menu

Boeken / Toplijsten en favorieten / Favoriete citaat

zoeken in:
avatar van Pythia
" Het viel hem op dat ze een heel mooi gezicht had, en voor de rest wist ze de schade te beperken door haar kleren met zorg te kiezen."

Mr Gwyn - Alessandro Baricco

avatar van liv2
Eigenlijk is dit een geweldig topic...

avatar van thomzi50
Een erg leuk topic ja, ik lees die oude citaten af en toe nog met zeer veel plezier terug

avatar van liv2
Eigenlijk heb ik dat bij de meeste boeken die ik lees...
Plots een zin, en dan denk je , jaha
En weet je , die schrijf je dan natuurlijk niet op, vandaar dat ik vanaf nu hier wel ga doen, zeker weten...

avatar van mjk87
liv2 schreef:

Plots een zin, en dan denk je , jaha


Dat heb ik ook, maar dan vaker om de inhoud dan om de stijl.

Zo las ik in Knielen op een Bed Violen: "Bijbelse verhalen heb je nodig om boeken en schilderijen te begrijpen." In die zin vind ik heel veel zitten. Halve ster erbij, enkel vanwege dat stuk.

avatar van liv2
mjk87 schreef:
(quote)


Bijbelse verhalen heb je nodig om boeken en schilderijen te begrijpen." .


Dat denk ik niet, maar he, misschien is dat wel zo.. Daarom kan 1 zin zo mooi zijn, daarvoor lees ik, om die ene mooie zin die me 'raakt' , me slimmer maakt, me zegt wat ik ergens weet, of nog beter, wat ik nog niet wist, als je kan zeggen, he,hallo, slik, godverdomme!!!

avatar van Elisa
Ravnoss schreef:
Herman Brusselmans is een van de enige auteurs die mij hardop laat lachen. Hier een voorbeeld:

Ik hou er niet van om gevolgd te worden. Niet dat ik paranoïde ben, maar toch ga ik in de bioscoop altijd op de eerste rij zitten met m'n rug naar het scherm. Vandaar ook dat ik niet zo'n filmkenner ben.

Uit de Terugkeer van Bonanza


Prachtig!

avatar van Pythia
"Stel U mij voor; ik zal niet bestaan indien U zich mij niet voorstelt."

Lolita - Vladimir Nabokov

avatar van slowgaze
De mooiste regel in de Nederlandschtalige poëzij is van Martinus Nijhoff, uit het sonnet 'De soldaat die Jezus kruisigde':

'Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg'

avatar van Asaharo
" Er bestaan geen omstandigheden in het leven waar een mens niet gewend aan kan raken, zeker wanneer hij ziet dat ze overal om hem heen worden aanvaard."

Anna Karenina, L.N. Tolstoj

avatar van Pythia
" ' There's my Elizabeth' - that sort of thing - why not ' Here's Elizabeth' simply? - trying to make out, like most mothers, that things are what they're not. "

Mrs. Dalloway - Virginia Woolf.

avatar van snorren
Ik ben niet een erg ervaren lezer, maar de zin die mij echt is bijgebleven is deze uit de Ontdekking van de hemel van Harry Mulisch:

Langzaam spreidt hij zijn armen, legt zijn hoofd in zijn nek en ziet de arabesken op de binnenkant van de koepel: een netwerk van ontelbare, in elkaar gevlochten cijfers 8, - en op dat moment omhult Mozes' letterzwerm zijn naakte lichaam met zo'n oneindig, verblindend Licht, dat het er in vergaat als het schijnsel van een kaars in dat van de zon...

Wel erg plot-gerelateerd misschien, maar ik kreeg er kippenvel van toen ik het boek bijna uit had.

avatar van eRCee
Ook al bij het boek geplaatst, maar deze passage uit Mrs. Dalloway vind ik echt schitterend:

Door alle tijden - toen het plaveisel gras was, toen het moeras was, door de tijd van slagtand en mammoet, door de tijd van de stille zonsopgang - stond die gehavende vrouw - want ze droeg een rok - daar te zingen - met haar rechterhand uitgestrekt, haar linker in haar zij geklemd, over de liefde - liefde die een miljoen jaar had geduurd, zong zij, liefde die zegevierde, en miljoenen jaren geleden had haar minnaar, die eeuwen dood was, klaagde zij, met haar gewandeld in mei; maar in de loop van de tijd, lang als zomerdagen en vlammend, herinnerde ze zich, met niets dan rode asters, was hij verdwenen; de geweldige sikkel van de dood had over de machtige bergen gemaaid en toen zij ten slotte haar vergrijsd en oneindig oud hoofd op de aarde legde, die nu niets meer was dan een ijzige sintel, smeekte zij de goden om een purperen bos heide naast haar te leggen, daar op haar hoge rustplaats, die door de laatste stralen van de laatste zon werd geliefkoosd; want dan zou het grootse schouwspel van het heelal afgelopen zijn.

avatar van eRCee
Eén van de vele mooie zinnen uit De toverberg, vlak nadat Mann met de formulering "antediluviaalse gramstorigheid" ( ) op de proppen is gekomen:

