Als niet-Amerikaanse blanke man in een niet-Westers land wonende, behoor ik niet tot de doelgroep van Michelle Obama. Desondanks vond ik dit toch wel een bijzonder boek. Michelle Obama schreef dit boek zonder ghostwriter, al zullen er wel veel handen een stuk geholpen hebben.

Ze is een bewonderenswaardig iemand, en haar respect is enkel maar gegroeid voor haar en haar echtgenoot. De voormalige First Lady heeft zelf ook veel in haar mars, en zonder Barack Obama ging ze ook wel een mooie carriere gemaakt hebben. Het mooie is ook dat ze niemand afvalt (tenzij Donald Trump dan), ook al heeft ze veel persoonlijke aanvallen gekend door de media en andere politici. Er wordt ook veel aandacht besteed aan haar rol als moeder, en hoe ze worstelt om haar kinderen een enigszins normaal leven te geven.

De film is meer vanuit een romantisch oogpunt geschreven, de scherpe randjes zijn er wat vanaf.

Het boek daarentegen gaat verder, hij schrijft ook over andere avonturiers, het plaatst alles beetje in een ander ooghoek. Was hij beter voorbereid, had hij dit overleefd en was hij nu niet bekend. Gewoon een van de zovele jeugdige avonturiers.Maar ik denk dat de conclusie wel hetzelfde is; Volg je dromen. Chris volgde zijn dromen, en alleen daarvoor moet je al bewondering hebben.