menu

Hier kun je zien welke berichten -JB- als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Identité, L' - Milan Kundera (1997)

Alternatieve titel: Identiteit

4,0
Leuk om alle meningen hierboven te lezen. Voor mij was Identiteit een erg geslaagd boek. De goede bedoelingen in een liefdesrelatie zijn door beperkte communicatie de aanleiding voor een onvermijdelijke breuk. Het einde is inderdaad gekunsteld, maar ik vond dit verre van storend (zeker niet ‘klinisch’). Het geeft een diepere laag om de waarheid van alles in twijfel te trekken, juist doordat in het eerste deel ‘interpretatie’ van elkaars gedachten en gevoelens zo’n belangrijke rol speelt. Het is bijzonder hoe Kundera in slechts 130 pagina’s zo’n beklijvende en gelaagde roman weet meer te zetten. Het maakt me nieuwsgierig naar zijn vroege Tsjechische werk, dus de Grap ligt al te wachten...

Idiot' - Fjodor Dostojevski (1868)

Alternatieve titel: De Idioot

3,5
Aangemoedigd door de vele positieve reacties hierboven en de hoge positie van dit boek in de top 250 heb ik me afgelopen week aan de idioot van Dostojevski gewaagd. Ik kon in het boek over prins Mysjkin echter niet ontdekken, waarom het hier zo’n hoge positie heeft. Het boek kent een nogal rommelige hollen-stilstaan opbouw, waarin uitwijdingen overal allerhande onderwerpen (soms niet eens echt gerelateerd aan het verhaal) zich afwisselen met verhalende stukken. Aan het eind van ieder deel eindigt Dostojevski met een soort climax, waarin hij zoveel mogelijk personages bij elkaar in een ruimte verzamelt om vervolgens een fikse plotwending te laten plaatsvinden (het feestje bij Natasja Filippnovna, de scène rondom Boerdovski, de zelfmoord brief van Ippolit). Het gevolg: hysterie, ongeloofwaardige karakters en vaak de noodzaak om weer tientallen pagina’s in te voegen over de gevolgen van deze gebeurtenissen. Kortom, het is hierboven ook al gezegd, soap!

Natuurlijk zijn deze scènes erg vermakelijk en zorgen ze voor vaart in het verhaal (ook wel nodig tussen de fikse uitwijdingen), dus het is zeker niet allemaal kommer en kwel. Ook de uitwijding zijn vaak de moeite erg waard (de gedachten over euthanasie zijn revolutionair voor deze tijd, maar ook andere onderwerpen als de doodstraf en religie zijn zeer de moeite waard. Maar het komt gewoon allemaal niet echt bij elkaar. Ook zijn sommige karakters zelfs na 750 pagina’s nog niet echt uitgewerkt en is een belangrijke persoon (Natasja Fillipnovna) gewoon honderden pagina’s afwezig.

Alles bij elkaar gewoon teveel minpunten om in dit boek een echt meesterwerk te zien, maar ik heb me met deze soap verder prima vermaakt!

Igrok - Fjodor Dostojevski (1866)

Alternatieve titel: De Speler

4,0
Een heerlijk boek weer van Dostojevski waarin werkelijk bijzonder snel het verhaal wordt neergezet. Al 20 pagina's zijn de onderlinge verbanden helemaal duidelijk en is de toon gezet, hierdoor leest het boek als een trein. Tegen het einde wordt het allemaal helaas wat voorspelbaarder, maar toch blijft het een zeer vermakelijk boek. 4*

Ik Heb Altijd Gelijk - Willem Frederik Hermans (1951)

4,0
Ik heb altijd gelijk is niet alleen het verhaal van een militair die na al zijn ervaringen niet meer past in het korset van de 'gewone' maatschappij, maar tevens een manifest tegen de katholieken, de communisten en de nationalisten, het is een beeld van de zoekende samenleving van de jaren 50, het is de botsing tussen idealen en de werkelijkheid en het is vooral het verhaal van een man die denkt dat hij altijd gelijk heeft en merkt dat anderen ook altijd gelijk denken te hebben, gaandeweg blijkt de waarheid in het midden te liggen.

Het is dus een rijk boek dat op vele manieren gelezen kan worden. De hoofdpersoon, Lodewijk, is een man met een geschiedenis, die pas gedurende het verhaal helemaal bekend wordt. Een boeiend verhaal!

