In 'Het Taboe' (1959) van Yusuf Idris leidt de vondst van een gewurgd babylichaampje tot een naargeestige sociaal-realistische schets van buitenechtelijke seks en feodalisme. Of zoals opzichter Abd El-Mottalib een moment overweegt om de pasgeboren zonde in het kanaal te werpen, omdat er niks goeds kan voortkomen uit deze vondst. Wat volgt is een zedenschets waarin verschillende personages (allemaal verschillende posities innemend in 't feodale stelsel van de katoenindustrie) meer bezig zijn met roddel en achterklap dan met de werkelijke tragedie. Iedereen kent namelijk wel een zondige vrouw die ze in staat achten tot deze gruweldaad, maar iedereen is het erover eens dat de verdorven ziel gezocht moet worden onder de tijdelijke migrantenarbeiders. Idris schetst 't platteland als een naargeestige microkosmos van conservatisme en vrouwenhaat, waar armoede in stand wordt gehouden door een exploitatief systeem van lijfeigenschap. Het afsluitende schrijven van de vertaler leert ons dat 'Het Taboe' (1959) helaas geen recht doet aan de vernieuwende manier waarop Idris stilistisch gebruikmaakte van Egyptisch-Arabische volkstaal. In de vertaling leest het ietwat krukkig en de bombastische beeldspraak komt niet altijd even goed uit de verf. Al blijft de roman in grote lijnen een krachtig schotschrift tegen systemische onderdrukking en 't biedt een genuanceerd inkijkje in de verscheidenheid aan identiteiten op het Egyptische platteland.

Deze horrorroman heeft precies de juiste toon voor regenachtige, winderige dagen in Alexandrië. Of hoe Andrew Michael Hurley - net als in debuut 'The Loney' (2014) - excelleert in naturalistische beschrijvingen om de dreiging te schetsen in een fictieve Britse dorpsgemeenschap. In 'Devil's Day (2017) wordt er niks minder dan de aanwezigheid van de duivel zelf voelbaar in de seizoenswisselingen, de weeromstuit en het ontoegankelijke landschap, terwijl de personages terugvallen op lokale tradities om het sluimerende kwaad te beteugelen. Of zit de werkelijke duisternis in henzelf en hun vele familiegeheimen!? Het is voor hoofdpersoon John Pentecost een bittere pil wanneer hij permanent wil terugkeren naar zijn geboortegrond, maar zijn zwangere vrouw Katherine wil zich eigenlijk niet vestigen in het barre land. Een interessant perspectief in de zin dat 't de dubbelheid schetst van iemand die enerzijds affiniteit heeft met de plek en anderzijds onder ogen moet komen waarom hij er ooit van weggevlucht is. Toch moet ik eerlijk zeggen dat 'Devil's Day' (2017) om dezelfde reden nooit écht een eng boek wordt. Daarvoor blijven de horrorgebeurtenissen te abstract en te afstandelijk.