menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van the Cheshire cat. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Different Seasons - Stephen King (1982) 4,0

Alternatieve titel: Vier Seizoenen, 31 augustus 2022, 23:57 uur

Soms lees je een boek (Het Lijk) dat zich afspeelt in dezelfde tijd als waarin jij het boek leest, in dit geval het einde van de zomer. Altijd leuk, alsof dat nog meer diepgang geeft aan het verhaal of zo. Al zou ik een boek als A Christmas Carol ook net zo goed in de zomer kunnen lezen, wanneer het bloedheet is. Voor mij geen enkel probleem. Maar toch...
Stephen King (Nomen est omen) bezit de gave van het vertellen, zijn manier van schrijven is zeer gevarieerd; de eerste cursieve passage had zo uit een hoogstaande literaire roman kunnen komen. Dan volgt die typische King-stijl: toegankelijk, sommigen zullen zeggen 'pulp', maar King weet er altijd een coole, speelse draai aan te geven met af en toe harde taal en altijd wel weer maatschappijkritisch, een verwijzing naar een songtekst of een populaire film, strip, etc.. Met een rijke woordenschat en prachtige vergelijkingen zoals deze zin over een kromgegroeide esdoorn op de vuilstortplaats:

De boom boog zich wat naar het westen, alsof het zijn geheime wens was zijn wortels op te nemen zoals een oude dame haar rokken zou optillen, en te maken dat hij van de vuilstortplaats wegkwam.

De lange wandeltocht (30 kilometer heen én 30 kilometer terug! Misschien zelfs wel veertig.) die de vier vrienden maken werkt voortreffelijk als escapisme en deed mij ook deze keer weer denken aan Tolkiens reisgenootschap..

'We lopen door het veld van Beeman, en dan achter die meubelzaak langs de benzinepomp van Sonny,' zei hij. 'Dan komen we bij de vuilstort op het spoor en lopen gewoon over de spoordijk naar Harlow.'

Maar hier draait het niet om een ring, maar om het vinden van een lijk. Verschil moet er wezen haha...

Niet alleen zijn de natuurbeschrijvingen fantastisch, ook de personages komen bijzonder sterk tot leven. Als dertienjarige jongen voelde Gordie, de verteller van het verhaal, zich niet gehoord en gezien door zijn ouders, hij had het gevoel onzichtbaar te zijn. King trekt dat vervolgens door naar de Afro-Amerikaan, via de roman Invisible Man van Ralph Ellison uit 1952.
De voorbije maanden heb ik ontzettend vaak geluisterd naar het nummer Got my mind set on you van James Ray, een geweldig mooi lied (dat koor!) dat met zijn heerlijke jaren vijftig klanken mij weer terug deed verlangen naar het verhaal The Body, dat ik lang geleden, ergens eind jaren tachtig voor het laatst las.
Een tien voor dit seizoen.

» details   » naar bericht  » reageer  

Murders at Fleat House, The - Lucinda Riley (2022) 1,5

Alternatieve titel: De Geheimen van de Kostschool, 23 augustus 2022, 13:12 uur

De Zeven Zussen was me al door meerdere mensen getipt, 60+ dames moet ik er wel bij zeggen (alsof ik eruitzie als iemand die dit soort boeken leest haha, toch wat aan mijn imago doen..), maar daar had ik dus echt geen trek in. Toen kwam dit boek uit en ach, de plotomschrijving beviel me wel en ook met een zekere mate van nieuwsgierigheid meegenomen van de bieb. Maar intuïtief wist ik al dat het niks zou zijn.
De gemakzuchtige kinderlijke titel zegt eigenlijk al genoeg: 'De Geheimen van De Kostschool'... oehh spannend hoor. In het Engels The Murders at Fleat House. Dat klinkt dan net iets beter. Op de achterkaft: Een moord. Een geheimzinnige foto. Een hartverscheurend familiegeheim. Die laatste zin vooral haha..

