menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van J.Ch.. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Conclave - Robert Harris (2016) 4,5

Alternatieve titel: Conclaaf, 11 februari, 16:48 uur

Wat een fijn boek weer van Robert Harris! De beste man heeft het talent om mijn interesse te wekken voor zaken die ik eerder niet bijster interessant vond. Vulkanen, het rechtssysteem in de Romeinse republiek, en deze keer de verkiezing van een nieuwe paus.

Het werk van Harris heeft iets ambachtelijks. Elementen ervan zijn herkenbaar uit eerder werk. Zo is zijn hoofdpersoon, kardinaal Lomeli, een typisch Harris-personage: bedachtzaam, wat onwillig om in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar met een sterk gevoel voor rechtvaardigheid waardoor hij toch een intrige wordt ingesleurd. Daar sympathiseer je gemakkelijk mee.

Ambachtelijk is vaak iets anders dan vernieuwend, maar dat is wat mij betreft geen probleem als het zo goed wordt gedaan. De eenheid van tijd, plaats en handeling geeft het verhaal iets van een klassiek toneelstuk. Er zijn kandidaten die stuk voor stuk afvallen en lijken die uit de kast komen. Soms kon ik voorspellen wat er ging gebeuren - er moest een keer wat gaan ontploffen - maar dat vond ik nergens vervelend. Het gaf me meer dat triomfantelijke gevoel dat je als lezer slim genoeg bent om tussen de regels door te lezen. Ik vind het niet erg om niet in volstrekte verwarring en schok achtergelaten te worden.

Zoals altijd zet Harris de setting uitstekend neer; des te belangrijker voor een verhaal dat zich achter gesloten deuren afspeelt. Of het nou gaat om de beschrijvingen van Michelangelo's Laatste Oordeel of de benauwdheid van de dichtgetimmerde kamers in het Casa Santa Marta, het draagt altijd bij aan het verhaal. Ook de vele kardinalen worden genoeg ingekleurd om ze uit elkaar te kunnen houden. Wat ik mooi vind is hoe de schrijver de kardinalen als heel erg menselijk neerzet. Hij is kritisch maar ook respectvol. Met een onderwerp als het kiezen van een nieuwe paus had het verhaal makkelijk de kant op kunnen gaan van een achterbakse machtsstrijd tussen hypocriete oude mannen; of, saaier nog, een vrome discussie tussen kardinalen die meer symbool en instituut zijn dan mens. Harris houdt heel netjes het midden en laat uiteindelijk de menselijkheid winnen.

Concluderend is Conclaaf precies wat ik ervan verwachtte: spannend maar niet wereldschokkend, met groot vakmanschap gemaakt en heerlijk om te lezen.

» details   » naar bericht  » reageer