Boek boeit continu en leest prettig weg. Genoeg verrassende ontwikkelingen. Verwijst naar het boek van Jules Verne. Het gemiddelde oordeel van 3,6 vind ik te laag.

Klein westernboekje. De vertaling is een bewerking van het boek geworden en is uitgegeven als TV pocket nr. 106. Geen literatuur met een hoofdletter L dus. In zijn voorwoord vertelt de auteur dat de achtergrond van het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen in deze regio. En dan maakt dat verhaal best indruk, een door geweld afgedwongen verhuizing van onschuldige en vreedzame allochtone bewoners die daar al zo'n 50 jaar wonen.

Wat een mooi en rijk boek is dit geworden. Het is in fraai Duits geschreven, maar leest minder gemakkelijk omdat de verhalen over de moeder en van de kinderen door elkaar heen lopen en in de tijd wat heen en weer springen. Maar het resultaat mag er zijn. Je wordt meegesleept in een familiegeschiedenis die door landen, zelfs continenten heen strijkt. En er gebeurt veel. Er zijn erg veel emotionele gebeurtenissen. De schrijver is in de huid van deze personen gekropen en heeft ze geloofwaardig en levend gemaakt voor de lezer. Tja, en dan heeft de hoofdpersoon in 1886 ook haar eigen memoires geschreven. Maar voorshands beperkt ik me tot dit boek, dat helaas geen Nederlandse vertaling kreeg. Denkelijk omdat dit verhaal voor Nederlanders minder interessant is omdat Nederland geen koloniale verbinding kreeg met Zanzibar.

Dit boek kreeg na zijn verschijnen lovende kritieken in verband met het verschijnen als de debuutroman van deze schrijver. Ik kreeg er aanvankelijk gemengde gevoelens bij, want al in het eerste hoofdstuk werd de vroege ontwikkeling van het gezin met zijn grootouders in al zijn ingewikkeldheid beschreven. Ik heb doorgezet en gaandeweg begon het familieverhaal duidelijker te worden en ook te boeien. Dominee en Daisy, intelligente Victor, Jet, Tom en Mien en de begaafde Grada en de minder begaafde Julius; zij beginnen allen te leven, met hun nukken en zwakheden en verlangens. En dan wordt het toch een rijk en imponerend boek. Maar ondanks de positieve receptie van dit boek heeft deze auteur zich daarna vnl. bezig gehouden met het vertalen van boeken.

Een bundel uitstekende verhalen, die ook internationaal zeer goede beoordelingen kreeg. Regelmatig zijn die goede beoordelingen op de achterflap wat overdreven, maar in dit geval toch niet. The Wall Street Journal spreekt vol lof over deze schrijver en de New York Times Book Review noemt dit een van de beste boeken uit 1996, Editor's Choice. Goodreads geeft een 4.13.
William Trevor gebruikt geen literair ingewikkelde taal om de gebeurtenissen van zijn personen te beschrijven. Hij schrijft duidelijk en zet de situatie, c.q. de problematiek goed neer. De ene keer zal die je meer aanspreken dan de andere keer, maar raken doet hij je wel. Dus jammer dat dit boek geen vertaling kreeg.

Ik heb jaren terug met veel plezier veel van de belevenissen van Agnes gelezen. Nu vind ik dit boek met verhaaltjes over Agnes (dit is de eerste bundel) minder leuk en ook minder passend geworden. Het geheel komt erop neer dat Agnes maar geen echte keuzes kan / wil maken wat betreft relaties. En verder - Robsessie noemde dit al - veel overmatig drankgebruik. (De Gooise Vrouwen uit de Tv-serie zijn er niets bij.) Verder lees ik in deze eerste bundel nergens waar Agnes eigenlijk haar geld vandaan heeft/krijgt.
Dus al met al, nu toch wel behoorlijk gedateerd. Mijn 3,5 * berust derhalve op nostalgie.

Heel interessant zoals we meegenomen worden in de tijd en plaatsen die Ali en Nino met elkaar bezoeken in deze smeltkroes van culturen. Het boek met zoveel namen en culturen leest niet zo makkelijk weg als een hedendaagse thriller, maar daar krijg je dan wel heel veel voor terug. Wat deze beide jongeren van hoge komaf allemaal moeten meemaken...; hoe moet het dan niet geweest zijn voor de gewone mensen uit die tijd in die streek. En dan merk je dat het nog steeds geen stabiel gebied is geworden met Armenië, Azerbeidzjan, Iran en grote broer Rusland en de minder grote broer Turkije en de inmiddels door Armenië ingenomen enclaves Nagorno-Karabach.

