Simmons lijkt zo onderhand toch wel één van mijn favoriete schrijvers te worden. Ook dit boek vond ik weer erg sterk.

Ik weet dat veel van zijn boeken als horror aan de man gebracht worden, maar eigenlijk doe je de verhalen daar toch wel te kort mee. Bij momenten lijkt dit meer een politieke thriller, dan weer een misdaadroman, vervolgens een horror, dan weer een roman over de holocoust, ...

Er duiken heel wat personages en intriges op en er wordt veel gewisseld tussen personages van waaruit het verhaal verteld wordt. Dit maakt een vrij complex verhaal. Maar tegelijkertijd heb je toch de indruk dat de schrijver zich zeer goed voorbereid heeft en op het einde ook weinig losse eindjes laat bestaan.