

Het verhaal van Vic die via de Kortere Weg-brug op plekken komt die ze op dat moment zoekt is goed uitgewerkt en onderhoudend. Zeker het moment waarop ze ontsnapt aan Charles Manx en Lou tegenkomt. Manx achtervolgt haar en meestal heb ik wel een vermoeden hoe zoiets afloopt. Nu liep het gelukkig anders, Manx werd gepakt en lag 10 jaar in coma voor hij overleed. Verrassingen zijn altijd goed. Bing Partridge is ook een lekker gestoord karakter dat een extra laag ranzigheid aan het verhaal toevoegd.

Het tweede deel van het boek focust grote delen op Wayne, die ontvoerd wordt door Manx. Dit vond ik allemaal niet zo interessant. Hele stukken in de Wraith, achterstevoren praten, de rit naar kerstland. Allemaal wat langdradig en het vertraagde de voortgang van het plot. Datzelfde geldt voor Maggie met haar Scrabbleletters.

De ontknoping in kerstland vond ik redelijk. De creapy kindjes werden goed beschreven, de locatie zelf kwam een beetje standaard over. Gelukkig werden hier niet teveel bladzijden aan besteed. Vic moest snel handelen en deed dat ook door met anfo heel kerstland op te blazen en Manx bij terugkeer door de Kortere Weg-brug met brug en al te vernietigen.

Ik had verwacht dat dit echt een boek voor mij zou zijn, maar helaas werd ik er niet volledig door meegesleept. Mixed feelings dus. Toch een '7' omdat ik weet dat te hoge verwachtingen hier deels de oorzaak van zijn.

Een aardig boekje dat een goed tijdsbeeld weet neer te zetten. Of dit boekje zo populair is vanwege het verhaal, of omdat het zo dun is weet ik niet. Ik weet wel dat scholieren graag dunne boekjes lezen. Op mij maakte dit verhaal in ieder geval geen verpletterende indruk. Leuk geschreven, met personen die prima worden beschreven, maar niet meer dan dat.

Samenvatting:
George, een kleine man, gaat samen met Lennie, een grote man met een laag IQ, werken op een boerderij. Lennie kan goed fysiek werk verrichten maar is te dom om goed de gevolgen van zijn daden te kunnen overzien. Zo brengt hij George en zichzelf regelmatig in de problemen. George doet er alles aan om Lennie te beschermen. Zoals tegen Curley, de vervelende zoon van de baas. Op de boerderij willen ze een paar maanden werken om zo voldoende geld te verdienen om zelf een boerderijtje te kopen. Daar is alles van henzelf en zou Lennie voor de konijnen mogen zorgen, iets waar hij heel sterk naar verlangt.
Lennie krijgt een puppy, maar hij doodt deze per ongeluk. Wanneer hij alleen met de dode pup in de schuur zit komt de vrouw van Curley binnen. Ze laat hem over haar haar strijken, maar hij is weer te hardhandig en ze wil hem afweren. Lenny kent zijn eigen krachten niet en doodt ook haar zonder opzet. In paniek vlucht hij naar de beek waar hij zou wachten op George als hij ooit in de problemen zou komen. Het lijk wordt gevonden en gewapend trekken de mannen er op uit om Lenny te zoeken. Curley wil hem doodschieten. George weet waar Lenny is en gaat er snel heen. Daar stelt hij Lenny gerust en wijst hem in de verte op dat mooie plekje waar ze naar verlangen. Lenny kijkt en George schiet hem door zijn hoofd.

Een paar jaar terug heb ik de film gezien. Een coming-of-age-film die me na afloop even sprakeloos liet. Wat een goede film en wat een geweldige cast. Sindsdien wilde ik het boek al lezen, maar dat is er nu pas van gekomen. 'Helaas' heb ik het Nederlandse boek gelezen. Het Engelse lijkt me beter, maar ik had geen zin om die te kopen en deze lag in de bibliotheek.

Het boek is geschreven in de stijl van een dagboek, iets wat mij totaal niet aanspreekt. In feite zijn het brieven die de hoofdpersoon (Charlie) aan jou als lezer heeft gestuurd. Dat is wel een interessante vondst. Het verhaal op zich is niet heel bijzonder.

De hoofdlijnen: Charlie, een niet populaire jongen op de middelbare school, maakt voor het eerst echt goede vrienden. Hij is verliefd op Sam en Patrick wordt zijn beste vriend. Sam wil niet met hem, Mary-Elizabeth wel. Wanneer Charlie tijdens een spelletje truth or dare het mooiste meisje in de kamer moet zoenen kiest hij voor Sam ipv Mary-Elizabeth. Dat zorgt ervoor dat iedereen boos op hem is. Het komt weer goed als Charlie voorkomt dat Patrick door zijn ex-vriendje in elkaar geslagen wordt. Door heel het boek blijkt Charlie niet goed in zijn vel te zitten en extreem emotioneel te zijn. Uiteindelijk blijkt dat hij vroeger door zijn lievelingstante is misbruikt.

