menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van the Cheshire cat. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Eenzaamheid: Troost door Inzicht - Hans Stolp (2019) 4,0

30 december 2019, 17:51 uur

Ter introductie: Hans Stolp (Leiden, 1942) is pastor, maar is vooral bekend als auteur van esoterische boeken, waarvan hij er inmiddels meer dan 60 schreef. Hij studeerde theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en bestudeerde later de psychologie van C.G. Jung. Ook maakte hij een studie van het esoterische christendom. Hij was lijstduwer van de Partij voor Mens en Spirit voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010, maar de partij behaalde geen enkele zetel. Kort geleden verloor hij zijn levenspartner, Harm Wagenmakers, beeldend kunstenaar, aan wie Stolp dit boek heeft opgedragen.

Volgens Manfred Spitzer, schrijver en een van de belangrijkste neurologen van Duitsland, is eenzaamheid intussen doodsoorzaak nummer één geworden. Eenzame mensen worden vaker ziek, krijgen gemiddeld eerder kanker en/of hart- en vaatziekten, lijden vaker aan depressies en hebben sneller last van dementie. In Nederland zijn er zo'n 2,9 miljoen mensen die zich eenzaam voelen, daarmee zijn wij het op drie na eenzaamste land van Europa. Het gekke is dat er ondanks dat hoge getal toch nog zo'n groot taboe op rust.
In talkshows onder andere wordt het thema zo af en toe wel behandeld, maar dan zit ik me altijd weer te verbijten wanneer er weer zo'n onverlaat aanschuift (een politicus meestal) die van toeten noch blazen weet en even punten komt scoren: 'Bel eens aan bij die eenzame buurman of maak eens een praatje met die eenzame collega en vraag eens hoe het écht met hem of haar gaat.' Van dat soort nutteloze adviezen die geen zoden aan de dijk zet en alles heel oppervlakkig houdt. Maar gelukkig zijn er ook mensen, zoals Hans Stolp, die wel de diepte in gaan. Omdat ik bij bepaalde boeken wel even wil weten van wie ik nu eigenlijk een boek lees ben ik wat informatie gaan zoeken op het internet en zo kwam ik terecht in een aflevering van 'De Verwondering' van de EO, daarin een gesprek met Hans Stolp. 'U bent homo en helderziend,' zegt Annemiek Schrijver nog. 'Zo'n leuke alliteratie ook...' zegt ze dan. Haha..

In dit boekje staan zoveel wijze dingen dat het bijna onmogelijk is ze allemaal afzonderlijk te bespreken hier. Hoeft ook niet, gewoon lekker zelf gaan lezen. Wat ik vooral goed vind is dat Stolp nergens suggereert dat eenzaamheid iets slechts is en opgelost dient te worden, maar dat het juist een diepere zin geeft aan het leven en een dieper inzicht in jezelf, tenminste als je daar voor openstaat. Er bestaan dus twee soorten eenzaamheid: sociale en onmetelijke eenzaamheid. Eerstgenoemde komt veel minder vaak voor, de tweede is een eenzaamheid die volgens Stolp doorleefd moet worden. Heel wat tips van anderen werken daarom niet, bijvoorbeeld: Je moet maar vrijwilligerswerk gaan doen, dan voel je je niet zo alleen.
Verder zegt Stolp dat het goed voor je is de natuur in te gaan, dat kan ik alleen maar beamen, en ook pleit hij voor een ander onderwijs dat nu teveel gericht is op het vergaren van kennis en te weinig op het stimuleren van creativiteit en geestelijke groei, en daar ben ik ook helemaal voor. Ook vond ik zijn uitleg over hoe eenzaamheid nou precies ontstaat een echte eye-opener: Want als ik mijn levensopdracht niet realiseer maar daaraan voorbijga, zal er geleidelijk een intens gevoel van eenzaamheid in mijn ziel opkomen. Je mag dit voorbijgaan aan je levensopdracht zelfs een zonde noemen: 'zonde' betekent namelijk het missen van je bestemming. Dat is een zonde die ons eenzaam maakt.

Hoe zal ik dit boekje omschrijven? Een zelfhulpboek kan ik het niet echt noemen, niet in de zin van Niet Morgen, Maar Nu. Het is eerder troostend dan therapeutisch; de titel zegt eigenlijk al genoeg. Het is ook een beetje van alles wat. Het ene moment is er duidelijk een geestelijke aan het woord die voorbeelden geeft uit de bijbel, het volgende heeft het weer iets Jung-achtigs, het stukje over sprookjes bijvoorbeeld, dat vond ik erg goed.

