menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Donkerwoud. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Daedosiui Sarangbeop - Sang Young Park (2019) 3,5

Alternatieve titel: Liefde in de Grote Stad, 27 oktober 2022, 23:19 uur

Tijdens het lezen van 'Liefde in de Grote Stad' (2019) verging het me ongeveer hetzelfde als toen ik die uitgesproken cover voor het eerst zag. Op de voorkant een sfeerschets van een modern stadsgezicht met schreeuwerig felle kleuren in een kinderlijk grove tekenstijl. In eerste instantie oogt het als foeilelijke kitsch, maar toen viel mijn blik op de taxi waarin een man zijn hoofd op de schouder van een ander legt. De simpele tederheid raakte me en ik besloot deze roman toch een kans te geven. 'Liefde in de Grote Stad' (2019) lijdt een tikkeltje aan het debutantenkwaaltje van disfunctionele relatieperikelen rond gemaakt hippe antihelden: vrije vogels op zoek naar liefde en geborgenheid. Zoals de ik-verteller en zijn beste vriendin Jaehie vooral kluchtige verhalen uitwisselen over vroegere en toekomstige bedpartners (Tussen haakjes van die sarcastische spitsvondigheden erbij om te vermelden wat de hoofdpersoon écht denkt, maar niet durft uit te spreken.) Toch wordt doorlezen beloond wanneer er een melancholische ondertoon inkruipt over de moeilijkheden voor de ik-verteller om zichzelf te accepteren of geaccepteerd te worden door anderen. Tussen de regels maakt 'Liefde in de Grote Stad' (2019) pijnlijk invoelbaar hoe uitputtend conservatisme en familieverwachtingen kunnen zijn binnen een Aziatische schaamtecultuur. De ik-verteller heeft te laat door wat het eigenlijk betekent wanneer hij met 'die ene grote liefde' kan proeven aan de onbezorgde kneuterigheid van een ingeslapen relatie.

» details   » naar bericht  » reageer  

Ladrilleros - Selva Almada (2013) 4,0

Alternatieve titel: De Steenbakkers van El Chaco: Een Onmogelijke Liefdesgeschiedenis, 20 oktober 2022, 19:09 uur

De patriarchale bouwstenen voor wantrouwen en zelfhaat. Of hoe de ruwe mannen in 'De Steenbakkers van El Chaco' (2013) uit hetzelfde cement lijken te zijn gesmeed als de stenen die zij opleveren. Harde en onwrikbare mannen; hun enige momenten van tederheid of zachtheid richting hun echtgenotes, terwijl hun zoons de volle lading krijgen wanneer zij uit hun patriarchale rollen stappen. De vrouwen van El Chaco zien met lede ogen aan hoe weinig hun mannen in staat zijn om op een gezonde manier met elkaar te communiceren. Centraal in de roman is de familievete tussen de Miranda's en de Tamais als een noodlottige vervloeking zonder doel of reden. Op het eenzame sterfbed van zowel Pájaro als Marciano trekken bitterzoete herinneringen voorbij aan hoe de twee jongens - eerst als vrienden, daarna als geliefden - een verboden verbond smeedden om tegen hun vaders in te gaan. Toch zijn zelfs deze bevriende zoons op het punt gekomen dat zij elkaars bloed vergoten. Met 'De Steenbakkers van El Chaco' (2013) schreef Selva Almada een magisch-realistische familiekroniek in de geest van Márquez. Het begint wat stroef door de grote hoeveelheid personages en tijdssprongen, maar het helpt dat Almada met minimale karakterschetsen vrij direct raakt aan de psychische pijn van haar personages. Het effect is een ingetogen tragedie over zoons die meer op hun vaders lijken dan ze zelf willen toegeven.

» details   » naar bericht  » reageer  

Starve Acre - Andrew Michael Hurley (2019) 3,5

3 oktober 2022, 12:03 uur

Het verdriet is wat gezakt en de heftige gebeurtenis is voor mij op een afstand geraakt. Toch een kleine aanvulling op het voorgaande, want ik ben niet helemaal tevreden met de strekking van de laatste zin. De kracht van 'Starve Acre' (2019) ligt namelijk vooral in de manier waarop Andrew Michael Hurley folklore verwerkt in de psychologische schets van twee rouwende ouders. Of hoe Richard's macabere ontdekkingen over zijn geboortehuis parallel lopen met ontwikkelingen in zijn eigen rouwproces. Op de cover én achterkant zo mooi verbeeld met de afbeelding van Stythewaite Oak (een eik waar ooit ophangingen plaatsvonden) als een soort indringende aanwezigheid vol boetedoening en schuldgevoel. Net als bij Hurley's eerdere roman 'Devil's Day' (2017) blijf je wat op je honger zitten omdat de roman meer bouwt op psychologische suggestie dan op uitgesproken horror. Neemt niet weg dat de vervlechting van mythevorming en persoonlijke trauma's op een vernuftige manier in elkaar overlopen.

» details   » naar bericht  » reageer