menu

Hier kun je zien welke berichten avdj als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Händelse om Hösten - Henning Mankell (2004)

Alternatieve titel: Het Graf

3,5
Ik ben het grotendeels met mjk87 eens. Het is een aardig boek dat degelijk op papier wordt gezet. De schrijfstijl vind ik in tegenstelling tot tr86 alleraardigst en wellicht dat ik nog eens wat van deze schrijver ga lezen.

Handmaid's Tale, The - Margaret Atwood (1985)

Alternatieve titel: Het Verhaal van de Dienstmaagd

0,5
Onlangs stond in het AD een groot artikel over The Handmaid's Tale naar aanleiding van seizoen 5 van de televisieserie. Het toeval wil dat ik voor mijn leesclub bezig was om dit boek te lezen. Nou ja, lezen, de term 'martelen' zou beter op zijn plaats zijn. Laat ik meteen met de deur in het huis vallen: dit het slechtste boek dat ik ooit heb gelezen.

Ik heb eens gehoord dat dystopieën interessanter zijn om te lezen dan utopieën maar The Handmaid's Tale vormt duidelijk de uitzondering op de regel. Werkelijk IEDERE pagina van Atwoods bestseller was een worsteling om doorheen te komen. Hoe komt dat? Die vraag houdt mij al even onbewust bezig maar waarschijnlijk is het een mengelmoes van een aantal factoren:

1. Allereerst is de setting in het boek grimmig en uitzichtloos. Dat zullen anderen juist waarderen en één van de sterkste punten van het boek vinden. Zelf mis ik echter ontwikkelingen en gedachten die de hoofdpersoon van dit boek overeind houden en de schrijver helpen om in de huid ervan te kruipen. Orwell deed dit bijvoorbeeld meesterlijk in 1984.

2. Het verhaal voelt voor mij totaal ongeloofwaardig. In het AD werd de serie relevant genoemd wegens het - gedeeltelijk - afschaffen van abortus in de VS. Persoonlijk twijfel ik echter sterk of dit wel gebeurt uit zuiver godsdienstige overtuigingen. Verlangen veel Amerikanen gewoon niet terug naar de tijd waarin hun land toonaangevend was en niet in het nieuws kwam vanwege mislukte oorlogen en geschifte presidenten?

3. Van een logische opbouw is amper sprake. Stilistisch maakt Atwood er een rommeltje van door flashbacks, flash-forwards en weerspiegelingen telkens door elkaar te laten lopen. De opmerkingen in het laatste hoofdstuk - die overigens weinig coherent waren - hadden beter in het begin van het boek gepast. De daadwerkelijke intro past juist veel beter bij het einde van het boek.

4. De schrijfstijl is weinig inspirerend, fantasieloos en repetitief. Nergens in het boek vind ik een mooie zin, integendeel, ik heb zelden iemand zo weinig meeslepend zien schrijven. Een grauw verhaal schreeuwt om een pakkende schrijfstijl om de lezer enigszins mee te krijgen, maar hierin faalt Atwood jammerlijk.

5. Behalve de stilistische en verhaaltechnische missers, ademt The Handmaid's Tale een onophoudelijke negativiteit uit. Schrijvers zijn nooit de meest optimistische mensen geweest, maar voorzien lezers vaak wél van interessante observaties over de mensheid, verwoordt in levendige metaforen. In dit boek is daar echter niks over te vinden: het is niks meer of minder dan een relaas waarin de mensheid verdorven is. Hoe we daarin terecht zijn gekomen - of uit kunnen komen - is volstrekt onduidelijk.

Volgens mijn vriendin weerspiegelt een boek mijn humeur en zij is ontzettend blij dat deze persoonlijke martelsessie voorbij is. Toch is er sprake van een primeur: voor het eerst - en hopelijk voor het laatst - geef ik een boek de allerlaagste score. Als ik dit niet voor een leesclub had moeten lezen, had ik het waarschijnlijk al na 20 pagina's weggelegd.

