menu

Hier kun je zien welke berichten metalfist als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Aards Paradijs - Seppe van Groeningen (2014)

3,5
Eigenlijk ben ik per puur toeval in het bezit geraakt van deze Aards Paradijs. Het was namelijk één van de gratis boeken die je als Humo-abonnee kon meenemen op de Boekenbeurs en vanwege het 'Als je van John Lennon houdt, hou je van dit belangrijke debuut' opschrift van Jeroen Krabbé besloot ik dit als Beatles fan een kans te geven. Het was pas later toen ik de foto op de achterkant beter bekeek dat ik opeens doorhad dat ik te maken had met de broer van Felix van Groeningen, één van mijn favoriete Vlaamse regisseurs.

In interviews met de jongere van Groeningen, Felix dus, was al gebleken dat de familie een wat vreemdere jeugd had gekend. Seppe besloot blijkbaar om die ervaringen tot een roman te kneden en het resultaat mag er zijn. Hoeveel er waar is en hoeveel fantasie is wordt uiteraard in het midden gelaten, maar van Groeningen beschrijft de commune waar hij in geboren wordt wel erg sterk. Daar zit hem vooral de kracht van het Aards Paradijs en tegelijkertijd ook het slechte. Op den duur heb je het wel gehad met het zoveelste legendarische feestje van Benoit en snak je naar iets anders. Dat komt er in de vorm van het vertrek van Jules/John en vanaf dan lijkt van Groeningen helemaal zijn pedalen te verliezen. Hij jaagt alles er in een recordtempo door met als resultaat dat de romance met bijvoorbeeld zijn voormalige leerkracht niet de gewenste impact heeft. Gelukkig vindt hij naar het einde toe wel terug zijn drive en is het bezoek aan Marie en Benoit erg geslaagd, alleen jammer dan weer dat Sam-Pierre opeens terug tevoorschijn moet komen en dat die dan een kind (dat trouwens de naam Jules draagt) heeft met Jacqueline, zijn eerste grote liefde. Een kunstgreep die echt niet had gehoeven voor mij.

Had het dan ook mooier gevonden als het boek was geëindigd met de laatste woorden van Benoit aan Jules/John maar bon, je kunt niet alles hebben in het leven. Voor een debuut kan dit in ieder geval wel tellen en ik ben benieuwd wat van Groeningen nog uit zijn mouw gaat schudden. Net zoals Felix ga ik deze telg uit de familie ook wel in het oog houden.

3.5*

Acceptable Risk - Robin Cook (1994)

Alternatieve titel: Risico

4,0
Tegenwoordig beschouw ik Robin Cook wat als mijn 'vakantie auteur'. Vorig jaar op mijn vakantie naar Italië had ik één van zijn boeken meegenomen, Harmful Intent voor de geïnteresseerden, en dat beviel me goed. Een niet al te moeilijk boek dat opgedeeld is in korte hoofdstukken en dat bovendien erg vlotjes las. Dit jaar naar Duitsland getrokken en dan maar deze Acceptable Risk in de koffer gestoken. Absoluut geen idee wat ik moest verwachten, had zelfs de plotomschrijving niet gelezen, maar erg aangenaam verrast in ieder geval.

Vooral omdat Cook hier eens een ietwat andere weg uitgaat. Niet voor lang weliswaar, maar het eerste deel van het boek concentreert zich op de heksenjacht in Salem en dat zorgt voor een geslaagde voedingsbodem voor het verdere verloop van het verhaal. Uiteraard wordt er een heuse tijdssprong naar het hier en nu gemaakt (met natuurlijk een afstammeling van de Salem personages als hoofdpersoon) en ontstaat de vertrouwde medische kant van het verhaal. In Acceptable Risk laat Cook een ballonnetje op rond het feit of we wel allemaal zo slim bezig zijn met onze 'there's a pill for that' cultuur en hij slaagt er gelukkig in om dit allemaal niet te verwijtend te laten overkomen. Ondertussen wordt het Salem mysterie nog wat verder uitgediept en al is de climax rond de invloed van Ultra wat voorspelbaar, toch mag dit één van de betere werken van Cook genoemd worden. Vooral vanwege het afwisselen met het mysterie van Salem eigenlijk. Mijn gedachten gingen ook eerder uit naar een soort van voodoo pop dus de misvormde foetus was een aangename verrassing.

