menu

Hier kun je zien welke berichten puckb96 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Achterhuis, Het - Anne Frank (1947)

Alternatieve titel: Het Achterhuis: Dagboekbrieven van 14 juni 1942-1 augustus 1944

2,5
Vrij saai oorlogsdagboek dat het met name moet doen door de stille manier van schrijven en vertellen en de dreiging die er constant heerst voor de karakters. Natuurlijk heeft dit boek iets van historische waarde en het idee erachter is ook wel iets heel erg bijzonder maar verder heeft het echte personage, Anne Frank, mij nooit echt geboeid. Ik weet niet: het voelt zo'n troetelvrouwke. De manier van schrijven zorgt echter wel voor een soort vorm van realisme.

Om vrij eerlijk te zijn, lees eens In de Mist van het Schimmenrijk: Fragmenten uit het Oorlogsdagboek van de Student Karel R. - Willem Frederik Hermans (1993) . Is natuurlijk niet zo accuraat als Het Achterhuis, maar nochtans veel vermakelijker.

Casa de los Espíritus, La - Isabel Allende (1982)

Alternatieve titel: Het Huis met de Geesten

3,0
Oké maar ietwat complex boekje over de sociaal politieke gebeurtenissen binnen Chili. Isabel Allende is een geweldige schrijfster en weet er door haar manier van story-telling toch weer een erg interessant boekje van te maken. Maar helaas zijn veel van de karakters saai en er wordt niet met echte diepte geschreven.

Absoluut niet slecht, maar toch wel een van de boeken van Allende die ik niet gauw zal herlezen.

Godin van de Jacht - Heleen van Royen (2003)

2,0
Ongelofelijk dat Heleen Van Royen zo hoog staat in de literatuur qua schrijven in vergelijking met andere schrijfsters want alle thema's in haar boeken zijn werkelijk waar oversentimentele onzin, meestal betrekkende over liefdes-of gezinsproblematiek.

Het eerste is het geval bij De Godin Van De Jacht. Het personage is een zeurend en vervelend wijf waarmee niet valt te sympathiseren dankzij haar ongewone en buitengewoon rare levensstijl. Wat het probleem is dat Van Royen deze bizarre manier van leven belachelijk serieus neemt waardoor het boek pretentieus overkomt. Een herhalend geval bij de meeste van haar boeken.

Geen real-life story dus, maar gewoon een pretentieuze manier van story-telling.

In de Mist van het Schimmenrijk: Fragmenten uit het Oorlogsdagboek van de Student Karel R. - Willem Frederik Hermans (1993)

Alternatieve titel: Madelon in de Mist van het Schimmenrijk

3,0
Zeer vermakelijk boekje over het verzet dat tevens in een soort dagboek-narratief is geschreven. Door de manier van schrijven zijn de periodes van de verhaallijn zeer boeiend maar zijn de karakters helaas wat minder interessant en zelfs ietwat afstandelijk.

Koninginnenrit - Ciel Heintz (2008)

1,0
Koninginnenrit is het zwaarmoedige laatste deel van een trilogie geschreven door het duo Liza van Sambeek waarvan het eerste deel een meesterwerk is en het tweede deel nog een vermakelijk vervolg.

De karakters in Koninginnenrit zijn niet meer de leuke karakteristieke veel-vragende meiden uit de 1ste twee delen maar zeurende, ouwe saaie oldtimers. Je merkt soms wel dat er geprobeerd wordt de heerlijke dialogen uit Zadelpijn en Het Verwende Nest terug te brengen maar ditmaal op een zwaar pretentieuze manier die ik alles behalve boeiend kan noemen. De manier hoe de gelaatsuitdrukkingen van de vrouwen wordt verteld lijkt bijna beschreven te worden als een soort wannabe-oud-bollig. Uiteraard speelt ouderdrom een rol in dit boek maar nergens wordt deze verhaallijn goed uitgewerkt of zelfs interessant.

Ook gewoon op het vlak van entertainment is Koninginnenrit saai. De humor is geforceerd en op begeven moment wordt gewoon de plank totaal misgeslagen: er wordt gepoogd om de humor uit deel 1 & 2 terug te laten keren maar omdat de personages zijn gaan verschillen (en zelfs ouder zijn geworden) werkt het niet meer. Het is saai! Ook gewoon de manier hoe deze dames proberen voort te leven: het lijkt net alsof we een boek van Gooische Vrouwen aan het lezen waren maar dan voor 60 plussers!

Spijtig dat Koninginnenrit zo'n slechte afsluiter is, de 1ste twee delen zijn leuk (ik bedoel Zadelpijn is een meesterwerk!), jammer dat het tot zo ver verlaagd is.

Moment You Were Gone, The - Nicci Gerrard (2006)

Alternatieve titel: In het Maanlicht

4,0
Na het geweldige Wat Te Doen Als Iemand Sterft ben ik me maar wat eens gaan verdiepen in haar boek In Het Maanlicht wat een paar jaartjes eerder is uitgekomen. Ik blijf erbij dat Nicci French haar populariteit wederom verdient want In Het Maanlicht is een zeer boeiend verhaal.

Ten eerste was ik zeer onder de indruk op de manier hoe French de details beschrijft in het verhaal, het voelt grotendeels lichtjes poëtisch. Deze schrijfwijze deed me bij wijlen ook weleens denken aan De Schaduw Van De Wind van Carlos Ruiz Zafon. Ze schrijft de details heel erg goed op waardoor we als een soort tweede (niet aanwezige) persoon aanvoelen. Verder wil ik ook heel even iets zeggen tegen de user hierboven over de karakterontwikkeling waar ik het volledig mee eens ben maar persoonlijk vind ik dat juist een van de sterkste aspecten van het boek. We kunnen het hoofdpersonage zien als een soort spreekbuis: de achtergrond zoek je zelf uit en dat zorgt voor een heel erg sterk stukje literatuur.

Ik begin me toch echt af te vragen waarom dit boek zo'n lage naambekendheid heeft want ik vind dit toch wel een kleine ontdekking van de jaren 00.

Retrato en Sepia - Isabel Allende (2000)

Alternatieve titel: Portret in Sepia

4,5
Sterke historische roman van Isabel Allende waarin ze door haar schrijfstijl een machtige tijdssfeer weet te bepalen. De manier van hoe ze de details verteld: het blijft gewoon erg boeiend en lichtjes excentriek. Verder blijft ook de zoektocht van het hoofdpersonage Aurora del Valle naar antwoorden uit haar verleden ook een van de meest mooiste portretten over dit thema ooit. Werkelijk erg boeiend, ook de kaft heeft bijna iets sfeerrijks.

Naar mijn mening alleen nog maar zo'n sterk argument waarom Allende nog steeds zo'n geweldige schrijfster is.

Spijkerschrift - Kader Abdolah (2000)

2,5
Matig boekje over een dode vader en zijn gevluchte zoon. Waarbij Kader Abdolah met Het Huis Van De Moskee een internationaal meesterwerk wist te schrijven, vloeit Spijkerschrift in te complexiteit. De karakters zijn nooit echt zo boeiend omdat ze een beetje afstandelijk overkomen. Wat me wel opviel was de schrijfstijl waardoor je een lekker sfeertje krijgt tijdens het lezen: het bloeit van het realisme. Maar hoe mooi dit dan ook mag zijn, Spijkerschrift is voor de rest een nogal saai boek.