menu

Hier kun je zien welke berichten mjk87 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

'Cherī' Inguramu Nihon no Sakura o Sukutta Igirisuhito - Naoko Abe (2016)

Alternatieve titel: Sakura. Hoe een Engelsman de Japanse Kersenbloesem Redde

4,0
Dit is op momenten een geweldig geschreven boek. Zeker in de eerste hoofdstukken waar de schrijfster bijvoorbeeld in één alinea heel overzichtelijk en vlot de geschiedenis van een landgoed vertelt, of met boeiende verklaringen komt. Zo gaat het over de hobby van plantentelers dat die een vlucht nam in 19e eeuws Engeland Daar kan je als schrijver stoppen na die constatering, maar Abe meldt nog kort dat de glasbouw toen steeds beter te produceren was én dat de belasting op glas was gestopt waardoor men ineens makkelijker in kassen kon werken. Kijk, dat soort zaken maken een boek. En ook over de helft komt dat niveau weer terug.

Dit is een biografie over een Britse amateurbotanicus, een persoon uit een welgestelde familie die als zoveel mensen uit zijn milieu geld en tijd over had en zo als amateur zich aan een hobby kond wijden en vanzelf een expert op een gebied werd. Zo is dit ook een sfeerschets van de upper class in Engeland van pakweg 1850-1950. Daarnaast is dit een boek over kersenbloesemens en een boek over de cultuur van Japan en dan ook de combinatie ervan. Dat Japan een monocultuur is en inmiddels vooral één boom adoreert in plaats van vele soorten. Een soort ook die kort bloeit en dan neervalt. in de oorlog werd dit beeld gebruikt om kamikaze aan te moedigen. Kort en glorieus leven en dan mag je sterven. Hoewel Abe dit niet zelf heeft bedacht (in het boek blijkt dit echt beleid van toen te zijn geweest) is dit enorm boeiend. En zo is dit ook een boek dat pleit voor diversiteit.

Helemaal perfect is het boek niet. Zo rond een derde gaat het hoofdstukken lang over een reis van de hoofdpersoon Ingram langs allerlei Japanse personen en over allerlei kersensoorten. Dit staat vol details en hoewel die details het boek maken zie ik liever een boek van grote lijnen met details, dan een boek dat uit details is opgebouwd. Het blijven in een groot verhaal toch vooral zaken in de marge die snel vergeten zijn, maar ook snel vervelen. Die pakweg 75 bladzijden boeien nauwelijks.. Daarnaast gaat ze af en toe de te emotionele kant uit, als ze allerlei namen noemt van omgekomen Britten (vooral Britten) door Japans geweld in de oorlog. Personen die verder nergens in het boek voorkomen maar dan met volledige naam genoemd worden. Dat neigt naar heel goedkoop effectbejag en past niet in dit boek. En soms is het zo boeiend dat er nog wel meer over had mogen staan. 4,0*.

(Ver)wording van de Jongere Dürer, De - Leon de Winter (1978)

2,0
Boek werd steeds minder. Het begint nog wel aardig met een behoorlijke sfeerschets, maar daarna zakt het boek in een minder interessante zoektocht naar zichzelf. Dan speelt mee dat de hoofdpersoon gewoon een zak aardappels is war ik weinig mee heb. Het tweede deel is een reis, een letterlijke, maar is voor mij vooral een hop nikszeggerigheid en het einde is zelfs helemaal uit de lucht gevallen zo ineens.
Apart ook dat de schrijver langzaam loskomt van de hoofdpersoon en uiteindelijk het verhaal als een soort rechercheur vertelt. Apart en dit volgt ergens wel de inhoud dus goed gedaan, maar ook een beetje vreemd en helemaal geslaagd vond ik het niet. 2,0*.

11/22/63 - Stephen King (2011)

Alternatieve titel: 22-11-1963

2,0
Ik wilde deze weleens lezen vanwege de plek in de top 10 van deze vermaarde site. En The Stand, het enige andere werk dat ik van de beste man heb gelezen en ooit nog het hoogst gewaardeerde boek van hem in de top 250, beviel me grotendeels ook wel. Maar wat begint als een vermakelijk werk waar de verteller King het beste tot zijn recht komt, tot ergens pagina 150, verwordt uiteindelijk in een steeds minder boeiend werk. Eigenlijk vanaf het moment dat Jake voor de derde maal door de tijd reist en het eigenlijke verhaal begint.

