menu

Hier kun je zien welke berichten Prowisorio als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Paddy Clarke Ha, Ha, Ha - Roddy Doyle (1993)

4,5
Op de achterkant van mijn versie van Paddy Clarke Ha Ha Ha staat een quote uit de Sunday Telegraph:

Doyle is a virtuoso of timing and structure ... a brilliant mixture of the unsentimental and the heartbreaking.

Beter kan ik het niet omschrijven. Wat een schitterend geschreven verhaal van Doyle over Paddy, vertelt door Paddy. Paddy is een tienjarig Iers jongetje, woont samen met zijn vader, moeder, jongere broertje en twee jongere zusjes in Barrytown. Paddy vertelt over school, zijn vriendjes, de streken die ze uithalen, de buren en over het leven midden jaren zestig in een Iers stadje waar volop nieuwe huizen worden gebouwd. Hij vertelt ook over de steeds kleiner wordende speelruimte, de strenge schoolmeester Henno, over Kevin, zijn boezemvriend, Sinbad, het broertje dat hij 'haat', het jatten uit winkels, over de slager die hem en zijn vriendjes aan de hand van een poot van een geslacht dier laat zien wat er met hen gebeurt als ze zijn zaagsel blijven jatten, kortom over alles wat dit jochie meemaakt en bedenkt.

Maar vooral vertelt hij over zijn Ma en Da. Daar is Doyle op zijn best... dan is Paddy echt 'heartbreaking'. Geen tranentrekker, geen sentimentaliteit, maar Paddy raakt je. Recht in je hart.

Perlmanns Schweigen - Pascal Mercier (1995)

Alternatieve titel: Perlmann's Zwijgen

4,5
Over neurotisch gesproken.... maar ook moet ik ietwat huiverig bekennen.... wat is er veel herkenbaar!

Duizenden mensen waren doodgeschoten, en hij had drie dagen van zijn leven verspild aan een onschuldige, belachelijke zin, die ieder ander allang zou zijn vergeten.

Wat die man zich allemaal in het hoofd haalt, hoe ongelukkig hij zich eigenlijk voelt in zijn rol, de zinloosheid van zijn (leven en) werk, maar zich daar toch uit meer dan allemacht aan vast blijven klampen, niet los kunnen laten.. ja, eventjes, heeeeel eventjes, maar als puntje bij paaltje komt, toch je eigen verhaal kloppend, heel en mooi willen blijven maken... dat doen we allemaal toch in meerdere of mindere mate al naar gelang de omstandigheden? We willen allemaal toch wel eens ontsnappen aan de druk van anderen, van buiten, van verwachtigingen, van onszelf? Maar we gaan door... en sommigen wel heeeel ver door. Te ver door.

Wist je/jullie dat op 20 april 1960 de eerste uitzending van Radio Veronica, een testuitzending vanaf het zendschip Borkum Riff op de Noordzee plaats vond? En een week later de Nederlandse regering besluit grondtroepen naar Nieuw-Guinea (Irian) te sturen, wegens de "agressieve elementen in het buitenlandse beleid van de Indonesische regering, gepaard gaande met de versterking van het militaire potentieel van Indonesië".

Petite Fille de Monsieur Linh, La - Philippe Claudel (2005)

Alternatieve titel: Het Kleine Meisje van Meneer Linh

4,5
Als mij gevraagd zou worden om in vijf woorden dit boekje te beschrijven, dan lukt me dat zonder enige moeite. Die vijf zijn: teder, heimwee, ontroerend, onvergetelijk en stil. De wijze waarop Claudel het verhaal vertelt is teder; Meneer Lihn's heimwee naar zijn vaderland; de vriendschap tussen meneer Lihn en meneer Bark is ontroerend; meneer Lihn, meneer Bark en natuurlijk Sang Diû zijn onvergetelijk. Stil kan ik niet goed uitleggen... stil is echter het woord dat steeds bij mij opkomt om dit boekje te beschrijven.... het moet er dus bij staan.

Pitom Dfika Ba-delet - Etgar Keret (2010)

Alternatieve titel: Verrassing

5,0
Je hebt nog veertig seconden voor je er bent geweest,' bromde de engel. ?Als je die veertig seconden wilt doorbrengen met verwerking, ook goed. Mij best. Maar internaliseer wel dat je window of opportunity zich aan het sluiten is.

