menu

Hier kun je zien welke berichten Wickerman als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Afuta Daku - Haruki Murakami (2004)

Alternatieve titel: After Dark

4,0
Pfoe, vandaag op vakantie in vrijwel één ruk uitgelezen. Ik vind de manier waarop het verhaal verteld wordt, de combinatie van een zeer prominent aanwezige verteller met de hoofdstukken waarin verschillende personages gevolgd werden, onmurakamiaans en daardoor erg verrassend. Dit keer geen eenzame man van middelbare leeftijd die we volgen, maar een keur aan karakters die normaal gesproken een kleurrijke bijrol spelen in het werk van Murakami. Ook worden we door de schrijver meegenomen in het meta-verhaal, dat normaal gesproken veelal onder de oppervlakte blijft en op den duur half of vaag door/via de hoofdpersoon ontdekt/geopenbaard wordt.

Qua verhaal lopen we een nacht mee met Mari in Tokyo, die op de vlucht blijkt te zijn voor haar zus Eri die in een diepe slaap ligt. Op de vlucht omdat ze haar niet meer kan bereiken op meerdere manieren. In de nacht komt ze direct of indirect in contact met verschillende mensen die haar verder brengen. Onder de noemer van vergeet niet de goede tijden die je met elkaar had, zet Mari vervolgens de eerste stap richting haar zus om haar te bevrijden uit haar gevangenis.

De surrealistische scenes van Eri zijn inderdaad weinig uitgewerkt, zoalsBasB aangeeft. Dit komt volgens mij omdat ook de verteller niet wat er in haar omgaat: waarom zij gevangen zit en waarom ze er niet uit kan. Misschien heeft die gezichtsloze man er mee te maken? Er is iets, zoals Takahashi ook aangeeft, maar wat?

Kortom, een snelkookpan van ontmoetingen in één nacht in Tokyo, waarbij Murakami buiten zijn eigen lijntjes kleurt. Hoewel het verhaal op zichzelf goed was, verbaast dit laatste mij het meest. Een echte outlier in zijn werk.