menu

Hier kun je zien welke berichten Freud als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Aanslag, De - Harry Mulisch (1982)

3,0
Mooi boek, wat overschat door leerkrachten Nederlands, maar zeker het lezen waard. Wordt meestal kapot geanalyseerd, maar het feit blijft dat er veel knappe symboliek en motieven in verwerkt zijn, bovendien is het spannend en goed geschreven.

Abenteuer des Starken Wanja, Die - Otfried Preussler (1968)

Alternatieve titel: Sterke Wanja

3,5
Minder fascinerend qua opzet dan De Meester van de Zwarte Molen, maar het boek heeft zeker ook genoeg te bieden. Het is opgedeeld in drie (lange) hoofdstukken, die elk een ander deel uit het avontuur belichten. Het eerste deel is absoluut het meest origineel en het leukst om te lezen: Wanja krijgt van een blinde, oude man de opdracht om zeven jaar lang op een kachel te gaan liggen, niet te praten en zonnepitten te eten, tot hij zo sterk is dat hij het dak van het huis kan optillen. Als vernieuwend concept kan dat wel tellen: zeven jaar niks doen ("Als hij niet lag te slapen, at hij zonnepitten, en als hij geen zonnepitten at, sliep hij") en daar dan onmenselijk sterk van worden: ik vind het een schitterend idee. Uiteraard krijgt hij wat last met mensen die hem van de kachel willen krijgen, en dat levert een paar spannende momenten op.
In het tweede deel gaat hij dan, ijzersterk als hij intussen geworden is, op weg naar de mysterieuze 'Witte Bergen', om tsaar te worden. Onderweg beleeft hij allerlei avonturen, die een beetje banaal zijn uitgewerkt: het gaat telkens om monsters of rovers die nog door niemand verslaan zijn, iedereen verklaard hem voor gek als hij zegt het toch te willen proberen, en vervolgens verslaat hij dat beest dan dankzij zijn geweldige kracht, en hij houdt er dan een of ander wapen of zo aan over. Zo klinkt het als een slechte ridderroman, en het heeft er eigenlijk soms ook iets van weg. Maar het is toch meer dan dat: de monsters/heksen die hij tegenkomt spreken erg tot de verbeelding, en eigenlijk gaat het op zijn tocht ook niet om de 'gevechten' zelf, er wordt veel meer aandacht besteed aan de beschrijving van de problemen die de monsters opleveren (genre De Koning van Katoren), de armoede van de mensen en de onmoetingen die hij met hen heeft onderweg. Wat dat betreft is het boek wel mooi: alles speelt zich ook af op het eenvoudige platteland van een niet nader bepaald Oost-Europees land, en dat heeft zeker zijn charme. Daar ligt ook de kwaliteit van Preußler als schrijver: hij weet als geen ander om met simpele middelen van een vrij banale scontext toch een fascinerende wereld te maken.
Zonder veel te verklappen (hoewel het einde uiteraard te verwachten is ) ook even over het derde deel: dat is evenmin verbijsterend origineel, maar wel spannend, en het leest aangenaam. Het is meer gefocust op de problemen die Wanja tegenkomt als hij zijn einddoel bijna heeft bereikt, hoe hij wordt tegengewerkt en door geluk en met behulp van zijn veroveringen onderweg toch weet te ontsnappen.

Al bij al dus een vrij klassiek boek, maar het eerste deel is wel geweldig, en de eenvoud van de omgeving en de menselijkheid van de personages maakt het toch een mooie leeservaring.

Aeneis - Publius Vergilius Maro (-19)

Alternatieve titel: Aeneas

5,0
Voor mij het absolute hoogtepunt uit de Romeinse literatuur. Heel mooi geschreven, en het verhaal is indrukwekkend in zijn veelheid aan facetten. Zelfs rijker dan de Odyssee als je het mij vraagt, maar het boek had natuurlijk nooit geschreven kunnen worden als Homerus er niet eerst geweest was.

Amor en los Tiempos del Cólera, El - Gabriel García Márquez (1985)

Alternatieve titel: Liefde in Tijden van Cholera

5,0
Ik hou niet zo van romantische boeken en loop er meestal in een grote boog omheen, maar nu heb ik ook nog het gevoel dat ze allemaal overbodig geworden zijn, in vergelijking met dit ultieme manifest over liefde, romantiek en begeerte, in alle mogelijke vormen, leeftijden en combinaties. Marquez deinst nergens voor terug en kent geen taboes maar behandelt alles met zijn typische, mild-menselijke stijl en dat maakt dit boek zo alomvattend, en zo perfect.
Het verhaal op zich is ongemeen sober als je het vergelijkt met Honderd Jaar Eenzaamheid (af en toe vliegen er nog wat stoomketels over het dorp (die ontsnapte gevangenen
verpletteren )), maar de emoties lopen zo hoog op dat je geenszins van een sober boek kunt spreken. Het bevat zoveel passie, emotie en sentiment dat het enkel aan Marquez' onwaarschijnlijke verteltalent ligt dat het boek niet in elkaar klapt van de inwendige spanningen . Maar hij vertelt alles in zijn typische, wat teruggetrokken stijl, schijnbaar zelf wat verwonderd over wat er allemaal gebeurt, maar tegelijk alles rustig behandelend alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Tegelijk slaagt hij er telkens weer in om de meest fantastische personages te creëren en die met een paar elementen door en door menselijk en reëel te maken. Iedereen wordt ook in zijn waarde gelaten en alle daden worden in ruimer perspectief geplaatst en verantwoord, zelfs in de meest absurde momenten blijft alles begrijpelijk en minzaam. Ik heb bij Marquez nog nooit een 'slecht' personage gezien, wel mensen die misbegrepen worden of zich afkeren van anderen, maar dat blijft altijd begrijpelijk en nooit worden je als lezer haatgevoelens opgedrongen. Behalve dan voor mensen die zeekoeien afknallen, maar die verdienen het ook wel écht .

Toen ik het boek uit had moest ik denken aan Elschot en zijn 'want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren', en moest inwendig wat schamper lachen. Laten we dit boek maar beschouwen als Marquez' grote fuck you aan dergelijke zever. Praktische bezwaren, het zal wel ja .