Sluit me aan bij een aantal commentaren hierboven wat betreft de briefwisselingen tussen opa en oma. Haalt de vaart uit het verhaal en is overdreven sentimenteel en quasi diepzinnig geschreven. Jammerlijk contrast met het fantastische verhaal van Oskar. Zijn zoektocht is een van de meest onroerende, grappige, tragische, interessante en inventieve verhalen die ik in tijden heb gelezen. Vooral het einde bracht een brok in mijn keel. Erg mooi.

Serieus minpunt zijn de oudjes, hierdoor slechts 4*

Als Die-hard Potter fan per ongeluk zelfs 2 boeken bij twee verschillende internet instanties besteld en zaterdag enigszins verbaasd over het feit dat er 2 exemplaren op mijn deurmat lagen. Afgelopen middag mocht ik dan eindelijk de laatste letter uit het Laatste Boek lezen.

Onmogelijk voor mij om dit boek slecht te vinden, dit stond van tevoren al vast. Ook deel 7 deed het zweet weer in mijn handen staan, mijn hart bij sommige passages 2x zo snel kloppen, brokken kwamen in mijn keel vast te zitten en ik sloeg het boek dicht met een tevreden zucht. Vaak mezelf dwingend niet te snel te gaan om zo geen enkel detail te missen.

Toch is het boek bij lange na niet zo goed als The Goblet of Fire, mijn absolute favoriet. Ook The Half-blood Prince kon mij meer bekoren. Het grootste probleem waar Rowling zich, en wij als lezer natuurlijk ook, door heen heeft moet worstelen is het gemis van de vaste opzet. De succesformule Private Drive, Kings Cross, Hogwarts, Hogsmeade terug naar Hogwarts en dan het optreden tegen een/de vijand, wordt compleet aan de kant geschoven. Het feit dat Harry, Ron en Hermione niet meer terug naar Hogwarts gaan brengt een nieuw speelveld met zich mee, dat aan de ene kant voor problemen zorgt, maar aan de andere kant wordt het speelveld door Rowling niet onaardig benut.

Het grootste probleem voor mij was het verlies aan structuur. De hierboven genoemde succesformule zorgde altijd voor dat de 6 boeken een geraamte hadden waar omheen zich prachtige avonturen ontsponnen. De Deathly Hallows is een avontuur opzichzelf. Dit avontuur kent haar eindbestemming( het vernietigen van de Horcruxes en daarna als het even kan Voldemort ), maar hoe daar te komen is een groot raadsel. Dit zorgt voor een wat stug en warrig middenstuk. Het vinden van de Horcruxes levert veel spektakel op , maar de verhalen lopen niet helemaal lekker in elkaar over.

Daarnaast werkt het gemis van Dumbledore niet alleen door in de tovenaarswereld. Ook het boek heeft er last van. Dumbledore was vaak de gene die met al zijn wijsheid ervoor zorgde dat Harry op het goede spoor kwam en deze wijsheid kon veel 'plot-kronkels' verklaren. Nu Harry, Ron en Hermione het allemaal alleen moeten doen, komen de vondsten vaak maar zo aanwaaien. Natuurlijk ontvouwt het plan zich geleidelijk aan wel, maar komt het niet altijd zo natuurlijk over als toen Dumbledore nog leefde.

Genoeg negatief nu. Positief:
Het begin is echt ijzersterk. Hier werkt de nieuwe opzet uitstekend. In de andere boeken is het begin vaak, tot Kings Cross, wat vermoeiend en herhalen wat uit vorige keren is gebeurd. Nu wordt de lezer gelijk geconfronteerd met de harde realiteit zoals die is ontstaan na de terugkeer van Voldemort. Dit levert een erg spannend verhaal op, waarin de lezer argwaan krijgt tegen een behoorlijk aantal personen . De constante dreiging druipt van de pagina's af. Ik denk dat tot vlak na het huwelijk , geen van de vorige delen zo spannend is geweest. Met uitzondering van het slotstuk van Goblet of Fire.

Het middenstuk kent ook veel positiefs. Het is erg interessant om meer te weten te komen over Dumbledore . De strijd die Harry voert met zichzelf en de wanhoop van het niet hebben een een duidelijk plan of richting is goed verteld en 'Horcrux verhalen' opzich zijn natuurlijk erg leuk.

Dan het einde. Wanneer de climax nadert en het plan steeds duidelijker wordt, is het boek onmogelijk meer weg te leggen. Alle ingrediënten voor een fantastische ontknoping zijn aawezig. Ik vond het fantastisch dat niet alleen Harry en Voldemort met elkaar het gevecht aan gingen, maar dat heel 'goed' en 'kwaad' tegen over elkaar kwamen te staan. Schitterend spektakel!

De uiteindelijke afloop was onvermijdelijk . Toch is de suggestie die door Rowling wordt gewekt dat Harry echt doodgaat erg realistisch. Ik geloofde het, en een klein traantje moest toch weggepinkt worden. Goed drama! . Gelukkig wordt goed uitgelegd hoe en wat Harry niet doodgaat en waarom Voldemort de Elder Wand niet kan gebruiken anders zou er her en der nog wel een behoorlijke wenkbrauw opgetrokken kunnen worden.

Ten slotte Snape. Voor mij was er geen twijfel mogelijk dat hij en Dumbledore in het diepste geheim hun plan hadden. Had ook wel door dat de Patronus in het bos van hem was. Dat hij het allemaal voor Lily had gedaan, is wat soapig, maar misschien wel de enige mogelijk verklaring voor zijn enorme doorzettingsvermogen: 'Love'.

Ijzersterk begin, rommelig maar bij vlagen vermakelijk middenstuk en spectaculaire apotheose. Soms wat rare plot-kronkels, maar uiteindelijk 'het blijven tovenaars'.

4*