menu

Hier kun je zien welke berichten Prowisorio als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Ajtó, Az - Magda Szabó (1987)

Alternatieve titel: De Deur

4,5
Laat ik beginnen met twee quotes.. ze geven niets weg, maar ik zal ze toch maar als spoilers beschouwen:

p. 169: Emerence zou mij op een dag weten te bewijzen, zonder er een woord over te zeggen, dat wat ik beschouwde als geloof, alleen een vorm van traditiegetrouwdheid was, dat mijn moraal ook slechts discipline was, een resultaat van mijn omgeving, mijn scholen, mijn gezin en mijn eigen oefeningen.

Ze zegt het inderdaad nooit, maar waar mevrouw de schrijfster Emerence's houding tov kerk en geloof ophangt aan dat ene incident, laat het daarop volgende incident veel beter zien wat Emerence's houding werkelijk bepaald....

p.169: Er was geen sprake van pruimen voor het middagmaal. Er was aspergesoep, kip met paprikasaus en karamelpudding, de pruimen lagen daar nog ongewassen, niet voorbereid, blauw te wezen op het aanrecht waar ik ze had laten liggen.

Waarbij haar uitleg even verderop helemaal niets meer te raden over laat. Dat is Emerence... en zo heeft ze geleefd.

Uiteindelijk vind ik het een intens triest boek... een vrouw die zo bijzonder is, die zoveel mensen en andere dieren geholpen en gered heeft... en ze daarbij altijd in hun waarde heeft gelaten, krijgt van al die anderen en al helemaal van mevrouw de schrijfster niet de gelegenheid om op haar manier te sterven. Ze moet de schande ondergaan, ze moet ondervinden dat iedereen tegen haar gelogen heeft en dat haar 'menselijke Viola' er uiteindelijk ook toen niet voor haar was, net zomin als Evi ... wat een triestheid. Eigenljk is de enige die handelt op een manier die Emerence niet verrraadt.... Sutu.

Wat een gerechtigheid dat de houtwurm, ooit meegekomen in de ark van Julian Barnes, als zovelen onderdak gevonden had bij Emerence .

Allerzielen - Cees Nooteboom (1998)

5,0
Prachtig, prachtig, prachtig boek. Het eerste (en absoluut niet het laatste) boek dat ik van deze auteur heb gelezen. Elke 2 november zal ik aan dit boek (en aan mijn vader) denken. Ik ben nog nooit in Berlijn geweest, maar heb de neiging de boel de boel te laten en af te reizen... op zoek naar Victor en Arno, gaan eten bij Schultze... de wandelingen maken die Arthur maakt (zonder camera, maar wel naar voeten kijkend ). Maar ook wil ik, net als Elik, meer weten van die eksterkoningin!

Ik ben begonnen in dit boek, de dag voordat mijn vader werd gecremeerd en had het twee dagen later uit... ik zal het boek koesteren, net als de herinnering aan mijn vader.

Ames Grises, Les - Philippe Claudel (2003)

Alternatieve titel: Grijze Zielen

4,0
Het is wat flauw misschien, maar ik heb aan eRCee's 'recensie' eigenlijk weinig toe te voegen .

Ik heb me twee dagen in Frankrijk ten tijde van de eerste WO gewaand... zo beeldend beschreven dat ik op de dijk in de verte de loopgraven 'zag'. Het 'eerste' einde stelde me al lezend teleur. Nee.... dacht ik... nee, niet doen!... het raadsel moest blijven, vond ik.. en toen bleef het alsnog, gelukkig. Het tweede einde was zo zwart, dat het onbegrijpelijke begrijpelijk werd.

Prachtig, maar niet perfect.

Amsterdam - Ian McEwan (1998)

2,5
Vergeleken met Atonement (op dit moment het enige andere boek van McEwan dat ik gelezen heb) is dit een prul. Personages, maar vooral het verhaal en de 'plot' zijn ongeloofwaardig. Dat hoeft ook niet, boeken in het genre fantasy en science fiction, magisch realisme, etc. bevatten ook 'ongeloofwaardige' elementen... maar daar hoort het en is het (mits goed uitgevoerd) juist een genot mede dankzij die ongeloofwaardigheid... het kan niet (bestaan), maar fantaseren over 'hoe het zou zijn, als...' is wel heel leuk.

