stem geplaatst

Naar goede gewoonte heb ik een boek dat veel stof deed opwaaien enkele jaren laten liggen en dan in alle rust even beetgenomen.

Sapiens begint alvast veelbelovend. Het vermogen van de mens om zich dingen te verbeelden die er niet zijn en dat koppelen aan roddelen, kijk dat vind ik nou eenmaal goed gedaan. Het hele stuk over de prehistorie is zeker een aanrader wat mij betreft.

Verderop wordt het, zoals Pleun het mooi verwoordde, een 'moetje'. Er staat heel veel informatie op weinig plaats en de schrijver lijkt maar niet te kiezen voor wie hij het boek geschreven heeft. Soms bedient hij zich van een taal die massa moet begrijpen, soms wordt het iets technischer, vaak kronkelen de zinnen met een tussentaaltje van de twee.

Wat onthoud ik van dit boek? De mens zette de stap van de Middeleeuwen naar de Vroegmoderne Tijd door het onbekende te omarmen. God heeft niet langer alles uitgelegd in een Boek, de mensheid gaat zelf op zoek naar zijn waarheid. De stap naar de Actuele Tijd is dan dat ieder zijn eigen waarheid krijgt.

Dat is een mooie gedachtegang en stof tot reflectie/discussie, de ultieme reden waarvoor dit soort boeken bestaan. Maar of je nu 450 pagina's nodig had om deze stelling te poneren? Uiteindelijk blijf ik achter met een klein inzichtje en een lange leesbeurt, die me energiegewijs meer kostte dan het me opleverde.

2.5*