Ik heb dit boek ongeveer 10 jaar geleden besteld via Ebay.
(Een stempel van Anchorage, Alaska)

Het boek is me bevallen. JF Gonzalez schreef later met Survivor een bruut horror boek van jewelste.
Een boek met een beruchte status.

Dit boek betreft een extremere horror.
Onderstaande is dus erg bizar.

Ronny is net weg bij de moeder van zijn kinderen omdat ze vreemd is gegaan.
Zijn familie vind dat hij voor slechte vrouwen kiest 'white trash".
Hij heeft de voogdij gewonnen en woont tijdelijk met zijn dochter Mary bij zijn ouders.
Hij komt via een "te mooi om waar te zijn" sexadvertentie in contact met Diana.
Al snel gaat hij met zijn dochter met Diana en haar 2 kinderen samenwonen.

Zijn ex Cindy kan de breakup niet verkroppen.
Ze maakt zich gek door in te zitten over haar dochter en haat Ronny's nieuwe vriendin.
Cindy ontvangt telefoontjes van Diana. Ze dreigt Cindy's dochter te mishandelen en de opnames te verspreiden
onder "pedo-kringen". Cindy uit haar frustratie door te klagen bij haar nieuwe "redneck" vriend, en vechtpartijen in bars waar ze wordt verbannen.

Ze besluit van een afstand haar dochter in de gaten te houden.
Ronny's familie mag Diana totaal niet. Ze werkt niet en Ronny werkt inmiddels dubbele diensten.
Ze is lui, kookt niet, komt minachtend over en laat het huishouden verslonzen.
Ze doet werkelijk niks voor haar kinderen of Mary.

Mary merkt vreemde dingen aan Diana en haar kinderen. Ze negeren elkaar, vreemde lege blikken.

Cindy wordt weer wordt gebeld door Diana. Ze dreigt dat ze haar dochter door de kluiten gewassen hond "Himmler"
te grazen laat nemen, (en niet met zijn tanden). Alle stoppen slaan door en Cindy zoekt Diana op met een pistool.
Tot Cindy's verrassing slaan de honden niet aan en worden de kinderen ook niet wakker. Er volgt een confrontatie waarbij
Diana's gezicht morpht in iets monsterachtigs. Ze bevriest en later blijkt Cindy te zijn gestorven. Men vermoedt een hartaanval..

Mary, die bij Diana inwoont is bang. Ze hoor 's nachts rare geluiden. Denkt te hebben gezien dat het gezicht van Diana morpht, ze in een flits de trap op is "gekomen".
Bij een keer per ongeluk lichamelijk contact voelde Dianas huid ijskoud en rubberachtig.
Ze smeekt Ronnys zus Elizabeth of ze bij haar in mag trekken.

Ronny stort zijn hart uit bij Elizabeth. Ze denkt dat hij weer aan de drugs is. Hij is vermagerd en heeft haaruitval.
Hij zegt dat hij wil stoppen met Diana maar weet niet hoe. Hij geeft niet toe dat hij verslaafd is aan de sex met haar.
Nadat hij in een emotioneel gesprek naar zijn werk moet, belt Diana met sexuele toespelingen. Hij kan weer aan niks anders denken.

Elizabeth neemt Mary op haar aandringen mee.
Ze wordt gebeld door Diana. Ze dreigt haar zoon te castreren als ze Mary niet direct terugbrengt.
De toon waarmee ze dit zegt klinkt niet menselijk en ijskoud. Elizabeth pareert met bonkend hart dat Diana niet de voogd is en hangt op.

De volgende keer als Elizabeth Ronny ziet, ligt hij voor pampus op de bank. Is er nog slechter aan toe.
Hij is laveloos, erkent de aanwezigheid van zijn zus niet. Hij is heftig aan het masturberen. Zo erg dat zijn lid rauw is. In een litanie roept hij alleen "Diana, Diana, Diana"

Ronny kan inmiddels niet meer zonder Diana. Hij slaat de hele dag al ijlend, de hand aan zichzelf.
Hij kan geen minuut zonder haar, en als ze er niet is voelt het nog veel intenser als zijn oude cocaïne-verslaving. Hoe erger het gemis wordt, de meer Diana hem lijkt te ontlopen.

Ronny verslechterd steeds meer en bedenkt dat zijn ouders zijn relaties nooit hebben gesteund.
In een bepaalde toestand waar hij geen controle over heeft, laadt hij een revolver en rijdt naar het huis van zijn ouders.
Daar aangekomen ruziën zijn moeder en Diana die daar is. Hij schiet iedereen inclusief Diana neer.

Als Elizabeth even later aankomt, treft ze een bloedbad aan.
Ze ziet helderder dan eerder, dat Ronnys geest totaal wordt gecontroleerd door Diana.
Diana leeft (weer). Elizabeth denkt een verheugde blik in de ogen van Diana te zien.
Ronny schiet zijn zus neer, en dan zichzelf.

Als Elizabeth's man, Gregg in een wegrestaurant is, wordt hij aangesproken door een man.
De man vraagt of hij even mee naar buiten komt. Daar geeft hij aan "Diana" te kennen en dat hij zijn gezin al een tijdje volgt.
Hij geeft aan een oud slachtoffer van Diana te zijn, en dat hij zeker weet dat Greggs gezin dood is.

"Diana" blijkt een succubi. Kan zich voordoen als man en vrouw en je seksueel overheersten en afhankelijk maken.
Als Mary onderduikt weet Diana waar ze is. Ze duikt op buiten het huis en morpht in Ronny.
Ze glipt Marys slaapkamer in. Mary slaapt half en ziet haar vader die haar wil meenemen.
In haar verse verdriet en naïviteit gelooft ze dat haar vader weer leeft.
Ze sluipt het huis uit en stapt in de auto.

Gregg smeedt een plan om een verzoeningspoging te ondernemen en Diana rondweg te vermoorden.
Ze verleidt hem in no time en hij kan haar verleiding niet weerstaan.
Met behulp van buitenaf komt er een finale waarin niet duidelijk is of Diana het overleeft.

