Leuk inkijkje in de carrièreverlopen van twee goed bevriende profwielrenners. Het mooie is natuurlijk dat Haanstra de beide heren al voor hun profbestaan was gaan volgen en dat ze beiden op hun eigen manier de weg naar het hoogste niveau hebben bewandeld. Minder mooi is dat profwielrennen niet altijd over rozen gaat en dat het dieptepunt uit Jakobsens wielerleven daar een wel erg extreem voorbeeld van is. De onontkoombare passage daarover gaat als vanzelf centraal staan in dit boek en vormt ook het sterkst en meest pakkend geschreven gedeelte. De beweegredenen achter de (wat ik vanuit mijn perspectief zou willen noemen) "krankzinnigheid" van zijn rentree blijven ietwat onderbelicht, al kan de bijbehorende gedachtegang tussen de regels door wel redelijk goed worden gerijmd met Jakobsens persoonlijkheid. Een heel andere persoonlijkheid dan die van Van den Berg, die op zijn beurt eveneens een uniek figuur is binnen de wielrennerij, al is eigenzinnigheid daarbinnen sowieso niet al te zeldzaam. Het boek dient in elk geval als goede (betere) kennismaking met de twee, en hun vriendin(nen)/vrouw(en) en familie(s), maar is helaas ook niet per se een heel grote verrijking voor het sportboekengenre, waar ik daar stiekem toch wel een beetje op had gehoopt.

Een zeer geslaagd boekje, dat al met al een stuk interessanter uitviel dan de eerste helft deed vermoeden. Lastig bij de wat korte verhalen is de binding met de (hoofd)personages en waar ik aanvankelijk het idee kreeg dat het probleem dat in het verschiet lag niet bijster veel impact zou hebben, wist het verhaal zich toch in een richting te ontwikkelen die wel degelijk de nodige spanning met zich meebracht. Lize Spit haar stijl, met onder andere originele metaforen en subtiele heen-en-weerverwijzingen, is er een die me wel aanspreekt en me in dit geval alvast een eerste maal erg goed is bevallen. Daarmee vooral goede reclame voor het oeuvre van de auteur zelf maar ook zeker uiterst doeltreffend als meest primaire onderdeel van de promotieweek van het boek, want gewoon een meeslepend verhaal dat prima duidelijk maakt wat met fictie kan worden bewerkstelligd.

Ja, ze zijn over het algemeen wel aan mij besteed, dit soort rustig voortkabbelende vertellingen waarbij met een eventuele stroomversnelling vaak aardig wat levendigheid kan worden gecreëerd. De rustieke setting is er een naar mijn hart en de centraal staande familieband vormt daarmee een goede combinatie. Bovendien is het toch al meer dan een eeuw oude taalgebruik opvallend soepel te lezen en heeft Willa Cather een hoop prachtige zinnen neergepend; sommige passages of uitdrukkingen waren het waard nog eens rustig te herlezen puur vanwege de vorm of zinstructuur. Ook inhoudelijk hield het verhaal niets specifieks te wensen over, al moet dat het wel vooral hebben van die ene gebeurtenis tegen het einde en heeft het niet dermate veel om het lijf dat het boek zich op dat gebied heel erg weet te onderscheiden van andere boeken. Ik acht de kans niettemin aanwezig dat ik me eens zal wagen aan de hierna geschreven werken van Cather, want ik geloof op zich wel in de theorie dat schrijvers met de jaren beter worden en zeker My Ántonia schijnt absoluut ook de moeite waard te zijn.

HET FLUCTUERENDE NIVEAU

daar
schrik
je
toch
van

"A life without friends means death without company. (Adiskidegabeko bizita, auzogabeko heriotza.)" - Baskisch gezegde.

Een waardige opvolger van de succesvolle opener van de serie. Met een flink aantal personages uit de voorganger wordt beter kennisgemaakt en degenen die hier hun intrede doen brengen een welkome hoeveelheid reuring en levendigheid met zich mee. De diversiteit in cultuur speelt een belangrijke rol en geeft het mysterieuze karakter van het verhaal wat extra's. De vertellende hoofdpersoon (sheriff Walt Longmire zelf) heeft bovendien een variëteit aan fascinerende karaktereigenschappen die situaties even vaak bemoeilijken als vergemakkelijken, waarmee hij enerzijds allesbehalve onmenselijk is door zijn haast kinderlijke mankementen en zich anderzijds meer dan eens vakkundig weet te onderscheiden met zijn bijna onbenaderbaar scherpe oog voor detail. De ontwikkelingen binnen het onderzoek kunnen hierdoor lange tijd alle kanten op gaan, al is het ook wel fijn om bij deze boekenreeks de zekerheid te hebben dat altijd een bevredigende ontknoping in het verschiet ligt.