Het robbrouwer58, waarom is je cijfer zo flink gedaald (van 4 naar 3)?
Mijn mening is dat het boek cijfermatig ergens in het midden zit. De stijl is gewaagd, omdat die overaanwezige verteller met zijn gezwollen taalgebruik nogal gedateerd is, maar daardoor weet het boek zich juist te onderscheiden van de vele 'gewoon geschreven' romans die tegenwoordig verschijnen. Na verloop van tijd begon ik me echter wel een beetje te storen aan de uitleggerige toon die voortkwam uit het belegen taalgebruik, waarin met name de afstand steeds benadrukt wordt.
Dat het meisje niet wordt 'uitgewerkt' heb ik totaal geen probleem mee; zoals Donkerwoud al zegt, past dit binnen de situatie. Verder stelt de verteller (of personage, weet ik niet uit m'n hoofd) dat Theo Kiers bewust niets wilde weten van de reden van haar zelfmoordpoging, omdat hij haar alleen in haar nieuwe gedaante wilde kennen. Bovendien vind ik het zelf nooit zo erg om ergens over in het ongewisse te blijven, literatuur moet juist ruimte laten om zelf dingen in te vullen.
Ik denk dat het meisje zelf nogal stuurloos is en niet weet wat ze wil, vandaar die 'ludieke keuzes'
Het is juist mooi om te lezen hoe de mensen om haar heen omgaan met dit gedrag - en daarbij hun eigen emotionele staat vooropstellen.
De hoofdstukken waarin de verteller zich bezighoudt met de vader en moeder van het meisje vind ik trouwens intrigerend - en ze lijken me ook wel relevant voor een diepere interpretatie van het geheel - maar ze vallen er toch wat buiten. Omdat het wat vreemd aanvoelt dat de verteller soms bijna samenvalt met Theo Kiers (maar wel steeds ironisch commentaar geeft), en op dezelfde manier in de psyche van twee andere personages kan neerdalen.