menu

Boeken / Boekgames / Het dit of dat-spel

zoeken in:
Ted Kerkjes
Wederom een leuk dilemma! Jullie zijn echt veel beter in het verzinnen van dilemma's dan ik
eRCee schreef:
als film of als serie?
Ik ben eigenlijk niet zo'n seriekijker. (Ik voel mij een beetje de laatste op de wereld zonder streamingsdiensten en zo. Ik heb ook echt gênant weinig series gezien, hoewel ik me wel voor kan stellen dat een goede serie heel krachtig kan zijn en veel voordelen heeft, met name wat de karakterontwikkelingen betreft. Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik geen enkele serie kijk. Het komt er gewoon niet van, denk ik.) Dus ik ga sowieso voor film: de boeken die ik hoog waardeer zijn over het algemeen toch redelijk dunne boekjes, dus dat moet heel goed in één film te interpreteren zijn, lijkt me.
eRCee schreef:
naar de letter of vrije interpretatie?
Sowieso een vrije interpretatie! Kort gezegd eigenlijk gewoon omdat dat waarschijnlijk een persoonlijkere en betere film oplevert. En ik wil liever een goede film dan een goede verfilming, want dat laatste bestaat niet echt: iedere lezer zal immers bij het lezen een andere inwendige film hebben. De film wordt sowieso een interpretatie van het werk, hoe je het wendt of keert, dus dan heb ik liever dat een regisseur het heel persoonlijk houdt dan dat 'ie probeert een soort "objectieve interpretatie" te maken. Dat laatste levert waarschijnlijk een middle of the road-film op, en dat is dé formule voor ultieme saaiheid.
Het risico met een "vrije interpretatie" is natuurlijk dat het (waarschijnlijk) niet aansluit met jouw eigen interpretatie, maar dat maakt voor mij niets uit. Ik heb veel liever een uitgesproken film waarin de regisseur losgaat dan een film die heel nauwgezet probeert het boek te vertalen. Dan heb ik liever Baz Luhrmanns "Great Gatsby-dance-kermis"

avatar van eRCee
Die Verwandlung lijkt me wel verfilmbaar, maar ik ken er zo geen. Heb je Orson Welles' versie van Het proces gezien? De film heeft z'n merites maar ik zou 'm liefhebbers van het boek toch niet aanraden. Een eindeloze, Lynchiaanse serie met 26 steeds verder ontsporende afleveringen zou ik er dan eerder geschikt voor vinden.

Ted Kerkjes
Nee, ik heb Welles' Kafka-verfilming (met Anthony Perkins) nog niet gezien. Hoewel ik ergens wel benieuwd ben, heb ik er niet al te hoge verwachtingen van, moet ik zeggen.
Ik snap de link tussen Kafka en David Lynch wel, maar toch liggen die twee artiesten wat mij betreft gevoelsmatig ver uit elkaar. Lynchs absurdisme vind ik veel meer komen uit de onderbuik, terwijl Kafka voor mij meer gebruikmaakt van gedachtekronkels die langzaam ontwrichten. Lynch speelt op de onderbuik, Kafka gaat via het hoofd en daarna naar de onderbuik. Ik vind Lynch echt puur een "gevoelskunstenaar" (lelijk woord, sorry), terwijl Kafka echt ideeën uitwerkt. (Kafka vind ik daarom ook wat veelzijdiger.)
Daarom vind ik Lynch en Kafka niet echt heel vergelijkbaar. Maar ik sluit niet uit dat een Kafka-verfilming door Lynch een goed resultaat op had kunnen leveren!

EDIT: Hahahah, ik lees nu op MM in jouw bericht over het einde van Welles' film, eRCee Je zou je bijna gaan afvragen of Welles het boek wel gelezen heeft. (Nu ben ik toch echt benieuwd geworden naar die film.)

avatar van Pythia
Ik zou wel een zeer langlopende televisieserie willen zien van de trilogie van Jan Kjærstad. Die zou hij uiteraard zelf moeten regisseren en er vrij op los interpreteren (hij weet vast zelf ook niet meer wat hij precies opgeschreven heeft )

avatar van eRCee
@ Pythia: die zou ik zeker kijken! Wat vond je van de verfilming van jou nummer 1? Gezien?

@ Ted Kerkjes: ik zou Lynch ook niet willen vergelijken met Kafka. Maar vooral het tweede seizoen van Twin Peaks vind ik qua vervreemdende ervaring wel het gevoel oproepen wat je ook bij Het proces hebt. Een soort eindeloos verdwalen in het absurde, op een hermetische manier; er is geen ontsnappen aan. Dat mis je volledig in de verfilming van Welles. Daarvoor is een film ook tekort, of het zou van Tarr moeten komen die er zes uur tegenaan gooit. Nu ik erover nadenk is trouwens Die verwandlung waarschijnlijk toch wel een stuk moeilijker te verfilmen dan ik dacht.

avatar van Pythia
De film van mijn nummer 1 had ik listig niet genoemd want daar had ik alleen flarden van gezien en bewaard voor later.
De plek in de kast naast 'Als twee druppels water' bleek vandaag verlaten, 'Beyond sleep' is even niet te vinden.
Er wordt aan gewerkt.

avatar van Pythia
'Beyond sleep' gezien.
Gaandeweg raakte het boek meer op de achtergrond ondanks de goed verweven citaten en zag ik alleen nog de film. Knap gedaan. Goed geraakte sfeer. Ik vraag me af hoe iemand die het boek niet gelezen heeft tegen de film aankijkt.

