(reactie op ander bericht)


Niet dus.

Als kind was ik dol op de videotheek en wou ik er zowaar gaan wonen. Dit boek kon dus een leuk tussendoortje worden, maar haalt nergens het niveau om boven de middelmaat uit te stijgen.

Ik zou het wellicht snel vergeten, al zal het mij bijblijven als de gekloonde Brusselmans. Er zijn geen leuke personages, de hoofdpersoon drinkt de hele dag en wordt nooit zelfs maar beneveld, de auteur start met een geinig ideetje om hem verschillende namen te geven en laat dit na pakweg pagina 50 botweg vallen.

Ach, er is al genoeg ellende in de wereld, laat dit maar aan jou voorbij gaan, Brusselmans fan of niet.

1.5*

Na een lange Ken Follett wou ik een korter boek en dat is dan De Metsiers geworden, eindelijk mijn eerste Claus boek. Alweer blijf ik na het lezen van een literair monument met een wrang gevoel achter, een 'ligt het nu aan mij' wrevel want...

Ik vind dit geen goed boek. Het verhaal wordt op een dusdanige manier verteld, dat het me vaak niet duidelijk is wat er gebeurt. Dat het vertelperspectief wisselt, stoort me niet als dusdanig maar als je dan ook nog (soms) met de chronologie morrelt, verdwaalde ik in een kluwen van gebeurtenissen die vaag wat met elkaar te maken hadden.

Ook morrelt er wat aan de gebruikte taal. Elk personage gebruikt quasi dezelfde taal, het is me duidelijk dat we Claus lezen en niet zijn personages. Een meisje, een soldaat, een ietwat achterlijke jongen, allemaal praten ze op dezelfde manier, een manier die volgens mij niet past bij een aan lager wal geraakt gezin.

Her en der lees ik: wat moedig om hierover te schrijven, in die tijd. Tja, ik heb die tijd natuurlijk niet meegemaakt, maar weet wel dat het abortus gegeven in mijn streek wel gekend was, reeds in de jaren '30. Het geeft me een groot 'ja jongen, zo ging het er op het platteland in die tijd aan toe' gevoel. De broer/zus verhouding is natuurlijk andere koek, maar nergens wordt het dermate storend dat ik op het puntje van mijn stoel ga zitten.

2.5*

Steengoed boek dat vaak als een 'The Pillars of the Earth' revisited aanvoelt. Je zou het Follett kunnen kwalijk nemen, maar ach, er is nu eenmaal relatief weinig geweten over de vroege Middeleeuwen en een goede remake heeft ook zijn charmes.

De onderdrukte jonkvrouw, de goede en slechte clerici, de aanstormende held uit de onderlaag, ze tekenen weer allemaal present. Follett weeft het verhaal rustig maar gestaag tot een epos waar ik met veel plezier doorheen fietste. Nergens wordt het ultra spannend, maar nergens heb ik de indruk dat hij richting een plot schrijft. Het is gewoon een fijne schrijfstijl voor iemand als ik die met graagte lang in een wereld verliest.

5*