Samen met Blindsight toch al één van de beste boeken die ik van de man heb gelezen. Heb nog wel wat van hem liggen, maar ga dat toch eens wat sneller proberen aangezien ik op dit tempo pas mijn voorraad gelezen heb wanneer ik 40 jaar ben.. Ben benieuwd of de rest me ook gaat kunnen bekoren!

4*

Adventures of Sherlock Holmes, The - Arthur Conan Doyle (1892)

Alternatieve titel: Avonturen van Sherlock Holmes

3,5
Ik moet zeggen dat mijn tempo waaraan ik Sherlock Holmes boeken lees eigenlijk tergend traag is. Ik begon bijna 4 jaar geleden aan A Study in Scarlet en hoewel dat op zich naar meer smaakte, zou het 2 jaar duren vooraleer ik aan The Sign of Four begon en nu (nog eens 2 jaar later want 4 - 2 is 2 natuurlijk) eindelijk het derde Sherlock Holmes boek afgerond. Het eerste boek in de reeks dat bestaat uit kortverhalen en het begint meteen al erg goed.

Want in A Scandal in Bohemia worden we getrakteerd op de introductie van Irene Adler. Misschien wel één van de meest legendarische personages uit de stal van Conan Doyle en hoewel het maar bij 1 verhaal zou blijven (het personage werd vooral grootser en grootser in verfilmingen van Holmes), is het wel een leuk verhaal. Wat wel gezegd kan worden van de meeste verhalen trouwens. Fun fact: The Adventure of the Speckled Band had ik al eens eerder gelezen omdat dat is uitgebracht als een heuse Sherlock Holmes puzzel. Je moet het verhaal lezen en dan proberen om een zicht van de kamer bij elkaar te puzzelen zonder visueel hulpmiddel zoals de doos. Dat terzijde is het wel één van de mindere verhalen in deze bundel die verder dezelfde structuur hebben. Stoort dat? Op zich eigenlijk nog niet. Het voelt als een soort van thuiskomen in een wereld die altijd hetzelfde blijft en de intriges van Doyle zijn vermakelijk genoeg om je telkens met plezier aan het volgende verhaal te laten beginnen.

Maar ik moet wel toegeven dat de reeks tot nu een tikkeltje tegenvalt. Ik heb als kind praktisch alles gelezen in de bibliotheek en dat gevoel heb ik nog niet kunnen recupereren. Met The Memoirs of Sherlock Holmes volgt chronologisch gezien de 2e verhalenbundel en die wordt hier nog net iets hoger beoordeeld. Ben benieuwd wat dat gaat geven, hopelijk deze keer wat sneller dan nog eens over 2 jaar. Anders ben ik gepensioneerd wanneer ik aan het einde ben..

3.5*

Adventures of Tom Bombadil, The - J.R.R. Tolkien (1962)

Alternatieve titel: De Avonturen van Tom Bombadil

1,5
Er zijn zo van die boeken die je al geruime tijd zoekt, maar die je precies nooit lijkt tegen te komen. The Adventures of Tom Bombadil was er zo eentje en ik had eigenlijk al de hoop opgegeven om dit eens tegen een redelijke prijs te vinden en dat was zonder de plaatselijke Kringloopwinkel gerekend. Een omnibus genaamd Tales from the Perilous Realm (waarin dit verhaal, Farmer Giles of Ham, Leaf by Niggle en Smith of Wootton Major wordt gebundeld) en meteen maar is aan begonnen.