0,5*

Heb Uw Vijanden Lief - Rosita Steenbeek (2017)

3,5
Alleraardigst werkje van Rosita Steenbeek. Vanuit meerdere perspectieven beschrijft ze de vluchtelingencrisis die Europa al een aantal jaar bezig houdt. Ze spreekt direct betrokkenen en op welke wijze haar eigen opvoeding heeft bijgedragen aan haar opvattingen over de wereld.

De prachtige cover is van een Italiaan die talloze tekeningen maakt sinds zijn omgeving kennismaakt met de vluchtelingen uit o.a. Syrië. Het knappe vind ik dat Steenbeek nooit moralistisch of betweterig wordt en de lezer geen spiegel dwingt voor te houden. Al met een al een leuk tussendoortje.

3,5*

Henger en Engel Alene i Skogen, Det - Samuel Bjørk (2013)

Alternatieve titel: Ik Reis Alleen

3,0
Opnieuw een ronde van mijn leesclub, opnieuw een enigszins tegenvallende roman. De debuutthriller van Samuel Bjørk is spannend, maar daarmee is het meeste ook wel gezegd.

Het begin van het verhaal is boeiend. Er worden volop personages voorgesteld en als lezer draaien je hersenen overuren om het hoe en wat van de gebeurtenissen te analyseren. De misdaden bestaan uit het ontvoeren en vermoorden van zesjarige meisjes. Op een gegeven moment zwakt het verhaal af, mede omdat Bjørk er niet in slaagt om de karakters levendig te houden en het verhaal lijkt af te raffelen. Feitelijk zijn er twee karakters echt boeiend: Mia Krüger en Holger Munch. Verder valt alleen hacker Gabriel mij positief op; de rest is inwisselbaar.

De ontknoping van 'Ik Reis Alleen' verloopt rommelig en gehaast. Over het reilen en zeilen van de kerkgenootschap wordt weinig uit de doeken gedaan. De toekomstig pastoor schiet zijn baas neer en daarmee is de kous af. Tobias wordt in de stromende regen 'toevallig' door zijn lerares ontdekt en deze verhaallijn is meteen afgerond. Juist de spionages van Tobias in het begin van het boek vond ik best leuk om te lezen. Het was niet met de precisie van Kafka geschreven, maar Bjørk wist wel een bepaalde setting en sfeer neer te zetten. In de laatste 80-100 pagina's is hier weinig meer van over.

Het tweede manco vind ik de schrijfstijl. Natuurlijk moet een thriller de lezer in eerste instantie 'grijpen' maar ik vind het ook prettig als dit in een enigszins volwassen vertelstijl gebeurt. In dit boek ben ik eigenlijk niet één mooie zin of verrassende beeldspraak tegengekomen. De dialoog tussen Mia en Karen tegen het einde van het boek vond ik ronduit kinderachtig beschreven. Misschien ben ik in een genre bezig dat mij niet zo ligt, wellicht dat ik andere schrijvers moet proberen dan Bjørk. Positief is in ieder geval dat het boek, ondanks de gebreken, als een trein leest.

3*

Hoe God Verdween uit Jorwerd - Geert Mak (1996)

4,5
Nadat ik 'In Europa' had gelezen was ik gepakt door deze schrijver. Hij weet alles zo te beschrijven dat de tekst gaat leven. De literatuurkenners zullen In Europa als zijn magnum opus aanwijzen maar ik was helemaal ondersteboven van dit boek.

Omdat ik zelf uit een dorp kom en in de stad studeer is het allemaal erg herkenbaar. Mak is slim en zijn analyses zijn vaak buitengewoon boeiend om te lezen. Persoonlijk vindt ik de verschillen in een Duits dorpje kleiner dan een bezoek aan een middelgrote Nederlandse stad. In dit boek worden onderzoeken beschreven uit diverse landen die ook hiernaar wijzen. 4,5*