Laat ik beginnen met het positieve. Dat zijn dus de eerste 150 pagina’s waarin King heerlijk een sfeertje neerzet en spanning opbouwt. Leuk om even te verdwalen in de jaren 50 toen Amerika op het hoogtepunt van haar macht was en de toekomst rooskleurig leek. Ik vind dat King dat goed neerzet. Op momenten doet dat qua sfeer denken aan Back to the Future (waarbij ik denk dat dit boek als serie ook beter nog werkt dan als boek zelf). En de manier hoe tijdreizen werkt vind ik redelijk goed uitgewerkt, dat de tijd een soort van lineair loopt en als die afwijkt dat die vanzelf probeert terug te keren naar die lijn. Waardoor kleine wijzigingen voor de grote lijnen van de geschiedenis geen effect hebben. Een slimme manier om het butterfly effect te omzeilen.

Ook is dit ding fijn geschreven. Je vliegt erdoorheen, al ligt dat er ook eigenlijk aan dat er veel te veel vet op de botten zit waardoor al die details nauwelijks van belang zijn en je met snel lezen weinig mist. King schrijft veel maar zegt vrij weinig. Er zitten heel veel banale feiten in die nergens boeien. Het schrijven van veel tekst wordt verward met het uitdiepen van personages, want eigenlijk blijven ze allemaal vrij vlak. Op psychologisch niveau blijft dit enorm zwak en aan het eind, na dik 850 pagina’s, ken ik Jake nog steeds niet.

Verder maakt King nogal eens gebruik van plotelementen om het boek maar te laten duren maar die vooral irritatie opwekken. De laatste 300 pagina’s hadden in 50 gekund als King niet allerlei moeilijkheden erbij haalde. Verder valt het einde wat tegen als Jake terug naar 2011 keert. Dit lijkt meer wat spielerei van King dan echt doordacht die wereld uitwerken. En misschien was het psychologisch beter geweest als de wereld juist prachtig was en Sadie dood was en Jake dan moest kiezen. Maar goed, zoals gezegd valt het boek op dat vlak tegen.

Ik kan me wat dat betreft goed vinden in de review van avdj hierboven die uitstekend alle pijnpunten uit dit boek aangeeft en ik kom navenant tot dezelfde score. 2,0*.

1493: Uncovering the New World Columbus Created - Charles C. Mann (2011)

Alternatieve titel: 1493: Hoe de Wereld Zich Ontwikkelde na de Ontdekking van Amerika

3,5
Voor een lange tijd een fijn boek. Niet altijd even diepgaand, en het is meer een opsomming van andermans research, maar het is wel een goede samenvatting, meestal leerzaam en geweldig leuk om te lezen. Deels is het bekend terrein, meer veelal ook niet en Mann legt alles mooi met elkaar in verbinding. En door de beperkte thematiek wordt wel een hele geschiedenis verteld maar blijft het toch strak. Mann houdt het ook veelal bij de hoofdpunten die van belang zijn. Het boek is ook goed geschreven waarin de rode draad nooit uit het oog wordt verloren. Soms pakt Mann een zijpaadje waarvan je niet begrijpt waarom hij dat doet, maar al snel is het volstrekt helder en komt hij daarmee weer terug op zijn reis door de geschiedenis, die overduidelijk dat zijpaadje nodig had.

Dat alles geldt tot ergens op driekwart van het boek als Mann dan aankomt bij het derde deel en het meer over slavenhandel gaat en de mens als onderdeel van de Columbiaanse Uitwisseling, en dat is gewoon een pak minder interessant dan al het voorgaande waarin beestjes, planten en ziektekiemen voor veel meer vermaak zorgen. Daarnaast is het deels ook herhaling van het voorgaande en zoomt Mann op de verkeerde plekken en gebeurtenissen in die niets meer dan voetnoten zijn in de geschiedenis, gebeurtenissen in de marge die niet van invloed zijn op het verloop van die geschiedenis. En eigenlijk zijn die verhalen nergens boeiend. Dat doet dus echt afbreuk aan de rest. 3,5* nog wel, omdat er genoeg leuks en leerzaams te vinden was.

