Prachtig werk van Brouwers waar in tegenstelling tot de gebeurtenissen, de zielenroerselen van de auteur voorop staan. En de taal. Mijn god, de taal. Meermaals vroeg ik me af hoe het mogelijk is dat die man en ik dezelfde taal hanteren. Hij als een virtuoos pianist, ik als een jongetje dat voor het eerst de blokfluit naar de mond brengt.

Dit zou in schrijfcursussen en op school verplichte kost moeten zijn. De manier waarop Brouwers de verschillende rode draden door elkaar weeft, zijn geniaal, net als de metaforen.

Kwaak kwaak 5*.

Na Out of My Mind was Vluchteling het tweede boek dat ik in de Boektoppers reeks mocht lezen. Boektoppers is een initiatief waarbij uitgeverij Van In periodiek 5 jeugdboeken voor (toekomstige) leerkrachten klaarzet. Die boeken zouden dan een inzicht moeten geven in wat jonge mensen leuk en boeiend vinden. Sta me toe dat ik het moeilijk heb met hun keuze.

Vluchteling is een boek waar 3 aparte verhalen verteld worden, die aan het einde uiteraard wat samenhang vertonen. Hoewel ik eerder al boeken las met wisselende verteller per hoofdstuk en dat me zelden stoorde, had ik hier moeite om in het verhaal te komen. De onderlinge draad blijft lang verborgen en dan krijg je al snel een verhakkeld geheel waar ik niet in kwam.

De schrijfstijl is behoorlijk vlot en wel aangepast aan jonge lezers. Maar de verhaallijn en onderliggende boodschap zijn flauw, haast kinderachtig. De vluchtelingen zijn goed, wat ze waar en wanneer dan ook doen. Een voorbeeld: Als Syriërs op de grond vallen om te bidden, worden ze door de lokalen onvriendelijk bekeken. Dat het jongetje niet begrijpt waarom iemand iets heeft tegen zijn dagdagelijkse gewoonte, past perfect. Maar in zo'n jeugdboek kan je volgens mij perfect uitleggen dat de anderen ook maar reageren op iets wat ze niet kennen en dat dit haast een natuurlijke reactie is. Dat gebeurt nergens, westerlingen zijn onverdraagzaam, dat lijkt hier wel de boodschap van de auteur.

Kortom: het is een boek dat ik nooit aan mijn leerlingen zal voorleggen. Al was het maar omdat er in de literatuur betere teksten te vinden zijn, die bovendien beter aansluiten bij de leefwereld van westerse kinderen. Er is al ellende genoeg op de wereld, laat hen nog maar even kind zijn en vooral: het plezante aan lezen leren ontdekken. De zwaardere kost kan dan wel op latere leeftijd.

2*

November is een leuk boek als je van de oudere Stephen King werken houdt. Het voelt eerst een beetje vreemd aan om een NL schrijver de Amerikaanse termen en gewoonten te zien neerpennen, maar gaandeweg concentreert het verhaal zich meer op de personages en minder op de setting. Uiteindelijk klopt deze omgeving ook gewoon beter dan een NL of Vlaams dorp. De afgelegen straat is nu eenmaal een element dat het allemaal wat echter maakt.

Het boek is in twee delen gesplitst. Deel één vond ik knap en stuurt lange tijd op een ethische kwestie aan: kunnen ze ook een niet-vrijwilliger offeren? Maar als dan alsnog een vrijwilliger opduikt, was ik ietwat teleurgesteld. Je wil toch weten wat er gebeurt als ze geen offer kunnen brengen?

Deel twee moddert aanvankelijk wat aan. Je krijgt wat pagina's over het niet-november deel van de personages' jaar te lezen en ach... het boeit me allemaal zo ontzettend weinig. Eens we opnieuw in november aanbelanden, zet ik me schrap voor hopelijk een spannend einde. Het gekozen pad om het verhaal te laten eindigen is best ok, goed gevonden binnen de gecreëerde mogelijkheden. Maar alweer blijf ik me afvragen wat er zou gebeuren als het offer niet gebracht werd...

Al bij al een aan te raden boek voor de liefhebbers van het genre. De opmerkingen moet je eerder zien als een 'ik mis een kers op de taart' gevoel. 4*

Dit boek heb ik gelezen in opdracht van mijn lerarenopleiding. Het behoorde tot de zogenaamde 'Boektoppers', een initiatief van uitgeverij Van In om leerkrachten boeken aan te bieden die bij hun leerlingen zouden kunnen aanslaan.

Wel, dit boek zal ik niet gebruiken. Het is naar mijn mening in twee bedjes ziek.

Eén: het gebruikt te eenvoudige taal. Het boek krioelt van de enkelvoudige zinnen, kleine woordjes en brengt een zeer complexe materie in een veel te eenvoudig verhaal. Dit is 12jarigen onderschatten, zorgen dat de grote meute mee is en hopen dat kinderen dit boek zelfstandig lezen. Begrijp me niet verkeerd, enkele kinderen zullen dit doen, maar het merendeel moet m.i. begeleidt worden tijdens het lezen en dan zijn er leukere teksten dan deze.

