menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Shaky. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Branchie - Niccolò Ammaniti (1994) 3,5

Alternatieve titel: Kieuwen, 30 april 2019, 20:32 uur

Dit is mijn eerste kennismaking met Ammaniti en ik ben nu al benieuwd naar de rest van zijn oeuvre. Wat een heerlijk absurdisme is dit Branchie dat iedere bladzijde opnieuw weet te verassen. Voorspelbaar is dit boek allerminst aangezien de ene na de andere totaal bizarre gebeurtenis voorbijkomt.

Waar het verhaal nog vrij serieus en realistisch begint, met de protagonist die ziek blijkt te zijn en een geheimzinnige brief uit India krijgt, ontaard het geheel al snel in een knotsgekke trip die in een sneltreinvaart voorbijtrekt.

Het geheel mist net wat sturing en focus om een echte topper te kunnen zijn, maar als dit je debuutroman is dan kan het niet anders dat er veel volgt. Binnenkort maar eens een volgend boek van de man lezen.

» details   » naar bericht  » reageer  

Himmel, Der Nirgendwo Endet - Marlen Haushofer (1966) 2,0

Alternatieve titel: Hemel Die Nergens Ophoudt, 29 april 2019, 18:46 uur

Gelezen in het kader van het BoekMeter Boek van het Kwartaal.

Hoewel ik zelf niet wist wat te verwachten, deden de twee recensies hierboven vermoeden dat ik zou gaan smullen van het boek. Mijn leeservaring viel echter volledig anders uit. Het geheel is mierzoet en doorspekt met geloofsaspecten; twee zaken die er bij mij niet al te best in gaan. Van begin tot eind had ik beelden van Little House on the Prairie in mijn hoofd en Haushofer weet mij niet te overtuigen met haar schrijfstijl. De omgeving wordt levendig omschreven en de details zijn bij momenten erg sterk, maar dat is niet voldoende om te kunnen overtuigen.

Het boek draait allemaal om de jonge (en nogal vervelende) Meta.

(reactie op ander bericht)



Het eerste dat ik mij afvroeg tijdens het lezen was: hoe oud is dit kind?? In haar jonge jaren filosofeerde Meta er namelijk duchtig op los. Ze heeft zichzelf leren lezen, maar wat nog veel knapper is; ze denkt na over de dood en het leven, ze evalueert de achterliggende gedachtes bij de relaties tussen mensen, heeft het concept van tijd al volledig onder de knie en over haar kunde tot echt abstract denken zullen we het maar helemaal niet hebben.

Daarnaast heeft ze een woordenschat waar menig volwassene jaloers op is. Althans, tijdens haar echt jonge jaren beschikt ze hierover. Wanneer ze rond de acht is, schrijft Haushofer plots dat Meta niet alles snapt wat in de boeken die ze leest en sommige woorden lastig vindt (plots wordt er door de omgeving ook geregeld een woord uitgelegd). Vreemd, want toen ze een peuter / kleuter was, dacht en sprak ze als een volleerd professor.

Op sommige momenten is Meta een 'echt' kind, met alle knulligheid, koppigheid en onschuld die daarbij komt kijken, op andere moment is het een intellectueel wonder. Haushofer kan deze keuze maar niet maken; wordt dit verhaal verteld vanuit het kind of wordt dit verteld vanuit de volwassene die ooit dit kind was? Storend.

De eerste 75 bladzijdes vind ik dan ook bijzonder moeilijk om doorheen te komen. Ik geloof het van geen kant en het taalgebruik springt van overdreven naar ronduit kinderachtig; opnieuw die keuze die Haushofer niet maakt.

Hierna wordt het gelukkig wat beter. Wanneer Meta wat ouder is (8+) verandert de taal, de zinsbouw, de inhoud en het verhalende. Het lijkt er bijna op alsof hier de echte, daadwerkelijke, herinneringen van Haushofer hun werk doen waar ze haar jeugdige herinneringen uit de eerste 75 bladzijdes wat meer als volwassene heeft ingekleurd.

Verhaaltechnisch valt er niets over dit boek te vertellen, maar het is niet helemaal eerlijk om daar kritiek op te hebben want daar draait het natuurlijk ook niet om. Toch is het volledig ontbreken van enig verhaal onprettig en draagt bij aan het ultrabrave karakter van dit boek. Niet alleen hoeft er op plotniveau niets te gebeuren dat enigszins geïnterpreteerd hoeft te worden, ook de karakters zijn vrij eendimensionaal en te braaf voor woorden.

Al met al kan ik maar weinig met dit boek. Braaf, gelovig, onevenwichtig. Dat Haushofer bijzonder sterk beschrijvend kan schrijven staat buiten kijf, maar dit boek mist voor mij toch echt wel teveel op vrijwel ieder gebied om te kunnen imponeren en/of boeien.

» details   » naar bericht  » reageer  

Cold-Blooded: A True Story of Love, Lies, Greed, and Murder - Carlton Smith (2004) 3,0

26 april 2019, 16:20 uur

Hoewel ook dit boek weer bijzonder goed geschreven is door Smith, weet het me niet te pakken. De hele setting van de paardensport kan mij maar weinig interesseren en ook de vele personen die al dan niet een rol spelen in het onderzoek kunnen niet altijd mijn aandacht erbij houden.