Al stond ik er een tikkeltje weigerachtig tegenover aangezien Tom Bombadil niet direct mijn favoriete personage uit het Lord of the Rings universum is. In mijn queeste om alles rond Middle Earth te gaan lezen kon ik hier dan ook moeilijk onderuit, maar dit heeft op zich geen enkele meerwaarde. Een verzameling van 16 gedichten (waarvan er dan al eens 3 in de Lord of the Rings boeken zijn opgenomen..) en die qua thema variëren van Tom Bombadil loopt rond in het bos tot willekeurige gedichten rond natuur of trollen. Nu ben ik sowieso niet de juiste persoon om een gedichtenbundel te gaan reviewen (ik vond de toevoegingen in Lord of the Rings al niet nodig, laat staan een volledig boek) maar met uitzondering van misschien één of twee gedichten, kan dit me ook simpelweg niet boeien. Tolkien is een knappe schrijver die mooi met taal weet te spelen, maar boeiende lectuur wordt het niet. Je kunt dan wel proberen om dit zoveel mogelijk aan Lord of the Rings te linken (in het voorwoord wordt beweerd dat Sam sommige van deze gedichten heeft geschreven) maar ik had toch meer Middle-Earth connecties verwacht.

Zeker wanneer je dit vergelijkt met bijvoorbeeld Bilbo's Last Song. Daar was sowieso qua uitgave heel wat meer werk in gestoken, maar dan had je tenminste nog het gevoel dat er iets van meerwaarde was. Old Man Willow komt nog even terug en de trollen zijn grappig, maar daar stopt het dan ook. Had hier eerlijk gezegd toch iets meer van verwacht.

1.5*

After the Funeral - Agatha Christie (1953)

Alternatieve titel: Na de Begrafenis

4,0
Na eens een paar verfilmingen van het werk van Agatha Christie te hebben gezien vond ik het wel tijd om eens het echte werk te gaan lezen. Indertijd ooit wel eens N of M en Tien Kleine Negertjes gelezen en die bevielen me in ieder geval wel. Altijd handig om een gigantische Agatha Christie fan in huis te hebben die bovendien praktisch haar gehele oeuvre (waaronder zelfs de Mary Westmacott boeken) in bezit heeft. Zij raadde me deze After the Funeral aan en een Poirot verhaal leek me wel een leuke instapper.

Al duurt het eigenlijk best wel lang vooraleer de bekende Belgische inspecteur op de proppen komt. Gelukkig is het niveau vanaf het begin hoog en wordt er een leuke intrige op touw gezet. Wat me eigenlijk nog het meest kon bekoren was het feit dat de dood van Richard Abernathie uiteindelijk helemaal niet verdacht was. De man is gewoon aan een natuurlijke oorzaak overleden en van zijn dood werd handig gebruikt gemaakt door de huishoudster van Cora om een schilderij te kunnen stelen. Leuke vondst in ieder geval en je wordt echt compleet op het verkeerde been gezet. Voor de rest behoudt Christie haar vlotte schrijfstijl die ik me herinnerde uit de reeds gelezen boeken en blijft het afwachten tot aan het einde wie nu eigenlijk de dader is. Ietwat cliché misschien met Poirot die iedereen toespreekt in een grote zaal (afgaande op de films gebeurt dat wel eens meer) maar storend is het niet.

Ja, dit smaakt in ieder geval wel naar meer. After the Funeral zit verhaaltechnisch goed in elkaar en blijft interessant genoeg om over de gehele lengte te boeien. Viel me ook op hoe vlot dit eigenlijk leest, was er in een tweetal avondjes wel door.

4*

Alice's Adventures in Wonderland - Lewis Carroll (1865)

Alternatieve titel: Alice in Wonderland

3,0
Sinds een aantal jaar ben ik bezig om langzaamaan eens wat Disney tekenfilms te herzien. Als klein manneke heb ik er best wel wat gezien, maar blijkbaar had ik er in de loop der jaren toch wel wat gemist. En hoewel de tekenfilm van Alice in Wonderland, alsook de recente versie van Tim Burton, me niet echt konden bekoren (staan allebei op 3*) was ik wel ergens benieuwd geworden naar het oorspronkelijke verhaal.