1Q84 Book One - Haruki Murakami (2009)

Alternatieve titel: 1Q84 Boek Een

3,5
Murakami wordt vaak genoemd als kanshebber voor de Nobelprijs. En dan dit eerste deel van de trilogie gelezen te hebben, een boek dat echt vintage Murakami is, vraag ik me toch een beetje af waar dat op gebaseerd is. Het is fijn vertoeven in de wereld van Murakami, zeker. Hij weet soms goed sfeer neer te zetten, in dit boek dat leest als een thriller op een gegeven moment weet hij ook een wat eigenaardig sfeertje te creëren (ook al zijn de magische elementen niet helemaal mijn smaak). Zijn stijl is ook vrij eigen, met een bepaalde banale vanzelfsprekendheid. Murakami beschrijft veel kleine randzaken (dat de sjalotten worden gesneden, dat de onderbroeken worden gevouwen) maar met zo'n kalmte en achteloosheid dat die banaliteit de enige mogelijkheid is eigenlijk. Knap.

Maar is dit echt literair? Psychologie blijft wat aan de oppervlakte hangen bijvoorbeeld. Ideeën worden wel kort beschreven maar echt vernieuwende dingen zegt hij niet. Er zitten nog wel wat thema's in verder maar dan vooral door de keuze van het onderwerp, niet dat Murakami er (in dit deel) echt veel mee doet.. Maar goed, allicht wel genoeg om dit meer dan lectuur te vinden maar een Nobelprijs waard?

Voorts is dit boek, dit eerste deel, ineens klaar. Na ruim 400 dichtbedrukte pagina's die soepel weglezen en vermaken dacht ik wel: wat is er nu eigenlijk gebeurd? Van alles, maar eigenlijk nog niets. Als onderdeel van de trilogie zal dit absoluut werken, als los boek is het wat vreemd. 3,5*.

1Q84 Book Three - Haruki Murakami (2010)

Alternatieve titel: 1Q84 Boek Drie

3,0
Dit boek gaat enerzijds rustig door waar het bleef, qua toon, verhaal en stijl. Anderzijds zitten er nu ook andere hoofdstukken in (niet enkel Tengo of Aomame). Ergens wel grappig en afwisselend, maar richting het einde begon ik me met die persoon wel te vervelen en die hoofdstukken gaan nergens heen voor mijn gevoel. Ik vroeg me achteraf ook echt af waarom die stukken erbij zaten. Sowieso vanaf de helft was ik wel klaar met dit boek en die achteloze nonchalance en banaliteiten: het werd soms echt woorden gebruiken om maar bladzijden te vullen. Het leest allemaal wel soepel weg nog maar weet nog nauwelijks echt te boeien, ook omdat er geen antwoorden komen en ik me begon af te vragen of Murakami ze zelf wel had (en dat is geen goed teken). Op basis van het eerste helft afgerond naar boven nog wel voldoende. Voorlopig even genoeg Murakami voor mij. 3,0*.

1Q84 Book Two - Haruki Murakami (2009)

Alternatieve titel: 1Q84 Boek Twee

3,5
Schreef ik bij het eerste deel al dat er na 400 pagina's weinig was gebeurd, ergens is dat in dit tweede deel nog minder. Aomame geeft een massage, Tengo bezoekt zijn vader en heeft seks en we krijgen eindelijk (een samenvatting van) de inhoud van Een Pop van Lucht. Er gebeuren nog wel allerlei kleine dingetjes maar op de grote lijnen gebeurt eigenlijk heel weinig. Des te knapper dat Murakami wel boeiend genoeg blijft, hoewel er ook veel ballast in zit; lang niet elke passage is even interessant. Voorts kent dit boek het probleem van een middendeel te zijn zonder echt begin of einde. 3,5*.

Émile, ou De l'Éducation - Jean-Jacques Rousseau (1762)

Alternatieve titel: Émile

2,5
Mijn tweede werk van Rousseau (na Du Contrat Social). Een tweede sof en ik ben nu ook wel klaar met de filosoof. Grootste pijnpunt is dat ik vooral merk dat Rousseau vooral meninkjes opschrijft en niet echt onderbouwd. Vaak niet uit logica, helemaal niet vanuit echt onderzoek of de wetenschap. En daar kan ik weinig mee.

Ik moet wel zeggen dat dit werk op momenten nog wel aardig is. De hele opzet door met een fictief persoon te komen is goed gekozen, vooral om een boek over opvoeding wat persoonlijker te maken maar ook om een ander wat beeldender te brengen. Grote delen is dit boek in ieder geval nog wel vermakelijk. Enkel het lange vierde (van de vijf) hoofdstukken waarin Rousseau van alles erbij haalt is taai en is vaak volstrekt niet boeiend. Hoewel een opmerking over de geschriften van de drie grote monotheïstische godsdiensten die niet in de taal zijn die men thans nog echt spreekt (ook niet het Arabisch uit de Koran nee of het klassiek Herbreeuws) is wel een aardige nog.

