Aeneïs

De Romeinse tegenhanger van de Ilias en Odyssee werd in zijn tijd daverend ontvangen. Vergilius wist de Romeinen een eigen identiteit te geven, zoals Homerus bij de Grieken had gedaan. Het grootste gevaar is dat je dan of een imitatie, of een slap aftreksel van die twee gigantische werken kan krijgen. Vergilius weet echter beide te voorkomen, en zet een heel eigen, groots en fenomenaal epos neer.

Dat Vergilius Aeneas als aartsvader van de Romeinen neerzet is zeer goed gekozen. Ook in de Ilias vond ik hem al een zeer sympathiek personage. Een personage met een eigen eergevoel, dat los staat van de ego van Hektor en Paris. Vergilius werkt in 12 zangen Aeneas fantastisch uit. Het grootste pluspunt van de Aeneïs ten opzichte van de Ilias is dat Vergilius een personage creëert dat echt een mens is. Zijn liefdesrelatie met Dido, zijn medeleven met zijn soldaten en de reis naar zijn vader zijn voorbeelden van de passie die Aeneas heeft. In de Griekse tegenhanger zijn het alleen helden, dapper en moedig. Vergilius zet in deze 12 zangen een mens neer. Een trotse voorvader voor een volk dat net zo groot zal worden. '

Het verhaal is spannend en denderend. De epische reis van het Trojaanse gezelschap is prachtig. Op de hielen gezeten door Juno, of Hera, komt er extra spanning en sensatie die je ook in de epische verhalen van Homerus voelt.

De schrijfstijl is lekker en vlot. de vertaalster - M.A. Schwartz - geeft een lekkere vertaling van de moeilijke hexameters. De oorlogen en reizen zijn werkelijk fenomenaal beschreven. Vergilius laat niet alleen in zijn verhaal, maar ook in zijn schrijfstijl zien dat hij echt tot de crème de la crème van de literaire schrijvers behoort.

Vlot, spannend, groots, episch, geweldig, fenomenaal: er zijn niet genoeg lovende woorden om dit werk van Vergilius te beschrijven. Fantastisch gedaan gewoon.

5*

La Divina Commedia

Men rolt van het ene boek in het andere. Dit boek heb ik gelezen naar aanleiding van Boccaccio's Decamerone. In het nawoord was te lezen dat Boccaccio veel inspiratie uit La Divina Commedia van Dante heeft gehaald. Geïnspireerd door dit nawoord ben ik dit boek maar eens gaan aanschaffen - en lezen natuurlijk. Misschien is dit tot nu toe wel de taaiste literatuur die ik voorgeschoteld heb gekregen, maar het was een prachtwerk.

Dante neemt je mee op een epische reis door hel, vagevuur en hemel. De opening belooft al veel goed. Met zichzelf en Vergilius in de hoofdrol beginnen ze in de 10 hellekringen, helemaal tot aan Satan toe. Het is schitterend beschreven en het eerste deel van dit boek is fenomenaal. Dante weet de hel inspirerend op je over te brengen. Het leukste van alles vind ik nog dat ons huidige denkbeeld van de hel vooral gebaseerd is op dit deel van La Divina Commedia.
Naarmate de weg vordert en Dante en Vergilius op de Louteringsberg aankomen zwak het verhaal ietsje af. Er komen meer conversaties en herhalingen in voor, die soms lastig te doorklieven zijn. Toch weet ook deel 2 te boeien, en is het allemaal schitterend beschreven.
Ik had mij het meest verheugd op de finale in de hemel. Vergilius is inmiddels de revue gepasseerd en Beatrice heeft zijn plek ingenomen. Naast de schitterende beschrijvingen over de hemel komen er veel taaie theologische uiteenzettingen voorbij. Boeiend voor de geïnteresseerde, onmogelijk door te komen voor de lezer die louter op zoek is naar vertier.

Dante's schrijfstijl is mooi, boeiend, maar lastig en zit vol met verwijzingen. Zowel theologische, als mythische als astrologische reverenties maken het verhaal soms lastig om te volgen. Gelukkig heeft de vertaler meerdere voetnoten toegevoegd, anders ben je de draad zo kwijt. Af en toe bestond een pagina zelfs uit meer voetnoten dan daadwerkelijke tekst. Deze schrijfstijl is indrukwekkend, maar lastig. Je moet er dan ook goed de tijd voor nemen om dit boek te voltooien.

Dante's werk is schitterend. De literaire waarde die het heeft gekregen tilt het boek naar een nog hoger niveau, en eigenlijk moet je hem een keer gelezen hebben. Dante is geïnspireerd door Vergilius, dus misschien is de Aeneïs een volgend boek dat ik kan gaan lezen:)

4*

Il Decameron

Ik ben bij dit boek terecht gekomen naar een verhaal van Steven James. In dat boek werden moorden gepleegd naar de vierde dag van 'de Decamerone'. Zo is mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Het boek was een beetje aan de prijzige kant, maar toch won mijn nieuwsgierigheid het. Ben ik teleurgesteld? Absoluut niet!!! Echt een schitterend verhaal!

Je beland in Florence ten tijde dat de Zwarte Dood, ook wel de pest geheten, hoogtij viert in de stad. Zeven dames en drie heren besluiten in quarantaine te gaan buiten de stad. Om niet verveeld te raken vertellen ze elkaar elke dag allemaal één verhaal over een, door de koning(in), de dag daarvoor vastgelegd, onderwerp. Alles komt aan bod wat jonge mensen bezighoud: liefde, geld, geluk, ongeluk en overspel. Na 10 dagen, en 100 verhalen verder, besluiten ze met zijn alle weer terug te keren naar Florence, waar de pest minder huis is gaan houden.

De kracht van dit boek zit hem waarschijnlijk is de goede vertaling naar het Nederlands. De schrijver is goed dicht bij de tekst en het origineel gebleven. Daardoor blijft het verhaal boeien. De schrijfstijl moet je echter wel liggen. Lange zinnen en veel bijvoeglijk naamwoorden. Dit maakt het wel een pareltje om te lezen. Als je het eenmaal leest besef je waarom dit boek een klassieker is!
De verhalen zijn alledaags. Je krijgt een goed beeld van hoe het leven er destijds uitzag. Je ziet het leven door ieders ogen; door de elite, burgerij maar ook de arme bevolking van de samenleving van toen.

Mocht je nog twijfelen om dit boek te kopen? Twijfel dan niet langer! Het boek is 800 pagina's genieten en je vindt het jammer dat het verhaal niet verder gaat!

4.5*