Gregg verhuist met Mary naar Mexico.
Hij moet in therapie omdat hij kort in contact is geweest met Diana, en moet afkicken omdat hij
nog vaak aan haar moet denken na het korte contact.

Ik heb gelukkig ook de Omnibus die The Books Of Blood volume 1 tm 6 bevat. De komende tijd zal ik de verhalen lezen en de boeken, waar deze in staan, afzonderlijk waarderen.
Ook waardeer ik de verhalen onderling om tot een gemiddelde van een boek te komen.

3,83 afgerond naar 4,0 voor volume 1.

Het boek van bloed 3,5*
Tunnel van de dood 4,0*
Jack en zijn demon 4,5*
Varkensbloedblues 4,0*
Seks, dood en stralende sterren 3,5*
In de heuvels, de steden 3,5*

Grisham maakt met De Deal weer reclame voor Italië. En specifiek Bologna. In het volgende boek dat hij schreef, De Verbanning, wordt Parma beschreven. In beide gevallen het straatbeeld, het eten/eetgelegenheden, bezienswaardigheden, de cultuur...
Grisham geeft in het nawoord aan van Italië te houden, tikje geromantiseerd, maar veel is herkenbaar.

De boeken van Grisham lezen altijd makkelijk weg, ik heb hier ook van genoten.
Het romantische beeld van Italië was in verhouding meer aanwezig dan de spanning die ook wat uitblijft.

Interessant boek over een oud agent van de Mossad die zijn training beschrijft, maar ook bekende en minder bekende operaties van deze dienst in de jaren 70 en 80.
Bijvoorbeeld de aanslag van de Zwarte September op de Israelische Olympische ploeg, en de vergelding die daarop volgde.
(Spielbergs "Munich" komt goed overeen)
Dapper om uit te geven, destijds door de VS en Israel verboden.

Cows heeft een behoorlijke status op het gebied van shockerende boeken.
Een reputatie die absoluut terecht is.
Een verhaal over totaal ontaarde personen en schokkende gebeurtenissen.
Ik ben dit boek op Youtube vaker tegengekomen en mijn nieuwsgierigheid was gewekt.

Ondanks het zeer bizarre verhaal is het niet eens slecht geschreven.
Iets dat ik wel een beetje verwachtte.
Het latere werk van de schrijver is ook anders. Sowieso niet shockerend, wat Cows dus absoluut wel is.

Absoluut geflipte gebeurtenissen maar de interacties gaan over macht en sex. Controle hebben over de andere partij.

Ik heb een samenvatting bijgehouden voor wie geinteresseerd is:


Hoofdpersoon Steven wordt zijn hele leven emotioneel mishandeld en klein gehouden door
zijn obese en slecht verzorgde moeder. Ze dwingt hem om slecht voedsel te eten. Nauwelijks gekookt vlees bv.
Ze mishandeld de hond door bv op het dier te plassen, en gebruikt haar macht door steeds te benadrukken dat Steven zonder haar nergens heen kan gaan. Dat hij een slappeling is, dat niemand hem moet. Hij het in de echte wereld niet redt.

Steven kent de buitenwereld alleen van de TV en kijkt tegen iedereen op.
Hij fantaseert over een "normaal leven" wat hij soms tijdens een busreis ervaart.
Hij krijgt een baan bij een slachthuis, en wordt al snel door de gestoorde voorman verleidt om van vleesbewerking, naar de daadwerkelijke slachting over te gaan.
Hier gebeuren een aantal behoorlijk gestoorde dingen, waaronder het verminken en de wonden te penetreren van een koe. Dit door meerdere mannen tegelijk.
Steven heeft een soort relatie met Lucy die in zijn flat woont en even gestoord is. Ze mutileert dieren en denkt dat een gezwel in haar groeit. Ze vraagt Steven om met instrumenten een rectaal onderzoek te doen.
Dit ontaard in zijn eerste seksuele ervaring.

Al gauw gaat Steven daadwerkelijk over tot het doden van koeien. De voorman masturbeert op Steven terwijl hij zijn eerste koeien dood.
De voorman vraagt Steven in vertrouwen te nemen. Hij neemt hem mee naar een ruimte waar een misvormde collega is vastgebonden en gestraft moet worden.
Steven doodt de man met een grote snoeischaar door hem open te halen en gewoonweg door midden te knippen. Beginnend bij zijn anus.

Steven beeldt in dat koeien hem vragen of hij hen wil helpen met het vermoorden van de voorman.
Steven begint van zichzelf te vervreemden en begint plannen te bedenken om zijn moeder te vermoorden.
Hij stelt voor om voortaan te koken, omdat hij vermoed dat zijn moeder hem met slecht voedsel langzaam wil doden.
Ze weigert, ze vechten, hij wint en bepaalt voortaan te koken. Dit betreft zijn eigen uitwerpselen. Ze eten dit beiden en worden beiden ziek.

Als zijn moeder hem op een dag aanvalt en bijna wurgt, valt de hond de moeder aan. De moeder gooit de hond met zo'n kracht tegen de muur dat er weinig van het dier overblijft.
Steven neemt wraak door zijn moeder later vast te binden op een stoel, haar tanden met zware machines eruit te beuken en met ducttape haar mond aan zijn anus vast te tapen.
Hij ontlast zich waardoor zij stikt in zijn poep. Steven laat Lucy intrekken het appartement. Daar is de moeder totaal ontleed, zelfs de herseninhoud. Stukken vlees liggen door het appartement verspreid.
Lucy raakt hiervan opgewonden en duikt meteen met Steven het bed in.
Steven stopt de restanten van zijn moeder in vuilniszakken. Deze lekken door op straat. De dode hond met uitpuilende ogen wordt op de schoorsteenmantel geplaatst.

Samen maken ze de flat schoon. Elke herinnering aan zijn moeder "The Hagbeast" wordt gewist.
Steven heeft eindelijk het leven dat hij wilde maar wil eigenlijk "meer".

Terug op het werk masturbeert de voorman weer als Steven een koe slacht.
Hij ejaculeert op Stevens handen en pols.
Steven verbrijzeld de knie van de voorman, en als Steven een mes pakt, moedigt hij hem aan om hem te vermoorden.
Steven wordt geroemd door de voorman als hij start met hem te villen. "een man geworden, die doet wat hij moet doen"
Als alleen het torso met hoofd overblijft , leeft de voorman nog en begint Steven zijn ogen te verwijderen, tijdens het proces sterft de voorman.