Dit boek is niet leuk, niet spannend, de plot is lachwekkend (dat 'euthanasiegedoe' in Nederland.... kom op, zeg....), personages zijn plat, kortom.. het is net niks. Jammer, want het begon zo leuk... het had zo leuk/boeiend/spannend kunnen worden .

Andromeda - Jef Schokkaert (2017)

2,5
Tom de Cock schrijft op de site van Uitgeverij Vrijdag (20/20/2017) ter gelegenheid van de boekpresentatie van Andromeda het volgende:
Als ik zou zeggen: “Amai, de prijzen van de diepvriespizza van Dr. Oetker zijn weer gestegen, dat is eigenlijk echt een schande,” dan is de kans groot dat hij [Jef Schokkaert], turend in de verte en na een trek van zijn gerolde sigaret, zou zeggen: “Nee, Tom. Dat is geen schande, als je erover nadenkt. En ik zal je uitleggen waarom.” Elk van ons heeft op die manier wellicht al meer dan één lange, boeiende avond bij meer dan één fles wijn met Jef doorgebracht.

Ik hoor niet bij die 'elk van ons', maar heb wel diverse avonden doorgebracht met Schokkaerts debuut Andromeda, dat niet - als weTom de Cock mogen geloven - Schokkaerts eerste pennenvrucht is maar wel het eerste waar hij zo achter staat dat hij het aandurfde het te publiceren.
Bovenstaande quote geeft niet alleen een indruk van de schrijver, maar ook van wat er zoal gebeurt in Andromeda. Schokkaert vertelt veel via zijn personages, raakt veel grote onderwerpen aan, legt het een en ander aan narigheid bloot en tracht daarmee de lezer aan het denken te zetten over klimaatverandering, vervuiling, geldbeluste big pharma, terroristische aanslagen, de strijd tegen HIV, vernietiging van natuurgebieden, enz, en de eigen rol en verantwoordelijkheid daarbij.

Wat ontbreekt zijn de gerolde sigaret en de fles wijn, en misschien dat die nodig zijn om dieper op de onderwerpen in te gaan. Het kapitalisme wordt diverse malen als de grote schuldige aangewezen, maar hoe dat dan komt, wordt nergens duidelijk. Zo vertelt Hazel, een van de hoofdpersonen, het volgende over een olieramp bij Groenland:
[...] Enkelingen dan nog die niet verder kijken dan hun ambtstermijn, of een bedrag op een spaarrekening dat overtreft wat een normale mens in heel zijn leven verdient. En ik geloof ook dat als je kijkt naar wat er nu gebeurd is bij de Prometheus aan de kust van Groenland, mensen zich stilaan vragen beginnen te stellen bij de gevolgen die onze levensstijl met zich meebrengt. 250 miljoen liter ruwe olie die in een tot dan toe onaangeroerd stukje zee sijpelt, dat is bijna dubbel zo erg als de Exxon Valdez in ‘89. Ze wisten dat het een gevaarlijke passage was met de ijsschotsen in die tijd van het jaar, maar toch werden ze in zee gedwongen door de strakke schema’s die enkele sigarenrokende bonzen aan de top van de voedselpiramide erop nahouden. Ik bedoel, hoe kan je daar nu niet woest van worden?

Dit verklaart echter niets, natuurlijk. Ook die sigarenrokende bonzen zijn mensen, en iedereen die eraan meewerkte, tot aan degenen die op de Prometheus aanwezig waren. Niemand heeft Groenland willen vervuilen met die olie, waarom is dat schip dan toch gaan varen? Dát wordt niet onderzocht of uitgeplozen... Net zomin als de plotseloze kentering in de Braziliaanse onlusten. In een paar zinnen is het opgelost:
Het stadsbestuur [van Rio de Janeiro] overwoog de staat van beleg af te kondigen, maar bij vervroegde verkiezingen werd er een nieuwe regering gestemd die onmiddellijk enkele crisismaatregelen invoerde: het minimumloon werd geïndexeerd, er werden vier grote centra opgericht voor de opvang van zwervers en drugverslaafden en de politie bewaakte de openbare instellingen met veel vertoon. [...] Rio werd traag maar zeker opnieuw een leefbare stad.

#Hoedan? #Waaromdan? Waar komen die verstandige politici ineens vandaan?

Als de personages dan ook nog bijna uitsluitend bestaan om al die ellende aan de orde te stellen en daardoor nooit echt van vlees en bloed worden, dan blijft er helaas niet meer over dan een beloftevol verhaal dat de belofte nergens helemaal inloste...

(gelezen ihkv een online leesclub)