Een wat onevenwichtig boek. De anti-misdaadorganisatie Unaco wordt geconfronteerd met een gijzeling in Libië en de diefstal van de Nachtwacht, waarbij onduidelijk is waar en wanneer dit schilderij door een vervalsing werd vervangen en waar het origineel terecht gekomen is. De gijzeling in Libië krijgt al gauw minder aandacht in dit verhaal. En dan is het dus een onderhoudend detectiveverhaal waarbij de penoze in Amsterdam een voorname plaats inneemt. Verderop in het boek verplaatsen de handelingen zich naar Rio in Brazilië. Dan wordt het spannender, maar tegelijk ook chaotischer. Spionage en contraspionage nemen het dan tegen elkaar op. De hoeveelheid gebruikten wapens is dan ongekend groot. En de onwaarschijnlijkheden nemen toe.

Begint als een "coming of age"-verhaal en eindigt in een gedwongen masochistische relatie. Een goed en pakkend geschreven verhaal door deze schrijver van wie ik nog niet eerder had gehoord.

Natuurlijk is de hoofdpersoon, de dertigjarige Iris, een irritant persoon, die heel erg met zichzelf bezig is en een wel erg grote en grove mond heeft m.n. richting de mannen die ze tegen komt en voor wie ze ofwel gevoelens krijgt of op wie ze afknapt. Je kunt het ook assertief noemen van deze mevrouw, maar dat is dan wel in een overtreffende trap. En als je je aan deze hoofdpersoon gaat ergeren is het wel een dik boek om doorheen te komen. Aan de andere kant zijn er nog al wat veranderingen in de story en geeft het enkele inkijkjes in wat een productiebedrijf voor een commerciële tv-zender zoal kan verzinnen. Daarnaast zijn er (heel kleine) stukjes over een kinderziekenhuis die ontroeren. Ook is er een bladzijde toegevoegd die reclame maakt voor het Steunfonds van het Emma Kinderziekenhuis AMC van wie Daphne Deckers ambassadeur is.

Een heel mooi boek in een fraaie schrijfstijl en goed vertaald. Grote problematieken als WOI en een moord en zelfs martelingen worden 'klein' en daarmee gevoelig en met mededogen beschreven. Er zitten verschillende 'lagen' in het boek: de verschrikkelijke oorlog, een klein stadje in het begin van de vorige eeuw met de beperkte voorzieningen die men toen had en het standsverschil uit die tijd. En dat alle verweven tot een fraai geheel.

De sfeer van het verhaal is goed beschreven alsmede de problematiek. Maar de geloofwaardigheid van het verhaal en het laatste stuk laat te wensen over. Gedeeltelijk een gemiste kans derhalve.

Toneelstuk in de traditie van Eugene O'Neil, Tennessee Williams en Edward Albee en daarmee van grote kwaliteit. Trauma's en familiegeheimen gaan samen met elkaar ongegeneerd de waarheid zeggen. Kreeg de Pulitzer Prize for Drama in 2008.
Werd in 2013 verfilmd met een sterrencast met o.m. Meryl Streep en Julia Roberts.

Dit is een sterk verhaal, dit (kleine) epos over de familie Kurowski uit Oost-Pruisen. Je leeft mee met deze familie die het oorlogsgeweld uit Rusland wil ontvluchten en dat maar gedeeltelijk realiseert. Het boek maakt nog eens duidelijk hoe verwoestend WOII voor Duitsland zelf geweest is. Het hele land in puin. En dan maar zien dat je uit deze puinhopen na de oorlog een nieuw bestaan opbouwt. En dan realiseer je je dat veel van de huidige fraaie gebouwen in Duitse steden nieuw opgebouwd en gedecoreerd zijn.
Minpuntjes in het boek zijn dat eigenlijk alleen de Duitse kant van de oorlog wordt belicht en het Duitse lijden en dat Konsalik de familie Kurowski zoveel stadjes en dorpjes uit Oost-Pruisen laat doorlopen en ja die hebben nu allemaal andere Poolse namen gekregen.