Dus ja, af en toe komt hij wel met interessante gedachten, opmerkingen en aforismen. Bijvoorbeeld dat wie minder begeert dan hij aankan altijd kracht overhoudt, wie te veel begeert heeft te weinig kracht en 'is zwak'. Kinderen begeren niet veel en zeker in de puberteit groeit de kracht veel meer dan de begeerten. Een uiterst tevreden en krachtige periode. Is het waar? Geen idee, maar het is wel een interessante opmerking. Verderop komt hij met een opmerking dat vorsten meedogenloos zijn voor onderdanen en komt met en hele onderbouwing. Op zich qua logica zit dat goed in elkaar maar gaat wel uit van de veronderstelling dat vorsten meedogenloos zijn. Is dat zo? En dat gaat zo maar door. Weer verder (in Boek IV) stelt hij iets over bewegende voorwerpen dat die kracht niet uit zichzelf komt en even platgeslagen door een wil moeten voortkomen. De natuur wordt hiermee door een wil bezield, zegt Rousseau. Althans, hij gelooft dat. En dat is denk ik mijn grootste probleem met hem. Hij gelooft veel en laat hem dat lekker geloven maar dat maakt zijn werk gelijk een stuk minder interessant.

En al zou het allemaal nog wat lijken, dan in het laatste hoofdstuk gaat het nog over de opvoeding van meisjes die simpelweg de man moeten gehoorzamen uiteindelijk, aldus Rousseau. En hij zegt ook gewoon dat je als lezer ook wel vindt dat een vrouw die thuis het huishouden doet veel meer respect inboezemt dan een vrouw die zich verdiept in de literatuur. Tja, dat vrouwbeeld van hem is ook echt van invloed hoe ik dan naar de rest van zijn werk kijk: vooral niet serieus nemen. 2,5*

És Hijjával Találtattál - Miklós Bánffy (1937)

Alternatieve titel: Te Licht Bevonden

3,5
Na het eerste deel vrij snel ook het tweede deel gelezen, maar met m'n review nog even gewacht tot ik ook het derde deel heb gelezen om zo ook de recensies van beide delen wat op elkaar af te stemmen.

Dit deel begint heel raar in de tegenwoordige tijd. Het is me nog steeds een raadsel waarom maar dit was dusdanig ontregelend dat het even duurde voor ik er weer in zat, toch zeker een hoofdstuk of vier. Daarna was het op momenten wel weer genieten en kan ik voor een groot deel de recensie bij het eerste deel kopiëren want de goede delen blijven maar de wat mindere kanten ook. Prachtige beschrijvingen van natuur, maar wat minder sterk in het beschrijven van personages.

Nu wel, in de score scoort deze net wat lager dan het eerste deel. Was dit boek een onderdeel van dat eerste boek geweest dan was de score meegegaan, nu echter vond ik dit deel te weinig extra brengen. En ik beoordeel deze wel los, als los boek én als vervolg. Enkele verhaallijnen worden vooral vervolgd en soms wat uitgediept, maar verder is dit redelijk een herhaling van zetten met vooral veel feesten en partijen en de liefde tussen Abády en Adrienne als belangrijk deel. Maar juist op dat vlak vind ik Bánffy niet een heel briljante schrijver en die liefde tussen hen is wat zeurderig op momenten. 3,5*.

Étranger, L' - Albert Camus (1942)

Alternatieve titel: De Vreemdeling

4,0
Dit is wel een goed boek. Juist die heldere klare taal in korte kale zinnen geeft een enorme sfeer, beklemmend haast. Dat past ook bij de hoofdpersoon. Zijn leven wordt kort maar o zo volledig beschreven, de psychologie op hem is uitmuntend (Camus weet ongelooflijk realistisch zijn gemoedstoestand te geven) en de relatie met zijn scharrel wordt zelfs best lief gebracht. In het tweede deel vind ik het boek wel iets aan kracht inleveren. Die hele rechtszaak lijkt meer symbolisch dan inhoudelijk sterk, de punten die aangehaald werden vond ik niet altijd even geweldig. Misschien was dat in die tijd belangrijker, maar dat deze meneer niet rouwt om zijn moeder en dat als grote zonde te zien? Ja, het zou kunnen, maar ik kon er minder mee. Maar als psychologische roman verder heeft dit werk me wel overtuigd. 4,0*.

