Na een vliegende start, veel spitsvondigheden en fraai gegoochel met taal, uiteindelijk een onbevredigend boek. Alsof de schrijver zijn controle verliest op zijn eigen werk. Sommige verwijzingen en grapjes liggen te veel voor de hand, andere juist weer uiterst raak.
Ik zou dit boek niet aanraden.

Helder, toegankelijk en met gepaste humor geschreven boek, waarbij de volwassen schrijver op geslaagde wijze zijn jeugdherinneringen integreert in zijn huidige leven.

Kortgeleden de zgn. ongecensureerde versie gelezen, bijzonder te zien hoe ''braaf'' het boek is in de huidige tijdgeest, itt tot het Amerika van destijds. Wellicht dat er nog steeds Amerikanen zijn die het expliciet noemen van het mannelijk geslachtsdeel niet kunnen verdragen. Helaas ook: herhalend, weinig origineel, en oppervlakkig. De impact van het boek zal ten tijde van verschijnen veel groter zijn geweest (en dat is uiteraard te verklaren). De film vond ik overigens erg goed.

De ex-militair kijkt op gedurfde wijze terug op zijn aanvankelijk verwachte en uiteindelijk werkelijke taak in Uruzgan, en begint te begrijpen dat de aanwezigheid daar in zekere zin nutteloos was, als hij zijn PTSS begint te begrijpen en te accepteren. Niet alleen hijzelf lijdt, maar in sterke mate ook zijn gezin en omgeving. Vaak direct en wat rauw geschreven. Tevens wordt duidelijk dat de ''genezing'' een weg is van zeer lange adem, kan jaren en jaren duren, als je deze ervaring al ooit in zijn geheel verwerkt.

Voegt geheel niets toe aan wat we weten van de negen geinterviewde schaatsers. De tekst op de achterkant "De lezer zal merken dat de sporter zich helemaal blootgeeft''. Nee, dus. Positieve uitzonderingen hierop zijn Stefan Groothuis en Markt Tuitert. Sommige vragen zijn voorgeproduceerd, een echt gesprek ontstaat niet. Weer zo'n boek dat snel geschreven en vooral verkocht moest worden in de aanloop naar Sotsji 2014.

Mysterieuze thriller, zeer goed verfilmd. Kort en krachtig: beide aanrader!

Zwak geschreven "biografie" zonder medewerking van Kramer zelf. Eindeloze herhaling van feitjes en sportieve prestaties en een lange rij van personen die Sven beschrijven...u en ik weten al wat zij allemaal zeggen. Ik heb zeer veel respect voor Sven Kramer, de wijze waarop hij bij zichzelf blijft en zijn koers uitstippelt, zijn uiterst sportieve optreden, maar dit boek is hem onwaardig. Rommelig en het lijkt wel als haast met uitgeven (Sotsji), belangrijker was dan kwaliteit.

Goedbedoeld essay met weinig diepgang, AB valt in herhalingen en heeft moeite met zich goed uitdrukken, hetgeen hij voor een deel zelf ook toegeeft. Geschreven tgv de Maand van de Spiritualiteit 2014, dus wellicht ook gericht op een grote doelgroep. Wel een leuke gedachtenprikkel die je aanzet om eens na te denken over de wijze waarop JIJ getroost wil worden.