Zo goed als ik (in het verleden) ‘Mooi Was Maria’ van deze schrijfster vond, zo slecht vind ik deze bundel van bij elkaar geraapte verhalen. Veel van hen komen tamelijk chaotisch over en zijn, wat mij betreft, oninteressant. Het best is de auteur op gang in het 1e verhaal waar een cliënt een intakegesprek krijgt bij de vrouwelijke therapeut. En ja, dan komt ook de beroepsachtergrond van de schrijfster naar voren. In het 8e verhaal ‘De Gerolde Bal’ maakt de schrijfster in het eerste stukje haar eigen proza, geënt op het Frans “Hij ziet mijn hulpvragende blik en wil mij een plastic tasje aanredeneren. Maar ik redeneer hem terug dat er slechts een boodschap bovenop kan komen te bivakkeren…” Tja, als dat humor is, is dat niet de mijne.

De Volkskrant plaatst op 9 februari 1968 op de voorpagina dat zij dit verhaal als een feuilleton in de krant zal publiceren. Het boek speelt zich af in de toneelwereld. De schrijver is zelf acteur in de Engelse TV-serie Walter en Connie. De vertaling is van Henriette van Eyk. In datzelfde jaar is dit verhaal ook als boek uitgegeven in de serie Zwarte Beertjes van Bruna. Dan wordt de vertaling toegeschreven aan Jet van den Hout (!).
En dan het verhaal: Een wat klunzige hoofdpersoon met een goed hart komt in vreemde en spannende situaties terecht. Gelukkig heeft hij een vriendin die hem probeert op het goede spoor te houden. Al met al best een aardige thriller. Maar de schrijver is nooit doorgebroken en het is bij 2 boeken gebleven.

Ik ben teleurgesteld over deze bundel verhalen die weinig of niets met elkaar te maken lijken te hebben. Ik vermoed dat nr. 2 en nr. 4 en misschien nr. 5 autobiografische kenmerken hebben, maar de overige ... De kwaliteit van de verhalen is erg wisselend.
In het 2e verhaal: "Liefste" laat de auteur zijn taalkundige kennis op ons los.
In het 4e verhaal: "Een Reisje naar Berlijn" laat de auteur ons meeleven met zijn grote kennis over het Berlijn van de Koude Oorlogperiode.
Maar wie zit op dit soort zaken en uitgebreide kennis te wachten?
Het 5e verhaal: "Thalassa" is het leukste, meest duidelijke en minst gecompliceerde verhaal.
Het 6e verhaal: "Embryonaal" is dusdanig warrig opgeschreven dat ik het na 1,5 pagina heb opgegeven.
Ik denk dat er beter werk van deze auteur te vinden is.

Ik heb nu achter elkaar "De Geniale Vriendin" van Elena Ferrante en "Jaren van Onbehagen" van Dacia Maraini gelezen en nu dit boek. Alle drie coming-of-age boeken, over meisjes op weg om jonge vrouwen te worden. De schrijfsters verwoorden de ontwikkeling van hun hoofdpersoon elk op hun eigen verschillende manier. Messud schrijft de ontwikkeling mooi op en de vertaling is ook goed, maar ze neemt daarvoor wel de tijd. Als je dat geduld hebt is het een subtiel verhaal over de ontwikkeling van een meisjesvriendschap in een fictief stadje, ik denk meer een dorp, in Massachusetts in de VS.

stem geplaatst

Duidelijk is dat Hemmerechts goed kan schrijven. Ze voert hier personen op, elk met een eigen verleden en een familiegeschiedenis. In dit geval het gezin Vandenavenne-Ghyssels met hun drie kinderen Woud, Onno en Gitte. Alle gezinsleden zijn naar onze maatstaven 'vreemd', beter gezegd onmachtig met hun verleden en heden terecht te komen. In het eerste gedeelte van het boek val je wat betreft de gebeurtenissen van de ene verrassing in de andere. Daarna stabiliseren zaken zich enigszins, d.w.z. zijn er geen grotere verrassingen meer, tot aan de climax die het verleden blootlegt. Geen 'leuk' boek om te lezen, maar wel interessant om kennis te maken met dit gezin en deze samenleving die te extreem lijkt om echt te bestaan. Aan het eind bleef ik zitten met de vraag hoe het verder zou gaan met de ik-persoon uit het verhaal, met Gitte.

Als je deze verhalen nu leest vallen twee zaken op. Er wordt door de Just Men gekeken naar uiterlijke gezichtskenmerken om daaruit te concluderen tot misdadigheid van een individu. En op grond van het beste voor mensen die men graag mag of die men dat gunt gebruiken de Just Men zelfs het ultieme middel van moord op een persoon. Eigen richting in optima forma. En toch waren deze verhalen vroeger populair evenals de tv-serie op grond van deze verhalen. Tja …, de verhalen geven de lezer nu op zijn minst een ongemakkelijk gevoel, maar ze lezen wel makkelijk weg.

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

Een pakkend verhaal, dat van het 17jarige meisje Enrica uit Rome. Ze is bezig het leven te ontdekken, ook het seksuele leven en daarbij welke gevoelens er zich zoal bij een jonge vrouw kunnen ontwikkelen. En met haar gevoelens worstelt zij door het boek heen. Zij, die geen liefde heeft gekregen van haar ouders en nu door mannen wordt begeerd, door een paar gewoon voor het genot, maar door één oprecht. Maar ze wil verder en zich aan dit milieu ontworstelen. En natuurlijk kost zoiets haar moeite. Een detail, haar vriendje Cesare is vroeger in Holland geweest en heeft foto's van Holland op de muur van zijn slaapkamer. Hij is daar een keer op vakantie geweest en heeft daar toen een seksuele ervaring gehad. Maar aan zijn compassie jegens meisjes moet nog steeds wel het een en ander verbeterd worden. Ik beveel dit boek aan.
Dit boek heeft in 1962 de internationale Prix Formentor gekregen en is in 1968 verfilmd door de Italiaanse regisseur Giuliano Biagetti, met Haydée Politoff en Jean Sorel in de hoofdrollen. Deze film staat nog niet op MM wel op Imbd.