Waar Smith opnieuw in excelleert is het uitstekende onderzoek dat hij heeft gedaan waardoor hij werkelijk alles lijkt te weten van de belangrijkste figuren uit deze zaak. We krijgen een uitgebreide achtergrond en karakterschets van Larry en Elisa te lezen en ook de politieverhoren zijn uitstekend verwerkt.

Kwalitatief is er weinig mis met dit boek, maar op het gebied van spanning laat het wat te wensen over; daarvoor is het niet enerverend genoeg. 3*.

» details   » naar bericht  » reageer  

Ik Had een Strohoed en een Wandelstok - Jan Arends (1974) 4,0

12 april 2019, 19:27 uur

Dit is het derde werk van Arends dat ik lees en ook nu ben ik onder de indruk van de manier waarop de man zich uitdrukt. De pure wanhoop en tragische acceptatie van zijn eigen lot schreeuwen naar mij vanuit de bladzijdes.

Arends neemt ons mee in zijn eigen ontstaansgeschiedenis en spreekt over de tijd van voor zijn geboorte. Albert King's lyrics If it wasn't for bad luck, I wouldn't have no luck at all speelt door mijn hoofd wanneer ik denk aan de manier dat de protagonist door het leven ging. Het moge duidelijk zijn dat deze man veel heeft meegemaakt en dat zijn lot voorafgaand aan zijn geboorte al vast leek te staan.

In 1974 sprong Arends uit een raam en maakte op deze manier een einde aan zijn leven. Zijn boeken leven echter voort en zoals hij het zelf mooi stelt (reactie op ander bericht)

.

» details   » naar bericht  » reageer  

Baltimore Waltz, The - Paula Vogel (1992) 3,5

11 april 2019, 23:06 uur

The Baltimore Waltz begint bijna als een klucht. Het stapelt de ene overdreven komische situatie op de andere.

Nadat Anna te horen heeft gekregen dat ze ATD heeft opgelopen, besluit ze er samen met haar broer op uit te trekken. Ze maken een reis door Europa en waar haar broer graag cultuur wil snuiven, wil Anna niets liever dan de beest uithangen. Ze drinkt erop los en gaat met iedereen die ze tegenkomt naar bed.

Om eerlijk te zijn; die eerste helft van het stuk kon ik er helemaal niks mee. Veel te luchtig en overdreven lollig geschreven. Maar dan komen de laatste hoofdstukken....

Prachtig. Wanneer je erachter komt dat Anna helemaal niets heeft, maar het juist haar broer is die aan AIDS is overleden ga je de eerste helft in het juiste perspectief zien. Het hele reizen door Europa gedeelte was niets minder dan Anna die probeert te verdringen dat ze de laatste wens van haar broer nooit heeft ingewilligd. Nu treden haar afweermechanismes in werking om te kunnen omgaan met de dood van haar broer.

Wanneer er meer nadruk had gelegen op dit tweede deel en het eerste deel beduidend korter was geweest, had ik een hogere waardering gegeven. Matig begin, ijzersterk einde; 3,5*.

» details   » naar bericht  » reageer  

Boston Marriage - David Mamet (2000) 4,0

11 april 2019, 23:06 uur

Mamet blinkt opnieuw uit in zijn magie met taal. Zowel op woordniveau als op toon, gevoel en emotie raakt hij zoals altijd de juiste snaar. Hilarisch, grof, hard en recht voor zijn raap zijn omschrijvingen die bijna vanzelfsprekend zijn wanneer we het over een Mamet play hebben.

Ook in Boston Marriage zijn de dialogen om van te smullen. Zeker de grofgebekte Schotse huishoudster Catherine zorgt voor de nodige opschudding.

Verhaaltechnisch is dit zeker niet zijn beste werk en dat wordt vooral duidelijk in het matige einde dat rustig een anticlimax genoemd kan worden. Toch valt er weer genoeg te genieten. 4*.

» details   » naar bericht  » reageer  

Bill Duke: My 40-Year Career on Screen and behind the Camera - Bill Duke (2018) 4,0

10 april 2019, 20:48 uur

(reactie op ander bericht)



Bill Duke schijnt een licht op zijn indrukwekkende carrière en focust daarbij op de stappen die gezet zijn om daar te komen. Hij spreekt over zijn jeugdjaren en welke gebeurtenissen in zijn leven ervoor gezorgd hebben dat hij de man is die hij vandaag is, zowel positief als negatief.

Wat je vooral merkt tijdens het lezen is dat Duke zich af en toe verliest in zijn verhalen; hij haalt herinneringen op en legt geregeld de link naar de human right movements, de plek van Afro-Amerikanen in de wereld en het onrecht dat vrouwen wordt aangedaan. Hoewel hij bijzonder interessante en geregeld goed doordachte aspecten benoemt, voelt het niet altijd even gestructureerd aan.

Toch zorgt het boek voor een prettige leeservaring omdat Duke ontwapenend eerlijk is. Hij vertelt over zijn drugsverslaving, de manier waarop hij geen romantische relaties kan onderhouden, hoe hij op straat heeft gebedeld om kleingeld en er is een schokkend verhaal over hoe hij als klein jongetje seksueel misbruikt is door zijn oppasser..

Dit boek is geen zelfverheerlijking of een poging om bij collega's te slijmen. Duke heeft daadwerkelijk wat te melden. Het gebeurt weliswaar niet altijd even geordend, maar het komt volledig vanuit een goed hart.

» details   » naar bericht  » reageer