Ik merk dat ik op dagen dat ik de hele dag werk, ik 's avonds weinig zin heb in het lezen van een roman. Het lezen van non-fictie lukt echter heel aardig. Zo ga ik langzaam maar gestaag door What Are You Looking At en Stamped from the Beginning heen. Ook vond ik Wij Slaven van Suriname, Jaguarman en 't Hooge Nest dit jaar erg goed.

Het lukt me nog niet echt om een toplijst te maken, maar ik was wel benieuwd naar jullie favoriete non-fictie boeken. Welke boeken zouden jullie aanraden? Ik heb zelf een zeer brede interesse en kan ook helemaal opgaan in boeken die op het eerste gezicht niet in mijn straatje liggen dus ik ben wel heel benieuwd naar de voorkeuren van anderen hier.

Waar ik wel benieuwd naar ben is of je bij non-fictie de kwalitatieve (literaire) beoordeling los zou kunnen trekken van het onderwerp. Ik bedoel, we kunnen met zijn allen de Gebroeders Karamazov een onbetwist meesterwerk vinden, terwijl weinigen van ons a priori erg geïnteresseerd zullen zijn in Russische familieperikelen uit de 19e eeuw als onderwerp. Andersom lees je non-fictie volgens mij haast nooit ongeacht het onderwerp. Met als uitzondering wellicht dag- en brievenboeken, waarin de literaire vorm belangrijker kan zijn. Zou je op die manier ook bijv. biografieën of geschiedenisboeken kunnen beoordelen op vorm en stijl, met dus een ondergeschikte rol voor het onderwerp?

Non-fictie is erg breed..er valt zoveel onder. Biografie..geschiedenis..psychologie..natuur & wetenschap etc. Ik wissel fictie en non-fictie voortdurend af. Een boek dat ik kan aanraden, mits het onderwerp je interesseert, is Spillover van David Quammen. Over virussen die worden overgedragen van mens op dier. Goed geschreven en er zit enorm veel research in. Beste non-fictie die ik dit jaar heb gelezen.

Spillover: Animal Infections and the Next Human Pandemic - David Quammen (2012) - BoekMeter.nl

Bij mij speelt het onderwerp een belangrijke rol. De geschiedenis van de V.S. heeft me altijd erg aangesproken (al hoop ik me eveneens eens meer in de Nederlandse te verdiepen). Drie van mijn favorieten gaan over het lot van de Indianen en de uitbreiding van de V.S.:

Bury My Heart at Wounded Knee - Dee Brown (1970) - 5*
Blood and Thunder: An Epic of the American West - Hampton Sides (2006) - 4,5*
Nine Years with the Indians - Herman Lehmann (1927) - 4,5*

Verder lees ik zo nu en dan met plezier een autobiografie van iemand die me aanspreekt (met name artiesten/mensen uit de muziek).

Ik vind de Gebroeders Karamazov zeker geen meesterwerk dus daar ga je al.

Tuurlijk kun je non-fictie beoordelen op vorm en stijl. De gebruikte (stijl)middelen zijn misschien anders, maar een goed non-fictieboek is voor mij net zo'n pageturner als een fictieboek dat kan zijn. Uiteindelijk willen schrijvers toch een zo meeslepend mogelijk verhaal schrijven, of het nu fictie of non-fictie is. En juist de beste boeken zijn die boeken die je op het eerste gezicht niet interesseren, maar waarbij de schrijver een ogenschijnlijk oninteressant onderwerp zo boeiend weet te brengen dat je vanzelf affiniteit krijgt met het onderwerp.

Maar goed, ik persoonlijk heb bijna nooit met boeken (fictie of non-fictie) dat het onderwerp me niet aanspreekt. Ik geloof heilig dat een goed schrijver alles meeslepend en boeiend kan maken. Voor mij is het onderwerp zelf eigenlijk altijd ongeschikt aan de manier waarop er over dat onderwerp geschreven wordt. En natuurlijk zijn er onderwerpen die me meer interesseren dan andere, maar een interessanter onderwerp maakt voor mij nog geen beter boek. Maar ik snap natuurlijk dat anderen dit allemaal heel anders ervaren.

Ik lees veel non-fictie, maar het is zo'n breed begrip dat ik niet zomaar boeken aan iemand kan aanraden zonder de interesses van die persoon te kennen.

Ik heb een brede interesse en zoals hierboven ook gezegd: ieder onderwerp is potentieel interessant in de handen van de juiste schrijver. Een persoonlijk favoriet onderwerp is geschiedenis, en dan vooral de Oudheid en de Middeleeuwen, en personen, landen en tijdperken die binnen het Nederlandse geschiedenisonderwijs niet aan bod komen.

In die laatste categorie heb ik erg genoten van The Silk Roads, een boek dat de wereldgeschiedenis beschrijft met het perspectief op het Oosten, in plaats van zoals bij ons gebruikelijk het Westen.

