menu

Hier kun je zien welke berichten metalfist als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Unfinished Tales of Númenor and Middle-Earth - J.R.R. Tolkien (1980)

Alternatieve titel: Unfinished Tales

3,5
Net zoals de reisgenoten uit Lord of the Rings ben ik ook aan een queeste bezig. Niet om de een of andere ring in een vulkaan te gaan gooien, ik maak het me iets makkelijker en heb halverwege april 2017 besloten om alles rond Midden-Aarde te gaan lezen. Een queeste waar ik al serieus in gevorderd ben (de Lord of the Rings trilogie, The Hobbit, Adventures of Tom Bombadil, Silmarillion en Bilbo's Last Song zijn ondertussen al gepasseerd) en nu dus deze Unfinished Tales.

De volgorde waarin ik de boeken lees is sowieso wat raar, maar het is interessant om niet teveel tijd tussen het lezen van The Silmarillion en deze Unfinished Tales te laten. Beiden zijn bijna onlosmakelijk met elkaar verbonden en Christopher Tolkien refereert erg vaak naar The Silmarillion. Soms staat er ook gewoon letterlijk: vergelijk deze tekst met hoofdstuk X uit Valaquenta. Dit is trouwens ook wel een iets taaier boek dan zijn voorganger. Zoals de titel al doet vermoeden zijn dit vaak losse essays, onafgewerkte verhaallijnen, alternatieve uitwerkingen, ... van gebeurtenissen uit het Midden-Aarde universum en dat leest niet altijd (ik vond de taal-verwijzingen niet zo boeiend) even vlot. Bovendien bevat het boek ook veel eindnoten waar Christopher Tolkien (of zijn vader, want die zijn eindnoten worden ook gepubliceerd) nog verder uitleg geeft over bepaalde zaken waardoor je wel erg vaak over en weer ligt te bladeren. Voor mij begon dat meer en meer een bron van ergernis te worden doordat je het gevoel hebt dat je niet opschiet met het boek, op sommige stukken zijn er vaak 10 eindnoten op 1 pagina tekst. Dat is me dan weer wat teveel van het goede. Moet wel zeggen dat mijn respect voor de man nog meer gegroeid is. Zo'n wereld tot in de puntjes schetsen, het is er weinigen gegeven.

Vind het ook vreemd waarom dit indertijd gesplitst is. Oké, The Silmarillion zal een beetje een gok zijn geweest om uit te brengen en Christopher Tolkien zal op een bepaald moment gedacht hebben dat er dus wel degelijk een markt bestaat voor onafgemaakt werk van zijn vader, maar je had dit perfect kunnen combineren met The Silmarillion. Soit, het einde is in zicht met enkel nog (?) The Children of Húrin en Beren and Lúthien. Die 12-delige History of Middle Earth reeks ga ik denk ik links laten liggen, sowieso is die enkel in het Engels uitgebracht en dat gaat problemen geven met de namen vrees ik.

3.5*

Up at the Villa - William Somerset Maugham (1941)

Alternatieve titel: In de Villa

3,5
In een zotte bui kocht ik eens een hoop boeken van W. Somerset Maugham. Ik kende de schrijver van naam (vooral omdat ik de Of Human Bondage verfilming met Bette Davis al geruime tijd heb liggen) en de 12 Penguin pockets die ik aanschafte hadden allemaal de spotprijs van 70 cent. Dat was ergens afgelopen zomer en dan vond ik het toch wel eens tijd gaan worden dat ik effectief iets van Somerset Maugham ging lezen, want wie weet vond ik het verschrikkelijk en zat ik daar met een hoop boeken.

Dat is gelukkig niet het geval geworden. Ik koos voor deze Up at the Villa omdat het het dunste boek van de collectie was, mijn versie telt trouwens maar 95 pagina's en niet die 285 die hier staan aangegeven, en het leest bijzonder vlot weg. De stijl van Somerset Maugham is sober te noemen zonder al te veel uitweidingen en toch slaagt hij er perfect in om met weinig woorden een boeiende sfeer neer te zetten. Hoewel het plot achter Up at the Villa niets baanbrekend is (al spreekt de achterflap van mijn boek wel over het feit dat de uitgeverij het boek in zijn oorspronkelijke staat als serial nooit heeft uitgebracht omdat het te schokkend zou zijn) en stelt de climax waar Mary haar relaas aan haar aanbidder doet ietwat teleur, bleef het boek me toch de gehele tijd intrigeren. Met iets meer uitdieping van de personages (misschien iets in de vorm van het lijk dat werd gevonden of Princess San Ferdinando die toch op zoek ging naar de violist) had hier volgens mij wel meer in kunnen zitten, al staat dat weer haaks op mijn opmerking dat dit juist ideaal is vanwege de lengte.

Soit, lijkt me in ieder geval wel een perfecte start voor iemand die eens kennis wilt maken met deze, ondertussen toch vergeten, auteur. Up at the Villa is zo'n perfect zomers niemendalletje dat je met veel plezier leest in de tuin met je voeten omhoog. Op dat mooie weer is het nog even wachten, maar dat winterse zonnetje deed toch ook al wel deugd.

3.5*