» details   » naar bericht  » reageer  

Raven's End - Ben Gadd (2002) 3,5

Alternatieve titel: Het Ravenklif, 22 december 2019, 22:12 uur

Lang geleden weer dat ik dit boek las en het meeste ben ik alweer vergeten, eerlijk gezegd. Wat nog wel is blijven hangen is dat het op mij niet zo'n grote impact had als Watership Down, waarmee dit vaak vergeleken wordt. Toch vond ik het niet zo heel verkeerd, dat weet ik nog wel. Maar Richard Adams was een rasverteller natuurlijk die het Engelse landschap subliem wist te beschrijven en de wereld van het konijn fabelachtig tot leven bracht, boks daar maar eens tegenop.
Leg je de boeken naast elkaar dan is het verschil wel heel opvallend. Ter illustratie, Het Ravenklif begint zo:

Dit had hij nog nooit gedroomd. Hij viel - hij viel als een baksteen en de lucht gierde in zijn oren en rukte aan zijn veren.
'Rémmen!'
'Owk!' riep de raaf, klaarwakker nu. Hij strekte alleen zijn vleugeltippen, waardoor hij iets vaart minderde. Hij spreidde zijn staart om meer vaart te verminderen. Hij maakte zijn vleugels breed... Daar was de grond al, vlak onder hem! Hij sloeg te pletter...
Boink!


En zo Waterschapsheuvel:

De sleutelbloemen waren uitgegroeid. Aan de rand van het bos, waar het terrein open werd en afliep naar een oude haag met daarachter een doornige greppel, waren nog maar een paar verblekende lichtgele plekken tussen het bingelkruid en de wortels van eikebomen te zien. Aan de andere kant van de haag zat het hooggelegen deel van het veld vol konijneholen. Op sommige plaatsen was het gras helemaal verdwenen en overal lagen hopen droge keuteltjes, waardoorheen niets anders dan jacobskruid wilde groeien. Honderd meter verder, aan het einde van de helling, stroomde de beek, hooguit negentig centimeter breed, half verstopt door botterbloemen, waterkers en blauwe beekpunge.

Etc....

» details   » naar bericht  » reageer  

Rörelsen: Den Andra Platsen - John Ajvide Lindqvist (2015) 2,0

Alternatieve titel: Ik Zal Je Altijd Vinden, 14 december 2019, 13:43 uur

In één woord: saai. Dit boek leek me wel wat omdat de plotomschrijving mij in de verte deed denken aan 'The Joker'. En omdat ik eigenlijk nooit iets slechts van Lindqvist heb gelezen. Tot nu toe dan.
Geen vleugje spanning te bekennen in dit boek en griezelig wil het ook maar niet worden, iets waar je dus wel op rekent bij iemand die de 'Stephen King van Zweden' genoemd wordt. Lindqvist schrijft goed, qua taal dan, zéér goed zelfs, en ook weet hij een bepaald donker sfeertje op te roepen, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Waarom lees ik het dan toch nog uit? Uit respect voor de schrijver of betekent het gewoon zoiets als 'als ik ergens aan begin, wil ik het ook afmaken ook'? Of hoopte ik stiekem dat er wellicht nog iets geniaals aan zat te komen? De winkeldiefstalletjes en het goochelen in het restaurant waren nog best leuk.
Verder had ik niet echt het gevoel dat het zich in de jaren tachtig afspeelde, behalve dan op momenten dat de verteller het over Depeche Mode heeft, dan besefte ik weer: o ja, we zitten in de jaren tachtig. De moord op Olof Palme is ook nog in het verhaal verwerkt, de Zweedse premier die in 1986 op klaarlichte dag in het centrum van Stockholm van achteren werd neergeschoten. Een moord die nooit is opgelost.

Lindqvist heeft me deze keer niet gevonden.

» details   » naar bericht  » reageer  

'Buurman, Wat Doet U Nu?' - Dick Maas (2017) 3,0

Alternatieve titel: Buurman, Wat Doet U Nu? Films Maken in Nederland, 8 december 2019, 23:36 uur

'Buurman, wat doet u nu?' laveert ergens tussen 'regisseren voor dummies' en een dvd extras in boekvorm die een kijkje biedt achter de schermen van zijn eigen films. Ik had liever een kijkje in Dick Maas' brein willen nemen; uit welke films putte hij zijn inspiratie bijvoorbeeld? Dan zijn de twee filmboeken van Paul Verhoeven toch een stuk interessanter.
Toch staan er ook wel leuke weetjes in, zoals de filmscripts die om uiteenlopende redenen niet zijn doorgegaan. Out of Sight onder andere, een Nederlandstalig script geschreven in 1991, synopsis: De politie maakt jacht op een seriemoordenaar die zich voordoet als een blinde. Een politieagente moet undercover infiltreren in het blindeninstituut waar de moordenaar zich zou schuilhouden. Om geen argwaan te wekken moet zij zich ook voordoen als een blinde. Klinkt wel goed eigenlijk.
In de eerste Flodderfilm zit een autoachtervolging met daarin een ongelooflijk shot: je ziet de eerste auto onder de camera doorrijden, dan zakt de camera naar beneden en rijdt de roze auto (chevrolet?) van Johnnie vervolgens over de camera heen. Dick Maas verklapt in dit boek hoe die truc werkte. Visuele effecten die worden uitgelegd, persoonlijk hou ik er niet zo van, daarom kijk ik ook nooit naar de 'making of' op een dvd, het is zoiets als een goochelaar die zijn goocheltrucs verklapt. Maar gelukkig is de uitleg van Dick Maas tamelijk ingewikkeld dat ik het nu nog niet snap haha...

» details   » naar bericht  » reageer