Ook Byzantium was voor mij mooie en heldere inleiding in een verloren keizerrijk waarvan ik tot dan toe eigenlijk bijna niks wist. Meer dan een droge chronologische opsomming biedt het echt een inkijkje in het Byzantijnse leven.

De biografie van De Romanovs wil ik ook graag nog benoemen. Ook van dit onderwerp wist ik weinig, maar in dit boek word je op overzichtelijke wijze voorgesteld aan deze bijzondere en eigenaardige familie. Goede geschiedenis bestaat wat mij betreft uit goede verhalen, en daar heb je er bij de Romanovs genoeg van.

Leuk topic, ik zal in de toekomst nog wat favorieten posten over andere onderwerpen

Ik schreef in mijn vorige bericht dat Spillover gaat over virussen die van mens op dier worden overgedragen. Dat was een typefoutje..het is natuurlijk andersom.

Dit herken ik heel goed. Ik merk wel dat bij elke keer non-fictie weer zin heb in een vuistdikke diepgaande roman, maar de realiteit achterhaalt elke keer weer mijn planning. Ik vermeak me ook wel met non-fictie en het is leerzaam.

Nog mooier is het als het enigszins literair is. Het boekenweekgeschenk van dit jaar is een uitstekend voorbeeld, maar ook Friday Night Lights: A Town, a Team, and a Dream - H.G. Bissinger (1990) is zo'n voorbeeld waarin de stijl en taal de inhoud en het boek versterken. En geen literaire komedie kan het opnemen tegen de waarheid die soms pijnlijk grappig is zoals in De Prooi - Jeroen Smit (2008).

Ik ben overigens ook bezig in Wij slaven van Suriname die jij noemt, maar dat valt voor mij toch niet onder de makkelijk leesbare non-fictie. Wel mooi geschreven en simpeler dan Thomas Mann, maar het kan nog niveaus eenvoudiger.

Als je trouwens eenvoudig te lezen literatuur wil, dan zijn de 5500 pagina's Het Bureau allicht wat voor jou.

De geschiedenis van de VS boeit mij ook, dank voor de tips Luuk!

Bij non-fictie is de stijl denk ik ondergeschikt aan het onderwerp, maar voor goede non-fictie is het wel belangrijk dat een boek goed is geschreven. Sommige schrijvers zijn bijvoorbeeld zo enthousiast over hun onderwerp, dat de informatiedichtheid te groot is (infodump) en dat gaat altijd ten koste van de leesbaarheid. Dat had ik vorig jaar met A distant mirror van Barbara Tuchman, over de donkere 14e eeuw met oorlogen en pestepidemieën. Hartstikke boeiend maar na 1/3 heb ik het toch opgegeven. Het lezen ging traag als dikke stront, kwam er niet doorheen. Veel te gedetailleerd. Overigens wordt dit boek over het algemeen wel hoog beoordeeld dus mijn mening is niet perse de meest gangbare.

Ik merk zelf dat ik bij de keuze tussen het lezen van fictie of non-fictie, eigenlijk sta voor de keuze tussen iets artistiek interessants, of iets informatief interessants. En dan bijna altijd de keuze maak voor dat eerste. Het is zeker zo dat ook non-fictie goed geschreven moet zijn, maar dat is dan meestal in functionele zin. Zoals inderdaad, een juiste informatiedichtheid, een enthousiaste toon, meeslependheid. Als non-fictie vaker óók artistiek interessant zou kunnen zijn, zou ik die vorm zeker vaker lezen.

Een voorbeeld van non-fictie die dat in mijn optiek een beetje doet is de biografiereeks van Robert Caro over Lyndon Johnson. Voor hem moeten zinnen niet alleen functioneel, maar ook 'mooi' zijn, wat al tot een meer literaire stijl leidt. Ook wisselt hij verteltechnieken af en vertelt verhalen-in-verhalen. Hij rekt de grenzen van het biografische genre enorm op met deze vuistdikke pillen, waar hij nu al een halve eeuw research voor doet. De onderliggende vraag van deze reeks is ook tot op welk detailniveau je een persoon met onderzoekswerk kunt kennen. De enigszins extreme vorm van deze biografie leest daarmee als een reflectie op het genre van de biografie. Zo maakt het voor mij een gelaagde leeservaring die vergelijkbaar is met het lezen van goede fictie.

Mijn favoriete non-fictie van dit jaar is
Babel: De Twintig Reuzentalen van de Wereld - Gaston Dorren (2019)
Het Recht van de Snelste: Hoe Ons Verkeer Steeds Asocialer Werd - Thalia Verkade en Marco te Brömmelstroet (2020)

Aanraders uit andere jaren:
De Generatorgeneratie: Leven na Tsjernobyl - Franka Hummels (2011)
Wij houden van Tsjernobyl - Svetlana Aleksijevitsj (1997)
Haltet Euer Herz Bereit: Eine Ostdeutsche Familiengeschichte - Maxim Leo (2009)

Eindeloos Bewustzijn: Een Wetenschappelijke Visie op de Bijna-dood Ervaring - Pim van Lommel (2007)