'Op een dag ver in de toekomst zou je een rugbyveld passeren, je zou een smartelijk verlangen ondergaan naar vaseline op je wenkbrauwen, sporttape rond zwakke plekken, de zenuwen in je maag en vingertoppen voor de wedstrijd waardoor zelfs de beste, meest ervaren spelers nog eens naar de wc gingen - en dan zou je je afvragen hoe je in godsnaam in dat oude lichaam opgesloten was geraakt, en je ogen sluiten als je de lichamen zag die daarginds op elkaar klapten en weer opstonden alsof ze alleen maar gestruikeld waren'.

Caesarion - Tommy Wieringa

Wauw, dit soort passages lees je toch met weemoed vaak terug. Dit boek valt van de week bij me op de mat, ik kan niet wachten.

Wanneer je met een generatiegenoot sprak, kon je je de moeite besparen om bepaalde dingen uit te leggen.

Dans dans dans - Haruki Murakami
(generatiegenoot van mij).

Dat gaat dan toch niet op voor mijn generatie.
Of miscchien alleen voor mij.

Ook voor lezen geldt dat je er alleen iets aan hebt als je in staat bent de lectuur iets terug te geven. Ik bedoel daarmee dat je een boek moet benaderen met een ziel die dapper genoeg is om te strijden en daarbij verwondingen op te lopen of toe te brengen. Verder moet je bereid zijn met de auteur in discussie te gaan en naar zijn argumenten te luisteren, want alleen dan kun je met het gelezene je voordeel doen.
.

Kentering van een Huwelijk - Sandor Marai

(Ik ben dus niet de enige die weleens op die manier met een boek in gevecht is )

Als de compositie begint is de inspiratie al op de terugtocht en de prachtigste poëzie ooit aan de wereld meegedeeld is slechts een zwakke schaduw van het oorspronkelijke concept van de kunstenaar.

Percy Bysshe Shelley (In: Amok - Tommy Wieringa)

Herman Brusselmans is een van de enige auteurs die mij hardop laat lachen. Hier een voorbeeld:

Ik hou er niet van om gevolgd te worden. Niet dat ik paranoïde ben, maar toch ga ik in de bioscoop altijd op de eerste rij zitten met m'n rug naar het scherm. Vandaar ook dat ik niet zo'n filmkenner ben.

Uit de Terugkeer van Bonanza

Ik kan me nog herinneren dat ik het boek eigenlijk niet veel aan vond, maar desondanks is één zin uit het boek me wel altijd bijgebleven.

'Een drenkeling zal nooit weten welke druppel zijn laatste adem benam'

Het dagboek - Nicholas Sparks

Ik ben geen ster in het onthouden van citaten, behalve dan Nescio's Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan den uitvreter.

Mijn meest favoriete citaat is van Leonard Cohen, ik weet niet of het ooit een gedicht was of niet (het komt in elk geval uit een liedje, moet ik zeggen.)
You told me again you prefered handsome men
but for me you would make an exception
Die zin heeft alles: humor, tragedie, liefde, lyricisme en epiek allemaal tegelijkertijd. Ongelofelijk.

....en een roman van Coetzee in mijn hand. Ik weet zeker dat het een roman van Coetzee was, hoewel ik niet meer weet welke, want als ik terugdenk aan die middag zie ik weer de haarscherpe contouren van de heuvels, de zon die het zand verlicht, een wit, koud licht, als het licht dat op autopsietafels valt, of op het rauwe vlees in slachterijen. Als ik bijvoorbeeld García Márquez had gelezen, zou die middag mij nu vochtig, barok lijken, met extravagante personages die als pratende papegaaien aan de horizon voorbijstrijken. Coetzee is een calvinistische Boer, Márquez een katholieke Latijns-Amerikaanse mulat. Terwijl Coetzee uitgebeende bondigheid en treurige seks is, is Márquez uitbundige blijdschap en wilde liefdesdrift.

Uit: Het Labyrint van Luanda - José Eduardo Agualusa

Er bestaat een aloude theorie over mensen die in hun auto stappen en koers zetten naar het westen. Aan de ene kant ontvluchten ze hun vroegere leven; op een ander niveau begeven ze zich naar een geografisch uiterste. Het probleem is dat, wanneer ze eenmaal in LA of San Francisco of Seattle aankomen ze alleen nog maar van het randje kunnen afrijden
Margeret Atwood/Douglas Kennedy

en rock and roll!!!!

En seks en drugs natuurlijk!

Uit:
Stamboul Train - Graham Greene:

A tender light flooded the compartments. It would have been possible for a moment to believe that the sun was the expression of something that loved and suffered for men.

Theirs is a job which offers no prospects, is intensely exhausting, and at the same time has not a trace of skill or interest; the sort of job that would always be done by women if women were strong enough.

Uit:
Down and Out in Paris and London - George Orwell

Uit Het boek der herinneringen (Peter Nadas):

'Laten we de wijsheid en vindingrijkheid van onze moedertaal prijzen, die de uitdrukking een uitbarsting van verdriet rijk is; de taal kent ons mensen door en door, hoe juist is het niet gezien dat opmerkingen zwartgallig kunnen zijn, dat haren soms te berge rijzen en dat iemands hart bijna breekt; in deze vast verbindingen zijn menselijke ervaringen van duizenden jaren neergelegd, zodat de taal meer weet dan wij, althans meer dan wij willen weten; [...]'

