menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van the Cheshire cat. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2024, februari 2024, maart 2024, april 2024, mei 2024, juni 2024, juli 2024, augustus 2024, september 2024, oktober 2024, november 2024, december 2024, januari 2025, februari 2025

Deep Water - Patricia Highsmith (1957) 5,0

Alternatieve titel: Stille Waters, 25 januari, 15:41 uur

Patricia Highsmith had een vrij gecompliceerde band met haar moeder, voorzichtig uitgedrukt. Toen haar moeder vijf maanden zwanger van haar was heeft ze geprobeerd een abortus op te wekken door terpentine te drinken, iets waar ze haar dochter later nog vaak aan zou herinneren. Haar ouders scheidden 9 dagen voor Patricia werd geboren en haar echte vader zag ze pas voor het eerst toen ze twaalf was. Op 8-jarige leeftijd al fantaseerde ze over het vermoorden van haar stiefvader, wiens achternaam ze had aangenomen, die natuurlijk tussen haar en haar moeder in stond. In een gedicht uit 1940 schrijft ze: "Ik ben getrouwd met mijn moeder."

De hoofdpersonen in haar romans zijn dikwijls afspiegelingen van deze verstikkende moederdochterrelatie. Highsmith vertelt doorgaans vanuit het mannelijk perspectief, haar vrouwen echter worden minder favorabel afgeschilderd. Zo ook in Deep Water: Melinda, de vrouw van Vic, verschijnt op een gekostumeerd feestje als Cleopatra, in een lange groene jurk met henna geverfd haar en een slangvormig sigarettenpijpje. Voor haar dochter Trixie toont ze geen enkele affectie; het speelse gedrag van haar dochter irriteert haar zelfs. In een worsteling scheurt haar jurk open en ziet Vic een van haar blote borsten, 'die woedend trilde als de borst van een bacchante'.

De boeken van Highsmith zijn niet zomaar thrillers, ze zag zichzelf dan ook niet als schrijfster van detectives: "Het oplossen van een moordzaak interesseert me volstrekt niet. Is er iets kunstmatigers en vervelenders te bedenken dan gerechtigheid? Ik bedenk verhalen, het is niet mijn doel om de lezer moreel te herbewapenen. Ik wil vermaken."
Zoals in haar gehele oeuvre is ook hier het thema: het raadsel van het ik, het mysterie van het zelf... Ieder mens bezit geheimen en gedachtes die hij uitsluitend voor zichzelf bewaart, zelfs in een transparante relatie. Wat de Fransen zo mooi noemen: Jardin secret.
Voor haar boek heeft Highsmith een prachtig toepasselijk motto uitgekozen, de reden waarom ik het boek meteen wilde lezen toen ik het opensloeg in de bibliotheek, een citaat uit Boze Geesten van Dostojevski, afkomstig van Peter Stepanovitsj:

Er is geen betere camouflage dan je eigen karakter, omdat niemand erin gelooft.

Buiten haar fascinatie voor de duistere rijken van de (criminele) geest had Highsmith, net als hoofdpersonage Vic overigens, een voorliefde voor buikpotigen, oftewel slakken. Zo ging het gerucht dat ze slakken meedroeg in haar tas die ze op feestjes tevoorschijn haalde en zou ze slakken in haar beha door de Franse douane hebben gesmokkeld. Ze vond hun kronkelende paring buitengewoon fascinerend en dan met name hun gebrek aan seksueel dimorfisme (enig verschil tussen mannetjes en vrouwtjes). Vrij agressieve seks ook.

» details   » naar bericht  » reageer  

Pippi Långstrump - Astrid Lindgren (1945) 3,5

Alternatieve titel: Pippi Langkous, 5 januari, 12:16 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

Kiss before Dying, A - Ira Levin (1953) 5,0

Alternatieve titel: Een Kus voor Je Sterft, 4 januari, 15:02 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

Rosemary's Baby - Ira Levin (1967) 4,5

4 januari, 15:02 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 5,0 sterren

» details  

Color Purple, The - Alice Walker (1982) 5,0

Alternatieve titel: De Kleur Paars, 4 januari, 14:57 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

Last Days in Cleaver Square - Patrick McGrath (2021) 4,5

4 januari, 14:56 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 5,0 sterren

» details  

Mythen over Moord: Dertig Jaar Fataal Geweld in Nederland - Marieke Liem en Gerlof Leistra (2024) 2,5

2 januari, 14:17 uur

Vaak gehoorde beweringen: 'Steeds meer moorden worden gepleegd door verwarde personen' of 'Moorden worden vooral gepleegd door klassieke immigranten' of 'Ze worden steeds jonger' of 'Dit hadden we moeten zien aankomen'... De schrijvers van dit boek onderzochten of deze mythen over moord wel kloppen.
Nee dus haha... Ik kan het wel waarderen hoor zo'n boek dat een heel ander geluid laat horen waarin dingen gezegd worden die mensen niet willen horen omdat het niet in hun straatje past.
Je hoort mensen vaak zeggen, over populistische politici: "Hij (of zij) zegt tenminste wat wij denken". En daar gaat het al mis volgens mij, want kun je niet beter een politicus hebben die juist zegt wat we niet denken, of dingen zegt waar we nog niet aan hadden gedacht?
Een politicus die helemaal zijn mond houdt, nog beter.