In zijn verbeelding buigen de koeien uit respect.
Een koe in het bijzonder die hij "Guernsey" noemt, praat op hem in.
Probeert hem verder te corrumperen. Biedt een koe aan om sex mee te hebben.
Nadat hij dat daadwerkelijk heeft gedaan, applaudiseren de koeien.

Lucy die bij hem is ingetrokken is zwanger.
Ze voelt zich daar niet goed bij. Ze voelt de "smerigheid" in haar groeien en begint de flat dwangmatig schoon te maken.
Als Steven op een dag op het werk is, snijdt Lucy zich open met een scalpel om de "verotting in haar" te verwijderen.
Het lukt haar om de fetus te verwijderen, maar sterft aan bloedverlies.
Bij thuiskomst weet zich van verdriet geen raad en timmert hij de fetus aan de muur.
Hij blijft 3 dagen, in bed. Bevuild zich zonder te bekommeren.
Na 3 dagen is het lijk van Lucy aan het rotten. Hij neemt het lijk mee naar het dak , met het lijk van de hond. Hij stopt het lijk van de hond in Lucy waar eerder zijn ongeboren kind eerst groeide.

Steven loopt verloren op straat, voelt zich weer buitengesloten van het dagelijkse leven.
Hij rent, valt in slaap, vlucht, en beland uiteindelijk in een weiland.

Goedenavond

Om te beginnen vind ik het jammer dat ik na ongeveer twee en een half week, afscheid moet nemen van dit boek.

In de recensies lees ik dat een aantal vinden dat dit boek traag op gang komt. Dat is inderdaad zo, toch is de inleiding bijzonder. Faber trekt gelijk je aandacht door, als verteller, personages en het straatbeeld van het modern-Victoriaanse Londen rond 1800 te schetsen. Hetgeen vloeiend overgaat in het verhaal.

Halverwege het boek zat ik met de volle 5 sterren in gedachten die ik als waardering wilde geven. Op dat punt, plus minus 500 bladzijden, zat ik er helemaal in.

Het plot van dit boek was halverwege wel bereikt. Waar zou het heengaan? Ook op 80% vroeg ik me dat af. 95%, 98%...
Wat het einde betreft, dit is een compleet open einde en doet me twijfelen tussen 4,5* en 5*.
Ik kan slechte eindes goed hebben, open eindes ook, maar niet in dit geval, want nu zit ik met zoveel nieuwsgierigheid, best vervelend. Ik heb dit boek intens beleefd en denk dat vrijwel elke lezer dit liever anders had gezien.

Van Michel Faber heb ik onlangs Onderhuids gelezen en dat vond ik ook een erg goed boek. Dat boek wilde ik graag lezen omdat ik onder de indruk was van de film, met Scarlett Johansson.
Toen ik dit boek niet zo lang geleden in de Kringloop tegenkwam, heb ik hem blind aangeschaft.

Helaas is de vrouw van Faber vorig jaar, na jaren ziek te zijn geweest, overleden. Dit heeft zo'n emotionele impact op de schrijver gehad, dat hij overweegt te stoppen met schrijven. Uiteraard te hopen dat hij hier een weg in zal vinden en op zijn beslissing terug zal komen.

Ik geef nu 4,5*, misschien later wel een verhoging.

"In Afrika verblijven is alsof je op een donkere ster verblijft."

Dit reisverslag, van Cairo naar Kaapstad, kent inderdaad hachelijke situaties. Inhakend op de recensie hierboven. Vaak had ik ook wel zoiets van; "Je bent bijna 60, je zit op een dak van een gammele bus, beschoten door Somalische piraten. Is dit het dan?" Maar goed, het maakt het wel spannender.

Theroux ontmoet allerlei soorten mensen, met verschillende achtergronden. Toeristen, hulpverleners, boeren, politici. Dit levert mooie, maar vooral trieste en heftige verhalen op. In het verleden heeft de auteur in Afrika gewoond en er jaren les gegeven, hij tracht met oude bekenden in contact te komen.
Regelmatig refereert de schrijver naar Heart Of Darkness van Joseph Conrad en vergelijkt het met situaties die hij dan tegenkomt.

Halverwege het boek merkte ik wel dat Theroux verbitterd was. Hij kraakt, al dan vaak terecht, meer af. Schrijft ook eerlijk over uitbarstingen en hoe hij met bijvoorbeeld (hardnekkige) bedelaars omgaat. Of luie ambtenaren, mensen die hij liever mijd, beschrijft armoede en andere irritaties.

Na enkele tientallen jaren dat Theroux weg is geweest uit Afrika is zijn conclusie dat het continent er absoluut niet op vooruit is gegaan. Wat hem ook zeker aangrijpt.
Wederom een mooi, maar ook leerzaam reisverhaal.

Ik heb al jaren enkele reisverhalen van Theroux in de kast, maar heb alleen een paar van zijn algemene boeken gelezen.

Theroux beschrijft zijn 4 maanden durige treinreis zoals in de omschrijving vermeld, op beeldige wijze.
Vooral de gesprekken met andere reizigers die hij tegenkomt vond ik erg vermakelijk. Met het juiste detail geschreven, zodat het lijkt dat je de reis zelf ervaart.

De locaties door al die landen heen en de vele treinen waar hij in reisde verschillen (logischerwijs) sterk.
Ook hoe de lokale bevolking is, reageert en over elkaar denkt zijn sterke passages.

In Japan beschrijft Theroux dat hij onderweg een boek leest. "Japanse Griezelverhalen" van Rampo. Hij noemt dit boek nogal verontrustend.
Dit boek heb ik toevallig enkele jaren terug bij een 2ehands boekwinkel gekocht. (Nog) niet bekend op BM overigens en voor mij nog te lezen. Ik ging er vanuit dat vrijwel niemand het boekje zou kennen. Zijn beschrijvingen maken me erg nieuwsgierig naar het boek. Onlangs zag ik dit boek liggen en dacht "Oja dat boek heb ik ook nog"... Leuk om niet veel later een boek te lezen waarin de auteur aangeeft juist dat boek te lezen.

