menu

Hier kun je zien welke berichten RealTom als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

J. Kessels: The Novel - P.F. Thomése (2009)

3,0
Apart boekje. Het idee dat de verteller/auteur op reis gaat met zijn favoriete personage vind ik wel grappig, en dat leidt tot speelse literatuur ("'P.F. Thomése,' zei ik. 'Ich bin der Autor dieser Scheisse,' wilde ik er kordaat aan toevoegen, maar ik had niet het idee dat zij in literatuur geïnteresseerd was."). Het probleem is echter de grote nadruk die steeds weer wordt gelegd op B.B. en het snackbarverleden. In het begin heeft dat nog wel iets hilarisch, maar gaandeweg wordt het steeds hinderlijker en gaat ook de 'hilarische schrijfstijl' een beetje irriteren.
Het einde is wel weer mooi, vooral omdat de verlepte B.B. nu wel interesse in Thomése heeft, en de mooie dochter vooral interesse heeft in J. Kessels.
Ik beschouw dit boek vooral als een leuk experimentje, dat ook de auteur wel aardig wat plezier verschaft zal hebben. Het moet heerlijk zijn om de absurde ontwikkelingen te verzinnen, en af en toe even als 'schrijver' een opmerking over de personages te maken ("Dat was mijn tekst, wat moest zij er ineens mee?").
Misschien had het boek wat korter moeten zijn: honderd pagina's van dit soort geintjes is eigenlijk wel genoeg, de serieuze ondertoon van de onbereikbaarheid die aan het verleden kleeft ten spijt.

Joe Speedboot - Tommy Wieringa (2005)

3,5
Grappig dat de meningen over dit boek zo verschillen, mijn gevoel ligt ergens in het midden (doorslaand naar de positieve kant).

Laat ik vooropstellen dat het verhaal me boeide, met name door de fratsen van Joe en de droogheid waarmee Frans het allemaal neerpent. Hij profileert zich als observator, maar wel eentje die zeer betrokken is bij de voorvallen die hij beschrijft. De ideeënrijkheid van Joe inspireert hem zelf tot grootse daden (op papier en in het echte leven), en dat lijkt me een mooie positieve boodschap, die bovendien zonder al te veel zoetsappigheid wordt gebracht.

Ik heb me echter wel af en toe gestoord aan metaforen, wat dacht je van: 'De avond rolt de dag op als een krant.'? Pardon?
En als blijkt dat Frans al zijn briketten voor niets geperst heeft, dan sluit Wieringa af met de opmerking dat ze het op de radio over regen hebben. Beetje slappe symboliek vind ik dat.

Maar soms is de roman ook wel gewoon grappig: 'Wij slopen autowrakken, fabrieksinstallaties, industriële werktuigen en af en toe een café-interieur als mijn broer Dirk het weer op zijn heupen krijgt.' Dat soort droogheid kan ik wel waarderen
Ook dat de samoerai waar Frans zijn vechttechnieken op baseert zijn grootste vijand met een roeispaan heeft verslagen is een aansprekend detail.

Af en toe balanceert Tommy Wieringa tussen flauw en gevat, en tussen poëtisch en prul. Soms schiet hij raak, soms zit hij er naast. Maar omdat de bizarre gebeurtenissen mij van het begin tot het eind wisten te boeien bleef ik Joe Speedboot voorlopig toch positief herinneren. Ik kan het ook wel waarderen als een schrijver wat risico legt in zijn vertelling