menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Jason82. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Man Som Heter Ove, En - Fredrik Backman (2012) 3,5

Alternatieve titel: Een Man Die Ove Heet, 29 maart 2020, 22:10 uur

Veel hoge scores hier. Dat zal te maken hebben met de feel good factor. Norse oude man ontdooit gedurende het verhaal en ontpopt zich zelfs tot redder van naaste buren

Leuk verhaal, vermakelijk. Verder niet heel verrassend allemaal, maar voor mij in deze fase van voor het slapen gaan met 1 oog al dicht 10 tot 15 bladzijden lezen prima leesvoer.

» details   » naar bericht  » reageer  

Rose Madder - Stephen King (1995) 4,0

Alternatieve titel: Rosie, 14 maart 2020, 23:25 uur

Een echte King. Bij vlagen briljant en bij vlagen langdradig en, jawel, zoetsappig.

Het langdradige zat mij in het middelste gedeelte. Het begin is boeiend. Rosie besluit na het jarenlang ondergaan van huishoudelijk geweld te vertrekken bij haar man Norman. De spanning die hierbij komt kijken leest lekker weg. Zeker als Norman steeds dichterbij zijn doelwit komt, ontstaat er langzaam maar zeker een heel spannend kat en muisspel. Het zoetsappige en wat langdradige zit in de periode van relatieve rust als Rosie haar weg begint te vinden in haar nieuwe woonplaats, snel door toeval een leuke baan vind en ja hoor, de man van haar dromen tegen komt. Typisch King haha.

Het verhaal dreigt in te zakken, maar daar komt de sterke kant van King gelukkig ook om de hoek kijken. Rose pikt een mysterieus schilderij op en dit blijkt een soort van doorgang naar een parallelle wereld te zijn. Wat zich daar afspeelt is precies waarom ik zo van de King boeken houdt. Vage figuren, ineens een knipoog naar de mythische Minotaurus en het doolhof waar het beest Rosie vlak op de hielen zit... magistraal. Het verhaal eindigt er uiteindelijk ook als ex man Norman het schilderij ook binnen dendert. In die fase verslond ik de bladzijden.

Al met al weer een geslaagde King waar ik na 200 bladzijden nog bang was voor een teleurstelling. De komende jaren ga ik rustig door met het lezen van alle boeken uit zijn lijvige en indrukwekkende oeuvre.

» details   » naar bericht  » reageer  

Girl on the Train, The - Paula Hawkins (2015) 3,0

Alternatieve titel: Het Meisje in de Trein, 11 maart 2020, 23:33 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

» details  

Generaal zonder Leger - Özcan Akyol (2020) 4,0

11 maart 2020, 23:30 uur

Uitstekend mee vermaakt. Mjk87 heeft het mooi verwoord, niks aan toe te voegen inhoudelijk gezien. Zelf vind ik het ok dat het op onderdelen wellicht uit de bocht vliegt, of dat Akyol zijn eigen voorzet op doel weigert in te koppen. Zijn manier van beschrijven vind ik gewoon prettig. Zoals ik dat ook vaak vindt van zijn columns, welke ik altijd als eerste lees als ik de krant open sla. Met deze man zou ik weleens een avondje in de kroeg willen zitten, slap ouwehoeren over alles wat in de wereld gaande is. Heerlijk lijkt me dat, blijven dromen...

» details   » naar bericht  » reageer  

Laatste Getuige: De Man Die Drie Concentratiekampen en een Grote Scheepsramp Overleefde, De - Frank Krake (2018) 5,0

1 maart 2020, 07:01 uur

Vorige week liep ik in de bibliotheek toevallig tegen dit boek aan. Hoewel ik al aan het lezen was in Stephen King's Rosie, begon ik er wat in te bladeren. Nog geen week later heb ik de bijna 400 bladzijden al verslonden. Het blijft voor mij onvoorstelbaar wat er in de vroege jaren 40 van de vorige eeuw allemaal gebeurd is. Het blijft me enorm fascineren.

Na het lezen van meerdere boeken over de concentratiekampen, is me duidelijk geworden dat ik het zelf nooit overleeft had. Mijn jeugd was veel te gemoedelijk en warm. Je moest bikkelhard zijn om alleen de constante spanning al aan te kunnen. Wim Aloserij kon heel wat aan doordat hij al gehard was door een tirannieke stiefvader die er op onvoorspelbare momenten op los kon slaan. Ook was Wim heel slim en vindingrijk. Steeds kansen zien, zodra er een schilder, metaalbewerker, of wat dan ook gezocht wordt je hand als eerste opsteken, omdat je wel aanvoelt dat het werk buiten een mens binnen een paar weken dodelijk zal uitputten. Of je snel aanmelden bij de arts als assistent als je toevallig opvangt dat zo iemand gezocht wordt, en je overdag schuilhouden in de ziekenbarak omdat de ss'ers daar niet durfden te komen in verband met het besmettingsgevaar. Naast een enorme dosis geluk, was Wim echt ontzettend streetwise zou ik bijna zeggen.

Wat een zinloze oorlog als je je bedenkt dat er uiteindelijk helemaal niks overeind is gebleven van de plannen van Hitler. Miljoenen doden en geen enkel resultaat. Deze mannen moesten in Noord Duitsland anti tank wallen graven, waar uiteindelijk niets mee gedaan is. Honderden, duizenden mannen zijn er gestorven van vermoeidheid of simpelweg doodgeslagen door de sadistische kapo's. En het heeft tot niks geleid, hoe zinloos is dat! Die kapo's hadden er plezier in om mensen te zien sterven, dat blijft in mijn hoofd malen. Een zinloze oorlog is 1 ding, maar weerloze mensen op dagelijkse basis vermoorden; ik kan er niet bij. Mensen urenlang dwingen in een onmogelijke positie te zitten en vervolgens dood slaan als diegene door vermoeidheid en pijn omvalt. Het is niet te bevatten vanuit mijn warme en veilige huiskamer.

De schrijver neemt ons mee naar de concentratiekampen van Husum en Neuengamme via de gedetailleerde verhalen van Wim Aloserij uit Amsterdam. Het meest indrukwekkend vind ik de verhalen over de onderlinge solidariteit, de enorme moed (een Deen die een SS'er voor lul zet en daarmee weet dat zijn vonnis geveld zal worden, maar blijft lachen naar zijn medegevangenen), de Jehova's getuigen die hun geloof niet verloochenen ondanks de consequenties... Wat een menselijke kracht. Of bijna onmenselijk kan ik beter zeggen. Het eindigt grotesk op een luxe cruiseschip. Het enorme contrast van stervende skeletten, op het mooie tapijt liggend in hun eigen uitwerpselen is bizar. De paniek die wordt beschreven op het moment dat de bommen inslaan, nazi's die met hun vrouwen in bootjes proberen weg te komen, onderweg iedereen om hen heen dood schietend, maar toch kapseizend door het vele getrek aan de boot waarna er in de chaos een gejuich op gaat bij het zien van de verdrinkende Duitsers... Het is bijna teveel om te bevatten voor een eenvoudige lezer als ik.

Even tot rust komen nu, de 2e wereldoorlog zit momenteel dag en nacht in mijn hoofd. Snel weer terug naar Stephen King, zijn boeken zijn ineens een oase van rust vergeleken bij wat ik hier las.

» details   » naar bericht  » reageer