Moeilijk voor te stellen dat dit reisverslag alweer 41 jaar geleden is geschreven.
Het hoge gemiddelde voor dit boek is m.i. geheel terecht.

Veel bekende termen, legenden en notoire gezegdes in de Major League Baseball worden op een leuke en duidelijke manier uitgelegd.

Honkbal is in Amerika heel groot, en terecht, het is een prachtige sport.
Als je de regels, de geschiedenis en de beleving weet , kun je daar bijna niet meer omheen.

Aanrader voor de baseball-fan en voor degene die zich hier net voor interesseert.

Grady Hendrix is vooral bekend van zijn boek Horrorstör.
Een boek over een "moordende Ikea". Een boek dat ik ook nog op mijn verlanglijst heb staan.

TWSAHHouse is een horrorverhaal over bezeten (handpop) dat een gezin terroriseert.
Het verhaal zit goed in elkaar en kent een rustige opbouw.
Er zitten een aantal creepy scenes in.
Het einde vond ik iets minder, hieronder in spoilertag een beknopte samenvatting.

Als Louises ouders overlijden erven zij, en haar niksnut van een broer het ouderlijk huis.
De moeder laat een tiental handpoppen na.
Na geruzie over de erfenis, krijgt uiteindelijk de broer het huis. Louise de inboedel, inclusief de poppen.

Terwijl ze nog met haar broer in het ouderlijke huis spullen verdelen, gebeuren er wat vreemde dingen.
De poppen, een paar in het bijzonder hebben Louise altijd angst aangejaagd. Ze voelt een aanwezigheid, hoort af en toe geritsel,
poppen lijken zich te verplaatsen.

Halverwege het boek komt een verdrongen herinnering naar boven. Dit is behoorlijk creepy.
De focus wordt meer op de pop wordt gelegd. Het lijkt dit aan te voelen waardoor het naar actie overgaat.
Een treffen tussen Louise en de pop in het donker. Erg spannend en graphic (Louises oog...)
De pop "Pupkin" neemt bij een latere confrontatie Louises broers wil over.
Bij een gevecht zaagt ze zijn hand af met een kettingzaag met de pop eraan.

Na een ziekenhuisbezoek verbrandt Louise de pop in de tuin en gaat naar haar dochtertje toe.
Als ze Poppy tegemoet komt zit "Pupkin" aan haar hand. Louise trekt wit weg en de pop zegt het dat het voor altijd thuis is.
In de tussentijd is er een andere handpop gemaakt, de entiteit van de pop is overgegaan in de nieuwe.

Pupkin controleert Poppy's geest. Het lukt Louise niet om de pop van haar hand af te halen.
Ze probeert dit met geweld, dit leidt tot blauwe plekken bij haar krijsende dochter. Vervolgens probeert de pop via haar dochter het huis af te branden. Het gaat niet van haar hand, ze praat via de pop. Als ze 's nachts inspecteert zwaait de pop sarcastisch.
Louise slaapt niet en bedenkt een plan.

Met veel moeite reist ze met haar dochter naar een andere staat om een seance te houden.
Poppy krijst onophoudelijk, schopt tegen stoelen, vecht met bewaking.

Tijdens de seance leer je meer over de entiteit in de pop.
Dit leidt de finale in waar de pop, dat de geest van een te vroeg overleden oudoom betreft,
wordt overgehaald om zich bij het lichaam te begraven.


Het einde vond ik wat minder, met name dat er met de pop gecommuniceerd werd, na eerder terreur. An sich niet slecht , het sprak me alleen minder aan. Het haalt de eerdere dreiging wat onderuit. Had liever een spannender.gewelddadiger einde gehad. Houdt het boek van de 4* af.

Tijdens het lezen van een reisverhaal van Paul Theroux, die tijdens een van zijn lange treinreizen aangaf dit boek te lezen, werd ik me bewust dat ik deze al een paar jaar in de kast had staan.

Theroux gaf aan dat hij het best verontrustende verhalen vond. Dat heeft me wel bewogen om hem op korte termijn te gaan lezen. Mijn nieuwsgierigheid werd daardoor wel gewerkt.

"De Rode Kamer" vond ik erg sterk.
"De Rups" is wel vrij heftig.
Verder best leuke verhalen.

Overigens verfilmd in 2005. Rampo Jigoku (2005)

De Chinese gewoonten zoals Paul ze in dit boek beschrijft, is opgedaan door zijn reis-ervaringen.
Bijvoorbeeld dat Chinezen vaak lachen om allerlei emoties, maar niet om het lachen zelf.

Knap dat de man uitstekende thrillers schrijft naast dito reis-verhalen.
Een zeer onderhoudend en naargeestig boek.

Dit boek is me meerdere malen met klem door mijn moeder aangeraden, (nog een groter leesmonster dan ik) die dit boek beschreef als een van de betere die ze de laatste jaren heeft gelezen.

'Ja ik zal het onthouden', 'Ja, later', 'Is dat boek echt zo goed dan?' 'Oké, ik zal een screenshot maken, dan vergeet ik hem niet'
Toen ik een kortingscoupon kreeg van Bol.com en ik hier de positieve reacties las (al had ik gezien haar boekenkennis en enthousiasme niet hoeven twijfelen) heb ik het boek besteld.

De laatste weken heb ik intens meegeleefd met het verhaal en de karakters die beter zijn dan in het echte leven. Een van de beste boeken die ik heb gelezen over misbruik, opoffering, zelfhaat en vriendschap sinds I Know This Much Is True - Wally Lamb (1998).

Na het uitlezen heb ik gelijk mijn moeder gebeld om haar te bedanken dat ze bleef volharden, en even over het boek gepraat.

Grote aanrader.

Waargebeurd verhaal over slim scouten en hoe de relatief kleine Oakland Athletics puur op basis van eigenschappen en statistieken, spelers kochten die op geen enkele radar staan.

