menu

Hier kun je zien welke berichten BobdH als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Tafel Vol Vlinders, Een - Tim Krabbé (2009)

2,0
Het boekje vond ik in zijn geheel tamelijk onorigineel; boy-meets-girl met een dosis toekomstidealen en de kwelling hoe daarmee om te gaan, zoals reeds vele malen eerder beschreven. De schrijfstijl liet mij koud en naar het einde toe werd het geheel steeds sentimenteler. Het einde vond ik ronduit afgeraffeld. Alsof er nog iets achteraan moest, zeker met het oog op wat er in het eerste gedeelte wordt opgebouwd, wat niet kon door restricties voor het boekenweekgeschenk.

Met Het Gouden Ei wist Tim mij te boeien en benieuwd maken naar meer werk, maar met Een Tafel vol Vlinders, mijn tweede aanraking met zijn werk na vele jaren, ben ik daar van genezen. 2.0*

Tell-All - Chuck Palahniuk (2010)

2,5
Chuck Palahniuk lijkt steeds meer een schrijver te zijn van pieken en dalen. Zo stak Snuff wat bleek af na het (achteraf bezien) sterk in elkaar gestoken Rant, en is nu ook Tell-All wat magertjes na het ingenieuze Pygmy.

Met Tell-All levert Chuck een karikatuur af van het Glamour Hollywood uit de jaren '60 en persifleert tevens het feit dat een acteur pas een ster is zodra er een biografie verschijnt. Uiteraard vol leugens, waarvan de meest flagrante leugen het sterkste (fictieve) beeld achterlaat van de persoon. Geschiedenis, zo lijkt de conclusie, is slechts fictie.

Een aardig idee dat wederom veel kansen schept voor gevatte one-liners (die Chuck als een hedendaagse Oscar Wilde ook meermalen aangrijpt), maar de gekozen stijlgimmick (de gil-de-la-tourette van het namendroppen) begint al snel oud te worden en de hoofdpersonages komen nergens tot leven.

Bovendien komt het plot pas na de helft van het boek op gang, waardoor je lange tijd moet teren op de observaties van de auteur. Akte 1 heeft daardoor veel weg van een ironische variant op zo'n pulpbiografie, wat ongetwijfeld het idee was maar helaas iets minder lekker wegleest. Des te meer doordat het nooit zo bijtend wordt als we van Chuck gewend zijn. Het is bijna braafjes. Het idee is uiteindelijk duidelijk, en wordt zelfs consequent en zeer sterk uitgewerkt. Maar net zoals het lastig te lezen Pygmy schiet het soms zijn doel voorbij.

Bewonderenswaardig, wederom, maar alleen de Palahniuk die-hards die in de gaten hebben waar hij mee bezig is en de knipoog herkennen zullen het weten te waarderen. Laten we hopen dat zijn roman voor 2011 (over een 13 jarig meisje dat gedoemd is weg te rotten in de hel) hem weer tot een piek brengt. 3*

Tercer Reich, El - Roberto Bolaño (2010)

Alternatieve titel: Het Derde Rijk

2,5
Tegenvallende Bolano over de obsessie van een jongen met een bordspel a la Risk, en de gebeurtenissen om hem heen. En eigenlijk is het niet veel meer dan dat, met een krampachtig verlangen van de auteur om het bordspel spannender, gevaarlijker en vooral: belangrijker te maken dan het werkelijk is. Echt spannend wordt het dan ook nergens. Daarvoor blijft het spel te vaag en doet de onheilspellende sfeer teveel aan als ongefundeerde paranoia in het hoofd van Udo.

Terwijl Bolano's overige romans sterk politiek of sociologisch beladen zijn, ontbreekt dit alles in Het Derde Rijk, terwijl ook de schrijfstijl hier jammer genoeg weinig voorstelt. Het tempo waarmee nieuwe gebeurtenissen zich aandoen houden de vaart erin en ook die mysterieuze sfeer zorgen ervoor dat je door blijft lezen (hopend op een plotwending die er wël toe doet), maar dat is het ook wel. Duidelijk een soort debuutwerkje.

Twelve Years a Slave - Solomon Northup (1853)

Alternatieve titel: Narrative of Solomon Northup, A Citizen of New-York, Kidnapped in Washington city in 1841, and Rescued in 1853, from a Cotton Plantation near the Red River in Louisiana,

4,5
Zoals (regisseur van de verfilming) Steve McQueen in zijn voorwaard al aangeeft, is het opvallend dat Solomon Northup's verslaglegging van zijn 12 jaren slavernij Twelve Year a Slave, na op moment van verschijning in 1853 een belangrijk document te zijn geweest van de verschrikkingen van de slavernij, vandaag de dag zo weinig bekend is of gelezen wordt. Hopelijk brengt de verfilming hier nu verandering in.

Niet alleen leest het boek makkelijk weg (en is daarmee een uitstekend middel om op scholen over de slavernij te leren), het is ook erg goed geschreven en bevat opvallend weinig verbittering van Solomon. Zelfs na de verschrikkingen waaraan hij onderworpen is en wat hij gezien heeft, weet hij nog op nuchtere wijze te vertellen over zijn meesters en zelfs positieve punten te vermelden. Zoals hij op een gegeven moment aangeeft, verwijt hij Epps (zijn voornaamste slavenhouder) niets omdat deze nu eenmaal is opgegroeid in een milieu waarin slavenhouderij heel normaal is en hem met de paplepel is ingegoten dat de neger niet veel meer is dan een dier dat kan praten.

Deze objectieve kijk op een gruwelijke periode, het unieke gezichtspunt van een goed opgeleide persoon die vrijheid gekend heeft en vervolgens jarenlang is onderworpen aan slavernij, en vervolgens deze slavernij kan beschrijven vanuit het perspectief van de slaaf, zorgt ervoor dat dit de beste blik op het fenomeen is dat ik ken en dat ongetwijfeld ooit geschreven is. Essentiële literatuur voor eenieder die geïnteresseerd is in het onderwerp en, gezien het nog met enige regelmaat opduiken van racisme, helaas nog steeds een zeer relevant boek.