menu

Hier kun je zien welke berichten DMF als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Off Season - Jack Ketchum (1980)

4,5
DMF
Wat is het dood- en doodzonde dat dit boek nooit in vertaling is verschenen en waarschijnlijk ook nooit in de Nederlandse boekwinkels komt te liggen. Althans, dat is een aderlating voor de horror liefhebber, want als je jezelf tot die groep schaart, dan moet je dit boek lezen. Mensen die denken dat Stephen King horror is, hebben waarschijnlijk dit boek nog nooit aangeraakt. Ik heb een jaar lang op de herdruk moeten wachten, maar afgelopen vrijdag plofte Jack Ketchum's Off Season dan eindelijk op de mat. Ik wist niet hoe snel ik het boek uit moest lezen waar ik nog in bezig was, want ik wilde dolgraag aan deze klassieker beginnen. In Nederland geniet het dus helaas weinig bekendheid, maar een beetje rondneuzen leert dat dit verhaal het in Amerika heel goed doet.

En daar is ook alle reden voor. Ketchum krijgt het voor elkaar om allerlei elementen uit het genre te combineren. De voornaamste twee elementen zijn suspense en een flinke portie over de top actie, met flink wat ranzige scheutjes.
Het suspense gedeelte beslaat grofweg het eerste - en in mijn ogen tevens sterkste - deel van het boek. Carla betrekt een huisje in Dead River, Maine. In de wijde omtrek is er weinig leven te bekennen: de 'buurman' zit een mijl of twee verderop. De setting, een gigantisch bos, is absoluut één van mijn favorieten. Bij dergelijke verhalen kun je je eigen fantasie op een gezonde manier overuren laten draaien. Carla denkt even energie te tanken om vervolgens aan de slag te gaan met een boek dat zij dient te editten. Maar dit verhaal zou geen horror zijn als dat scenario zich ook daadwerkelijk ontplooit.
Een groepje vrienden komt langs om Carla de eerste dagen te vergezellen. Voordat zij arriveren drijft Ketchum de spanning al op door te beschrijven dat iets Carla van wel héél dichtbij bespiedt. De toon wordt sowieso al snel gezet doordat Ketchum de lezer al in het eerste hoofdstuk laat kennismaken met de bad-guys en zeker ook met de bad-girls. Je weet dus al snel dat er iets op de loer ligt en je weet ook dat dit misgaat, maar de vraag is wanneer dat gaat gebeuren en vooral hóé?
De eerste 130 pagina's wekken vooral de spanning op. Ketchum laat en passant ook nog even een heerlijke legende oprakelen door één van Carla's vrienden; iets wat ik altijd wel kan waarderen omdat het absoluut bijdraagt aan het mystieke sfeertje en hint naar het hoe en wat van de bad-guys/girls.

Maar daarna barst de actie los. En goed ook. Geen enkel detail wordt geschuwd, hier en daar is het echt te ranzig om het te visualiseren. Ik dacht dat Brian Keene's Urban Gothic een verhaal met veel gore is, maar Ketchum doet er nog even een schepje bovenop. Toch vervalt het verhaal niet in een ordinaire slasher; verre van zelfs. Er zijn ook enkele bloedstollende pagina's zonder wrede actie. Vooral als de overgebleven personages in het huis zitten en geen kant op kunnen, wordt het bijzonder spannend. Ik ben iemand die verhalen liever op spanningsopbouw dan op bloed zien drijven, maar zolang het bloed 'functioneel' is, kan ik daar prima mee leven. En functioneel is het, want de slechteriken in het verhaal halen met hun smerige maniertjes echt het bloed onder je nagels vandaan. Hun uiterst tergende praktijken wekken nou niet bepaald sympathie op, maar uiteraard een verschrikkelijke afkeer.
Slechts de laatste vijftig pagina's, als er weinig onduidelijkheden overblijven, concentreert Ketchum zich echt op het gore-element. Ten koste van de spanning gaat dit absoluut niet, want die blijft gewoon non-stop aanwezig. Ten koste van de personages gaat dit letterlijk en figuurlijk wel, maar dat is te verwachten. Het zijn zowaar ook eens geen tieners die de bossen induiken, maar dertigers. Storend vond ik de meesten niet, alleen Laura eigenlijk. Naïef zijn ze wel een beetje, maar ach.
Het einde zelf is bijzonder wreed en helemaal in lijn met het verhaal. In het nawoord geeft Ketchum aan dat hij voor de eerste druk het einde moest veranderen, maar ik ben blij dat in deze editie het einde ook echt is zoals Ketchum wilde, want het past precies bij het boek en het haalt opnieuw het bloed onder je nagels vandaan.