Toevallig een Engelstalige editie in de bibliotheek gevonden met extra uitleg van Martin Gardner en daar maar eens aan begonnen.En ik ben nog altijd niet helemaal om als ik eerlijk moet zijn. De versie die ik heb gelezen is trouwens wel een aanrader vanwege de vele uitleg en extra informatie die Gardner geeft aan bepaalde keuzes van Carroll, maar het grootste struikelpunt vind ik nog altijd dat dit overkomt als een samenraapsel van gekke personages en ideeën. Een aantal van die ideeën zijn tof, het boek is het leukst in de stukken met onder andere de Cheshire Cat, maar Alice, toch wel het spilfiguur, is een zwakke schakel in het geheel. Het gevoel ontsnapt me dan ook niet dat dit gewoon ook een erg fragmentarisch boekje is. Carroll doet wel een noemenswaardige poging om het geheel naar een climax te brengen, maar blijft uiteindelijk steken in de gimmick dat het allemaal een droom is. Als er nu één ding is waar ik een hartsgrondige hekel aan heb, dan is het dat wel.

Er is alvast één reden waarom ik Carroll eeuwig dankbaar zal zijn dat hij dit boek heeft geschreven, want zonder hem had de band Jefferson Airplane nooit het geniale nummer White Rabbit gemaakt. De invloed van de hersenspinsels van Carroll is niet te bevatten en in dat opzicht blijkt er toch echt wel wat klasse te zitten in het boek. Ik zie het alleen niet blijkbaar.

3*

Allan Dwan: The Last Pioneer - Peter Bogdanovich (1971)

4,0
Zo af en toe kun je op een rommelmarkt toch wel een mooie slag slaan. Ik moet zeggen dat de naam Allan Dwan me op zich vrij weinig zei, maar een boek aan de hand van Peter Bogdanovich? Dat kan ik niet laten liggen. Wat opzoekwerk later bleek dat ik Sands of Iwo Jima, een combinatie tussen de regisseur en John Wayne, nog ongezien heb liggen maar hetgeen me vooral aansprak was het feit dat hij begon in 1911 en op pensioen ging in 1961. Hij heeft dus de volledige evolutie van cinema meegemaakt en dat kan wel eens heel interessant worden.

Het eindresultaat is dat dan ook. Het boek start met een introductie die fungeert als een soort van schets wie Allan Dwan nu eigenlijk is. Daarna volgt gewoon één lang interview tussen hem en Peter Bogdanovich en daaruit blijkt de klasse van beide heren. Bogdanovich, zelf één van mijn favoriete regisseurs, weet waar hij het over heeft en het wederzijdse respect straalt van het interview af. Doordat dit één groot interview is, weliswaar één dat gespreid werd over een periode van ettelijke dagen, is er een zekere structuur ingebracht door dit onder te verdelen naargelang het oeuvre van Dwan. Niet alles van de man komt aan bod, hij heeft erg veel gemaakt en zijn sommige films verloren gegaan, maar de belangrijke aspecten komen allemaal aan bod en een duidelijker beeld van een regisseur ga je niet vinden. Bogdanovich pikt hier en daar bovendien in op een aantal opmerkingen van Dwan en daardoor oogt dit als een erg vlot over en weer gesprek tussen twee mensen die hun vak verstaan.

Interessant vooral om een aantal standpunten van Dwan te horen. Je zou verwachten dat hij de nieuwe technologieën zou omarmen, maar hij geeft vaak aan dat hij silent films eigenlijk de grootste kunstvorm vind. Hoewel het natuurlijk een periode is geweest waarin alles nog kon worden uitgevonden en dat je met weinig budget veel klaar kon spelen, is het toch een standpunt waar het niet mee eens ben. Dat neemt niet weg dat het gewoon enorm interessant is om zo'n man te horen vertellen hoe hij af en toe eens ging spieken bij bijvoorbeeld D.W. Griffith (nog zo'n klepper van de oude cinema) hoe die iets aanpakte. Het was (hij overleed 10 jaar na het verschijnen van dit boek) dan ook iemand die echt alle projecten aanpakte die hem werden aangeboden omdat hij zo graag films maakte. Niet voor het geld, niet voor de roem, gewoon voor het plezier dat hij er aan beleefde.