Het gezelschap gaf zich over aan een zalig nietsdoen en wisselde onsamenhangende beuzelpraatjes uit, waarvan de elementen bij ieder afzonderlijk voortkwamen uit verheven gevoelens en in een of andere oertoestand grote beloften inhielden, maar die op weg naar de formulering veranderden in een fragmentarische lamlippige, ten dele indiscrete, ten dele onverstaanbare wartaal, die iedere nuchtere nieuwkomer het schaamrood op de kaken had gejaagd maar door de betrokkenen zonder bezwaar werden verdragen, aangezien allen zich door dezelfde onverantwoordelijke toestand lieten wiegen.

avatar van Grovonion2
"Ich stehe auf einer so niedrigen Stufe (der Gesellschaft), dass ich ganz sicher ohne ernsthafte Verletzungen herunter fallen kann." E.M. Remarque

of ook een van de vele prachtige zinnen van Austen (weet niet meer welk boek): "Do justice to her meaning, however I may confuse it.".

avatar van the Cheshire cat
"Als de lange haren van een vrouw lokt de kelp duikers naar omlaag.."

avatar van dutch2.0
Uit Madame Bovary (waarin toch al geen gebrek aan mooie zinnen):

Het woord van de mens is als een gebarsten ketel waarop je een wijsje tromt dat nog net een beer aan het dansen krijgt, terwijl je de sterren zou willen ontroeren.


avatar van Chungking
Filosofen zijn over het algemeen lui die vreselijk slim zijn en niets bruikbaar te zeggen hebben.

Betekende geluk niet gewoon dat je niet verlangde naar wat je niet bezat?



Uit De Omwegen van Jeroen Theunissen (aanrader!).
In het boek komen regelmatig van deze haast achteloos neergepende (maar wel raak geformuleerde), kernachtige gedachtes terug. Zo heb ik het tegenwoordig eigenlijk het liefste: geen onnodige hoogdravendheid of breedsprakerigheid, maar zo af en toe een zin in het verhaal waarover het leuk mijmeren is.

Willeme
Uit Hamlet:

I hope all will be well. We must be patient, but I cannot choose but weep, to think they should lay him i' th' cold ground. My brother shall know of it, and so I thank you for your good counsel. Come, my coach! Good night, ladies. Good night, sweet ladies. Good night, good night.

Hartverscheurend...

avatar van Pythia
Uit: Manieren om naar Huis terug te keren - Alejandro Zambra:

Lezen is je gezicht verborgen houden.
En schrijven is je gezicht laten zien.

avatar van Pythia
"Hij las niet en ik vond het moeilijk iets te bedenken waar we het over konden hebben".


Uit: De Stad N - Leonid Dobytsjin

avatar van Pythia
"Bij maman werd soms ook gestaakt. Ze was 'rechts', maar staakte graag. Ze vertelde me eens dat haar baas naar een meeting was geweest en besloten had daar niet meer heen te gaan, omdat hij ssals hij daar was, merkte dat hij het eens was met ontoelaatbare redeneringen. We prezen hem."

Uit: De Stad N - Leonid Dobytsjin

avatar van Kevin.VP
Ik herinner me dat in mijn jeugd de zoon van de buren verongelukte met zijn bromfiets. Hij werd overreden door een vrachtwagen. Iedereen jammerde omdat hij dood was. En omdat zijn hersens zowat overal hingen. Ik zei: 'Gelukkig droeg hij z'n helm niet. Want anders had je die ook wel kunnen meegeven met de vuilniskar.' Dat vond men een cynische uitspraak. Waarbij men vergat dat een goeie helm twee- à drieduizend frank kostte, in die tijd een klein fortuin. En waarbij men ook nog vergat dat de verongelukte zoon van de buren een walgelijke klootzak was.

Je mag drie keer raden welke auteur dit heeft geschreven

avatar van Kevin.VP
Pythia schreef:
" Het viel hem op dat ze een heel mooi gezicht had, en voor de rest wist ze de schade te beperken door haar kleren met zorg te kiezen."

