Ik heb altijd een zekere fascinatie gehad voor Koning Arthur en zijn ridders. Het was indertijd met de stripreeks van de Rode Ridder dat ik voor het eerst kennis maakte met de figuren (en ik blijf nog altijd loyaal de strips kopen, al zijn de gloriedagen wel weer achterwege) en een lange tijd geleden kocht ik dit boek in de Kringloopwinkel. Voor een groot deel vanwege de nostalgie, voor een groot deel vanwege de prijs (was maar 30 cent) en het begon schandalig te worden hoe lang dit al ongelezen in de kast stond. Vandaar dus eens aan begonnen.

Laat ik meteen met de deur in huis vallen: Roger Lancelyn Green is geen T.H. White. Beiden laten zich duidelijk inspireren door de oerschrijver wanneer het om Koning Arthur gaat (Thomas Malory heeft met Le Morte Darthur misschien wel het bekendste boek rond dit thema geschreven) en hoewel Green er wel een zekere structuur in probeert te brengen, lukt dat niet over de gehele lijn. Wel een interessante zet om de verschillende verhalen toch op de een of andere manier aan elkaar te linken, maar Green valt hierdoor wel regelmatig in herhaling. Toch is dit voor de liefhebbers wel één van de meer interessante boeken als je het mij vraagt. Het is niet zo lijvig als hetgeen de bovenstaande titels hebben uitgebracht en doordat dit korte aparte verhaaltjes zijn (zelfs met de poging van Green om dit als één geheel te brengen) leest het ook wel erg vlotjes. Dat, en het feit dat dit toch een enorm boeiend gegeven blijft. Het Heilige Graal stukje is misschien net iets teveel geneuzel over God maar heel die driehoeksrelatie tussen Guinnevere, Lancelot en Arthur.. Het blijft lectuur die na al die jaren nog overeind blijft staan.

Een aantal jaar laten zou Green trouwens hetzelfde doen voor Robin Hood via The Adventures of Robin Hood. Nooit geweten dat dat van dezelfde schrijver als deze was totdat ik reclame zag op het einde van dit boek, maar zijn boek van Robin Hood heeft een kleine Metalfist in ieder geval uren zoet gehouden. Hetgeen voor dit boek ook wel van toepassing is, al diezelfde Metalfist wel een aantal jaren ouder geworden.

3.5*

King Kong, het is een figuur dat vandaag de dag iedereen kent en waarnaar nog regelmatig wordt verwezen. En dat is toch wel een prestatie, want het personage kwam zo'n 80 jaar geleden tot leven in een film. Daar had veel mee kunnen mislopen, maar het werd zo'n succes dat er verscheidene sequels en remakes volgden (de ene al meer officiëler dan de andere) en het script werd in boekvorm gegoten. De film kwam uit in 1933, het boek krijgt echter het jaartal 1932 mee omdat het script waarmee alles begon uit die periode stamt.

En het boek is een aantal jaar geleden uitgekomen in een editie van een krant onder het thema 'het boek – de film' die tegenwoordig voor dumpprijzen in Kringloopwinkels en dergelijke is te vinden. Soit, King Kong is voor mij één van de films die beter is dan het boek. Kong komt in beide media pas ergens halverwege op de proppen, maar in tegenstelling tot bij de film vond ik de reis op de Wanderer wat langdradig worden. Eenmaal op het eiland gekomen schiet de film een versnelling en wordt er een erg leuk avonturenverhaaltje verteld. Voor het einde had wel wat meer tijd uitgetrokken mogen worden, maar Kong in New York is zo'n legendarisch stuk dat iedereen die het boek vastpakt al weet hoe het afloopt dus dat stoort op zich niet zo. Wel slagen Edgar Wallace, Merian C. Cooper en Delos W. Lovelace er in om ook de droefheid (vind de dood van Kong nog altijd één van de meest trieste eindes die ik ken) goed te laten overkomen.

Al kun je moeilijk over een samenwerking spreken, want Wallace stief na 110 pagina's van het script, Cooper maakte het verder af en Lovelace is verantwoordelijk voor de novelisation zoals dat in het Engels heet. Een boekje dat er zeker en vast mag zijn, maar de film is beter.

Kleine 4*

Jack Kirby, het is een naam die iedere liefhebber van comics toch zou moeten kennen. De plotomschrijving is erg lyrisch over de King of Comics (een titel die eigenlijk eerder uit een grap voortkwam en Kirby zelf vond dat hij die titel niet verdiende), maar Kirby had inderdaad een erg herkenbare stijl die je er direct uithaalde. Hij was ook één van de eerste namen die een belletje deed rinkelen op comics (samen met Neal Adams, al is die nooit zo bekend geworden naar mijn gevoel) en hij is verantwoordelijk voor heel wat van mijn favoriete superhelden. Ooit eens per toeval dit boek in De Slegte tegengekomen en als fan zijnde natuurlijk meegenomen.

Mark Evanier is geen onbekende in het wereldje (hij is onder andere nog schrijver geweest voor Blackhawk van DC en heeft wat ervaring met animatieseries) en was ook een vriend van Kirby en diens vrouw Roz. In dat opzicht kun je je dan ook afvragen of dit allemaal wel waarheidsgetrouw is en dat is in mijn ogen dan ook het enige puntje van kritiek dat ik heb op dit voor de rest uitstekende boek. Zeker Stan Lee komt er nogal bekaaid af en wordt nogal eenzijdig voorgesteld. Soit, dat neemt niet weg dat dit voor de liefhebber een uitstekend boek is rond de geschiedenis van Kirby. Evanier neemt je mee door de vertrouwde weg (jeugd, succes, de latere jaren, ...) en biedt je een mooie blik in het (soms chaotische en verwarde) hoofd van Kirby. De noodzakelijke elementen komen volgens mij allemaal wel aan bod en het is dan ook schrijnend om te zien hoe slecht het Kirby soms verging. Hij werd nooit deftig betaald voor zijn werk, Stan Lee werd (onterecht) gebombardeerd tot solo uitvinder van vele personages en wanneer het succes dan eindelijk aan zijn deur stond was Kirby's gezondheid zo achteruit gegaan dat hij er niet meer van heeft kunnen profiteren. Triestig, maar met dit boek laat Evanier zien wat voor een oerdegelijke man Kirby eigenlijk was.

Een boek over Kirby zonder tekeningen? Dat kan natuurlijk niet en dat beseft Evanier gelukkig ook wel. Toch ben ik nog altijd aangenaam verrast door de kwaliteit van het artwork en is het natuurlijk heerlijk om een uittreksel van pakweg The Silver Surfer op zo'n mooie en duidelijke manier te zien. Kirby was en is nog steeds heer en meester in de wereld der comics en ik vraag me af of er ooit nog zo iemand zal opstaan.

4*