Een zeer goed boek over de slavernij in Amerika gedurende de negentiende eeuw, maar helaas niet zonder schoonheidsfoutjes. Styron kreeg na publicatie van
'The Confessions of Nat Turner' – al dan niet terecht – kritiek omdat hij als rijke blanke man (uit een gegoede familie) eens
effe ging vertellen hoe de vork nu juist in de steel zat wat betreft de opstand van de zwarte slaven. Ook verweet men hem dat hij het leven van de slaven te karikaturaal had weergegeven en daar valt iets over te zeggen. Zo vind ik bijvoorbeeld een andere Amerikaanse klassieker, Steinbeck's
The Grapes of Wrath, hoewel vergelijkbaar toch een totaal ander sociaal thema aansnijdend, beter uitgewerkt en de personages bezitten meer karakter, ze zijn minder eendimensionaal. In
'The Confessions of Nat Turner' zijn de meeste personages goed of (rot)slecht. En dat is eigenlijk jammer, want mensen zijn nu eenmaal niet goed óf slecht. Dit controversieel boek leverde William Styron de Pulitzer-prijs voor fictie op in 1968. Zeker het lezen waard.