menu

Hier kun je zien welke berichten -JB- als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Darkness Visible: A Memoir of Madness - William Styron (1990)

Alternatieve titel: In de Duisternis: Herinneringen aan de Waanzin

4,0
Overdonderend is dit dunne boekje van William Styron. Nooit eerder zo’n openhartig boek gelezen over depressies. Zijn kwetsbare en directe beschrijvingen geven veel inzicht in deze moeilijke ziekte. Hoewel het veel ellende is, geeft het boek ook perspectief, je kan er uit komen! Toch blijft ook het gevoel achter dat depressies ongrijpbaar zijn. Zeker als je weet dat Styron na dit boek opnieuw in zware depressies terecht is gekomen.

Net zo indrukwekkend was het voorwoord geschreven door Joost Zwagerman. Hoewel Zwagerman weinig over zijn persoonlijke struggles schrijft, is het besef dat hij er door deze vreselijke ziekte niet meer is aangrijpend.

Dieux Ont Soif, Les - Anatole France (1912)

Alternatieve titel: De Goden Dorsten

4,0
Ondertussen ben ik lekker op stoom met mijn leesprojectje over de Franse revolutie. De Goden Dorsten vertelt het verhaal van de schrikbewind onder de revolutionair Robespierre. We leren Evariste Gamelin kennen als jonge zachtaardige kunstschilder. Zijn simpele armoedige leven krijgt plots een andere wending als hij rechter wordt voor de revolutionaire rechtbank. Deze functie verandert zijn karakter en plaatst hem steeds verder van zijn vrienden en familie. De ooit zo zachtaardige Evariste wordt een meedogenloze rechter. (Mooi ook de verwijzingen naar de Griekse mythe van Orestes, die zijn familie vermoordt, zou Evariste ook zover gaan?)
Anatole France beschrijft deze verandering heel geleidelijk. Het sterke punt van het boek is dat je als lezer hetzelfde meemaakt. Je raakt Evariste langzaam kwijt: het wordt steeds moeilijker om je in te leven in zijn persoonlijkheid. Toch doet het boek soms ook wat verouderd aan. Er wordt vrijveel kennis van de gebeurtenissen tijdens de Franse revolutie verondersteld en niet alle zij-verhalen voegen evenveel toe.

Doodshoofdvlinder, De - Jan Wolkers (1979)

3,5
Wat ben ik bij dit boek verrast door Jan Wolkers! Het boek begint met een geweldige uitgangsituatie Een man, Paul, raakt op weg naar het sterfbed van zijn vader, betrokken in een verkeersongeluk. Waarbij een meisje zwaar gewond raakt aan het gezicht. Het vervolg is een bijna paradoxaal spel tussen het zien aftakelen van het lichaam van zijn vader en het zien opknappen van het meisje. Wolkers speelt prachtig met bepaalde motieven (zoals de kippen, het weer, het mesje ), maar laat uiteindelijk net iets te weinig met de hoofdpersoon gebeuren. Er vind geen wezenlijke verandering plaats in doen en laten, waardoor het verhaal uiteindelijk toch niet het effect bereikt dat misschien gezocht werd.

Door de Ogen van Sis van Rossem: De Beste Columns - Sis van Rossem (2019)

2,5
We leerden Sis van Rossem vijf jaar geleden kennen als zus van nationale brombeer Maarten van Rossem in het televisieprogramma ‘Hier zijn de Van Rossems’. Sinds vorig jaar schrijft Sis ook columns voor de website van Maarten!, het tijdschrift van broerlief. De columns van Sis komen in twee smaakjes: columns over kunst en columns over haar dagelijks leven.

In de columns over het dagelijks leven toont Sis zich de mopperkont die de familie van Rossem zo geliefd maakt. De teksten zijn vermakelijk misschien, maar als ze schrijft over de spin die onder de tafelrand woont, begin ik me toch af te vragen wat ik eigenlijk aan het lezen ben. Is het dagelijks leven van Sis nou zo interessant dat dit beschreven moet worden? Boeiender zijn de columns die Sis schrijft over kunst, maar hierdoor is het toch erg wisselvallige verzameling.