Ooit een engel zich zo horen uitdrukken? Al eens een leugen van jezelf in levende lijve tegengekomen? Of een hond die mensen gebruikt om via een belastingontduikingsconstructie zijn geld wit te wassen?

Het zijn zomaar drie hoofdrolspelers uit de verhalenbundel Verrassing van Etgar Keret. Vrijwel alle verhalen in dit boek hebben een absurdistisch tintje en sommige zijn ronduit bizar. Tegelijkertijd zijn ze vaak juist daardoor uitermate realistisch en laten ze regelmatig een glimp zien van de soms krankzinnige werkelijkheid van Keret's geboorteland Israël. Een voorbeeld daarvan is het verhaal van de patholoog-anatoom die zich afvraagt of hij de familie van het slachtoffer van een bomaanslag troost als hij ze vertelt dat ze toch al tjokvol tumoren zat en zeer spoedig zou zijn overleden. Dat lijkt een misschien een onzinnige vraag, maar Keret laat je beseffen dat dat niet zo is.

Keret zet in zijn verhalen mensen neer die zich op de een of andere manier moeten zien te redden in een onbegrijpelijke, vaak angstaanjagende wereld. Door die wereld onder een vergrootglas te leggen en een tikje absurder te maken, maakt hij je aan het lachen maar legt tegelijkertijd de tragiek ervan genadeloos bloot. Of het nu een schrijver betreft die onder bedreiging van een pistool een verhaal moet vertellen of een priester die boos wordt op zijn zilverachtige, gehandicapte God of een eenzame Rus met tatoeages in Jaffa die verlangt naar een pratende goudvis, doet er niet toe. Elk woord van Keret is raak, elke zin klopt en met alle personages heb je iets gemeen. Zelfs met Maximilian, de moordenaar met mededogen, die nooit kinderen zou vermoorden en moeite heeft met het ombrengen van oude vrouwen. Want zeg nu zelf, dát doe je toch niet?

Deze fantastische verhalenbundel bevat bovendien een Winnend verhaal. Het is het beste verhaal ter wereld en Keret legt uit waarom dat zo is:
Anders dan aan het eind van de werken van Tsjechov en Kafka zal aan het eind van dit verhaal onder alle juiste interpreteerders een gloednieuwe metallic grijze Mazda Lantis worden verloot.
Redenen genoeg dus om je te laten verrassen door Keret's Verrassing. Voor wie niet kan wachten tot morgen de boekwinkels open zijn, is hier alvast Welk dier ben je?, een van de verhalen uit deze fascinerende bundel te vinden.

De verhalen zijn uit de Amerikaans-Engelse vertaling vertaald door Adriaan Krabbendam onder supervisie van Ruben Verhasselt die de tekst vergeleek met de Hebreeuwse brontekst.

Possession: A Romance - A.S. Byatt (1990)

Alternatieve titel: Obsessie

4,5
cortez schreef:
Jammer van al die andere poespas


Ik had dezelfde problemen met het boek (en houd daarbij helemaal niet van poëzie), maar soms is worstelen leuk en bevredigend... Ik vond het uiteindelijk gewoon een erg knap geschreven boek en het boeide me ook nog eens .

Vooral die 'rijmelarij' stond me in het begin tegen, maar toen ik doorkreeg dat daar ook clues in verstopt zaten, werden die ook interessanter. Ik heb ook het een en ander gelezen over de sage waar regelmatig aan wordt gerefereerd (het grote werk van de dichter)... dat maakte het ook beter verteerbaar (lees begrijpelijker). De diverse personages en de twee verschillende tijdstippen (en de verschillen daartussen), de rol van vrouwen toen en nu, wat ze wel en niet konden/mochten, was 'zij' nu wel mee of niet, een kind wel of niet, wistie iets, de rol van de rijke verzamelaar, de kinnesinne in het academische wereldje, wie is belangrijk en waarom (niet), enz. enz.
En dat alles in (voor zover ik dat echt kan beoordelen) prachtig engels geschreven, heel beeldend, tastbaar, schilderend, maar ook niet te.

Maar.. eerlijk is eerlijk... ik heb het boek ook een tijdlang opzij gelegd en ondertussen twee, drie andere boeken gelezen, omdat ik er geen zin in had. Pas toen ik vakantie had en er ongegeneerd een paar uur in voort kon gaan, ben ik er weer in begonnen en toen kon ik het op een gegeven moment nauwelijks meer wegleggen.
En dus kwam ik toch nog op een bergje sterren uit .