Ondanks de objectieve blik kan ik het niet echt een goed boek vinden. Ten eerste de schrijfstijl. Om stellingen te illustreren worden tussendoor voorbeelden gegeven van thematisch gerelateerde moordzaken van tussen '92 en '22, stukjes van gemiddeld amper tien regels. Sommige hoofdstukken, niet alle, worden afgesloten met een uitgebreidere reconstructie, ook hier weer gelinkt aan het thema van het betreffende hoofdstuk, zoals de moord op Els Borst na het hoofdstuk over 'verwarde' personen.
Het wordt allemaal erg klinisch opgeschreven.
Bij het stuk over 'verwarde' personen kan ik me echt wel vinden in wat er gezegd wordt, alleen denk ik dat een professionele romanschrijver dit fenomeen diepzinniger had kunnen duiden of hekelen.

In de eerste helft, waar ik een bloedhekel aan heb, wordt er steeds verwezen naar een andere pagina of hoofdstuk, zoals "Meer hierover in hoofdstuk 12" of "In hoofdstuk 11 gaan we dieper op die zaken in". Doe dat dan meteen, denk ik dan.
Had wel grappig geweest als ze dan in de tweede helft van het boek weer terugverwijzen naar de eerste helft, zoiets als "Op pagina 46 las u" of "In hoofdstuk 2 gingen we daar uitgebreider op in".
De statistiekjes om de zoveel pagina's leken zoveel op elkaar dat ik ze na de derde keer al niet meer bestudeerde. Vrij onnodig ook.

Toch heb ik weer wat bijgeleerd door dit boek. Zo weet ik nu dat er verschillende types van kinderdoding bestaan.
En bij homomoorden en femicide is me duidelijk geworden dat cijfers hierover niet altijd even betrouwbaar zijn, omdat alles op een hoop wordt gegooid. Want wat maakt een moord tot een homomoord? Volgens Dutch Homicide Monitor is dat simpel: als het slachtoffer homo, lesbisch of trans is. Raar eigenlijk. Zo wordt ook hier, net als in Roze Moorden van Paul Hofman, de moord op Sandra Wilnis (Amsterdam, 2003) door haar partner als voorbeeld gebruikt, een moord die eigenlijk gewoon onder partnerdoding zou moeten vallen omdat hier sprake is van een lesbisch stel.
Ook bij femicide blijven de media beweren dat 'om de 8 dagen een vrouw wordt vermoord omdat zij vrouw is', maar niet alle moorden op vrouwen vallen in dat femicidepatroon van jarenlange geestelijke en lichamelijke mishandeling, stalking, etc...
Wat ik ook erg jammer vond is dat niet even de moeite wordt genomen om de lakse politiehouding bij aangifte van stalking aan de kaak te stellen; "Gaat u maar een dagboekje bijhouden mevrouw, dan zien we u over 3 maanden weer terug."

De stelling "Het aantal seriemoordenaars in de periode 1992-2022 is op één hand te tellen" verleidde me ertoe eens uit te pluizen of dit wel echt klopt. Gebruikmakend van 'Seriemoordenaars in de lage landen' en verschillende internetsites heb ik een lijstje in elkaar geflanst en zo kwam ik uiteindelijk uit op een getal van rond de 10 seriemoordenaars in de afgelopen 40 jaar, dus de stelling klopt enigszins wel (ergens in een interview heeft de schrijfster het over twee handen).
Maar, hier komt de maar... ik heb een hoop moordzaken moeten afstrepen, omdat veel daders na 1 of 2 moorden al opgepakt zijn, hoewel die ongetwijfeld hadden kunnen uitgroeien tot seriemoordenaar, goede voorbeelden hiervan zijn Jan Stoffers (het monster van Assen) en recent nog Donny M. uit Geleen, de moordenaar van de 9-jarige Gino.
Als ik het nog ruimer had genomen dus vanaf '72, dan was de lijst beduidend langer geweest.
Dan zijn er ook nog veroordeelde moordenaars waarvan men vermoedt dat ze meer moorden op hun geweten hebben, maar die daarover in alle toonaarden zwijgen, Harke Jager bijvoorbeeld.
En een voorbeeld van een zaak die amper in het nieuws is geweest, maar die vermoedelijk het werk was van een seriemoordenaar, zijn de onopgeloste Parnassiamoorden (zesvoudig!) nabij een GGZ instelling in Den Haag tussen 2007 en 2014.
Wordt in geen enkel boek over gerept.

» details   » naar bericht  » reageer