Mr Gwyn - Alessandro Baricco


Hahaha, zo droog

avatar van NYSe
"Der Kaiser war ein alter Mann. Er war der älteste Kaiser der Welt. Rings um ihn wandelte der Tod im Kreis, im Kreis und mähte und mähte. Schon war das ganze Feld leer, und nur der Kaiser, wie ein vergessener silberner Halm, stand noch da und wartete. Seine hellen und harten Augen sahen seit vielen Jahren verloren in eine verlorene Ferne. Sein Schädel war kahl wie eine gewölbte Wüste. Sein Backenbart war weiß wie ein Flügelpaar aus Schnee. Die Runzeln in seinem Angesicht waren ein verworrenes Gestrüpp, darin hausten die Jahrzehnte. Sein Körper war mager, sein Rücken leicht gebeugt. Er ging zu Hause mit trippelnden, kleinen Schritten umher. Sobald er aber die Straße betrat, versuchte er, seine Schenkel hart zu machen, seine Knie elastisch, seine Füße leicht, seinen Rücken gerade. Seine Augen füllte er mit künstlicher Güte, mit der wahren Eigenschaft kaiserlicher Augen: Sie schienen jeden anzusehen, der den Kaiser ansah, und sie grüßten jeden, der ihn grüßte. In Wirklichkeit aber schwebten und flogen die Gesichter nur an ihnen vorbei, und sie blickten geradeaus auf jenen zarten, feinen Strich, der die Grenze ist zwischen Leben und Tod, auf den Rand des Horizontes, den die Augen der Greise immer sehen, auch wenn ihn Häuser, Wälder oder Berge verdecken. Die Leute glaubten, Franz Joseph wisse weniger als sie, weil er so viel älter war als sie. Aber er wußte vielleicht mehr als manche. Er sah die Sonne in seinem Reiche untergehen, aber er sagte nichts. Er wußte, daß er vor ihrem Untergang noch sterben werde. Manchmal stellte er sich ahnungslos und freute sich, wenn man ihn umständlich über Dinge aufklärte, die er genau kannte. Denn mit der Schlauheit der Kinder und der Greise liebte er die Menschen irrezuführen. Und er freute sich über die Eitelkeit, mit der sie sich bewiesen, daß sie klüger wären als er. Er verbarg seine Klugheit in der Einfalt: Denn es geziemt einem Kaiser nicht, klug zu sein wie seine Ratgeber. Lieber erscheint er einfach als klug. Wenn er auf die Jagd ging, wußte er wohl, daß man ihm das Wild vor die Flinte stellte, und obwohl er noch anderes hätte erlegen können, schoß er dennoch nur jenes, das man ihm vor den Lauf getrieben hatte. Denn es ziemt einem alten Kaiser nicht, zu zeigen, daß er eine List durchschaue und besser schießen könne als ein Förster. Wenn man ihm ein Märchen erzählte, tat er, als ob er es glaube. Denn es ziemt einem Kaiser nicht, jemanden auf einer Unwahrheit zu ertappen. Wenn man hinter seinem Rücken lächelte, tat er, als wüßte er nichts davon. Denn es ziemt einem Kaiser nicht, zu wissen, daß man über ihn lächelt; und dieses Lächeln ist auch töricht, solange er nichts davon wissen will. Wenn er Fieber hatte und man rings um ihn zitterte und sein Leibarzt vor ihm log, daß er keines habe, sagte der Kaiser: »Dann ist ja alles gut!«, obwohl er von seinem Fieber wußte. Denn ein Kaiser straft nicht einen Mediziner Lügen. Außerdem wußte er, daß die Stunde seines Todes noch nicht gekommen war. Er kannte auch die vielen Nächte, in denen ihn das Fieber plagte, ohne daß seine Ärzte etwas davon wußten. Denn er war manchmal krank, und niemand sah es. Und ein anderes Mal war er gesund, und sie nannten ihn krank, und er tat, als ob er krank wäre. Wo man ihn für einen Gütigen hielt, war er gleichgültig. Und wo man sagte, er sei kalt: dort tat ihm das Herz weh. Er hatte lange genug gelebt, um zu wissen, daß es töricht ist, die Wahrheit zu sagen. Er gönnte den Leuten den Irrtum, und er glaubte weniger als die Witzbolde, die in seinem weiten Reich Anekdoten über ihn erzählten, an den Bestand seiner Welt. Aber es ziemt einem Kaiser nicht, sich mit Witzbolden und Weltklugen zu messen. Also schwieg der Kaiser."

Joseph Roth - Radetzkymarsch (1932)

avatar van Pythia
Ik weet nog dat ik, bij de laatste bladzijde aangekomen, het boek dichtsloeg en er een beetje mee speelde in mijn handen, terwijl ik daar maar bleef zitten: in de afgezonderde, solitaire liturgie van het lezen is dat het equivalent van een staande ovatie in het theater.

Een Bepaald idee van de Wereld - Alessandro Baricco

avatar van liv2
Pythia schreef:
Ik weet nog dat ik, bij de laatste bladzijde aangekomen, het boek dichtsloeg en er een beetje mee speelde in mijn handen, terwijl ik daar maar bleef zitten: in de afgezonderde, solitaire liturgie van het lezen is dat het equivalent van een staande ovatie in het theater.

Een Bepaald idee van de Wereld - Alessandro Baricco


Prachtig verwoord! zo is het helemaal. Elke lezer zal dit herkennen.

avatar van eRCee


Lijkt me een heel interessant boek voor de Baricco-liefhebber (hoewel het echte wachten natuurlijk is op z'n volgende roman).

avatar van Pythia
eRCee schreef:
Lijkt me een heel interessant boek voor de Baricco-liefhebber (hoewel het echte wachten natuurlijk is op z'n volgende roman).
Er gaat inderdaad niets boven een hele roman van de meester zelf, maar dit is ook een feestje. Ik word heel nieuwsgierig naar de boeken waarover hij schrijft

Gast
geplaatst: vandaag om 10:26 uur

geplaatst: vandaag om 10:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.