Begin jaren 2000 vertrokken er 3 bepalende spelers naar de rijkere clubs. Het bestuur van de club nam via manager Billy Beane een afgestudeerd econoom aan van Harvard (Paul dePosta), die zich verdiepte in gemiddeldes van highschool -en universiteits-spelers. Zo werd goedkoop en effectief een team samengesteld waarbij de aanwinsten uitblonken in slechts 1 taak. Bij elkaar een niet te stoppen geoliede machine die pas in de World Series door de Yankees werd verslagen.

De film is ook een aanrader.
Dit boek is, ondanks een legenda met allerlei uitleg over honkbal-termen, niet echt een boek voor iemand die niks met honkbal heeft. Enige affiniteit en kennis scheelt.

Met name de stukken van Annelies Verbeke, A.H.J. Dautzenberg en Jamal Ouariachi vond ik sterk.

Leuk om op zo'n manier een glimp op te vangen van schrijvers die je slechts van naam kent. Het heeft me wel nieuwsgierig gemaakt naar ander werk. Daarnaast vind ik dit boek een leuk initiatief. Iedere auteur kreeg een onderdeel van het schilderij van Jeroen Bosch en mocht gezien zijn of haar interpretatie, daar een kort verhaal over schrijven.

Jon Athan timmert de laatste jaren behoorlijk aan de weg in het genre "extreme horror".
Zijn boeken zijn niet voor lezers met een zwakke maag.

Mijn 2e Athan is me ook beter bevallen.
Binnenkort zal ik er nog meer van lezen en andere boeken binnen dit subgenre.

Vier bevriende tienerjongens ontdekken in een nabij bos het (verse) lijk van een wat ouder meisje.
Ze sluiten een pact om dit niet direct te melden bij autoriteiten.
Daniël is de "minst aantrekkelijke" jongen van het stel, en wordt ook gepest op school.
Hij stelt voor om het lichaam te onderzoeken.

Bij het omdraaien en inspecteren van het lijk zien ze lichaamsdelen. Ze raken tegen hun wil opgewonden.
Gierende hormonen zorgen voor sterke gevoelens van zowel opwinding als afkeer.

Daniël in het bijzonder voelt zich aangetrokken tot het lichaam.
Waar de interesse van andere jongens al snel afkoelt, gaat hun vriend over tot het betasten en zelfs zoenen van het lichaam.
Ze wendden zich af en proberen thuis hun hoofd koel te houden.

Daniël blijft het lichaam bezoeken, en noemt haar Jenny.
Hij gaat steeds verder met het liefkozen. Thuis denkt hij alleen aan haar.

Als het lichaam begint te vergaan, negeert Daniel dat. Probeert de geur te maskeren.
Zijn vrienden maken zich zorgen en krijgen geen contact meer met hem.

Twee van Daniels vrienden vermoedden dat hij weer met "Jenny" in het bos is.
Ze vinden ze hem daar. Hij heeft haar met make up opgemaakt en praat tegen het lichaam.
Daniels vrienden geven aan dat wat hij doet niet normaal is, ze dringen niet tot hem door.

Daniel pikt later een condoom uit zijn broers slaapkamer en sluipt het huis uit naar "Jenny".
Hij pleegt necrofilie met Jenny.

Als zijn vrienden hem later weer in het bos vinden met Jenny, worden ze betrapt door klasgenoot Hannah.
Hannah komt dichterbij en gilt onophoudelijk bij het zien van het opgemaakte lijk.
Ze rent weg en wordt getackled door Connor.
Connor probeert uit alle macht uit te leggen dat dit niet is wat het lijkt, en ze moet kalmeren.
Ze blijft gillen tot Daniel een steen tegen haar slaap gooit. Ze bloedt en haar lichaam schokt.
De jongens weten niet wat ze moeten doen. Er volgt een discussie. Daniel stelt voor om Hannah te vermoorden. Deze beslissing moet unaniem zijn. Uiteindelijk wordt ook Gavin overgehaald.
Daniel maakt de klus af en ze begraven Hannah.

Daniels vrienden besluiten om hem uit de weg te gaan.
"Jenny" begint inmiddels serieus te ontbinden. Daniel negeert de maden en wormen.
Daniel bedenkt zich dat hij alle losse eindjes wil elimineren. Iedereen die tussen hem en "Jenny" kan komen moet uit de weg geruimd.
Hierin wordt niemand gespaard. Broer, ouders, vrienden, broertjes van vrienden en zelfs een baby worden afgeslacht.

Daniel keert terug bij "Jenny" en komt daar oog in oog te staan met "Jenny's" moordenaar.
De moordenaar geeft aan Daniel te hebben gevolgd sinds hij het lijk heeft ontdekt.
Hij geeft aan alles gezien te hebben en onder de indruk is. Hij geeft aan Daniel onder zijn hoede te willen nemen.

Het volgende extreme horror boek van de stapel is Plastic Monsters.
Het boek valt onder het "splatterpunk"-genre. Een opkomend subgenre, momenteel populair op diverse social media (Youtube, Booktok, instagram etc)

Kortom: Volkomen gestoord en gewelddadig.

Pam is geobsedeerd door haar eigen schoonheid, en nog meer in die van andere vrouwen.
Op school werd ze gepest en dat heeft haar eigenbeeld verpest.

Pam is eind 30 en vecht tegen het langzame verval van haar uiterlijk.
Op haar werk in het begin van het boek gaan er geruchten dat een bepaalde collega weer terugkomt.
Het betreft de mooie Denise, en het gerucht gaat dat ze plastische chirurgie heeft ondergaan.
Als Pam haar ziet, kan ze haar ogen niet geloven. Ze is "perfect"
Denise komt een praatje maken en van dichtbij raakt Pam nog meer onder de indruk.
Pam kan haar aandacht amper bij het gesprek houden, en raakt in paniek van jaloezie.

Alles wat Denise doet en zegt, komt in Pam's ogen minachtend over.
Pam verneemt later van een vriendin over een wonderdokter in de plastisch chirurgie.

Dr. Dibiro is uit zijn ambt gezet wegens grove zedendelicten.
Pam twijfelt om hem te benaderen. Het contact met Denise heeft haar eigen verval onder een vergrootglas gezet.
Ze benadert de dokter die al jaren geen plastic chirurgie meer heeft uitgevoerd.