Als toetje voegt Ketchum er nog een kort verhaal à twintig pagina's aan toe: Winter Child. Ook dit verhaal vind ik echt ijzersterk en het heeft een nauwe connectie met Off Season. De manier waarop Ketchum sfeer in zijn verhalen aanbrengt, getuigt toch wel van een bepaalde klasse. Hij is absoluut in staat om een goed verhaal te vertellen en het leest allemaal zeer eenvoudig weg. Het kort verhaal drijft absoluut wel op suspense en niet op de actie, maar is ook bijzonder spannend. Eigenlijk ben ik over dit verhaal net zo enthousiast als heel Off Season; knap gedaan.

Met zijn debuut heeft Jack Ketchum ongetwijfeld wat magen laten omdraaien, maar dat mag de pret niet drukken. Er zijn weinig schrijvers die mij echt kippenvel kunnen bezorgen, maar hij krijgt het voor elkaar. Met Off Season combineert Ketchum een dosis spanningsopbouw met veel (gore) actie. Een bijzonder geslaagde vondst in mijn ogen, want ik heb me geen moment verveeld. De personages waren doorgaans bovendien nog niet eens zo beroerd. Ik hoop dat ze bij The Book Depository een beetje opschieten, want ik heb direct het vervolg besteld. Het zal vast niet zo goed zijn als dit boek, maar benieuwd ben ik absoluut. Als Offspring de spanning van dit verhaal enigszins benadert en als er als toetje nog een kort verhaal bij zit, dan durf ik het boek heel voorzichtig al geslaagd te noemen.

* * * * ½

Offspring - Jack Ketchum (1991)

3,5
DMF
Met heel veel plezier maakte ik kennis met Jack Ketchum in Off Season. Dat boek maakte alle verwachtingen waar en smaakte absoluut naar meer. Het vervolg, Offspring, zou wat minder origineel en zeker niet zo goed zijn. Ik hoopte op het tegenovergestelde, maar helaas bleek dat er niet in te zitten. Ook dit tweede deel is vermakelijk, maar niet zo origineel en sterk als zijn voorganger.

Het is toch vooral meer van hetzelfde en dat geldt eigenlijk van begin tot eind. Ketchum kopieert zichzelf eigenlijk en dat is wel teleurstellend te noemen. De bad-guys veranderen ook niet of nauwelijks en de plot verloopt volgens hetzelfde stramien. Het gebrek aan originaliteit reken ik Ketchum toch wel aan.
Dat neemt echter niet weg dat hij wel weer een leuk verhaal op poten zet, want het format uit het eerste deel werkte gewoon. Oftewel: ook in Offspring zitten er weer een stel vrienden in een huisje die vervolgens aangevallen worden door een stel wraakzuchtige kannibalen. In Off Season wist Ketchum de spanning echt heel erg sterk op te wekken en uit te werken, maar de angst voor het onbekende is in Offspring al direct afwezig, waardoor het allemaal simpelweg net iets minder is. Een aantal personages keren terug, wat ik wel kon waarderen, en de nieuwe personages zijn nog heel aardig.
Het loopt allemaal zoals je verwacht en het was wachten op de aanval van de bad-guys, die uiteraard ook kwam. In Off Season werd het daarna bij vlagen echt ranzig, maar in dit boek valt dat nog best mee. Het tweede deel van Offspring doet in mijn ogen niet eens onder voor dat van Off Season. De introductie van het boomhuisje vond ik erg geslaagd en zorgde voor de nodige spannende momenten. Jammer is wel dat er weer een grot als schuilplaats voor de kannibalen dient, net als het vorige boek. Het einde verliep hierdoor bijna hetzelfde als de vorige keer, maar spannend is het wel omdat er toch ook nog een aantal kleine andere zaken spelen. Het leest verder als een trein en je bent er zo doorheen en het absolute einde stelt niet teleur.

Offspring is met recht een vervolg op Off Season te noemen, omdat de plot vrijwel hetzelfde verloopt. Dat is enerzijds wat jammerlijk, want volgens mij kan Ketchum best creatiever zijn dan dit, maar anderzijds is het idee heel aardig en is de uitwerking goed genoeg om weer een spannend, en bij vlagen goor, verhaal neer te zetten. Ketchum blijf ik zeker volgen.

* * * ½