menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Pageturner. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Otto Montagne, Le - Paolo Cognetti (2016) 3,5

Alternatieve titel: De Acht Bergen, 27 juni 2022, 23:15 uur

Een vriend van mij wil al jaren een verhalenbundel schrijven die Lange kortverhalen heet. Hoever hij daarmee staat, weet ik niet exact (hij wil ook nog een poëziebundel met de titel Woorden die rijmen op herfst schrijven), maar bij het lezen van De acht bergen moest ik regelmatig aan die titel denken. Want dit boek is in feite een lang kortverhaal: alles wat erin gebeurt, had Paolo Cognetti ook in een kortverhaal kunnen weergeven. Maar hij kiest ervoor om veel vulsel toe te voegen (waaronder 326 keer het woord 'lariks') en er een roman van te maken.

Op gebied van plot- en karakterontwikkeling zou het niet veel verschil maken: zowel Pietro als Bruno evolueren nauwelijks in de loop van het verhaal en grote plotwendingen moet je ook niet verwachten. Iemand zei me ooit dat dit boek haar aan De vliegeraar deed denken en daarom verwachtte ik net wel een schokkende wending, iets met een reddingspoging in de bergen bijvoorbeeld. Uiteindelijk blijft het allemaal heel eenvoudig. Een schets, dat is het, de jaren die verstrijken en de mens als nietig wezen tegen het decor van die onmetelijke bergen. De evolutie schuilt enkel in de details.

Die details zijn echter prachtig. Ik kan wel zitten vitten op Cognetti's beperkte woordenschat (misschien gebruikt hij zelfs 327 keer het woord 'lariks' en ben ik ergens de tel kwijtgeraakt). Ik kan me hier en daar wel ergeren aan zijn uitleggerige stijl, die elke 'show, don't tell'-regel met de voeten treedt. Maar de kleine anekdotes die zijn vertelling vormgeven, zijn uiteindelijk de reden om dit boek te lezen. De vader die vertelt over de gletsjer die de herinneringen aan voorbije winters vasthoudt, een passage die alleen maar krachtiger wordt als je verderop in het boek de ware toedracht erachter ontdekt. De speurtocht van Pietro naar de sporen die zijn vader achterliet. En die laatste zin, die je doet nadenken over wie en wat je allemaal meeneemt in het leven.

» details   » naar bericht  » reageer