menu

Hier kun je zien welke berichten liv2 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Last Days of Night, The - Graham Moore (2016)

Alternatieve titel: De Laatste Donkere Dagen

3,5
Dit boek heb ik met veel plezier gelezen omdat het niet alleen vermakelijk is maar ook wel best interessant. In 1 zin samengevat: 'De oorlog om de gloeilamp' ofwel de juridische elektriciteitsoorlog tussen Edinson en Westinghouse is een fascinerd stukje geschiedenis waar ik echt geen weet van had.

Boeiend aan dit boek is:

De uitwerking van de personages. De historische figuren, Edison, Westinghouse en Tesla, allen uitvinders, maar elk met hun eigen insteek, worden schitterend neergezet. Wat is uitvinden, hoe doe je dat eigenlijk? Heel erg boeiend.

Ook de technische kant nl, het verschil tussen AC-DC (wisselstroom-gelijkstroom) of ruimer, het begrip elektriciteit (in die tijd echt een wondermiddel, een onbevattelijk iets voor de mensen) wordt in klare duidelijke taal uitgelegd. Verder staat dit boek vol met boeiende gesprekken, inzichten maar ook met waargebeurde gruwelijke scenes: oa het faliekant afgelopen eerste gebruik van de elektrische stoel.

Voor dit alles 4*

Maar toch. Dit werk is historische FICTIE. De auteur neemt in het nawoord uitgebreid de tijd om zijn lezers hierover te informeren. De personages zijn historisch accuraat, de patentenoorlog werd uitgevochten. Maar, de tijdlijn is fictie, sommige gebeurtenissen hebben niet plaatsgevonden of worden verondersteld, sommige verhaallijnen zijn totaal uit de lucht gegrepen. Het boek balanceert tussen waargebeurd en pure fictie en dat gegeven kon ik als lezer moeilijk plaatsen. Bij lezing heb ik me dikwijls afgevraagd is het nu echt of niet, en dat stoorde me wel wat.
Ook voel je dat de schrijver eigenlijk een scenarioschrijver is (oa The imitation Game). Ik had de hele tijd het gevoel een filmscript te lezen. De schrijfstijl is niet briljant en de vertaling ook niet.

Hiervoor 3*

Maar! en dit wil ik echt benadrukken, toch heb ik heel erg genoten van dit boek en er enorm veel van geleerd op een zeer aangename manier. Luchtige lectuur met een interessante insteek, dat is dit boek zeker. Voor lezers die dit zoeken in een boek is het echt een aanrader!

Last Weekend, The - Blake Morrison (2010)

Alternatieve titel: Het Laatste Weekend

4,0
Dit portret van 4 mensen en de gebeurtenissen van een week-end worden verteld vanuit het standpunt van Ian na de feiten. Hierdoor ontstaat een zeer subjectief beeld en het is dus aan de lezer om conclusies te trekken. Doordat je als lezer meermaals op het verkeerde been wordt gezet verveelt dit boek geen minuut en kom je er gaandeweg achter wat er nu juist allemaal speelt tussen deze 4 mensen. Het verhaal speelt zich af in een mooie setting die heel goed overgebracht wordt door rake beschrijvingen. Ook de gedachtenkronkels en 'foute 'interpretaties van de ik-persoon vond ik heel boeiend en doen je wel nadenken over het gegeven'iedereen heeft zijn eigen waarheid'. Mooi boek en met heel veel plezier gelezen.

Leaving the Atocha Station - Ben Lerner (2011)

Alternatieve titel: Vertrek van Station Atocha

4,0
De hoofdpersoon van dit boek is een keiharde, bipolaire, dwangmatige leugenaar, zo omschrijft hij zichzelf in alle geval. Maar vooral is hij een buitenstaander, hij observeert en heeft een scala van bestudeerde gelaatsuitdrukkingen in petto om zich een houding te kunnen geven.
Wat hij vooral doet is volwassen worden voor zich uitschuiven, vele toekomstplannen bedenken, met de nadruk op denken , zeker niet op doen. Zelfs de aanslag op de metro in Madrid van 11 maart 2004, die hij van zeer dichtbij meemaakt is voor hem een onvoldoende trigger om 'deel te nemen' Hij blijft maar aan de zijlijn staan en kijkt ernaar. Een angsthaas eerste klasse, daarom had ik wel een boontje voor hem.

Lector de Julio Verne, El - Almudena Grandes (2012)

Alternatieve titel: De Vijand van Mijn Vader

4,0
De Spaanse burgeroorlog en de daaropvolgende periode van dictatuur onder Franco wordt in dit boek naadloos uit de doeken gedaan. Het boek geeft een zeer goed beeld van de manier waarop Franco’s regime verschillende bevolkingsgroepen tegen wil en dank tegen elkaar opzette. Niemand was gerust, overal heerste angst en achterdocht. In deze sfeer groeit een jongetje op. Vanuit zijn ogen volg je als lezer de gebeurtenissen in een ogenschijnlijk rustig dorp waar de Guardia Civil in staat van oorlog is met de Bandolero's (guerilla) in de bergen. Zeer beklijvend geschreven stukje geschiedenis waar ik zeer weinig van afwist.
De verschillende verhaallijnen en de aanwezigheid van vele personages ( die soms bij hun voornaam, achternaam of bijnaam vernoemd worden) en die soms ook dezelfde voornaam hebben, maken het boek soms wat moeilijker leesbaar. Een kattenbelletje bijhouden van in het begin is wel een aanrader.

