menu

Hier kun je zien welke berichten avdj als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Barst - Boris O. Dittrich (2018)

2,5
Boris O. Dittrich ken ik vooral nog als politicus; ik wist dat de man tegenwoordig schrijver was, maar niet welke werken hij zoal had geschreven. Wel, dan is een geschenk van amper 100 pagina's een leuk en laagdrempelig begin.

'Barst' is echter zoals vrijwel alle Spannende Boek-geschenken. Vermakelijk en spannend, maar niet meer dan dat. Er zit voldoende vaart in het boekje en het is best goed geschreven. Op een gegeven moment voel je het einde aankomen en dat is wederom iets dat vrijwel altijd aan dit soort boekjes kleeft. Wellicht dat Dittrich als schrijver meer in zijn mars heeft, maar dat komt er in hier niet echt uit.

2,5*

Beatles - Lars Saabye Christensen (1984)

Alternatieve titel: Yesterday

5,0
Betoverend mooi.

Over de roerige jaren '60 zijn stapels boeken geschreven. Historici hebben daarnaast decennialang veelvuldig geanalyseerd wat deze jaren nou zo bijzonder maakte. Nooit ben ik echter zo bij de strot gegrepen als in dit pareltje van Lars Saabye Christensen. Geen uitgebreide omschrijvingen wat er gaande was is in de wereld of semi-intellectueel geneuzel: Christensen beschrijft doodeenvoudig het verhaal van vier jonge Noren die opgroeien ten tijde van The Beatles. Dit doet hij echter zo direct en betrokken dat je de wereld van de hoofdpersonen ruikt, ziet en proeft.

In het begin van het boek dromen Gunnar, Sebastian, Kim en Ola als iedere schooljongen van een prachtige toekomst. Op school zijn het echter geen uitblinkers maar in hun vrije tijd, op het voetbalveld of achter de platenspeler, heten ze echter John, Paul, George en Ringo. De jongens ontlenen de naam van hun idolen aan de hand van de karaktereigenschappen die ze gemeen zouden hebben. Vervolgens ontbouwt zich een levensverhaal dat begint in de laatste klas van de lagere school en eindigt in de moeilijke tienerjaren van de jongens.

De periode van de zorgeloze basisschool wordt fenomenaal omschreven. Er wordt kennisgemaakt met blootbladen, op schoolkamp gebeuren mysterieuze dingen en stuk voor stuk maken de hoofdpersonen kennis met de meisjes in hun omgeving. De band blijft echter hecht en de muziek van The Beatles speelt hierin de bindende factor. Na school wordt er urenlang geluisterd naar de singles en elpees van hun helden uit Liverpool.

Eenmaal op de middelbare school beginnen de eerste problemen op te treden. De kennismaking met hash en andere verleidingen verhinderen de jongens in het nestreven van hun idealen. Eenmaal op zoek naar werk breekt de hel helemaal los en wordt hun leven een rusteloze strijd om een plaats in de maatschappij. Van hun jongensdromen in weinig terechtgekomen. Als één van hun zelfs zijn oude platen moet verkopen om aan geld te kopen merkt hij pijnlijk op: "Het voelt alsof ik een deel van mijn ziel heb verkocht". Die platencollectie betreft natuurlijk al het (grijsgedraaide) werk van de Fab Four.

Jammer genoeg ben ik een langzame lezer maar dit boek verslond ik werkelijk. Christensen gebruikt vooral korte zinnen zonder te vervallen in kinderachtig taalgebruik: een wereldprestatie. Er is geen zin die ik twee keer heb moeten lezen en mijn ogen schoten door de bladzijden heen. Tientallen pagina's per avond bleef ik geboeid door de prachtig opgebouwde levensverhalen van het schijnbaar zo doodgewone Noorse viertal.

Het wordt tijd dat ik meer boeken van deze auteur ga proberen, iemand aanraders?

5*

Beatles: The Biography, The - Bob Spitz (2006)

Alternatieve titel: The Beatles: De Biografie

4,5
Het is niet gemakkelijk om een biografie te schrijven over de bekendste band aller tijden. Toch slaagt Bob Spitz er glansrijk in om achtergrondinformatie, anekdotes en de jeugd van de bandleden geweldig uiteen te zetten. Zijn bewondering voor de Beatles kan hij niet altijd naar de achtergrond drukken, maar dat vergeef ik hem.