Twee: het onderwerp. Ik begeef me allicht op glad ijs want deze wereld ken ik niet en de auteur, moeder van een kind met dezelfde aandoening als het hoofdpersonage, uiteraard wel. De bedoelde poging lijkt me nobel: mindervalide kinderen bestaan ook en moeten als personen behandeld worden. Maar om het mindervalide kind meteen dan maar hoogintelligent te maken, is een grote stap. Bovendien... wat staat er hier op het spel? Melody wil een rolstoel > halve pagina later > Melody krijgt een rolstoel. Melody wil een spraakapparaat > halve pagina later > Melody krijgt een spraakapparaat. Het gaat me allemaal iets te makkelijk.

Literatuur is dit uiteraard niet, het is een kinderboek. Maar hoeft dat te willen zeggen dat alles goed ver-en afloopt? Nee toch? Je kan argumenteren dat er ook hier een obstakel op de weg ligt maar het missen van een quiz lijkt me een peulenschil in vergelijking met de echte struggles van Melody.

2*

Gelezen en goedgekeurd. In Condities krijgen we met Vincent Pek mijn favoriet soort personage: een gewone man die in een ongewone situatie terecht komt. De manier waarop deze door zijn dagen gaat, is wat mij betreft erg schetsend voor de moderne mens: zolang we ons maar bezig houden, voelen we ons relatief goed. Als je echter stilvalt, om een op het eerste zicht begrijpelijke reden, denk je te veel na, focus je op wat je niet kan en spiraal je naar beneden. Leuk om dit boek te lezen terwijl ik zelf immobiel in de zetel lig en ook de 'wat kan ik doen' blues heb (en soms ook de 'raak ik tijdig op het toilet' vibe, gelukkig niet in die mate van Pek).

Opbouw en toenemende spanning zijn zeker de sterke elementen van deze roman. Logisch dat het dus eerst wat trager gaat, maar dat stoort me niet. Zo rol je lekker in het verhaal. Na verloop van tijd keek ik echt uit naar de terugkeer van Jana, maar dat blijkt uiteindelijk niet te gebeuren. Jammer.

Aan het einde van de rit een erg positief gevoel over deze auteur en benieuwd naar andere werken. Dit allemaal dankzij het kwartaalboek, dus alweer een dank u Boekmeter!

4*

2023 zal voor mij het jaar van de gescheurde achillespees worden. Hoewel het lichamelijke ongemak behoorlijk meevalt, is het praktische minder aangenaam: ik kan niet meer zelfstandig naar de bibliotheek gaan.

Dus rommelde ik mijn kasten te pletter op zoek naar een boek. En niet zomaar een boek, een boek dat ik wou herlezen. Vele haalden de cut niet, one hit wonders of klassiekers die ik nog te vers in het geheugen had. En toen viel mijn oog op Revival, dat "elektriciteit boek" van Stephen King... Hoe ging dat ook alweer? De gekke priester kon ik me herinneren, maar wat deed die ook alweer?

Ik had me nochtans voorgenomen King, of toch zeker zijn post Castle Rock boeken, links te laten liggen na het ontgoochelende Fairy Tale. Maar nood brak wet en ik begon te lezen.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Revival is een goed boek. Onderhoudend, beter dan de middelmaat, geen wereldwonder, geen must read, maar een plezierig tijdverdrijf, zeker voor iemand die urenlang alleen in de zetel ligt.

Alle klassieke King elementen kan je hier vinden. De net iets te lange randbeschrijvingen, die echter zo prachtig neergepend worden dat ze je het verhaal insleuren. Daar is King de meester in, meer nog dan Master of Suspense zou ik hem de Master of Weaving noemen. Niemand kan je een verhaal met mondjesmaat voeren dat je voor je het weet, verslaafd naar meer hunkert.

Is het nieuw en verfrissend? Nee. Zoals hierboven aangehaald gaat King alweer aan de slag met een normale man (jongen in dit geval), transitioneert hij deze prachtig naar een adolescent en laat dan een (drug)probleem opduiken. Het hoofdpersonage herneemt zich en wordt een held, die zichzelf moet overwinnen. Naar het einde blijkt dat dit maar zus en zo lukt en moet hij met de gevolgen van zijn falen verder leven.

Ben ik dan teleurgesteld? Ach nee, King weet wat verkoopt en een man van zijn generatie die in armoede opgroeide, zal je vaak naar beproefde methoden zien grijpen om commercieel succes te garanderen. Het is entertainment voor de massa, maar als je er zo in gaat, is het vaak best leuk. Bovendien las ik ooit dat er maar 7 basisverhalen bestaan en alle andere daar een variant van zijn, dus wat wil je nou helemaal?

Moet je Revival lezen? Ja, als je King fan bent. Ja, als je boeken wil lezen na een mentaal inspannende werkdag. Nee, als je diep filosofische of maatschappelijke thema's wil ontginnen.

3.5* en een leuke reünie met een man die in 2014 nog steeds schreef wat ik leuk vond.

Nogmaals deze prachtige ode aan de boerenstiel herlezen en elke keer weer is het genieten. Hoe Felix Timmermans, zelf een stadsmens uit Lier, de metaforen uit de landbouw uit zijn mouw blijft schudden, is ronduit impressionant. Over zijn eerste vrouw Fien laat Felix boer Wortel zeggen: ze blonk gelijk een gedroogde ajuin. Het lijkt eenvoudig maar daarin schuilt de grote kunstenaar.

Wat jammer dat deze slechts 2 stemmen haalt op deze site.

5*

stem geplaatst