Twee citaten van Sandor Maria (Gloed) over - kortgezegd - vriendschap:

"... als hij de ander alle vertrouwen van de jeugd, alle opofferingsgezindheid van de jaren van de volwassenheid schenkt, en uiteindelijk hem het hoogste geeft wat een mens een ander mens kan geven: blind, onvoorwaardelijk, hartstochtelijk vertrouwen..."

" ...Je kunt alles bereiken in het leven, je kunt alles overwinnen in jezelf en de wereld, het leven kan jou alles geven en jij kunt alles van het leven nemen, maar de smaak van een mens, zijn innerlijke geneigdheid, zijn levenstempo kun je niet veranderen; dat is anders-zijn, dat bepalend is voor een mens die belangrijk voor je is, bij wie je betrokken bent... "

Van Alessandro Baricco, in De Barbaren:

"Zou je waarde hechten aan een boekenrecensent die punten geeft aan de grote klassiekers van de literatuur? Flaubert 8; Céline 9½; Proust 6 (te langdradig). Riekt dat niet naar barbaarsheid?"


Gefeliciteerd met ons, wij zijn allen barbaren!

Celine een 9,5 geven is inderdaad barbaars.

Uit Melnitz van Charles Lewinsky:

De kinderloosheid vulde haar dagen evenzeer als het moederschap dat gedaan zou hebben. Ze bracht haar verdriet groot, liet het opgroeien en zich ontwikkelen, wende steeds meer aan de eisen die het stelde, worstelde er soms ook mee als met een kind dat je met zijn constante aandachtvragerij dreigt te verstikken, drukte het dan weer aan haar hart en had niet zonder gekund, nog geen minuut.

Want natuurlijk kon Hinda, die haar hele leven nog nooit iets ergs had meegemaakt, zich absoluut niet voorstellen, wat er in deze minuten in haar schoonzus omging, maar troost put zijn kracht niet uit begrip maar uit de goede bedoeling.

Het volgende stuk vind ik persoonlijk erg mooi (uit "De Avonden" van Gerard Reve):

Het was nog donker, toen in de vroege morgen van de tweeëntwintigste december 1946 in onze stad, op de eerste verdieping van het huis Schilderskade 66, de held van deze geschiedenis, Frits van Egters, ontwaakte. Hij keek op zijn lichtgevende horloge, dat aan een spijker hing. 'Kwart voor zes, 'mompelde hij, 'het is nog nacht.'........"

Tweede Kerstdag.
Het lijkt wel.' zei hij zacht, de radio inschakelend en aan het raam tredend 'of de zon doorkomt.' U hoort thans de cantate voor de tweede kerstdag van Johan Sebastiaan Bach, ' zei de omroeper. Frits stelde het toestel zuiver af, holde naar zijn slaapkamer, kwam met zijn shagdoos terug en rolde, op de divan gezeten, zo snel een sigaret, dat hij deze kon aansteken op het ogenblik, dat het onregelmatige geraas van het stemmen van de muziekinstrumenten had opgehouden.
' Nu ben ik gelukkig, ' zei hij hardop en grinnikte.

Het einde van het jaar nadert,' dacht hij. 'Ik loop hier in de stad, door de mist, naar huis, terwijl het donker wordt. Het zijn de laatste dagen van het jaar.' Het voorwiel bij de zijstraten behoedzaam optillend, liep hij voort over de trottoirs. 'Toch is dit het goede weer om te kunnen nadenken,' mijmerde hij verder. 'Bij deze atmosfeer beseft men zijn werkelijke waarde.' Hij begon zacht, half neuriënd te zingen. Toen hij voor de huisdeur stond, dacht hij: 'Er is geen enkele geldige reden, waarom deze avond zou moeten mislukken. Ik heb een vermoeden, dat hij slaagt. Een avond, waarvan het verloop van tevoren vaststaat, kan onmogelijk een mislukking worden, dat is alles.

FisherKing had dit stuk overigens al eerder op deze site gezet.

Niet zeker dat het klopt (of dat ik het zelfs volledig begrijp), maar vond het wel een leuke:

No one can say where a book comes from, least of all the person who writes it. Books are born out of ignorance, and if they go on living after they are written, it's only to the degree that they cannot be understood.

Paul Auster - Leviathan

"Your God person puts an apple tree in the middle of a garden and says, do what you like guys, oh, but don't eat the apple. Surprise surprise, they eat it and he leaps out from behind a bush shouting 'Gotcha'. It wouldn't have made any difference if they hadn't eaten it."
"Why not?"
"Because if you're dealing with somebody who has the sort of mentality which likes leaving hats on the pavement with bricks under them you know perfectly well they won't give up. They'll get you in the end"


The Restaurant at the End of the Universe - Douglas Adams

"De mensen zijn niet mijn gelijken, zij zijn die mij wegen en mij oordelen; mijn gelijken zijn die mij liefhebben en mij niet wegen, die mij liefhebben tegen alles in, die mij liefhebben ondanks het verval, ondanks de laagheid, ondanks het verraad, mij en niet wat ik gedaan heb of doen zal, die van mij zullen houden zolang ik van mijzelf zal houden - tot de zelfmoord inbegrepen....."

Het Menselijk Tekort - André Malraux

Oei, dat ziet er goed uit.

Hahah deze vind ik echt een goede! Epic! heb de boek niet gelezen en ken het ook verder niet.. maar triggert me nu wel moet ik zeggen. lol