Het boek is chronologisch geschreven wat het prettig en helder leesbaar maakt. Ook de foto's in de midden katernen maken het net even completer dan een 'doorsnee' Beatles-boek. Eigenlijk is dit samen met 'Anthology' het meest complete standaardwerk over de Fab Four. Nadat ik deze twee boeken had gelezen, heb ik vrijwel nooit meer iets (op papier) van de band gelezen. Niet omdat ik de muziek zat ben, maar omdat er nog zoveel andere mooie dingen zijn te ontdekken.

4,5*

Beekeeper of Aleppo, The - Christy Lefteri (2019)

Alternatieve titel: De Bijenhouder van Aleppo

3,5
De Bijenhouder van Aleppo is een boek waarmee Christy Lefteri de vluchtelingencrisis die Europa treft (de ironie...) een gezicht geeft. Nieuwsberichten die sommigen van ons ter kennisgeving aannemen, beginnen te leven zodra je in dit boek duikt. Lefteri is zelf werkzaam geweest in een vluchtelingenkamp waardoor ze haar verhaal gedetailleerd en geloofwaardig uit de doeken kan doen.

Lefteri schetst een beeld van twee vluchtelingen (een getrouwd stel genaamd Nuri en Afra) die hun weg in het leven proberen terug te vinden. Dat dit in de sluier van de politieke problemen niet gemakkelijk is, is een understatement. Toch zet de schrijfster geen zielige hoofdpersonen neer, maar twee veerkrachtige, geloofwaardige mensen. Het boek kent een aantal twists (waarvan de aanwezigheid van Nuri's denkbeeldige speelkameraadje de meest pakkende is) waardoor het redelijk rechtlijnige verhaal nooit inzakt of gezapig wordt.

Een minpunt is dat het plot enigszins voorspelbaar is. Dat is op zich logisch, helemaal gezien de inleiding van het boek. Verder is het een fijn geschreven werkje dat zeker bepaalde emoties kan oproepen en een brede groep zou aanspreken. Lefteri wil echter nét iets te graag haar bevindingen met de rest van de wereld delen, al heeft ze daar natuurlijk alle recht toe.

3,5*

Björnstad - Fredrik Backman (2016)

3,5
Recent ben ik samen met een neef een kleinschalige leesclub begonnen. Het eerste boek dat op de shortlist kwam, was "Björnstad" van Fredrik Backman. De achterkant sprak me erg aan (de voorkant trouwens ook) en ik had het boek vrij snel uit.

Backman heeft werk van zijn boek gemaakt. Zo sprak hij talloze ijshockey-historici en -ingewijden om de dialogen zo geloofwaardig mogelijk te maken. In de eerste hoofdstukken zet hij de karakters één voor één rustig uiteen. Pas na 140 pagina's wordt de eerste ijshockeywedstrijd gespeeld. Het kost de lezer wel de nodige aandacht om alle hoofdpersonen op een rij te krijgen. Omdat ik het boek 'in opdracht' lees, had ik gelukkig pen en papier bij de hand.

Zowel de sfeer als de schrijfstijl vind ik aantrekkelijk, ik kwam snel in het verhaal. Eigenlijk gaat het pas mis na 'de-verschrikkelijke-gebeurtenis', ongeveer halverwege het boek. Hierna ontvouwt "Björnstad" in een soap die mij lang niet altijd kan bekoren. Backman lijkt geïnspireerd te zijn door Stephen King. De paragrafen worden steeds korter en er lopen voortdurend meerdere verhaallijnen door elkaar. Dit maakt het steeds lastiger om met de karakters mee te leven. Dat is jammer; zeker omdat het eerste deel van het boek gemakkelijk 4* verdient.

Fredrik Backman levert een interessant boek af dat helaas wat lijdt onder té grote ambities van de schrijver. Tegen het einde van het boek lopen veel verhaallijnen enigszins onbevredigend af. Waarom begint de juf van het jongensteam een vechtclub? Waarom komt er opeens een teamlid uit de kast? Is het echt nodig om tegen het einde een meidenteam een heldenrol te geven? Wellicht is Backman net iets te jong om grote thema's op een subtiele wijze in zijn verhaal te verwerken. "Björnstadt" is een prettig leesbaar boek met geloofwaardige karakters, dat helaas wel de nodige tekortkomingen kent.

3.5*