Ze spreken af op een publieke plek. Hij zegt niks voor haar te kunnen betekenen.
Hij heeft geen licensie meer en geen siliconen voor een borstvergroting.

Pam krijgt een ingeving. Ze denkt aan de perfecte borstvergroting van haar collega.
Ze weet dat de dokter wegens zeer verregaande praktijken verre van ethisch is.
Ze zegt dat ze aan siliconen kan komen. Hij vermoedt wat ze bedoeld en loopt van haar weg, zegt dat
hij niks met haar te maken wil hebben.

Terug op het werk is Pam zich bewust van wat geirriteerde huid, puistjes, lichte uitslag.
Ze wordt weer door Denise aangesproken. Lief bedoeld, maar voor Pam voelt
het alsof de woorden zijn doordrenkt met gif. Als ze wegloopt ruikt ze Denise's parfum nog.
Ze is ziendend.

Het boek vliegt uit de boek als

Pam 's nachts in haar ogen mooie vrouwen verminkt.

De dokter besluit Pam toch te opereren en maakt de afspraak. Hij regelt diverse soorten verdovende drugs via een bekende junk.
Pam en de dokter ontvoeren Denise bij het uitlaten van de hond.
Denise's vriend die aan het joggen was, wordt neergeschoten. Het hondje door Pam vertrapt.
Denise heeft dan al een verdovend middel toegediend gekregen en is buiten westen.

Het lukt het duo om de bedwelmde Denise naar zijn appartement te smokkelen.
Op een geimproviseerde operatietafel wordt Denise uitgekleed, en anesthesie toegekend.
Pam kan haar ogen niet geloven bij het zien van de perfecte borsten, en gloeit van opwinding.
De implantaten worden door de dokter verwijderd. Pam steekt vervolgens op Denise in en vermoordt haar zodoende.

Pam wordt onder zeil gebracht. De dokter realiseert zich dat Pam eigenlijk een monster van binnen
is.

Pam heeft levendige dromen. Hoe ze op haar werk komt en mannelijke collega's erecties hebben.
Als de droom vervaagd, realiseert ze zich vaag dat ze bijkomt van de operatie.
Ze heeft erg veel pijn en merkt dat ze tanden mist. De pijn wordt erger.
De dokter aanschouwt haar en rookt een sigaret. Ze vraagt wat hij met haar heeft gedaan.

De dokter geeft aan dat hij haar heeft verminkt als het monster dat ze eigenlijk is.
Hij geeft een samenvatting en laat zien dat hij net 911 heeft gebeld.
Hij zegt dat ze elkaar snel weer zullen zien en schiet vervolgens een kogel door zijn hoofd.
Als Pam de sirenes al in de verte hoort, ziet ze in een weerspiegeling hoe mismaakt ze is.

Ze probeert zelf ook een kogel door haar hoofd te schieten. Er zitten geen patronen meer in
de revolver.

Ze ziet de implantaten nog liggen en voelt zich in een opwelling heel gelukkig.

Ik las deze recensie voordat ik aan het boek begon en moest lachen toen ik deze zin voorbij zag komen.
Soortgelijke beschrijvingen zijn er genoeg.



De Courtney-saga blijft mij wel boeien. De namen en karakters van de nakomelingen zijn wel nagenoeg hetzelfde. Jammer dat het karakter Manfred de la Rey sterft op het eind. Dat was wel een favoriet.

Ik zit er weer helemaal in en zal niet lang wachten met Courtney#7 De Macht Van Het Kwaad.

Ik wil dit boek ontzettend graag lezen, alleen is het niet vertaald en zal dat vrees ik ook niet gebeuren.
Normaal gesproken lees ik graag in het Engels, maar de boeken van Welsh zijn in het Schots uitgeschreven. Dat vergt meer inspanning en mis dan enige context.
De vertaling van Welsh' boeken waren altijd lekker grof uitgeschreven. In het Engels komt dat ook over, maar in het Schots is het geen pretje, voor mij althans.
Voorbeeld:
" The cunt’s awright now though! It fuckin sais! Nae fuckin herm done tae nae cunt. N even if thir wis, so fuck? Some fuckin rich American cunt whae shouldnae even fuckin be here in the first place. Whae gies a fuck aboot that cunt?"
Dat is ook de reden waarom ik nog niet aan Reheated Cabbage ben begonnen.

De boeken van Snelle Jelle zijn in de ogen van jongens avontuurlijk en eerder genietbaar bij volwassenen. Ik zie ook geen reden om een boek lager te beoordelen omdat het 'voorspelbaar' is. Het is immers een jongensboek.

Ad van Gils schrijft met enthousiasme.
Een leuke, sympathieke reeks voetbalboeken. Ik denk dat jongens zich goed in Jelle kunnen verplaatsen.

Onlangs een aantal boeken van deze reeks aangeschaft en af en toe zal ik er een meepakken.

Toen ik twaalf/dertien was kreeg ik van mijn tante 2 jaar op een rij het Seizoensoverzicht van de PTT Telecompetitie op video. Met alle hoogtepunten van Ajax, Feyenoord en PSV. Alle doelpunten, blunders maar ook leuke interviews.

Van Gaals woede-uitbarstingen, van Gobbel die een amateur-voetballer met een klap zijn kaak brak, Regi Blinker die een tientje won omdat hij met een Ajacied tijdens de wedstrijd had gewed. Van Gaal die "het vertrouwen" in Bryan Roy had opgezegd. Van Gaal die met ontzag het lobje van Bergkamp tegen RKC aanzag en afgekoeld moest worden van emotie, Prachtige spelers, echte karakters, mooie tijden.

Mike Obiku, die zijn shirt uittrok na doelpunt, terwijl het vroor.
Hoor de commentator nog: 'Mike wat doe je nu?! het is waterkoud in de Kuip!'

en Kiprich; 'Jozsef, je leek er doorheen te zitten, je zat te puffen'. --'Puffen, puffen? wat is dat puffen?'
De zeer gelovige Gyan die na zijn voetbalcarrière in de haven van Rotterdam is gaan werken.