Ted Kerkjes
Hoewel ik denk dat ik de uitkomst wel kan raden, ben ik wel benieuwd naar jullie beschouwingen

Het dilemma is: proza of poëzie?

avatar van eRCee
Pfff, breek me de bek niet open.

Zoals een middelbare schoolvriend eens op papier zette: gedichten schrijven vind ik top maar nu is mijn inkt

avatar van Pythia
Proza natuurlijk, want dat begrijp ik meteen.
Het leuke van poëzie is dan weer dat een gedicht bij mij veel langer meegaat omdat ik er meer moeite voor moet doen. Hoewel het vaak een momentopname is, vertelt het alles wat belangrijk is van dat ene moment. Het kan ook zijn dat ik alleen maar van zulke gedichten houd . Mijn top 5 bestaat uit heel bekende, populaire schrijfsels:

Funeral blues - W.H. Auden
De idioot in het bad - M. Vasalis
De vorm van een schot - J. Bernlef
Winterdag - Anna Enquist
Marc groet 's morgens de dingen - Paul van Ostaijen.
En dan nog 'Aan Rika' van Piet Paaltjens natuurlijk, maar dat valt meer onder rijmelarij vermoed ik

Als dagelijkse kost toch proza, hoewel je dilemma mijn belangstelling voor poëzie vergroot heeft, Ted Kerkjes.

avatar van Pythia
Helemaal "Het uur U" van Martinus Nijhoff vergeten .
Buitencategorie en met stip op 1.
Het zou bijna de weegschaal doen doorslaan naar de kant van de poëzie

avatar van eRCee
Ruim buiten de tijd, dus dat telt natuurlijk niet meer. Proza it is.

Ted Kerkjes
eRCee schreef:
Ruim buiten de tijd, dus dat telt natuurlijk niet meer. Proza it is.
Nee hoor, jij hebt nog geen onderbouwde keuze gemaakt

(Ik heb het de laatste tijd nogal druk, dus ik ben er nog niet aan toe gekomen om hier een stukje te schrijven...)

avatar van Pythia
Goed voornemen voor 2020, een nieuw dilemma.

De donkere kamer van Damokles - W.F. Hermans of De aanslag - H. Mulisch?


De Donkere Kamer van Damokles - Willem Frederik Hermans (1958) - BoekMeter.nl

De Aanslag - Harry Mulisch (1982) - BoekMeter.nl

avatar van eRCee
Ik ga voor 'De donkere kamer'. De vergelijking is misschien bij mij niet helemaal eerlijk omdat ik De aanslag op de middelbare school las, dat vond ik toen nogal saai. 'De donkere kamer' daarentegen is ronduit spannend en gewoon een sterk verhaal. Veel meer kan ik er ook niet over kwijt, een ander mag hierover uitweiden.

avatar van Pythia
Twee boeken over W.O.II. Twee hoofdpersonen die de waarheid over de gebeurtenissen willen weten.
In De Aanslag komt de waarheid via een prima plot uiteindelijk geheel aan het licht. Tamelijk rechttoe rechtaan, voldoende onverwacht. Goed en kwaad zijn aan het eind misschien niet helemaal wit/zwart maar wel duidelijk.
De Donkere Kamer begint wat goed en kwaad betreft ook duidelijk, maar het wordt allengs gecompliceerder. Beide kanten worden zelfs in 1 persoon verenigd. De hoofdpersoon (en deze lezer) weten aan het einde niet meer precies hoe het eigenlijk zit. Geen makkelijk door de schrijver aangereikt kant en klaar einde, maar je moet er actief over nadenken.

De Aanslag vind ik een fijn boek, maar mijn stem gaat naar De Donkere Kamer van Damokles.

Ted Kerkjes
En ja, hoor, beste gebruikers: het is weer tijd voor een nieuwe editie van het dit of dat-spel!!
*aanstekelijke jingle start*

Dit keer een dilemma waar ik de afgelopen dagen tegenaan gelopen ben: ik was, met weinig genoegen, Het oneindige verhaal aan het lezen, en toen heb ik, om toch van iets te genieten, muziek opgezet (Tsjaikovski's Zwanenmeer door het Orchestre de la Suisse Romande - erg mooi). Ik weet niet of ik bij boeken die ik wel goed vind ook muziek op zou zetten, maar het beviel me wel.

Draaien jullie wel of geen muziek tijdens het lezen?

avatar van eRCee
Als ik moet kiezen voor de rest van mijn leven, dan zeg ik: geen muziek.