Événement, L' - Annie Ernaux (2000)

Alternatieve titel: Het Voorval

3,0
Op een zekere manier boeiend, vooral omdat dit nogal kaal is opgeschreven met gewoon de feiten. Maar juist daardoor ook enorm afstandelijk. Het lijkt alsof Ernaux eerst zelf afstand heeft genomen van haarzelf vroeger en zo is gaan schrijven (of gaan schrijven om er afstand van te doen) en dat merk je als lezer ook. Het is boeiend, maar ook koud en op geen moment invoelbaar wat zij vroeger meemaakte. 3,0*.

Œuvre, L' - Émile Zola (1886)

Alternatieve titel: Mensenhanden

4,0
Zeer aangenaam leesvoer.Allereerst is dit boek uiterst prettig leesbaar en vermakelijk. In dit deel van zijn 20-delige cyclus komt Zola met het wereldje rond de kunstenaars en de kunstsalons, dus krijg je als lezer ook nog eens een boeiend inkijkje in een bepaald milieu. Ook wat betreft het scheppen van kunst weet Zola vrij aardig in iemands hoofd te kruipen. Vooral mooi als Claude langs de Seine loopt en ideeën opdoet en hoe hij met zijn kunstenaarsoog kijkt. De vriendschappen en het verval zijn mooi opgetekend. Ergens moet ik wel zeggen dat dit boek op elk vlak wel goed scoort maar nergens echt excelleert. Nooit heel diepgravend qua psychologie, nooit super sfeervol, nooit echt zware inhoudelijke stukken als het gaat om de kunst (wat zeker wel erbij had gekund). Maar ik heb me dusdanig ermee vermaakt dat ik daarom wel naar boven afrond. 4,0*.

Нидерландский Чехов / Het Nederlands van Tsjechov - Hans Boland (2021)

2,5
Hans Boland is een uitstekende vertaler, en ondertussen ook de slechtste vertaler van Nederland. Dit begeleidend boekje bij een vertaling van hem (een vierde boekje al inmiddels) getuigt daarvan.

De beste stukken gaan over de kwaliteiten van Boland: namelijk het taalgevoel. Boeiend en helder legt hij uit waarom Russisch vertalen moeilijk is, maar ook waarom hij bepaalde keuzes maakt om niet de gebruikelijke transcriptie vanuit het cyrillisch te gebruiken. Boland toont aan over veel taalgevoel te beschikken en dat maakt het op dat vlak ook een boeiend werkje. Al gaat het maar om de vertalingen van een titel zonder lidwoord in het Russisch (men kent geen lidwoorden): hoe vertaal je dat in het Nederlands? Want het/de of een ervoor zetten kan gewoon een andere betekenis of ander gevoel geven aan zo'n woord. Op die momenten is Boland op zijn best.

Maar goed, ondertussen is meneer van de vrije vertaling. Hij vindt dat je moet vertalen in modern Nederlands, alsof niet een Rus ruim een eeuw terug het boek schreef, maar een Nederlandse schrijver anno nu. Dat is natuurlijk quatsch. Maar hierdoor begaat hij ook doodzonden. Door zomaar woorden ter verwijderen (want overbodig) of toe te voegen (want anders snapt de Nederlander van nu het niet), zinnen te verplaatsen want dat past beter, de vadersnamen verwijderen (want Nederlanders snappen de waarde ervan niet), etc etc. Sowieso opvallend hoe vaak Boland denkt voor zijn lezers, en vaak die lezer niet heel hoog heeft zitten. Ik ben ook zo'n lezer, en ik heb bijvoorbeeld niet de vertalingen van Boland nodig gehad om die boeken te begrijpen, bijvoorbeeld de namen in het Russisch.

Enfin, dit boekje vind ik qua opbouw dan wel wat minder. Het is een begeleidend werkje naast een vertaling van een dertigtal Tsjechov-verhalen, en hij volgt. In elk hoofdstuk gat hij in op de titel en dan enkele eigenaardigheden uit de vertaling van dat kortverhaal. Maar het geeft zo weinig urgentie, weinig tempo en sommige stukken hangen er maar wat bij. Dat ik denk: wat wil je er verder mee zeggen? 2,5*.