menu

Hier kun je zien welke berichten Flaptekst als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Alquimista, O - Paulo Coelho (1988)

Alternatieve titel: De Alchemist

2,5
Ik had redelijk hoge verwachtingen van dit boek nadat ik er positieve reacties op had gehoord vanuit mijn omgeving, al had ik nog geen idee van de inhoud. De verwachtingen namen echter snel af naarmate ik in het boek vorderde en na afloop overheerste vooral teleurstelling.

Het boek wordt soms omschreven als een modern sprookje, maar de boodschap (geluk zit dichterbij dan je denkt) was niet bepaald nieuw of bijzonder. Ik vond het verhaal niet eens zozeer slecht, maar ik mis een clou, een climax, een ontknoping. Die verwacht ik bij elk boek, maar door de hoge verwachtingen en de hype eromheen viel dit boek extra tegen. Ik vond de verwijzing enkele reacties hierboven naar de Viva-horoscoop wel treffend.

Een lichtpuntje is dat ik naast een Nederlandse editie ook een Portugese versie heb aangeschaft. Die bevat mooie illustraties en ook de Portugese tekst oogt mooi, al moet ik in dit geval misschien maar blij zijn dat ik het niet kan lezen, dat zou waarschijnlijk afbreuk doen aan mijn waardering.

Behouden Huis, Het - Willem Frederik Hermans (1951)

4,5
Schitterend hoe Hermans in zo'n beknopt werkje zoveel naar voren laat komen: de droeve ondergang van het pand, de illusie van het huis als rustpunt in de chaos, de grens tussen goed (de partizanen) en kwaad (de Duitsers) die in de praktijk toch niet zo simpel ligt.

Een boekje dat ik weliswaar binnen één à anderhalf uur uit had gelezen, maar dat me desalniettemin nog wel even bij zal blijven dankzij de mooie stijl en de, soms haast surrealistische, gebeurtenissen en zo voor mij een waardige introductie tot W.F. Hermans vormt.

Clockwork Orange, A - Anthony Burgess (1962)

Alternatieve titel: Boze Jongens

4,5
Flaptekst schreef:
Is het - vanwege het blijkbaar aparte taalgebruik - aan te raden dit boek in het Engels te lezen om de kracht van het verhaal het best tot uiting te laten komen of is het verhaal juist in het Nederlands begrijpelijker en leuker? (mijn Engels is goed overigens)


Ik heb het inmiddels gelezen en wat de taal betreft: die is inderdaad lastig. Ik vraag me echter af of je ooit een Engels-niveau kunt bereiken waarbij je alles in één keer begrijpt. Het moeilijke zit 'm namelijk vooral in het jongerentaaltje dat in de meeste gevallen niet van Engelse maar van Russische woorden is afgeleid.

Het was even inkomen vanwege dat aparte taaltje, maar dat ging sneller dan verwacht en het boek is me zeer positief bevallen. Enerzijds de schets van een dystopisch wereld - en in die zin enigszins vergelijkbaar met Huxleys Brave New World - en anderzijds de persoonlijke ontwikkeling van hoofdpersoon Alex. Knap ook van Burgess dat hij je mee laat leven met iemand die zowat één en al slechtheid is. Een bijzonder boek, dat verrassend veelzijdig is in slechts 150 pagina's.

Nachtzug nach Lissabon - Pascal Mercier (2004)

Alternatieve titel: Nachttrein naar Lissabon

4,5
Wat ik het meest waardeer aan dit boek, is toch wel de filosofische inslag. Ik ben dan ook geneigd het meer te zien als een filosofisch werk, maar dan sterk versimpeld en in een verhaalvorm gegoten om ook de niet-filosofen te kunnen boeien.

Hoewel de filosofische vraagstukken me vaak aan het denken zetten, kwam het verhaal niet altijd even goed uit te verf. De stijl, de karakters van de personages en de sfeerbeschrijvingen zijn dan wel weer van hoog niveau.

Overigens vind ik dat Mercier in Perlmann's Schweigen wèl een zeer sterk verhaal neerzet en dat combineert met - wederom - een mooie stijl.

Perlmanns Schweigen - Pascal Mercier (1995)

Alternatieve titel: Perlmann's Zwijgen

4,5
Alweer een tijd geleden dat ik het gelezen heb, maar wat een schitterend boek was dit! Het kan zeker wedijveren met Merciers bekendere Nachttrein naar Lissabon. Waar laatstgenoemde meer een soort tocht met de lezer langs filosofische thema's is, wordt in Perlmann's Schweigen het menselijk denken en handelen veel meer in de praktijk geplaatst.

Zo zeker als Roro was ik trouwens niet van de afloop; juist de wisselvallige toestand waarin Perlmann verkeert, dan weer een moordplan, dan weer zelfmoord, dan weer aan het werk gaan etc. en hoe Mercier deze beschrijft vond ik erg interessant. Van begin tot eind een boek dat zowel spanning als literaire kwaliteit biedt. Een mooie slotzin trouwens: "Er was niets gebeurd" - na alle gebeurtenissen die uiteindelijk vaak toch niet verder kwamen dan Perlmanns hoofd.

Peste, La - Albert Camus (1947)

Alternatieve titel: De Pest

4,0
Zoals gezegd weet Camus allereerst op knappe wijze de stad Oran neer te zetten. De wind die het stof door de straten voortstuwt zie je zonder moeite voor je. En dan zijn er de karakteristieke personages met hun eigen verhalen, de filosofische thema's die aan bod komen, zoals het lot en religie en de symboliek die achter de personages en de verhaallijnen schuil gaat (achteraf las ik pas dat het gezien kon worden als een allegorie op de Tweede Wereldoorlog). De verschillende verhaallijnen, waarin verdriet en hoop elkaar wisselen, vervelen niet, al moet ik wel opmerken dat ik ook de personages niet altijd volledig uit elkaar kon halen (Wie was nou de suïcidaal? Wat was Tarrou ook alweer?).

Ik droop enigszins teleurgesteld af toen ik bij de boekhandel het met dit boek moest doen, omdat "De vreemdeling" niet te vinden was. Achteraf is dat onterecht: "De pest" is een zeer lezenswaardige kroniek en heeft mijn plan meer werk van Camus te lezen alleen maar versterk.