Maar, dat neemt niet weg dat ik soms wel muziek op heb staan tijdens het lezen. Zelfs tot aan de radio toe als ik het boek niet zo geweldig vind maar het ook niet veel concentratie vergt. Soms bij een goed boek kan bepaalde instrumentale muziek prima werken (zoals het Canto Ostinato) of ook wel oude vocale muziek (zo heb ik een 6-delige CD-box met Italiaanse barokmuziek door het ensemble van Christina Pluhar, met tenor Marco Beasly, heerlijk). Een CD met popmuziek opzetten tijdens het lezen doe ik nooit.

Ted Kerkjes
Ik zou ook zeker kiezen voor geen muziek tijdens het lezen. Eigenlijk vooral als het boek niet zo geweldig is en niet te veel concentratie vergt, kan muziek inderdaad fijn zijn. Popmuziek zou ik ook niet zo snel draaien, maar wel klassieke muziek of instrumentale elektronische muziek.

avatar van Pythia
Ha, fijn, weer een dit-of-dat-spel dilemma.
Misschien wordt de concentratie minder als je ouder wordt. Vroeger had ik altijd muziek aan tijdens lezen en huiswerk maken om andere geluiden buiten te houden. Tegenwoordig vind ik stilte om me heen wel prettig, zeker tijdens lezen. Muziek is fijn als ik er echt naar wil luisteren, als achtergrond moet het vooral niet te erg aanwezig zijn.
Dus: lezen zonder muziek.

...stilte...
Als ik echt wil luisteren dan liever geen boek erbij en wanneer ik lees dan het liefst in...stilte...

(maar vanavond lees ik waarschijnlijk een boek tijdens Boer zoekt vrouw)

Bas I.
In de meeste gevallen geen muziek. In een enkel geval kan het wel werken. Onlangs nog de combinatie van Mr. Gwyn (Baricco) met muziek van William Basinki, waarbij de muziek het effect van het boek versterkte en vice versa.

avatar van eRCee
Des te leuker natuurlijk omdat in Mr. Gwyn er ook over van die soundtracks geschreven wordt, toch?

Het boek Melodieen van Helmut Krausser ging vergezeld van een CD met de muziek die erin voorkomt, waaronder het Miserere van Allegri. Maar dat heb ik louter achteraf geluisterd, vanzelfsprekend.

Bas I.
Absoluut, dat paste goed. Waarom vanzelfsprekend, eRCee?

avatar van eRCee
Omdat het Miserere geen achtergrondmuziek is!

Je zou het natuurlijk wel kunnen opzetten en ernaar luisteren op het moment dat het een rol speelt in het verhaal.

Ted Kerkjes
in het begin had ik mijn boekenkast wel ongeveer geordend op auteur, maar ondertussen heb ik dat maar opgegeven en staan zo'n beetje alle boeken willekeurig door elkaar. Het bevalt ook prima, ik ben nooit iets kwijt.
Hoe ziet jullie boekenkast in elkaar?
Orde (en zo ja, welke orde) of Chaos?

avatar van Pythia
Na het uitvliegen van de kinderen heb ik een kamer gevorderd voor boekenkasten. Mijn boeken stonden per taalgebied (meestal vertalingen) alfabetisch op auteur. De boekenkasten moesten het veld ruimen nu de kleinkinderen regelmatig komen logeren. Ze kunnen inmiddels lezen en niet alles is al geschikt leesvoer en kinderen hebben ruimte nodig. Het boekenopbergsysteem heeft de interne verhuizing niet overleefd.
Door de corona perikelen is het logeren even stilgevallen. Ik heb tijd zat om de boel te saneren maar op de een of andere manier ben ik zelf ook geheel stilgevallen; ik heb zelfs nog geen boek gelezen sinds de lockdown. Kortom, mijn boekenkast is nu even:

CHAOS

avatar van eRCee
Bij alleen al de suggestie dat je een boekenkast kan vullen zonder systeem rijzen mij de haren ten berge. En dan is er eigenlijk ook nog maar één goed systeem, namelijk alfabetische volgorde op auteursnaam. Iedereen die er anders over denkt: anathema sit!

Mijn enige probleem vormen de samengestelde namen. Plaats je Gabriel Garcia Marquez bij de G of de M, dat zijn de echte vragen.

avatar van Pythia
eRCee schreef:
Mijn enige probleem vormen de samengestelde namen. Plaats je Gabriel Garcia Marquez bij de G of de M, dat zijn de echte vragen.
Ja, precies. Hoe heb jij dat opgelost?

avatar van eRCee
Het is volgens mij officieel vadernaam-moedernaam in het Spaans, en hierbij wordt de vadernaam weer doorgegeven aan het nageslacht. Dus volgens die logica zou je eigenlijk voor de G moeten kiezen. Maar dat doe ik dus niet, want in het Nederlands ligt plaatsing bij de M meer voor de hand.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:31 uur

geplaatst: vandaag om 20:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.