Im Westen Nichts Neues - Erich Maria Remarque (1929)

Alternatieve titel: Van het Westelijk Front Geen Nieuws

4,0
Deze week waarin het einde van de Eerste Wereldoorlog 100 jaar geleden is, vond ik een mooi moment om 'Van het Westelijke Front geen Nieuws' te lezen. Er is hierboven al veel over gezegd, maar het is een geweldig boek. De rauwe ontreddering die continu van de pagina's sijpelt, maar die hoofdpersoon Paul om te overleven nauwelijks wil toelaten, komt wel binnen bij de lezer. Een verslag van een oorlog waarbij de drang tot overleven ieder ander belang onderschikt maakt. Het levert op een wrange wijze zo een pacifistisch boek op. En laten we Paul maar geloven, wij kunnen ons zelfs na het lezen van deze indrukwekkende roman niet voorstellen wat er echt gebeurd is.

In Afrika - Adriaan van Dis (1991)

3,5
In Afrika is een boek dat op een indrukwekkende wijze toont hoe de situatie in Mozambique ligt tijdens de burgeroorlog die eeuwig lijkt te duren. Van Dis legt de situatie helder uit aan de hand van verhalen van mensen die hij ontmoet in zijn reis. Toch blijft het hele boek een verhaal van een buitenstaander. Iedereen die hij spreekt, heeft zijn eigen belang waardoor de objectiviteit verdwijnt.
Toch blijft het een prachtig beeld van een voormalige kolonie die op eigen benen probeert te staan. Een beeld van Mozambique, dat waarschijnlijk veel meer Afrikaanse landen van toepassing is.

In the Heart of the Country - J.M. Coetzee (1977)

Alternatieve titel: In het Hart van het Land

3,0
Na het lezen van dit gitzwarte boek is het achteraf moelijk zeggen wat er nou precies gebeurd is. Coetzee schetst het leven op het afgelegen Zuid-Afrikaanse platteland vanuit een eenzame boerendochter. Deze dame wordt zo op de proef gesteld door haar gevoelens van eenzaamheid en uitzichtloosheid dat ze waanbeelden creëert om haar leven nog enige kleur te geven. Doordat de roman zich volledig afspeelt in de gedachten van de hoofdpersone, weet je als lezer op een gegeven moment echt niet meer wat waar is.
Het verhaal speelt zich af in Zuid-Afrika maar de sociale en politieke spanningen uit de tijd dat het geschreven werd, spelen slechts op de achtergrond mee en worden niet direct als onderwerp genomen. Hierdoor voorkomt Coetzee dat het boek een manifest wordt.
Al met al vond ik het verhaal vaak te zweverig en abstract om echt door de eenzaamheid van de hoofdpersone geraakt te worden.

Invisible Man - Ralph Ellison (1952)

Alternatieve titel: Onzichtbare Man

5,0
Overdonderend, schrijnend, onontkoombaar. Slechts een paar woorden die bij me opkomen na het lezen van Onzichtbare Man van Ralph Ellison. Het boek vertelt het verhaal van een zwarte jongeman die opgroeit in het Amerika aan het begin van de 20e eeuw. Zijn grootvader heeft de slavernij nog meegemaakt, maar voor de jongen zou alles anders moeten zijn. Hij studeert hard om het te gaan maken in het leven, maar door uitgesproken en onuitgesproken racisme raakt hij steeds verder gedesillusioneerd. Mensen zien zijn persoon niet, ze zien alleen zijn huidkleur. Hij noemt zichzelf daarom onzichtbaar.

De Onzichtbare Man is een pijnlijke confrontatie met hoe diep racisme in de samenleving zit. Je kan regels veranderen, maar je verandert de mensen niet zo maar. Schrijnend vond ik hoe het racisme ook in de zwarte personages zit. Ze houden het probleem zelf in stand. Ook ongelooflijk is hoe allerlei personages opportunitistisch gebruik maken van rassenscheiding voor eigen gewin. Maar het meest pijnlijk is dat de hoofdpersoon steeds kansen denkt te krijgen en deze vol goede moed aangrijpt met 200% inzet, maar toch steeds weer door anderen misbruikt wordt. In een week dat Nederland weer in de ban is van racisme, zou eigenlijk iedereen dit boek moeten lezen om de kern van racisme te begrijpen.

Het is ruim vijf jaar geleden dat ik voor het laatst 5 sterren uitdeelde op deze website, maar Onzichtbare Man is het dubbel en dwars waard. Een boek dat voor altijd in mijn hoofd gaat blijven zitten. Ik hoop dat ook anderen dit boek gaan oppakken zodat we dit meesterwerk snel in de top 250 mogen begroeten.