Lelystad - Joris van Casteren (2008)

4,0
Wat hou ik toch van de schrijfstijl van Joris van Casteren. Zijn onderkoelde beschrijvingen van de realiteit hebben iets magisch. De banaliteit van het leven krijgt hierdoor een hilarisch kantje zonder dat het geforceerd is. Moeilijk uit te leggen wat ik bedoel maar ik vind het geweldig. Ook de combinatie van journalistiek in de vorm van een roman, een beetje zijn handelsmerk, maakt dat zijn boeken eveneens enorm leerrijk zijn. Weerom genoten van dit boek. Voor mij is Joris van Casteren de ontdekking van het jaar.

Liefde bij Wijze van Spreken - Yves Petry (2015)

4,0
We lezen het zesde boek( in vijf bedrijven) van de homoseksuele schrijver Alex Jespers. Een boek dat hij na een ernstig incident met zijn jeugdvriend Jasper Fielinckx wel moest schrijven. Alex vertelt in zijn/dit boek zijn ingewikkelde driehoeksverhouding met broer en zus Fielinckx, Jasper en Kristien. Dus heel het gebeuren bekijk je door zijn ogen, niet onbelangrijk.

Het boek zet in met een allesbepalend keerpunt. Een ongeluk in Luik tijdens de jaarlijkse vakantie die vader en moeder Fielinkx het leven kost. De schrijver zoemt eerst in op de karakters en dromen van de kinderen. Jasper, een hoogst intelligente jongen heeft als artistieke droom een zeer goed schrijver te worden. Geen doorsneeschrijver, geen aansteller die zich uitslooft om iets te schrijven wat iedereen al duizend maal weet, nee hij wil het 'onzegbare' schrijven. Tevens worstelt hij met een hoogst romantische verliefdheid op het meisje A. Zus Kristien is een gewone tiener, niet meer of niet minder.

Na het herstel van Jasper wonen de twee jongeren bij elkaar. En dat verloopt moeizaam, zeer moeizaam. Terwijl Kristien kost wat kost het gegeven 'gezin' in stand wil houden doet haar broer juist het tegenovergestelde. Hij breekt met alles waar hij voorheen in geloofde nl, de romantische liefde en het schrijverschap. Hij vind zichzelf als het ware opnieuw uit. Het is dan dat Alex beetje bij beetje hun leven wordt ingetrokken. Beiden hebben hiervoor een andere reden. Jasper beweert verliefd op hem te zijn, Kristien manipuleert hem aanvankelijk met een 'zogenaamde' vriendschap tussen hen om te krijgen wat ze wil, een kind. Dit gedeelte van het boek focust vooral op de Jaspers drijfveren. Niet altijd even éénvoudig en soms toch wel een beetje vergezocht. Wat te denken over de drijfveer om een een homo-erotische relatie aan te knopen met een man om zijn idee over literatuur te veranderen? dus maw 'Liefde bij wijze van spreken' Er wordt vooral diep ingegaan op de vraag wat is literatuur, en de verschillende opvattingen hierover tussen de twee hoofdpersonages.

De aanvankelijk goede vriendschapsband tussen Alex en broer en zus wordt zwaar geschaad en Alex vlucht naar Amsterdam waar hij een gesetteld leven met een uitgever uitbouwt en schrijver wordt. De gesprekken tussen die partners over het schrijverschap vond ik echt ontzettend boeiend. De botsing tussen wat een uitgever, een schrijver en de lezers willen wordt goed in kaart gebracht. Ook wat een éénmalig succes met een schrijver kan doen.
Jasper versterkt zijn zelfgekozen afsluiting van alles en iedereen en vertrekt eveneens, naar Duitsland, om te werken als bosbeheerder, Kristien wordt een bitch pur sang die Alex nu niet in maar uit haar leven wringt.

Wanneer de drie na een aantal jaren toch terug samenkomen is alles gedoemd, ze stevenen af op een fiasco en de reden waarom dit boek wordt geschreven.

Dit is geen eenvoudig boek, geen boek om ter ontspanning te lezen. Wel een boek dat erg veel aan bod laat komen: literatuur, de romantische liefde, de gevolgen van keuzes die men maakt, de vrouw...

Dit alles wordt in een erg mooie taal beschreven. Mooie zinnen, uitgebreide lyrische natuurbeschrijvingen. Kortom, een boeiend boek, maar wel ééntje dat tijd en aandacht vraagt.