Een generatie die er niet meer is. Spelers als Depay, hoe goed ook, is toch een beetje een showboat.
Lambo's, gouden grille, en dat verongelijkte voor de camera.

Daarom mooi dat er boeken zijn die anekdotes beschrijven over die tijd en die spelers.
Dit lijkt me echt een leuk boek.

Sorry voor het off-topic maar ik raak enthousiast.

Een paar jaar geleden heb ik een boek van James Herbert gelezen, waar het verhaal werd verteld vanuit het perspectief van een hond. Fluke - James Herbert (1977)

Dat vond ik een goed geschreven boek, en toen ik dit boek laatst op internet tegenkwam heb ik hem besteld, en ben er ook gelijk mee begonnen.

Het boek is, zover je van controversieel kunt spreken, hard. Hard als de natuur is.
Het is vanuit het oogpunt van een rat, een over het algemeen gehaat dier, beschreven.

Bij het lezen van de eerste zintuigen van de rat en zijn eerste voorzichtige stappen in de buitenwereld, leef je gelijk mee.

Het is voor de rat een zeer vijandige wereld en geeft je een goed beeld hoe een rat moet overleven. Veel kan fataal zijn; katten, vogels, gif, kou, honger, klemmen, kannibalisme, vertrapping, verwondingen etc. etc.

De rat ziet talloze andere ratten op allerlei manieren gedood worden. Heeft nestdrift, is gewelddadig naar andere ratten, anderen naar hem. Hij jaagt in groepen, wordt door groepen opgejaagd en is altijd onderweg. Je leest alle zintuiglijke waarnemingen.

Natuurlijk is het waarnemingsvermogen van de rat als verteller niet helemaal waarheidsgetrouw met hoe echte ratten alles ervaren, al zullen we dit echter nooit weten.

Ik ervaarde compassie met de rat. Het verhaal is erg beeldig. Het stuk dat "de rat" muziek hoort en alle dreiging om hem heen deed vergeten, en hem naar de bron dreef. Dit net als alle andere ratten, deed me denken aan het bekende sprookje, maar als de muziek stopt, ervaart de rat een groot gemis voor langere tijd. Wat hij ook onthoud. Dit vond ik mooi en bijzonder, al zal een rat dit in het echt waarschijnlijk niet zo ervaren. Misschien ook wel, ik weet niet wat voor research de auteur heeft gedaan.

Dit boek is bijzonder. Eist enig inlevingsvermogen. Het is hard, rauw en zelfs smerig.

Je beeld bij ratten en benadering zal misschien veranderen na het lezen.

Things Have Gotten Worse Since We Last Spoke
Dit verhaal gaat over twee jonge vrouwen die in 2000 met elkaar in contact komen via een verkoopadvertentie.
Agnes heeft een advertentie over een familie-erfstuk, waar Zoë op reageert.
Er volgen wat mails waarin naast de overeenkomst ook wat persoonlijke zaken worden gedeeld.

Agnes bedankt Zoë voor haar eerlijkheid en vice versa.
Agnes laat vallen dat ze het geld goed kan gebruiken wegens huurachterstand.
Zoe zegt graag te helpen en stort 1000 dollar.
Agnes is bijzonder dankbaar en laat dat in meerdere mails weten.

Het contact verloopt later via messenger. De prille online vriendschap bloeit op, en wordt steeds persoonlijker.
Al snel blijkt Zoë wat terughoudend over iets dat ze graag wil.
Ze biecht op dat ze een fantasie heeft waarin ze het leven van een ander volledig wil beheren.
Dit middels een contract dat inhoudt, dat Agnes vervolgens een "werkezel" genoemd, moet doen
wat Zoë, "de sponsor" eist.
Dit begint met het kopen van een bloedrode jurk, dit moet Agnes op haar werk dragen.
Later moet Agnes ondergoed op het werk op de wc achterlaten.
Agnes wordt hierbij betrapt en op non-actief gesteld. Agnes mailt Zoe dat ze zich bevrijdt voelt.

Tijdens de mailwisseling gaat er een bepaalde dreiging van Zoë uit.
Er worden ook vreemde en gewelddadige gebeurtenissen en verlangens uitgesproken.
Ook door Agnes. Zoë stort 1500 dollar, en zegt dit elke maand te doen als onderdeel van het
contract.

Als Zoë vraagt of Agnes een salamander in een park wil doden, wil ze dat niet doen.
Zoe dringt aan. Agnes doet het toch en stuurt een verslag. Ze heeft het met tegenzin gedaan en wil het contract ontbinden. Zoë zou niet goed voor haar zijn.

Dit wordt door Zoë zonder meer geaccepteerd

Een tijd later stuurt Agnes Zoë een mail. Ze kan haar niet vergeten en wil zich weer houden
aan het oude contract.
Er komt niet gelijk een nieuwe opdracht. Wel spreken de vriendinnen in meerdere mails hun liefde
voor elkaar uit.
Agnes heeft een grote wens, dat ze vaker heeft uitgesproken. Ze wil een kind van Zoë.
Dit kan uiteraard niet, maar Zoë mailt met een idee.

Agnes moet rauw varkensvlees kopen en buiten in de zon een paar dagen laten liggen.
Dit vervolgens helemaal rauw opeten.

Agnes mailt dat ze dit heeft gedaan. Latere mails gaan over hoe ziek ze hiervan is geworden.
Ze geeft veel over en heeft onbeschrijflijke buikpijn. Dit blijkt een lintworm te zijn als gevolg van het vlees.
De lintworm was Zoë's idee van een kind dat ze zouden kunnen hebben.

Zoë geeft aan dat het is gelukt, maar uit ook haar zorgen. Ze verzoekt Agnes om een dokter te bezoeken.
Dit doet ze en krijgt medicatie mee.

Agnes mailt dat ze de medicatie niet gaat innemen omdat dit de "baby" zal doden.
Zoe mailt een aantal keer en verzoekt met klem om de medicatie te nemen.
Agnes blijft herhalen dat ze hun kind niet wil doden.

Zoë ontbindt het contract en contact in een mail. Ze geeft hierin aan te twijfelen aan de
emotionele staat van Agnes. Geeft aan dat ze haar niet meer herkent.
Dat ze ooit van haar gehouden heeft, maar dat anderen meer van haar zullen houden.