Volledige recensie via: Recensie: Door de Ogen van Sis van Rossem (+ WIN ACTIE) – //Vensters - kunstvensters.com

Dracula - Bram Stoker (1897)

4,0
Normaal is dit niet een type boek dat ik snel zou lezen, maar nu ik op reis ben door Transsylvanië ben ik toch maar aan Dracula begonnen. En dat is prima bevallen. Een boek dat door de bijzondere stijl van dagboekfragmenten en brieven mooie cliffhangers creëert en buiten wat medische gekkigheden en vrouwonvriendelijke ideeën na 125 jaar nog prima leest. Vermakelijk boek zonder teveel diepgang, maar dat moet je misschien ook niet verwachten.

Droom van Dawoed, De - Kader Abdolah (2003)

Alternatieve titel: Portretten en een Oude Droom

3,0
Dawoed reist door Zuid-Afrika en proeft de sporen die de apartheid in het land hebben nagelaten. Hij zoekt ze zelfs op door veel mensen hierover te spreken. De verhalen van de mensen zorgen ervoor dat Dawoed over zichzelf gaat nadenken. Hij raakt hierdoor zo erg met zichzelf in de knoop dat hij iedere nacht droomt van vijf vrienden. Vijf vrienden die lang gevangen hebben gezeten of zijn gedood, hij streed voor hetzelfde doel maar wist van straf te vluchten.
Het boek toont een hoofdpersoon die altijd de apartheid/de onderdrukking heeft weten te ontvluchten. Maar door de constante conforntatie met onderdrukking voelt hij zo sterk mee met de onderdrukten dat hij er zelf aan onderdoor dreigt te gaan.

Droom van de Leeuw, De - Arthur Japin (2002)

3,5
Arthur Japin wil duidelijk teveel in dit boek. Prachtig is de vergelijking tussen Snaporaz-Gelsomnia en Maxim-Gala, maar hij wil daar teveel bijhalen. Zoals het volledige 1e deel van het boek (van de 5), dit is voor het hele boek overbodig.
Ik zou zelf willen zeggen onduidelijk. Gala is in dit hoofdstuk een meisje die alleen maar bezig is met de reacties van omstanders. In de rest van het boek wordt Gala neergezet als iemand die niet doorheeft dat er op haar gereageerd wordt. Als Japin consequent was, zou hij in ieder geval uitleggen waarom Gala hierin zo is veranderd.
Door de keuze om Gala vanuit anderen te beschrijven, zal je nooit echt met haar meevoelen. Japin haalt in dit boek vanalles bij het verhaal zonder dat het iets toevoegt aan het verhaal of de veranderingen die de hoofdpersoon ondergaan.

Toch blijft het een prachtige lofzang op de stad Rome en toont het boek de afhankelijkheid van liefde, maar door de constante perspectief wisselingen die niks toevoegen aan het verhaal, bereikt het verhaal nooit het verdiende hoogtepunt. Maxim is deel 2/3 hoofdpersoon, je weet precies wat hij voelt en denkt. In deel4/5 lijkt hij opeens vergeten. Zonde! Ook de bedoelingen van Pontorax, de Siciliaanse arts, lijken iedere pagina anders.

Dubbelliefde - Adriaan van Dis (1999)

3,0
"Dubbelliefde" is een boek dat qua vorm erg goed in elkaar zit, maar qua inhoud helaas een beetje achter blijft. Het boek gaat over een hoofdpersoon die naar de toneelschool wil en eigenlijk zijn hele leven toneel speelt. Het boek is dan ook ingedeeld als een tragedie in 5 delen. De jongen heeft identiteitsproblemen wat resulteert in een groot aantal tegenstellingen in dit boek. Ik noem er een paar: homo-hetero, laf-lef, ordinair-chiq, romantiek-prostitutie.
Je verwacht door al deze aangesneden onderwerpen dat de hoofdpersoon hierdoor een ontwikkeling doormaakt, maar dit is niet het geval en precies de reden waardoor deze roman niet echt van de grond wil komen.