Toon Tellegen, meester van de verhaalsynoniem. Met een bijzonder klein gegeven weet hij telkens weer iets anders te creëren, geholpen door emoties. Je zou hem ook wel De Emotiekoning kunnen noemen.

En ik kan er niets aan doen, maar tijdens het lezen van Dora zie ik de dieren om de hoek kruipen, een egel die met z'n stekels een vaas omknalt, een olifant die op de kast klimt en eraf lazert, een beer die een schilderij opeet van een paardenrace uit de Middeleeuwen.

Naarmate de bladzijdenummers hoger werden, des te nieuwsgieriger ik werd. Helaas geeft Tellegen te weinig antwoorden. Waar waarschuwt meneer Leenderts voor? Als je meer dan honderd maal gelezen hebt dat Vink voor de laatste keer gewaarschuwd is, dan wil je onderhand ook wel weten waarvoor. Zou het de geluidsoverlast van zijn motorfiets zijn? Of zou Vink het pak van Leenderts om de week zwart verven, dan weer blauwe met knalroze stippen, dan weer lelijk grijs? Ondanks de fel schijnende zon en het lekkere drankje dat me vergezelde, viel het einde niet in de smaak.

Maar wel bijzonder genoten, zoals ik altijd doe met een boek van deze schrijver, één van m'n favorieten.

Ruime 4*.

Nu eindelijk gelezen. Een kleine teleurstelling; tot nu toe de minste Dahl die ik las. Het ontbreekt hem aan fantasie, iets waar Dahl toch mee besprenkeld is.

Iets te platvloers ook, naar mijn mening. Veel woorden die eigenlijk niet helemaal geschikt zijn voor de doelgroep, hoewel ik dat niet meteen een bezwaar vind. Voor de rest erg voorspelbaar, al zullen kinderen dat minder hebben.

Uiteraard niet slecht, dat zeker niet, maar voor Roald Dahl's doen een tegenvallertje. De film ga ik wel snel zien, volgens mij heeft Wes Anderson hier iets moois van gemaakt.

3*