Is dat dan ook de reden waarom hij ondertussen wat in de vergetelheid is geraakt? Omdat hij zoveel heeft gemaakt dat het lastig is om de echt goeie films te filteren? Ik weet het niet, maar de gemakkelijkheid om aan zijn oeuvre te geraken helpt natuurlijk ook niet. Ik ben in ieder geval blij dat ik zijn naam heb leren kennen en volgens mij is dat dan ook de enige bedoeling van Bogdanovich geweest. Toch één van de komende dagen Sands of Iwo Jima eens opzetten.

4*

Arnold! - Tom Green (1987)

Alternatieve titel: Arnold! The Life of Arnold Schwarzenegger

3,5
Een aantal jaar geleden heb ik Total Recall: My Unbelievably True Life Story - Arnold Schwarzenegger (2012) en dat was eigenlijk best wel een vermakelijke zit. Oké, Arnold Schwarzenegger is weliswaar een beetje van zijn voetstuk gevallen maar zijn verhaal blijft toch wel iets van imposante proporties. Ik dacht met die biografie dan ook wel de definitieve samenvatting van zijn leven te hebben gehad, maar ik kwam ooit eens deze beduidend dunnere variant tegen en toen maar meegenomen. Een tijdje geleden eens aan begonnen en een paar avonden later was het alweer uit en zowaar: de boeken kunnen echt perfect naast elkaar bestaan.

Dit boek van Tom Green is voor een groot stuk achterhaald weliswaar (het stopt bij de opnames van Predator in 1987 dus geen Twins - hoewel er wel wordt gehint naar Schwarzie die comedy gaat doen - maar ook geen Total Recall, geen Terminator sequels, geen Batman en natuurlijk ook geen politiek) maar het interessante is dat Green nooit contact heeft gehad met de Oostenrijkse Eik maar de biografie heeft samengesteld door het verzamelen en herwerken van interviews tot één geheel. Een toffe aanpak en in dat opzicht is het wel fijn om te horen hoe Schwarzenegger bijvoorbeeld zowat voorzichtig over een politieke carrière spreekt (die hij hier weliswaar als bijna onbestaande afdoet aangezien hij nooit president zou kunnen worden omdat hij niet in Amerika is geboren) of over toekomstige projecten zoals het feit dat hij ooit comedy wilt doen. Het laatste hoofdstuk is echter een serieuze misser omdat daar wordt gefocust op het huwelijksfeest tussen Schwarzie en Maria Shriver (een huwelijk dat in 2011 strandde aangezien toen bekend geraakte dat de Oostenrijker zijn eik ergens had gestoken waar het niet hoorde) en dat valt compleet uit de boot qua stijl met de overige hoofdstukken.

Ondertussen is Total Recall: My Unbelievably True Life Story uiteraard ook achterhaald (we zijn weer een aantal films en schandalen verder) maar dat neemt niet weg dat het een interessant document is voor wie meer over de geschiedenis van Schwarzenegger wilt weten. Wie het stuk politiek in dat boek wilt overslaan (en misschien zelfs wel correcter beeld van de acteur wilt hebben), kan hier wel zijn gading vinden.

3.5*

Autopsie - Robin Cook (1994)

Alternatieve titel: Drugs and Death in Key West

3,5
In 1994 kwam Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek ter gelegenheid van De Maand van het Spannende Boek (jongens toch, wat een mondvol..) op het idee om een samenwerking met Robin Cook aan te gaan. Het resultaat was deze Drugs and Death in Key West en het merkwaardige is dat dit verhaal enkel en alleen in een Nederlandse vertaling is te vinden. Die vertaling luistert naar de titel Autopsie, wat ik een onwaarschijnlijk flauwe vertaling vind en dat blijkt een traditie te zijn bij het oeuvre van Cook, en gaat over de lotgevallen van een patholoog en een vreemde moordzaak.