Agnes mailt dat het "kind" uit haar is gekomen. Ze sluit zich op in een kast en "koestert het kind"

Het tweede verhaal gaat over een echtpaar dat zes maanden na de zelfmoord van hun zoon
zich isoleren op een eiland. Een aangemeerde vreemdeling klopt op een dag aan, hij wil schuilen voor een naderende storm.
Dit is een paranormaal verhaal over verdrietverwerking en hereniging.

Het derde verhaal gaat over een man die een pakketje in zijn tuin vind.
Dit is voor zijn buurman bestemd. Hij brengt dit langs en wordt verleidt tot een paar weddenschappen. Hij moet een aantal relatief eenvoudige opdrachten binnen een bepaalde tijd voltooien. Hij verdient hier een paar honderd dollar mee.
Makkelijk verdiend, al is de laatste opdracht met een guillotine niet zo eenvoudig.
Dit verhaal las als een novelle van Stephen King.

Gemiddeld kom ik net op 4* uit.
Met name door (de opbouw van het) eerste verhaal.

De climax vond ik ook wat tegenvallen. En een grote climax is iets wat meer voorkomt in Ammaniti's boeken. Situaties die op het eind totaal uit de hand lopen. Dit had meer drama-gehalte dan ik had verwacht.

Desalniettemin leest het als een trein en zijn de voorbeelden van hoe iemand eruit ziet, of zich gedraagt, hilarisch en is Ammaniti's handelsmerk.

"Ik heb gezien hoe jij op dieet bent. Gister heb je voor vijfduizend lire pizza gegeten"
Als iemand met een infraroodbril Ito Miele door het donker had kunnen zien lopen, had hij hem voor de Terminator gehouden.


Mooi.

Boek zeven in de Courtney-reeks, de reeks die ijzersterk blijft.

Hoofdpersoon Sean lijkt in veel opzichten op de Sean waar de reeks mee begon. Met dezelfde voorkeur voor de Afrikaanse natuur en jagen. Het dna wordt in de Courtney-boeken goed doorgegeven.

De boeken van Wilbur Smith zijn doorspekt van spanning en intense passages.
Toen ik aan dit boek begon, wist ik dat ik me kon verheugen op een boeiend verhaal. En dat bleek weer het geval. Je kunt je beter net als de boeken van Game Of Thrones aan niemand hechten.

Sean die miljonairs begeleidt bij de jacht, helpt een man en diens dochter. De jacht op een leeuwin loopt uit in een catastrophe wanneer de dochter op het moment supreme medelijden krijgt en 'Rennen' noemt wanneer deze op de korrel ligt. Een vervelende nasleep.

Plan B is de jacht op een mannetjes-olifant die na een paar mislukte pogingen de grens oversteekt naar Zimbabwe, en ze aldaar tussen de woedende oorlog tussen Frelimo en Renamo vast komen te zitten. Wat dit betreft maakt Smith weer gebruik van echt bestaande verzetsgroepen.

Vanaf hier zijn ze vogelvrij en begint het echte avontuur.
De natuur is weer prachtig beschreven, net als de gevaren daarvan zoals uitdroging, (giftige) dieren, ziekten en infecties.

Ik heb een reeks boeken van Smith 2e-hands gekocht van een vrouw, die van plan was weer naar Zuid-Afrika te emigreren. Ze vertelde me dat ze zich altijd in Afrika heeft gewaand toen ze zijn boeken verslond. Ik gaf aan dat ik dat gevoel begreep en het zelf ook zo ervaar.

Wat ik erg interessant vond, zijn de spoorzoekers en hoe ze te werk gaan. Met grote interesse gelezen en opgenomen.

De bergbeklimming was enorm spannend, waar Sean stuit op een Gabonpofadder. Hier dacht ik dat het met hem afgelopen zou zijn.
Velen komen op een nare manier om en het boek heeft een aantal heftige momenten. De martel-scene met de Russische piloot, en het grafschennis b.v.

Weer een keihard en avontuurlijk verhaal dat wel bij vlagen wat Rambo-achtig was, en onze held een paar keer erg goed is weggekomen.

Het eerste boek van Wilbur Smith en de eerste in de befaamde Courtney-reeks. Het boek bevat kenmerken die in veel boeken van Smith terugkomen; een ruig/stoer hoofdpersonage, jagen, intriges, romantiek en de Afrikaanse wildernis.

De boeken zijn rauw en zelden clichématig. De intriges hebben ook diepgang en niemand wordt gespaard. Daarom vind ik qua avontuur Wilbur Smith een van de betere auteurs.
Helaas wel weinig waarderingen op BM.

Zonder dat er echt sprake is van actie of spionage, kent dit boek een goede opbouw tot de finale, waar Bond te maken krijgt met oude vijanden.

Bond is zichzelf niet na de dood van Tracy en wordt slordig in zijn missies. Roekeloos in zijn privéleven.
Hij krijgt van M een waarschijnlijk onhaalbare missie, waar falen geen consequenties heeft.

Afspelend in Japan, moet Bond informatie inwinnen en zich transformeren tot een Japanner, en diens gewoonten overnemen. Bond leert over typisch Japanse gewoontes als; hete baden, kogelvis, sake, ninjitsu, nederig zijn en opoffering. Daarnaast wordt ook zijn uiterlijk wordt aangepast.

Japan is het land met veruit de meeste zelfmoorden, vooral vanwege de enorm hoge druk die van kindsaf vaak wordt opgelegd. Fleming combineert dit met een soort helse Flora en Fauna in een vulkaankrater waar iedereen die zelfmoord wilt plegen, dit daar kan doen.
Bedacht door Bond's oude vijand Blofeld, die in het vorige boek zijn vrouw vermoordde.
Op het moment dat Bond er achter komt dat hij erachter zit, wordt zijn missie persoonlijk.

Het boek is tegen het einde vrij hard (Hoe sommige aan hun eind komen, misstaat niet in een horror-verhaal), maar ook verrassend. De ontsnapping en vrij tragische, maar interessante nasleep.

Al zit het venijn in de staart, vind ik dit een van de betere boeken in de reeks.