Riley flanst een soort van Miss Marple-achtig verhaaltje in elkaar door het constant over twee pilletjes te hebben: wie heeft de dodelijke pilletjes op het nachtkastje gelegd? Daar kun je in deze tijd echt niet meer mee aankomen hoor. Toen het in hoofdstuk 6 nog steeds over die klotepillen ging vond ik het wel genoeg geweest en heb er de brui aan gegeven. Wel nog even gauw de laatste paar hoofdstukken doorgelezen, en ja hoor, aan het slot heeft ze het nog steeds over die verrekte pillen. Haar personages zijn zo eendimensionaal en karikaturaal en vervelend vooral dat het me trouwens geen ene reet kon schelen wie het gedaan had.
Puur gelet op taal is er weinig mis, al zitten er soms van die gruwelijke uitdrukkingen tussen als 'mijn schitterende zoon' of 'superleuk'. Verder is het erg cliché allemaal, de ex-detective die ergens op een onbewoond eiland zit en wordt teruggehaald voor een zaak bijvoorbeeld.
En hoewel het een thriller betreft, sijpelt het romantische genre er echt wel doorheen. Op een gegeven moment is er een of ander getrouwd stel dat langzaam maar zeker uit elkaar groeit, want zij is zo'n materialistisch ingesteld tiepje dat alles wil hebben wat de buren ook hebben en na een bladzijde of 5 dacht ik, zit ik nog wel een thriller te lezen eigenlijk, want dit heeft meer weg van een boeketreeksboekje , niveau Mijn Geheim.

» details   » naar bericht  » reageer  

Memoirs of an Invisible Man - Harry F. Saint (1987) 4,5

Alternatieve titel: Herinneringen van een Onzichtbare Man, 20 augustus 2022, 16:56 uur

Op Facebook laatst nog een ontzettend geestige meme gezien die de nieuwe genderneutrale aanspreekvormen voor transgenders op de korrel neemt. Op drie verschillende foto's zie je een jongeman langzaam onzichtbaar worden met daarboven de tekst: Although I was born visible, I now identify as invisible. I am 'trans'parent. My pronouns are who/where.
Wie?/Waar? hahaha..

Na herlezing van H.G. Wells' The Invisible Man kon deze niet uitblijven natuurlijk. Groot verschil met Wells is dat Saint zich veel meer vrijheden kon veroorloven want: 90 jaar na dato, en dan met name wat betreft het thema 'seks'. Want ja, wat doe je als je onzichtbaar bent, dan ga je die lekkere overbuurman of -vrouw bespieden op het moment dat hij of zij zich uitkleedt.
In het eerste hoofdstuk zit al meteen een seksscène, niet dat het boek boordevol seks zit overigens, de protagonist is dan nog zichtbaar, die zo humoristisch eindigt dat ik werkelijk krom lag van het lachen. Ik verwachtte eigenlijk wel dat er meer van dit soort hilarische passages zouden volgen, maar gek genoeg blijft het bij die ene keer. Niet dat de rest van het boek helemaal niet meer grappig is of zo.
De eerste 150 pagina's verlopen vrij traag en gebeurt er vrij weinig moet ik eerlijk bekennen, had met gemak in pakweg 50 bladzijdes gekund, pas wanneer Nick Halloway in New York de herenclub binnenstapt krijgt het verhaal veel meer vaart. Dan wordt het inderdaad genieten van hoe de coole hoofdpersoon in transparante toestand moet zien te overleven als het ware en door enorme gebouwen dwaalt, als in een droom, tot hij deze gebouwen op zijn duimpje kent en vervolgens weer rap verdwijnt en telkens zijn achtervolgers te slim af is.
Geeft ook een mooi tijdsbeeld van de jaren '80: de kantoren, de financiële wereld..

De kat verwijst naar de kat uit de roman van Wells. Ergens aan het einde nog een leuke verwijzing naar Alice in Wonderland: Nick Cheshire.
Mijn exemplaar van dit boek, gekocht op Marktplaats, heeft wel een aardige cover: een figuurtje zit aan een bureau en dat figuurtje is uitgeknipt en dus 'onzichtbaar'. Maar het boek zelf voelt heel akelig aan, heel dik papier, leek wel karton. Daar rook het ook naar: van dat oude karton dat ooit nat is geweest.

» details   » naar bericht  » reageer