Ik ben niet zo'n enorm frequente Cook lezer (heb wel een aantal van zijn boeken in huis, maar het is te lang geleden om nog te weten waarover die juist gingen), maar de vergelijking met Blindsight uit 1992 is niet ver te zoeken. Opnieuw een patholoog die in contact komt met de maffia dus en in de 125 pagina's kan Cook (in vergelijking met de 429 pagina's van Blindsight) hier niet hetzelfde niveau behalen. Dat neemt gelukkig niet weg dat dit nog altijd wel erg vermakelijk leest. Een ietwat voorspelbaar plot weliswaar, maar Cook weet er de vaart in te houden en Brett Murphy is gewoon een fijn personage. Kan puur toevallig zijn trouwens, maar ik vond de relatie tussen hem en zijn assistent wel wat weghebben van Barry Allen en Julio in The Flash reeks uit begin jaren '90. Danielle Lemaire is een personage dat wat onderbelicht blijft, afgaande op de plotomschrijving en het eerste hoofdstuk had ik ook het gevoel dat ze een veel grotere rol ging spelen in het geheel, maar storen doet het niet. Met in het achterhoofd houdende dat dit bedoeld was als promotiemateriaal voor het CPNB kan ik me wel voorstellen dat Cook hier niet zijn beste werk van heeft gemaakt.

Ach, ik klink weer eens negatiever dan ik eigenlijk wil zijn. Drugs and Death in Key West is een vermakelijke mix tussen wetenschap en maffia en Cook is een schrijver die die mix in de loop der jaren heeft weten te perfectioneren. Niet overal even sterk, maar een leuk tussendoortje in ieder geval. Moet eens werk van maken van zijn andere boeken eens te herlezen.

3.5*

Ava: My Story - Ava Gardner (1990)

Alternatieve titel: Ava: Mijn Leven

4,0
Ik ben een grote fan van Ava Gardner. Ik ben sowieso al een fan van het oude Hollywood in het algemeen, maar Gardner is zo'n actrice die je vandaag de dag niet meer tegenkomt. Een charisma van hier tot in Tokio, een aantal klassiekers op haar naam en één van de mooiste vrouwen die ooit heeft rondgelopen op deze aardbol. Jammer genoeg lijkt ze in de loop der jaren wat te zijn vergeten, maar tot mijn grote verbazing vond ik in de plaatselijke bibliotheek deze biografie.

Al sta ik altijd wat weigerachtig tegenover biografieën, want ervaring heeft me geleerd dat er vaak schrijvers zijn die proberen om makkelijk in te cashen op het succes van een bepaald iemand uit de wondere wereld der cinema waardoor je een boek krijgt dat compleet incorrect is qua feiten. Daar is gelukkig niets van waar bij Ava: My Story, want zoals de titel al doet vermoeden is dit verhaal effectief geschreven door Gardner zelf. Hoewel, geschreven is misschien niet het juiste woord. Ze dicteerde haar levensverhaal aan haar secretaresse en die heeft alles opgenomen op casettes waaruit dan dit boek is voort gekomen. Gardner heeft de publicatie van het boek nooit kunnen meemaken omdat ze niet lang na de opnames stierf.

Vanwege het gebruik van de casettes krijg je ook effectief het gevoel dat Gardner alles tegen de lezer aan het vertellen is. Ze heeft een heerlijke stijl die erg vlot leest en ze heeft zo'n rijkelijk gevuld leven gehad waardoor het boek in een sneltreinvaart leest. Gardner gaat dieper in op haar relaties met Hollywood, maar ook op haar grote liefdes. Ze is heel openlijk over Frank Sinatra, Mickey Rooney en Artie Shaw maar ook over haar vriendschap met onder andere Ernest Hemingway. Een interessante toevoeging zijn de kleine hoofdstukjes van onder andere Arlene Dahl, Gregory Peck en Roddy McDowall die allemaal herinneringen aan haar ophalen.

Ik zal waarschijnlijk wel wat bevooroordeeld zijn omdat Gardner één van mijn favoriete actrices is, maar My Story is een biografie die gezien mag worden. Je kunt je natuurlijk afvragen in hoeverre de actrice sommige zaken verbloemd, maar ze legt vaak genoeg de schuld bij zichzelf waardoor ik het gevoel krijg dat dit het dichtste is dat we bij de waarheid zullen komen. Aanrader!

Dikke 4*