Light Years - James Salter (1975)

Alternatieve titel: Lichtjaren

4,5
Melancholisch en sereen, zo beschrijft Salter het kabbelende, toch wel goede, leven van Nedra, Vidi en hun gezin. Ze wonen goed, ze leven goed er is weinig of geen tegenslag, laat staan ellende of verdriet. Ogenschijnlijk perfect maar toch vertoont het barsten. Of zoals de schrijver het verwoordt:

‘het is als een bos; van veraf lijkt het een eenheid, kan het begrepen, beschreven worden, maar van dichterbij begint het los te laten, breekt het uiteen in licht en schaduw, van een dichtheid die verblindt’

Salter heeft ook oog voor het beschrijven van het decor waar alles zich afspeelt, in prachtige zinnen. En ook de typering van de karakters is subliem. Maar wat mij vooral heeft geraakt is die melancholieke ondertoon, dit boek kan je voelen, proeven. Fantastische leeservaring vond ik.

En als laatste, wat een geweldige vertaling!

Little Bee - Chris Cleave (2009)

Alternatieve titel: Kleine Bij

4,5
Ik ben geen 'huilerig' type, er is geen enkel boek tot hiertoe, noch enkel fragment in een boek dat mij de krop in de keel kon bezorgen. Tot hier.
'het beeld van een vluchtelinge , in waanzin, die in een lichtstraal haar kind ziet, en de andere mensen die daarin meegaan en haar in haar 'waan' laten, en tegen haar zeggen:kijk eens hoe goed je kindje dat doet, kijk toch eens hoe goed je kindje al die kippen wegjaagt......
Ik heb het boek nog niet uit maar ik weet nu al dat ik dit boek nodig had om mijn 'gevoel' over immigratie en de hele problematiek hierover te plaatsen. Wat ik wel al weet is, als ik weerom in de toekomst, het gevoel koester dat al die immigranten ons overspoelen, en, o horror, onze welvaart bedreigen, dan ga ik het anders bekijken. Dan lees ik terug het 'kippenfragment' en dan ben ik murmgeslagen, en dan weet ik het niet meer, dan weet ik niets meer en dan ben ik ongelooflijk verdrietig.

Lonely Polygamist, The - Brady Udall (2010)

Alternatieve titel: De Eenzame Polygamist

4,0
Polygamie, de nieuwschierige en op sensatie beluste liv wou hier nu eens het fijne van weten.
Wel ik ben op mijn wenken bediend. Udall, een kind waarvan de grootouders mormoonse polygamisten waren, heeft voor dit boek onderzoek gedaan en heeft een kwetsbaar, eerlijk, grappig en tegelijk pijnlijk en schrijnend portret neergezet. 4 vrouwen, 3 huizen en 28 kinderen en 1 man, een lieve man, die door zijn geloofsgemeenschap min of meer onder druk wordt gezet om 'goed te doen'. Goed doen betekent dus, de leer navolgen en de gemeenschap trouw zijn en als man vrouwen een goed leven bezorgen en gezegend worden door vele kinderen. Maar wat blijkt, de man in kwestie moet zich te pleuris werken om dat omvangrijke gezin te onderhouden. En komt hij dan thuis, (in een van de drie huizen) staan al die koters aan zijn broek te trekken om hun tekening, liedje of wat dan ook te laten zien, en elk kindje verwacht aandacht van papa.... Ok, tot daaraan toe, maar in elk van die drie huizen zijn ook 3 vrouwen, die elk op hun manier, aandacht verlangen en hier ook recht op hebben, ook lichamelijk. Een geschreven wet is dat de man hieraan ook moet voldoen, en geen enkele van zijn vrouwen het gevoel mag geven minder waard te zijn dan de andere 'moeder' Dat resulteert natuurlijk in een hoop ellende, voor sommige kinderen, voor sommige vrouwen maar vooral voor de man in kwestie die enkel maar van 1 kind ten volle heeft gehouden, nl zijn gehandicapte dochter, waar hij alle energie en liefde in kwijt kon: 'het was iets tussen hen twee' en al de 27 anderen, waren maar 'achtergrondmuziek.... Mooi boek, grappig boek en het beste boek dat ik dit jaar gelezen heb.

Lonesome Dove - Larry McMurtry (1985)

Alternatieve titel: Een Stadje in het Westen: Lonesome Dove & Op Zoek naar Montana

5,0
Dit is nu eens echt 'een epos'. In dit boek wordt geen enkele inspanning verwacht van de lezer. Geen toestanden, geen morele vraagstukken, geen gedoe, niets van dat alles! Wat je wel krijgt is een geweldige trip van het dorre Texas naar het koude Montana met een hoop Cow-Boys, die een enorme kudde vee voortstuwen. Je krijgt onweders, zandstormen,sprinkkanenwolken,rivieren vol slangen en noem maar op te lezen. Hoerenkasten, vrouwen alleen op de prairie, indianen die op hinderlagen zitten, afrekeningen en vriendschappen. Maar als het enkel dat zou zijn, zou het mager zijn. Maar dat is niet ! De karakters zijn goed uitgewerkt!
Soms, en meestal, moet een boek voor mij niet meer zijn dan dat. 900 blz lang vertier, nee suspens! Een aanrader voor al die mensen die soms eens een boek willen lezen die hen wegvoert, zonder te moeten nadenken, en eens, in dit geval, op de prairie willen vertoeven!