Een redelijk standaard verhaal. Dat dit boek toch zulke hoge ogen weet te gooien komt doordat het verhaal zo oprecht en pakkend wordt verteld. Charlie opent zijn hart voor je in zijn brieven. Op momenten heb je echt met hem te doen. Zijn inzichten zijn vaak treffend en tegelijk is hijzelf vaak naïef in zijn handelen. Door alle problemen heeft het boek een depressieve toon, die toch niet te overheersend is. Dit verhaal geeft namelijk weer dat er ook zoveel goeds in de wereld is.

In de film zijn ze trouwens opzoek naar de artiest van een goed nummer dat ze op de radio hebben gehoord. In het boek is dat niet zo, daar is Charlie de auteur van zijn favoriete gedicht vergeten. Wat mij betreft een zeer goede keuze om in de film voor muziek te gaan!

Misschien ga ik dit boek dus toch aanschaffen en dan wel in het Engels. Dikke aanrader!

Leuk boekje om een keer te lezen. Als groot Harry Potter fan moest ik dit natuurlijk eens lezen. De Nederlandse versie is prima vertaald. Slim dat niet is geprobeerd om de namen van zwerkbalteams te vertalen. Geinige feitjes, zoals de recordtijd waarin een snaai is gevangen: al na 3,5 seconde!

Verder niet een boekje dat ik snel nog eens zal lezen, maar een welkome aanvulling op de mij al bekende Harry Potter boeken.

Helaas kon dit boek mij totaal niet overtuigen. Stukken minder dan de andere boeken die ik van Tess heb gelezen. De romances voeren bijna de boventoon in dit verhaal, echt heel jammer. Het plot vond ik ook al niet zo sterk.
Dat Maura een nieuwe romance beleeft met haar ex vind ik prima. Dat daar meerdere hoofdstukken aan worden besteed begon me al snel te irriteren.

Het kan aan mij liggen, maar ik had bij andere boeken (op de leerling na) nooit het idee dat deze boeken romantische paden bewandelen. Hartslag, diagnose besmet en de chirurg doen dat zeker niet. Misschien ben ik daardoor op het verkeerde been gezet.
Ik hoopte op een medische-detective-serie. Nu hebben we dus Maura hoofdstukken lang in een lastige romance en daarbovenop ook nog eens Jane, niet alleen in een relatie (de leerling), maar nu ook zwanger en als klap op de vuurpijl getrouwd met Gabriel Dean. Hopelijk gaat dit niet teveel door in de rest van de serie.

Na Hugo wederom een bijzonder boek van de hand Brian Selznick. Tekst en afbeelding wisselen elkaar af. Twee verhalen worden door elkaar vertelt. De één geschreven en de ander getekend. Langzaam werken deze verhalen naar elkaar toe. Twee simpele verhalen, niet al te bijzonder. Grote klasse zijn de locaties die Brian gekozen heeft om de tekeningen van te maken. Zoals altijd verwerkt hij fictie in historische locaties. Alleen voor de afbeeldingen al kan ik dit boek van harte aanraden. En ondanks de ruim 600 pagina's heb je dit boek in een paar uurtjes uit.

Samenvatting:
Verhaal één is geschreven,speelt in 1977 en gaat over Ben Wilson, een jongen die aan één oor doof is. Zijn moeder is onlangs overleden. Hij wordt door de bliksem getroffen en verliest daardoor zijn volledige gehoor. In een boekje, het Wonderkabinet, van zijn moeder vindt hij een aanwijzing voor wie zijn vader is. Het leidt hem naar New York. In het American Museum of Natural History ontmoet hij een jongen, Jamie. Er is ook een diorama van Gunflint Lake, met wolven waarvan Ben vaak droomt. Hoe kan dat?
Jamie vertelt waar de boekwinkel van de aanwijzing in het Wonderkabinet is. Daar blijkt zijn oma, Rose, te werken. Ze neemt hem mee naar het Panorama, een gigantische maquette van new York. Daar vertelt ze dat zijn vader, Danny, in Gunflint Lake is geweest toen hij het diorama ging maken. Hij heeft daar de moeder van Ben leren kennen. Toen Danny overleed is Ben met zijn moeder naar de begrafenis geweest. Hoewel hij nog klein was heeft hij het diorama met de wolven dat hij toen zag onbewust onthouden.

Het tweede verhaal is getekend en laat Rose als meisje zien. Ze is ook doof en ontvlucht haar huis naar New York. Haar moeder is een bekende toneelspeelster. In het ANHM wordt Rose door haar broer ontdekt. Hij zorgt ervoor dat ze weer plezier in haar leven krijgt door haar naar een dovenschool te sturen. Later werkte ze bij het ANHM en heeft ze het Panorama gemaakt, wat ze nu nog steeds beheerd.