Het boek bouwt op zich heel interessant op. Heel metafysisch, zeker minder filosofisch in vergelijking met "de wereld van Sofie". Helaas zakt het boek tijdens de "verklaring" wat mij betreft min of meer in mekaar. Ondoorzichtig, een kluwen aan informatie, en het manifest op het einde kon mij allerminst bekoren, ik heb het dan ook niet volledig meer gelezen.

De schrijfstijl is ook niet echt modern te noemen, maar eerlijk gezegd houd ik daar wel van voor dit soort boeken.

Na enige deliberatie een 3 owv originaliteit. Op zich zit er wel iets in hoor...

Ik vond poppenspel van Mo Hayder best samen te vatten als "meer van hetzelfde maar minder goed".

Een plot met een twist, extreme personages, karakterstoornissen, we kennen het ondertussen. Zo wordt het onvoorspelbare voorspelbaar. Deze keer raakt Mo Hayder bovendien absoluut geen snaar bij mij. Het gaat al mis tijdens de eerste beschrijving van de instelling, die kwam niet beklijvend over. En dat blijft aanslepen in het ganse boek. Sommige subplots (Flea) gaan ronduit vervelen, die gaan echt boekenlang mee. Mo Hayder wordt langdradig :-/

Niet dat het boek echt slecht geschreven is, maar ik mis de magie een beetje. Het kabbelt wat, je leest wat door, dan pauzeer je weer eens een paar dagen... Het grijpt je niet bij de keel.

Vanaf pakweg pagina 320 komt het dan op gang als de finale plottwist eindelijk boven komt. Je zit er op te wachten.

Ik ga de Jack Caffery serie even wijselijk laten voor wat ze is...